Gebruikersavatar
momo
Berichten: 11684
Lid geworden op: 10 okt 2009 23:02
Locatie: momoland

Inspiratiekaartje 13: Schrijf van je af

Schrijf een brief, e-mail of tekst naar diegene die je leven voor altijd veranderd heeft..

Dat kan je nieuwste vriend zijn, een oude vriendin die je na school nooit meer zag , je overleden familielid, iemand die je 'tekende' of veel betekent in je leven.
Schrijf hem/haar wat je altijd al wilde zeggen en nooit gedurfd hebt of de kans hebt gehad.

Ventileer je woede , beschrijf je dankbaarheid, verwoord je teleurstelling ,uit je gevoelens ten opzichte van die persoon...

Het is geen gemakkelijke maar omdat ik hier en daar op forum intenties vind tot aanboren van eigen gevoel, en eerlijkheid naar jezelf en dingen uit te spreken is het een uitdaging :) Je hoeft de tekst niet te versturen , enkel de stilte breken...

Afbeelding

(ps. je mag er meer dan één doen :nod: )
Frankly my dear, I don't give a damn...
Do or do not, there is no try... (Yoda)
viooltje

Re: Inspiratiekaartje 13: Schrijf van je af

best mr de stalker

met deze brief wil u vragen me los te laten
in je gdachten als in al je fantasieen

gisteravond zag ik 3x onbekend oproep gemist,
weten dat jij het was, nam ik niet op, zo als gewoonlijk
dat berichtje van deze morgen

Kan je niet vergeten, hou nog van je ***.
Hoe laat ik je los?


wel mr de stalker, het is heel simpel,
er sta zo iets van wissen op die gsm van u,
neem mij nr, en druk op wissen ;)

maar ja, mits ik al meer dan een jaar niet op u reageert
kan ik het u ook niet laten weten hoe simpel het kan zijn,
spijtig na al die tijd voor u, dat u het nog niet door heb,
dat ik niet meer besta, is het u dat nog niet opgevallen,
na al die honderde berichten en het bellen,
zonder enige reactie van mijn bestaan,

u blijf het wel mooi volhouden, hoedje af [045]
misschien moet u er eens overna denken om hiervoor proffesionele hulp te zoeken
ik zou u het heel graag willen laten weten, alleen moest ik op u reageren,
boos, frustreren, noem maar op, zou het u alleen maar een teken geven
van wat u wil, een teken van mijn bestaan en u hoop geven

u blijf maar gewoon u geld uitgeven aan iets dat u nooit zal lukken
mr de stalker, met al dat geld dat u heb uitgegeven, om me te willen bereiken, had u daar voor minste één keer op een maand, als het geen twee keer was,
had u een psychiater kunnen betalen om u te helpen, zodat die u laatste vraag die u me stuurde te beantwoorden

met dank voor begrip
Gebruikersavatar
momo
Berichten: 11684
Lid geworden op: 10 okt 2009 23:02
Locatie: momoland

Re: Inspiratiekaartje 13: Schrijf van je af

dag maatje

Als ik aan je denk,moet ik nog lachen om de vele keren dat we niet meer bijkwamen van de onzin die we tegen elkaar uitkraamden.We spraken elkaar elke dag bijna online en in het echt was het ook alsof ik je al jaren kende.Iemand die maar een half woord nodig had om me te verstaan, het bestond!
Ik vertelde je mijn muizenissen en jij mij de jouwe.We hadden zelfs een stopwoord afgesproken als iets te lastig werd of er waren gluurders bij je in de buurt zodat het veilig was over alles te praten.

Buiten dat je een 'klein ding ' had verzwegen...Was je bang, was er niet genoeg vertrouwen,ik weet het niet.Ik heb je de ruimte gegeven alles te vertellen.

Toen de week dat je 'vermist' was kwam heb ik niet geslapen van ongerustheid,een aantal mensen ingespannen om op zoek te gaan,ik had er geen seconde bij stilgestaan wat er echt aan de hand was;

Toen kwam de ontnuchtering, de boosheid, de grote slag.Ik had moeite ermee om te gaan, maar gaf het nog een kans, het zou wel weer als vanouds worden dacht ik.Moest mezelf in alle bochten wringen om je te verstaan...

Tot ik eindelijk inzie dat het dat niet meer wordt.Je bent bijna nooit meer online,er is zoveel gebeurd dat ik je niet kunnen vertellen heb,en de tijd maakt de afstand te groot om te overbruggen.
Soms glimlach ik nog eens als ik aan je denk en ik hoop dat het je goed zal gaan,dat je jezelf terugvind en je je dromen kan waarmaken.

Ik moet mijn weg verdergaan en laat het los .Ik laat je gaan... [crying]

dag
Frankly my dear, I don't give a damn...
Do or do not, there is no try... (Yoda)
Gebruikersavatar
momo
Berichten: 11684
Lid geworden op: 10 okt 2009 23:02
Locatie: momoland

Re: Inspiratiekaartje 13: Schrijf van je af

Aan allen die het aanbelangt,

aan de pestkoppen op de school omdat ik anders was
omdat ik liever dikke boeken las
omdat ik niet wist hoe contact te leggen
omdat ik geen stem had om mijn woorden te zeggen

aan mijn moeder die me als ongelukje kreeg
en mijn tweelingzus verloor ,ma! de wieg was niet leeg
omdat ik haar leven niet goed kon maken
en nooit aan haar enorme eisen kon geraken

aan mijn ex die me zag als trofee
omdat ik niet meer kon doorgaan als gedwee
omdat ik meer verdiende dan dat
en liever doodging dan gevangen zat

Ik ben er nog , zij het gedeukt
Ik kan nog liefhebben en ben verheugd
om wat ik ondanks alles ben en zal zijn
jullie kregen sommige delen nooit klein!

MO
Frankly my dear, I don't give a damn...
Do or do not, there is no try... (Yoda)
Leeuwtjuh

Re: Inspiratiekaartje 13: Schrijf van je af

Beste vreemdeling,

Dankzij jou kan ik veel leed verdragen, heb ik veel meegemaakt en weet ik precies hoe ik niet met mensen om moet gaan. Jij deed mij pijn, zodat andere mensen mij minder zouden kunnen raken. Jij leerde mij troosten, maar nooit zelf getroost willen worden. Jij leerde mij blindelings vertrouwen op mensen die dat niet verdienen, zodat ik keer op keer bevestigd zou worden dat ik niets waard ben. Jij leerde mij om in plaats van te rennen naar vrienden, me te gaan verschuilen bij vijanden in een voor mij bekende omgeving.

Je hebt me geleerd dat het leven niet voor mij bedoelt is, dat ik hopeloos moet gaan zitten afwachten totdat anderen mijn leven 'maken', onnodig veel moet klagen, zonder daadwerkelijk praktische oplossingen te bieden. Dankzij jou werden mijn problemen altijd erger dan dat ze oorspronkelijk waren. Door jou ben ik te vaak onzeker over de kwaliteiten die ik wel degelijk heb, maar dat 'for granted' moet nemen en dat er niets waardevol of speciaals in mij zit. Je leerde mij tevreden te zijn met niets, je leerde mij leven zonder doel, zonder hoop en vooral zonder vreugde. Jij leerde mij dat er altijd addertjes onder het gras zaten, dat ik niemand kon vertrouwen en dat er altijd een onveilig gevoel nodig is ten opzichte van de mensheid. Jij wapende mij tegenover mensen die het beste met me voor hebben en leerde mij altijd van me af te bijten en de meest belangrijkste personen af te stoten. Jij ontzegde mij een hoop dingen, zoals een fijne schooltijd, een fijne jeugd, vriendinnen en het recht op ontwikkeling en kennis. Dankzij jou heb ik bitterheid, verdriet en wanhoop leren kennen. Dankzij jou timmerde ik doodskistjes in plaats van sieradendoosjes tijdens techniek. Jij hebt mij geleerd om te verlangen naar de dood, zonder echt te willen leven. Jij stal mijn onschuld, mijn spontaniteit en mijn zachtheid en hebt dat vervangen met autoriteitsproblemen, innerlijke conflicten, rusteloos zijn en hardheid.

Bedankt dat je me op de wereld hebt gezet en mij hebt leren lopen, leren vallen, leren incasseren, leren vechten en leren doorzetten en worden tot wie ik nu ben, zonder ook maar een minuut stil te staan en trots op mezelf te zijn. Jij leerde mij huilen zonder geluid en tranen, emoties zonder ze te durven uiten, het recht dat ik nergens recht op heb in dit leven en altijd overal wantrouwend tegenover te staan. Jij leerde mij nadenken over de dood en hoe aantrekkelijk het kan zijn om gewoon op te geven. Je leerde mij dat het niet uitmaakt hoe goed je je best ook doet, omdat ik toch nooit goed genoeg zal zijn voor de wereld. Jij leerde mij dat mijn leed niets voorstelde, en gaf mij het gevoel altijd een aansteller te zijn en dat alles wat ik te zeggen had niet belangrijk was en niet meetelde. Jij leerde mij andere mensen kennen, en zelf nooit gekend/erkend worden. Toch ben ik nooit jouw eigendom geweest en zal ik dat nooit worden. Ik ga dat steeds meer beseffen en dat geeft mij de kracht om andere keuzes te maken.

Jij vertelde mij dat ik nooit iets zou kunnen bereiken, altijd afhankelijk zou blijven van jou en dat ambitie een slecht woord was, en succes alleen bedoeld was voor mensen die wél de moeite waard zijn. Jij hebt mij geleerd geborgenheid, liefde en vooral veiligheid geen optie waren. Jij hield mij voor dat het leven één grote doffe ellende zou zijn en dat niets de moeite waard is en dat het gewoon een kwestie van volhouden was, wachten totdat het voorbij is. Jij leerde mij spelen met de tijd. Dat de leukere dingen te kort duurde en de ernstige dingen jarenlang, zodat ik als geboren pessimist chronisch depressief verklaard ben en altijd een zwartere kijk op dingen heb. Jij leerde mij kiezen voor een weg met de meeste weerstand, omdat jij vond dat ik dat verdiende. Je leerde mij moeilijkheden maken en alles wat positief is te vernietigen en vervangen met doemgedachtes en rampscenario's, en toch braaf te glimlachen zodat niemand mij ooit helemaal zal leren kennen en ik onberekenbaar ben voor anderen. Onherkenbaar, flexibel en vooral meegaand. Dankzij jou kan ik functioneren als een kameleon, en de moordenaar van mijn beste vriendin na afloop nog een kopje thee brengen, om vervolgens als hij niet oplet zijn schedel in te slaan zonder greintje gevoel. Dankzij jou is mijn hart gebroken, vertrapt, verpletterd, verkild, gedeukt en nu nog steeds regelmatig verscheurd. Jij hebt mij geleerd hoe ik zelf mijn grootste vijand kan zijn, zodat ik geen anderen nodig zal hebben om dat voor me te doen. Jij hebt mij geleerd dat een bloedband niets voorstelt, in een mensenleven en dat je prima kunt leven zonder familie, vrienden of enige steun/hulp van anderen. Bedankt voor al jouw levenslessen, aan sommige heb ik wat gehad, ze hebben mij allemaal gemaakt tot wie ik nu ben. Ik kan er dankzij jou alleen niet tevreden/trots over/op zijn. Dankzij jou twijfel ik voortdurend over keuzes die ik moet maken in mijn leven. De woorden die jij tot mij richtte, blijven in mijn hoofd hangen en als een casettebandje op repeat op de achtergrond zich herhalen en is het lastig om open te staan voor een andere visie, andere meningen en een andere waarheid. Dankzij jou weet ik dat ik ieder gevecht in het leven aan kan, omdat ik het dagelijks een onvermoeibare onzichtbare onopgemerkte onverslaanbare strijd met mezelf moet voeren die mij onrustig maakt en tonnen energie kost terwijl het onderling doorsluimert terwijl ik wel alles op alles zet om mijn leven op te bouwen.

Jij leerde mij hoe het leven niet moet, zodat ik nu kan leren hoe het wel moet, zonder jou aan mijn zijde. Jij leerde mij een moeder missen, zodat ik haar nu kon vinden en alles wat jij mij aangeleerd hebt, af kan leren en vervangen. Jij hebt mijn leven, mijn hoofd en mijn hart beheerst, maar het wordt tijd dat je mij loslaat en de stok overdraagt aan zij die het beter weten, waaronder ikzelf. Ik verzoek je daarom dwingend ook echt afstand te nemen van de titel 'mama', aangezien we allebei diep in ons hart wel weten dat jij die titel niet waard bent. Stap opzij, en laat zij die er wél verstand het overnemen en die titel cum laude verdiend hebben. En blijf uit mijn leven. Or else my new mother will teach me to kick your ass.
Thundersheep*

Re: Inspiratiekaartje 13: Schrijf van je af

Lieve juffrouw,

Ik had je al jaren zien lopen, door de school. Je had iets aandoenlijks, iets waarvan ik moest lachen.
Ik kende je nog niet, maar ik had als kleine meid al veel grootse dingen over je gehoord.
En toen, leerde ik je inderdaad kennen. Je leerde me bijna alles van wat ik nu weet.
Je was er altijd en als je er niet was, was het stil. Je was het boegbeeld van de school.
Een levende knuffelbeer, zo werd je tot op je allerlaatste dag genoemd.

Als kleine meid banjerde ik over het plein. Soms raakte ik de weg kwijt, of moest ik even razen.
Jij zette me dan aan het denken. ‘Tot tien tellen meisje, niet zomaar gaan gillen!’
Het werkte eigenlijk nooit, maar je bleef het zeggen, terwijl ik het niet begreep.
Je hield me staande, als ik weer eens roekeloos iets wilde uithalen.
Je ving me, als ik weer eens struikelde over mijn eigen benen.
Je verzon bijnamen voor je leerlingen en ik heette Klungel, jij heette gewoon Juf.

Elk jaar vertrok je voor 4 weken naar Turkije. Het land waar je van hield, het land was je thuis.
De verhalen die je over Turkije vertelde, maakte dat we allemaal een keer met je mee wilde.
Maar de laatste keer dat je vertrok, kwam je niet meer terug.

Toen ik de keuze maakte, om als enige leerling van jouw klas naar het Groene Leren te verhuizen,
schoot je in de lach. Ik maakte mijn eigen keuze, zonder mij te laten beïnvloeden.
Het bleek de allerbeste keuze te zijn.

Op een middag reed je in je rode autootje door de straten. Je was weer eens bepakt en bezakt.
Je had je leerlingen uitgezwaaid; ‘Tot morgen!’
Maar die morgen is nooit gekomen.

Je afscheid werd één uit duizenden; precies zoals je had gewild.
Met al je kinderen, iedereen was er. Er werd gezongen, gebeden en er werd gesproken.
Iedereen was bij je gaan kijken, maar ik niet. Ik wilde je zoals ik kende, niet zoals je ons verliet.
Je laatste reis, opnieuw naar Turkije. Daar zou je een eervol plekje krijgen.
Je laatste rustplaats.

Dankjewel.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Inspiratiekaartje 13: Schrijf van je af

Wow wat een mooie topic wordt/is dit :) Zo goed beschreven.

Ik had er ook een ideetje over.



Beste Ex,

Dank voor alle narigheid die je me hebt gegeven. Ik heb er veel van geleerd en het heeft me nog sterker gemaakt dan dat ik al was. Daar heb ik nu zeker wat aan omdat ik weet dat ik door al die problemen nooit zo ver had kunnen komen. Ik heb mijn doorzettingsvermogen en ambitie er aan over gehouden en mijn enorme drang om vooral financieel zelfstandig te zijn en heel goed voor mezelf te zorgen.

Het maakt mij een beter mens omdat ik heel goed besef hoe ik vooral niet zou willen worden ondanks zakelijke successen in mijn leven. Je hebt me vooral geleerd dat ik trouw moet blijven aan mezelf, aan wat ik voel en wil. Dat ik mezelf nooit zo meer mag inleveren ten gunste van iemand anders. Dat het eerst met mij goed moet gaan voordat ik er voor een ander kan zijn en niet andersom. Dat iemand helpen en je zelf aan iemand overgeven prima is, zolang je jezelf op de eerste plaats blijft zetten.

Ik heb van je geleerd dat geld zeker niet gelukkiger maakt. Dat het een blok aan je been wordt als je in een gouden kooitje moet leven en enkel een status object bent verworden. Ik heb ervan geleerd dat ik zelf zo nooit mag worden omdat het heel kwetsend en vernederend is. Ik heb van je geleerd dat hierarchie, status en imago een schijnwereld is zonder liefde, zonder werkelijke menselijke waarden. Dat het een constant strategisch verstoppertje spelen is tussen mensen die eigenlijk zichzelf enkel willen laten gelden en bewijzen om minderwaardige gevoelens te compenseren.

Je hebt me een sterk en liefdevol mens gemaakt juist door te laten zien hoe het niet moet. Hoe het beter anders kan. Wat vooral de verkeerde manier is om met de dingen om te gaan.

Dat is toch heel wat waard en maakt mij nu een tevreden mens. Een mens wat gelukkig kan zijn met een mooie dag weer en iets lekkers bij de koffie. Dat geld niet gelukkiger maakt als doel op zich maar dat het slechts een hulpmiddel is om je leven goed in te richten. Om er de goede dingen mee te doen en er vooral is om er veel plezier mee te maken. Mensen te helpen ipv er enkel jezelf mee te verrijken.

Dat is wat ik je ergens toch wil laten weten want hoe naar het allemaal ook was en werd, het levert je dan toch ook weer wat op wat je anders niet had kunnen doorleven en leren.
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
Reborn
Berichten: 4720
Lid geworden op: 08 nov 2006 16:55

Re: Inspiratiekaartje 13: Schrijf van je af

Ik vind het echt knap en mooi hoe jullie dit beschreven hebben.
Zelf lukt het mij nog niet helemaal dus laat nog even op mij wachten ;)

3some
Every passing minute is a chance to turn it all around
Gebruikersavatar
Raven
Berichten: 2144
Lid geworden op: 13 sep 2005 22:47

Re: Inspiratiekaartje 13: Schrijf van je af

Hallo jij,

Alles wat ik gedaan heb voor jou en met jou was welgemeend en oprecht. Nooit heb ik eraan getwijfeld dat het ooit zo zou aflopen.
Ik deelde veel met je, maar voor sommige dingen zijn gewoon geen woorden om ze uit te leggen.
Het was nooit de bedoeling om je te kwetsen, af te stoten, te negeren, pijn te doen. Blijkbaar is dit laatste waar ik goed in ben geworden.

Onze gesprekken gingen soms over niks en konden we hartelijk lachen om flauwe uitlatingen of opmerkingen. Soms ging het over moeilijke dingen, die ons zwaar op het hart lagen. We vonden daarin steun bij elkaar.
Jij bood mij een luisterend oor en een warme vriendschap die ik tot de dag van vandaag koester.
De woorden die je schreef, doen me nog steeds veel pijn...

Ik zou de wereld afreizen om jou te zien, met je te praten, mijn dingen te delen, jou verhalen te horen, samen leuke dingen te doen...
Nu is mijn hart verscheurt door verdriet, verscheurt door woorden, die hard aankomen.

Dus geen leuke middagjes winkelen, kaartjes sturen, een persoonlijke boodschappen laten spreken...
Alles wat ik wilde was begrip, vriendschap...

Ik ben boos, gekwetst, verdrietig...
Boos dat jij blijkbaar niet de halve wereld voor mij afreist...
Boos dat jij mij niet begrijpt...
Gekwetst dat jij me niet begrijpt...
Ik dacht echt dat jij "anders" dan alle andere was, maar daar heb ik me blijkbaar in vergist.
Gekwetst dat ik geen persoonlijk iets van je hoor. Een simpel: Hoe gaat het nu met je? Of Fijne verjaardag via een smsje of email was wel iets wat ik verwachtte. Niks.
Verdrietig dat IK altijd de persoon ben die me moet verdedigen of uitleg moet geven.
Verdrietig dat ik op onbegrip stuit en telkens weer afgemaakt wordt op iets dat voor mij bescherming betekent.

Dit wilde ik je even vertellen. Wat je ermee doet, moet je zelf maar kijken.

Forum58
Ik heb duizend levens geleefd. Duizend lessen geleerd. Het leven leidt me de spirituele weg. De weg van Druidry. -Sean, de oudste ziel-
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15115
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Inspiratiekaartje 13: Schrijf van je af

Brief aan de Alpha teef.

Zoals je daar nu in je bed ligt ben je nog maar een schim van wie je vroeger was. Je kunt nu bijna niks meer.
Je kunt niet meer lopen, je bent bijna volledig verlamd. Je kunt alleen nog maar je rechterarm een beetje bewegen, maar je kunt je eigen gat niet meer afvegen, dat doet de verpleging iedere dag voor je.
Praten was vroeger je meest geduchte wapen, maar nu zijn het alleen nog maar klanken. Mijn talent voor verbale grofheid en cyniscme heb ik van geen vreemde, jij was de beste leermeester die je kunt wensen. ;-) Ik heb je vaak met een beest vergeleken, je leek dieren beter te kunnen begrijpen dan mensen. Vroeger was je de alpha teef, je was een wolvin die grauwde en snauwde als haar iets niet beviel. Er was héél véél wat je niet beviel, teveel om op te noemen. Je keurde het niet goed als ik vriendjes had, want je wilde niemand over de vloer hebben omdat je bang was dat er ziektekiemen het huis binnen kwamen.
Als de krantenjongen de krant had bezorgd pakte je de krant met rubberen handschoenen van de deurmat en streek de krant zorgvuldig met een warm strijkijzer totdat alle vermeende ziektekiemen waren gedood. Op dezelfde manier streek je papiergeld en je kookte al het muntgeld voor je het durfde aan te raken.
Ik heb je langzaam aan steeds gekker zien worden. Ik heb gezien hoe je steeds vaker de vloer van de keuken en het toilet schrobde en liters lysol door de pot spoelde uit angst voor bacteriën. Je reinigde het toilet met extra veel nadruk als mijn vader er van gebruik had gemaakt, want die man vond je viezer dan alle andere mensen.
Na negen uur ’s avonds mochten we geen thee of water meer drinken omdat het risico te groot was dat we na middernacht nog van het toilet gebruik zouden maken en je te moe was om het toilet grondig te reinigen. Je gaf ons straf als we ziek waren, je gaf mijn zus een mep als ze ongesteld was, omdat je het niet kon verdragen dat er nog een andere vrouw in huis was. Dat het je eigen vlees en bloed was maakte je niets uit.
Ik heb veel gekke dingen van je gezien. Conservenblikken opende je altijd aan de onderzijde omdat daar volgens jou minder bacteriën zaten. Op een dag had je de achtertuin vol met omgekeerde paraplu’s bedekt om regenwater op te vangen, want je vertrouwde het leidingwater niet meer. [027] En zo is er nog veel, veel meer.

Hoeveel procent werd eigenlijk veroorzaakt door je oorlogstrauma’s? Was je misschien al gek lang voordat Japanse soldaten viezigheid met je uithaalden, of was het al veel eerder gebeurd toen je eigen broers niet van je af konden blijven? Ik zal het nooit weten.

Maar toch had je ook vreemde talenten. Je hield van dieren. Je kon vogels uit je hand laten eten en je kreeg koolmezen zo ver dat ze in hun vlucht een pinda uit je mond gristen. Je kon honden ‘Mama’ laten zeggen. Tja, dieren luisteren en kun je kunstjes leren. Ze doen precies wat je wilt, met mensen is dat anders, die krijgen een eigen wil en die zijn veel moeilijker te dresseren.

Nu ben je al bijna acht jaar dement, heb je een paar hersenbloedingen gehad, heb je kanker en blijf je tot ieders verbazing maar doorleven. Van mij mag je zo lang in je bed blijven liggen als je maar wilt, je bent al lang niet meer het vreemde monster dat je vroeger was. Heel af en toe lukt het je nog om een hele zin uit te spreken, zoals een paar dagen geleden, toen de verpleging je het avondeten kwam brengen en je moeizaam met een plastic babylepeltje gevoerd werd.
"Hoe gaat het met u, mevrouw?"
Een heel beleefde vraag, maar je antwoordde bits:
"Dat gaat je niets aan!"
Warempel, de eerste volledige zin in een paar maanden tijd!
En het is nog grappig ook om de oude alpha teef naar de verzorging te zien grommen en snauwen. 011 Het zal een van de laatste keren zijn dat je kon grommen.
Over drie maanden ben je jarig. Ik gun het je dat je dat nog haalt. Het maakt me allemaal niets meer uit, ik koester geen wrok ken alleen maar mildheid bij alles wat ik doe als jij nog in de buurt bent.

Ook als we je moeten laten euthaniseren is dat een eer om te mogen laten doen. Je bent slim genoeg om te beseffen dat we er op toezien dat het bijtijds gebeuren zal.
Ooit was je de onbetwiste leider van een roedel. Normale mensen noemen zoiets een gezin …
Maak je geen zorgen, de oude zieke alpha teef zal op tijd haar laatste spuitje krijgen. Daarna mag je in de hemel voor altijd honden je naam laten zeggen en vogeltjes pinda’s uit je mond laten eten, want daar beleefde je van alles het meeste plezier aan. Het zal gelukkig niet de Gereformeerde Hemel zijn, want daar zijn geen dieren, omdat de Gereformeerde Hemelse Vader de dieren geen ziel heeft gegeven.
Gelukkig weten wij beiden meer dan God, dieren hebben wel een ziel, dat heb je me zelf immers laten zien.

P.S. Dit soort verhalen kan ik met het grootste gemak schrijven, het kost me totaal geen moeite. Het is een stilistische oefening.
Het enige wat ik nog moet afwegen voordat ik het boek ga schrijven dat ik al tijden had willen schrijven is tot welke details ik me beperk en welke ik niet prijs wil geven. Het gaat er immers niet om dat ik iemand een trap na wil geven.
De werkelijke kroniek van een gekte kan niemand anders schrijven dan de persoon die alles werkelijk heeft meegemaakt. Wat zijn mijn woorden daar bij vergeleken?
* Liebe Macht Frei *
Leeuwtjuh

Re: Inspiratiekaartje 13: Schrijf van je af

Beste Peter,

Je opdracht zuigt zwaar. Ik heb er nu al een rothekel aan, en ik ben er nog niet eens aan begonnen. Mentaal gezien heb ik hem allang af, maar nu de overdreven grote moeite nog; en rekening houden met het feit dat het hoogste cijfer tot nu toe alleen maar een 7,5 geweest is, vermoed ik dat het mijne niet gek veel hoger zal worden en je mijn intelligentie tot waanzin gaat drijven. Het feit dat ik nu ineens voorzitter ben en mijn groepsleden mag voortslepen en mag gaan opjutten terwijl ik liever alles in mn eentje doe omdat ik weet dat ik dan beter presteer mag natuurlijk ook niet ontbreken. Inhoudelijk geef je een goeie opdracht; ware het niet dat jij een kennisniveau van tien verwacht, terwijl wij met onze huidige kennis ongeveer ergens bij -2 blijven hangen. Je verwachtingen wat betreft onze prestaties zijn ver boven iedere grens van redelijkheid en ik vind jou daarom een gigantische ultieme mega *insert-schuttingtaal*.

Ben je al lang gek of nog niet zo gek lang? Ben je als een *insert-schuttingtaal* geboren of heb je daar je hele leven aan gewerkt? Heeft je moeder je als baby-zijnde iets te vaak op je hoofd laten vallen of is die hersenbeschadiging/vlaag van verstandsverbijstering gekomen toen je afscheid moest nemen van je gewaardeerde collega? Het zijn allemaal vragen die ik mezelf afvraag, als jij ons met zijn 21'en in een krap lokaal laat zitten ploeteren, waarbij je heel hard moet schreeuwen om boven elkaar uit te kunnen komen, en het op wallstreet begint te lijken en dan nog 'eventjes' verwacht dat wij geconcentreerd aan onze opdracht kunnen werken.

Het feit dat JIJ geen leven hebt, blijkt wel weer als je doodleuk beweert dat wij op zondag een grote inhaalslag kunnen maken, gezien het tijdsbestek. Het kostte 180 uur om dit project te laten slagen, overige klassen krijgen 80 uur, jij geeft ons 60 uur. Zoals je al voorstelde ben je om te kopen met een fles single malt, en zit ik nu maar voor het grootste gemak te kijken hoeveel geld me dat gaat kosten, voor het geval dat... Ik zit er zelfs over na te denken om de fles te vergiftigen, gezien de grote hoeveelheid aan pagina's aan TO die wij binnenkort moeten gaan inleveren. Waarvan jij nét zo goed weet als wij, dat jij het niet gaat lezen, maar vooral oordeelt op wie er het braafst is, in jouw zogenaamde heilige ib-les. Ik haat je, de rest van de leerlingen haten je ook, je collega's vinden je geweldig omdat je ons het leven zuur maakt maar zelfs je eigen hond haat je. Dude seriously; get a life. Get a grip, doe je ogen eens open en kijk eens naar wat reeel en haalbaar is. Leg de lat eens niet zo hoog, het enige wat je doet is verzet kweken. Wat ik vanmiddag ook overduidelijk aan je gedemonstreerd heb. En wat jij op zondag doet; i couldn't care less. De eerste de beste die op zondag met dat verslag aan komt zetten, klats ik ermee om de oren.

Amen.
Thundersheep*

Re: Inspiratiekaartje 13: Schrijf van je af

Beste Tim,

Al bijna tweeënhalf verkondig jij dat ik dit aankan, dat dit mijn toekomst gaat worden.
Al sinds ik hiermee ben begonnen, ben ik gegroeid. Als persoon, als leerling.
Gegroeid in mijn doen en laten, gegroeid in het mezelf kunnen zijn.
In de afgelopen jaren heb ik veel geleerd.
Het kleine meisje van eerder, is verruild met de jongedame van nu.
Althans, dat zijn de woorden van mijn grootmoeder.
Iedereen heeft me zien veranderen, sinds ik aan dit levensgrote project ben begonnen, behalve jij.
Leren omgaan met mensen, zoals jij en ik, het bleek één van de belangrijkste dingen.
Begrip opbrengen voor anderen, geduld hebben en jezelf tot bedaren kunnen brengen.

Maar vanmiddag knapte er iets in me.
Ik heb me van mijn goede wil getoond, ik heb me voor 200% ingezet voor dit project.
En jij zei alleen maar; ‘Neem je het mee, dan schiet ik het kapot!’
Vooral die emotieloze glimlach op je gezicht, die deed het hem, er knapte iets in me.
De innerlijke leeuwin kwam boven en sindsdien ben ik ronduit furieus.
Drie kwartier lang wist ik de tranen te bedwingen, want ik ben te trots om ze jou te laten zien.

In het kantoor van één van je collega’s heb ik mijn gal mogen spuwen.
Letterlijk, want de tranen liggen nog altijd op mijn schoudertas, symbolisch gezien.
Ook zij begrijpt jouw uitspraken niet, want ik heb gewoon gelijk. Ik heb verdorie gewoon gelijk!
En, beste Tim, je moet weten; dit project betekent de rest van mijn leven.
Als jij mij hierbij in de weg staat, beuk ik hardhandig aan de kant.

Ik kan jou aan, ik heb namelijk genoeg leeuwvriendjes om me hierbij te helpen.

GROM
viooltje

Re: Inspiratiekaartje 13: Schrijf van je af

liefste k...tje

jou nr sta nog altijd op mijn gsm,
ik krijg hem niet af, moest je me eens bellen,
stom, want ineens besef ik dat je van uit de hemel niet kunt bellen,
je moeke die me iets verteld, waar ik niets van begrijpt,
maar die foto's van die auto die van je op het nieuws
sprak boekdelen, die grote beer achterin had ik direcht erkend,
je had aan alles gedacht, hoe en wanneer, behalve aan degene die van je hou
k...tje, je besef niet wat je nu nog achterlaat
ik zal het nooit begrijpen, of ik wil het niet begrijpen, kan ook

het matje sta buiten van je moeke, wil zeggen dat ze thuis is,
maar al weken heb ik geen moeke gezien, en als ik ze zie,
sta er tranen op haar gezicht, ze is niet meer dezelfste, het heeft haar getekend
je heb haar alleen maar aan te kijken,

ik heb je zoveel te danken, waar ik nu woon, we waren samen op dezelfste afdeling,
uit vele andere had jij mij gekozen, om me te vertellen dat het app boven jou leeg was,
samen hebben we hier kasten ineen gestoken, je kwam me helpen met mij laptop als hij raar deed, wat je al deed op de afdeling, je deed het met zoveel plezier
o ja, dat was lachen op de trap, met die onderdelen van die kasten, want ze waren zo zwaar, en die kastdeur voor je moeke haar deur neer zetten en bij haar aan kloppen, was ze verschoten, doen ik de sneeuw aan het opruimen was buiten, dat eigenlijk voor die van beneden was, kwam je mee helpen, en toen kwam T ook van de gelijksvloer, met drie, de kappen is de tegels zijn nog zichtbaar van die schup :confused:

ik mis je [crying] ik snap het nog altijd niet!!
je had je studie erpakt, je was de beste van je klas, je keek er echt naar uit,
wat is er verkeerd gegaan, ik heb je afscheidbrief gelezen, die was niet voor mij, maar o er bij te schrijven, " yes, nu doe ik mijn zin" zo zie ik je met je elleboog neer halen en een vuist maken, alleen zie ik geen glimlach, die kan er niet bij geweest zijn,
dat kun je me niet laten geloven

je heb je rust gevonden, maar de onrust die je achterlaat, is niet mooi [crying]
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Inspiratiekaartje 13: Schrijf van je af

Mooi geschreven Viooltje, zo recht uit je hart.. [AAI]
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Inspiratiekaartje 13: Schrijf van je af

Beste ...,

Het is je niet gelukt, he? Het meisje te vormen wat je graag wilde dat ik geweest zou zijn, ben ik niet en zal ik nooit worden. In ieder geval niet voor jou. Vanaf nu regel ik mijn eigen leven. Ik weet dat het nog vaak moeilijk gaat worden om het zonder je te moeten doen, maar het is beter. Ik wil vooruit. Deze keer ga je niet winnen en zorg ik dat ik uiteindelijk weer ga stralen. Ik ga weer proberen te genieten en ik ga doen, wat ik ook echt wil doen.
Je zou je misschien afvragen, wat ik dan precies wil. Eigenlijk is die vraag heel makkelijk te beantwoorden, maar jij zal vast zeggen dat ik dat al ben en dat ik verschrikkelijk ben, of veranderd. Maar, dan moet ik je toch echt teleurstellen. Ik ben niet diegene waarvan je denkt dat ik het ben. Ik heb namelijk het gevoel gehad, dat nooit te mogen zijn.
En weet je, van wie ik nou nooit mezelf, echt mezelf mocht zijn? Van jou, ja.
Maar nu, nu wil ik het anders en probeer ik weer te genieten. Ik wil graag het leven weer proeven. Zonder dat jij mij, op de één of andere manier beïnvloed, met wat dan ook.
Ja, je hebt ook wel goede dingen gedaan, maar die zijn bij mij ver naar de achtergrond verplaatst. Niet door mezelf, maar omdat jij een andere kant van jezelf liet zien, wat me deed afschrikken en me voor altijd heeft verwond.
Maar ondanks de verwondingen, van welke vorm dan ook, probeer ik nu, ga ik nu weer omhoog klimmen. Ze zeggen dat het op de top van de berg veel mooier is. En ondanks de verschrikkelijk enge, lange tocht, heb ik het idee dat ik al op weg ben. Zou je me daarin eindelijk vrij kunnen laten, zodat ik nu echt mezelf vind? Zonder dat ik me moet bedenken, wat ik moet zeggen, hoe ik dingen moet doen, hoe ik dingen moet aanpakken, hoe ik me moet gedragen, en zonder, dat ik me moet afremmen? Ik heb namelijk ook recht op een leven. Ik ben het zat om eeuwig me te moeten bewijzen en als het moest me te verdedigen. Wat overigens, alleen maar meer ellende op de hals haalde. Maar nu ben ik niet meer zwijgzaam. Ik heb namelijk een stem. Een mond om mee te praten. En zelfs van jou geen tegenspraak meer hoeft te accepteren. Ik ben een individu. Iemand die op zichzelf staat en zichzelf wilt vinden. Iemand die recht heeft op geluk. Iemand die recht heeft op positieve liefde. Opeen algeheel positief beeld zonder dat er heel erg vaak anders over word gedacht.
Ik heb recht op vrijheid. Ik heb recht om te zeggen wat ik denk, ook al typ ik het hier nu alleen maar. Ik heb recht op moed en kracht, al had ik dat al om door te kunnen gaan. Ik kan het ook gebruiker om nu positiever te denken. De zoektocht is moeilijk, het kent veel heuvels en kuilen en soms ben ik te moe om verder te lopen. Maar er is nu een verschil, ik mag rusten in plaats van altijd door te moeten lopen en uiteindelijk toch te breken. Nu kies ik mijn eigen weg. Ik maak mijn eigen keuzes. Ik probeer mijn eigen doelen te bereiken. Ja, ik kan wel zeggen dat ik probeer om opnieuw te leven. Zonder druk van wie dan ook. Laat jij me ook vrij? Laat je me vrij, zodat ik eindelijk mijn eigen hart weer kan voelen, zonder dat ik bang hoeft te zijn dat het eens stopt? Ik ben er vaak bang voor geweest. Dat het door de spanning stopte. Of dat ik er zelf voor zorgde dat mijn hart op zou houden. Maar ik ben er nog en ik zal blijven. Of jij dat nou leuk vind of niet. Nu ga ik verder. Ik wil verder. Er is niets meer dat me tegenhoudt. Dat probeer ik in gedachten te houden. Want ik verdien een mooie toekomst.
Ik ben vaak gevallen. Maar ik zal altijd weer op staan. Daar ga ik voor, daar ben ik altijd voor gegaan. Ik kijk nu liever naar de zon. Misschien verteld ook zij, een stukje van wat komt. Een stukje van een mooi verhaal. Een tekst dat ik eindelijk kan naleven. Omdat ik nu hopelijk de middelen ervoor heb gevonden. Dat zijn geen negatieve middelen. Dat zijn positieve middelen en momenten. Op die momenten besef ik, dat ik er mag zijn. Dat niemand me meer kan weg stoten van dat wat ik graag zou willen. En ook jij niet. Want ik sta, ik sta weer op. En jij knalt me niet meer neer. Want ik ben sterker, sterker dan dat ik ooit geweest ben. Als het even tegenzit, laat me het ook dan maar geloven. Dan kom ik tenminste altijd weer boven aan de top. Daar is het schitterend. Ik heb er al even mogen kijken. En zonder jou, is de top misschien nog wel mooier. Omdat ik nou eenmaal ga winnen. Ik zal lachend sterven. Maar nu, nu nog niet. IK BESTA.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
viooltje

Re: Inspiratiekaartje 13: Schrijf van je af

hey ivo

ik denk nog altijd zoveel aan je, aan ons
maar ook al die jaren al, hoe is het met je zoon

gisteren, zag ik een foto van hem, nee
niet van vroeger, maar van nu, denk ik

ik wist niet goed wat ik zag, jij of hem
hij lijkt zoveel op je, groot en knap, zoals zijn vader

jij die zich afvroeg, doen " hoe zie hij eruit"
want je was blind en kon je eigen zoon niet zien
je bleef maar het beeld van dat jongentje van vier te zien
zo was hij in je geheugen,
je ben voor hem te vroeg vertrokken
en hij heeft zich heel sterk gehouden,
doen je heen ging, de laatste keer dat hem gezien heb
was bij die koffietafel
toen gaf ik hem die collage foto's van jou,
die ik gemaakt had en bij mij thuis hing
hij was daar zo blij mee

en die foto die ik zag van ja zoon, was mooi
ik die me al die tijd, jaren zorg maakte,
begin ik terug alles te herbeleven
het waarom ik alle conntacten heb verbroken
ik voel me zo schuldigd tegenover je zoon
om wat er gebeurt is,

ik wil zo graag, dat je een teken geeft
dat het genoeg is geweest, en je me vergeeft
want sinds jouw dood is mijn leven een hel geweest
al heb ik het gevoel dat je altijd heel dichtbij ben,
en me niet met rust laat, of...

was het deze een teken van je?
want waarom heb ik die naam ingetikt,
wil je dat ik contact neemt?
ik durf niet, niet na al die jaren, al heb ik al veel aan gedacht,
tranen en huilbuien gelaten, ik kan je zoon deze niet aan doen,
om mezelf te laten zien, zonder het verleden erbij te halen

moest jij het geweest zijn, dank je voor dit mooie foto
wat erbij komt, moet komen, tranen om je, verdwijnen niet zomaar
al ben ik niet meer verdrietig om je dood, maar wel omdat ik je nog zo erg mis

...
viooltje

Re: Inspiratiekaartje 13: Schrijf van je af

goh kijk, de laatste post hier ging ook over jou, ivo

al dagen spook je in mijn gedachten, op de camping kan ik niet over je zwijgen
ik heb met jou deze gedaan, en dat, niet meer normaal

maar eerlijk ik mis je zo erg, onbewust zoek ik je daar
dat laatste keer daar met jou, heb ik uren bezig geweest
om je suiker terug omlaag te krijgen, uren met angst
wachten tot ze je kwam halen, en ik alles inpakte
niet weten hoe het met je verder ging, het was allemaal op het nippertje
je hangde aan een draadje of je het ging halen of niet

drie dag later, werd je wakker, en ik was zo opgelucht dat je reageerde
deze weet je niet, maar daarna heb ik nooit meer de kracht gevonden
om nog voor jou te zorgen, zelfvertrouwen was helemaal weg

je liet me enorme risico's nemen met je eigen leven
misschien was het toch geen goed idee om daar heen te gaan voor mij,
maar mijn kinderen vinden het reuze, zoals jou zoon vroeger het ook zo leuk vond
ik kan daar gewoon niet zwijgen over jou, is gewoon niet meer normaal
na al die jaren, heb ik zoveel spijt om wat er gebeurd is
ik hoop dat je me kan vergeven, maar die zekerheid zal ik nooit hebben
want het val gewoon niet te vergeven

wat er toen op die camping gebeurt is, was al zo zwaar,
nooit heeft er iemand iets van geweten wat het met me gedaan heeft
nu komt het allemaal naar boven, en toch probeer ik als ik weer over jou spreekt de leuke momenten naar boven halen, telkens komt deze dan weer waar ik over zwijgt

misschien heb je me vergeeft, misschien ben ik degene die het me niet kan vergeven
om wat er gebeurt is...
Leeuwtjuh

Re: Inspiratiekaartje 13: Schrijf van je af

Voor jou love3

Ik haat je op dit moment en ik hoop dat je je teen stoot tegen de tafelpoot en daarbij de tranen je in de ogen springen en er minstens luidkeels een vloek uit je mond komt. Meer is eigenlijk niet nodig, want dat gun ik je ook weer niet, want ik hou nog iets teveel van je. Meer dan mij lief is, eigenlijk. Want daardoor frustreert de gehele situatie me nog meer dan dat het al deed. Op dit moment kan ik eigenlijk niets liefs meer over je zeggen, omdat ik gewoon verblind ben door woede. Jij zou waarschijnlijk over triggers uit mijn verleden beginnen en zeggen dat het aan mij ligt dat ik het allemaal niet zo scherp zie, maar dat interesseert me op dit moment werkelijk niets. Het ligt namelijk niet aan mij. Deze hele situatie *tekent vierkantje in de lucht* heeft namelijk niets met mij te maken. Je kunt hoog en laag springen en tegen iedereen beweren dat het wel zo is, maar we weten allebei dat ik daar niets mee te maken heb. Die hardnekkige kronkels die in jouw hoofd vast blijven zitten en op repeat staan heb ik helaas niet weg kunnen nemen, ondanks mijn vele pogingen.

Ik ben boos op je omdat ik zo verschrikkelijk veel van je hou, door vuur voor je zou gaan, en jij praktisch 2 maanden gezegd heb dat dit niet zo is en dat ik je in de steek heb gelaten. Dat is onzin en dat weet je. Iedereen met een beetje inzicht weet dat. Dat word je ook maar verteld of opgedrongen. En als ik wist door wie, al heb ik dat vermoeden wel, zou ik die persoon vanavond nog om de zeep helpen. Mijn leven ging perfect, even voor een klein moment was ik dolgelukkig en blij met alles en iedereen, mijn situatie en alles om mij heen. En toen begon jij te meuten, geheel onterecht in mijn ogen. Ik wilde deze blijdschap delen, dat het eindelijk gelukt was, om mij zo te voelen. Eindelijk trots, tevreden en gelukkig. Iets waarvan ik nooit had verwacht dat ik dat ooit zou kunnen voelen na al die jaren. Jij liet mij zien dat het allemaal niet zo erg is en veranderde mijn negatieve pessimistische houding naar een positief sprankelende persoonlijkheid. Ik vind het jammer dat jij mijn passieve negatieve vechtloze houding eigen gemaakt hebt en nu lijdt onder datgeen wat ik bestempel als een depressie. Alles ging goed, voor heel even was alles perfect. En toen kwam jij. Ik hou nog steeds van je en ik denk dat dat ook nooit meer zal veranderen, als iemand me vraagt wie mijn moeder is; weet ik nog steeds het antwoord wel, maar ik kan je op dit moment niet uitstaan en ik hoop dat je ook vooral uit mijn vaarwater blijft. Het enige wat ik wilde was mijn huisje, boompje, beestje-geluksgevoel en dit vooral delen met mijn vrienden en nieuwe familie. Helaas... Het werd me niet gegund door jaloezie en negativiteit.

Al mijn argumenten, gevoel en mening werd door jou opzij geschoven onder het mum van smoesjes. Alles wat ik zei werd gewoon onder tafel geveegd, genegeerd en als ''niet-gelezen'' bestempeld. De leuke dingen werden al gauw verdraaid en alle vreugde en fun werd eruit gezogen. Je hebt geprobeerd mij monddood te maken toen we het erover hadden, terwijl je de ruim 5-6 jaar daarvoor hebt gezegd dat ik juist dingen uit moest spreken. Je hebt mijn leven verrijkt en daar ben ik je eeuwig dankbaar voor, maar de manier waarop je mij de afgelopen maanden hebt behandeld, is niet acceptabel. Dat doet mij pijn. Het spijt me dat we een verschil van mening hebben, maar jij bent notabene degene geweest die zei dat ik daar voor uit moest komen en het niet zomaar laten gaan en herhaaldelijk over mijn grenzen laten gaan. Ik ben niet vanzelfsprekend en al helemaal niet iemand die je zomaar erbij hebt voor de fun. En ik weiger gewoon om mezelf een rotgevoel te laten bezorgen of als een hondje op te komen draven en het rotgevoel van de eeuw te accepteren wanneer jij het nodig vind om je af te reageren. Verder zou ik willen zeggen dat ik je mis. Maar de houding van de afgelopen maanden mis ik eigenlijk totaal niet. Dat wat wij hadden is kapot gemaakt, weg, dood. Dat mis ik, maar het gebitch van de afgelopen tijd echt totaal niet. Soms word ik wakker en ben ik ervan overtuigd dat ik je mis en weer bij je wil zijn, maar dan lees ik de pbtjes/mailtjes en berichten terug vol onterechte verwijten, en dan realiseer ik mij dat het weg is en de persoon die jij bent alles vertroebeld.

De leuke dingen zal ik altijd blijven herinneren en koesteren. De rest is onnodige ballast, waarvoor ik een plek moet zien te vinden zodat ik door kan gaan met mijn leven. Ik kan niet duidelijk genoeg zijn als ik zeg dat ik het momenteel als een bevrijding ervaar. Zoals jij ook gewoon mensen zonder pardon uit je leven kunt schrappen zonder schreintje gevoel daarbij te hebben. Mensen denken dat dit mij geraakt heeft, en dat is ook zo, maar wellicht niet op de manier zoals jij het bedoelt hebt, want ja, je hebt me de afgelopen jaren genoeg geleerd hoe ik hiermee om moet gaan. Ze denken dat ik kapot ben en niet zonder jou kan functioneren. Guess they're wrong then. I did it before and i'll sure as hell will do it again. Je bent slachtoffer van je eigen succes geworden, want iedere keer als je mij probeert te raken (denk maar niet dat ik dat niet door heb achter mijn rug om), word ik bozer op je. Je weet dat het mijn kracht is om op door te teren, zelfs als ik niets anders meer heb, houdt me dat op de been. En ik zal de goede richting op blijven gaan, dezelfde richting waar jij me met alle goede intenties naartoe gesleurd hebt. En vervolgens wil ik afsluiten met een liedje, waarvan ik denk dat hier wel flink bij past.

En het ligt deze keer eens NIET aan mij. Good news, he? cheerqd5



p.s. ik hoop dat de lyrics kristalhelder tot je door dringen!
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Inspiratiekaartje 13: Schrijf van je af

:knuffel: [AAI]

Goed dat je van je afgeschreven hebt, moet er ook eens uit als er wat behoorlijk dwarszit. Heftig.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Inspiratiekaartje 13: Schrijf van je af

Ideaalbeeld

Je leerde mij kennen en toen gebeurde het
Je maakte van mij de persoon die je al jaren zocht
Een plaatje wat je in je hoofd al lang geleden had gewenst
En je projecteerde het op mij
Creëerde er een afgod die je een goed gevoel gaf

Je zette me op een voetstuk en aanbad mij
Je zou alles voor mij doen, dat beweer je nu nog steeds
Ondertussen doe je niets voor mij dan van alles om mij kwetsen
Omdat ik ben die ik ben
En die moet gewroken worden, het is nu de haat die regeert

Je zegt: "ik ben woedend en dat is jouw schuld
Het ligt niet aan mij, jij was jaloers, jij deed gemeen"
Je bent als een oorlogschip voortdurend zoekend, op ramkoers
En ik moet uit je vaarwater blijven
Want bij elke aanleiding wordt de strijd hervat

Je blijft me beschuldigen en verwijten maken,
Je stikt bijna in woede en boosheid, destructief in gedrag
Omdat het beeld wat je had in stukken viel in mijn moeilijke momenten
En je diegene die er werkelijk was niet wilde

En liever trouw bleef aan het ideaalbeeld in je hoofd…




Ik neem afscheid van jouw ideaalbeeld
Ik wil graag mezelf zijn
In goede en in slechte tijden
Ik kom er wel weer boven op
Ik hoop jij ook
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
momo
Berichten: 11684
Lid geworden op: 10 okt 2009 23:02
Locatie: momoland

Re: Inspiratiekaartje 13: Schrijf van je af

Hee stomme ziekte met het onuitspreekbaar woord fibromyalkl*terij moesten ze je noemen

Je sluimerde al heel erg lang
Gewoon aan het wachten om toe te slaan
Wachten tot je prooi na lang worstelen en moeilijke tijden weer even zijn evenwicht hervatte
Jij vals kreng, daar kwam je ongemerkt
Ik kreeg pas na een half jaar door dat het niet meer normaal was
en niet enkel door wat ouder te worden
37 is niet oud trouwens,hoewel ik het vroeger wel eens dacht
Je hebt me alles veel afgepakt
Mijn grote hobby, mijn actieve leven en vooral mijn onbezorgdheid
Nu zie ik al moeilijkheden voor ik ergens aan begin
omdat ik je onderhand ken, je bent achterbaks en vraagt altijd tol
vroeg of laat,maar eisen doe je altijd.
Ik heb genoeg van je eisen en voorwaarden
Ik zou tegen je willen schreeuwen doe me maar pijn, het kan me niet meer schelen
Ik doe niet meer mee want je speelt het o zo vals en sluw
en toch zijn er dingen waar jij nooit aan kan raken:
het vermogen om ontzettend graag te zien, de band met mijn hondjes en poezen en paard ,mijn humor en fantasie
Daar kom je niet aan, want je speelt op een ander niveau
Laat ik het zo maar netjes uitdrukken

En laat me dit zeggen, uiteindelijk WIN IK HET VAN JOU
of we verliezen allebei, maar meer gun ik je niet :evil:
Frankly my dear, I don't give a damn...
Do or do not, there is no try... (Yoda)
Gebruikersavatar
katleen
Berichten: 2662
Lid geworden op: 01 apr 2012 22:43

Re: Inspiratiekaartje 13: Schrijf van je af

liefste zus ,
nooit zal ik het telefoontje vergeten : jij was dood ; zomaar ineens , midden in de nacht. de snel opgebelde ziekenwagen kon geen hulp meer bieden.
de dagen vlak na je dood gingen voorbij , ik `was` er niet bij , kapot van verdriet.
samen met je vriend zocht ik een tekstje voor op je doodsprentje. ik maakte een gedichtje dat ik voorlas in de kerk. en mijn hart brak toen de kist met jouw lichaam in de wagen werd gezet en je gehandicapte dochter verdrietig het enige woordje dat ze kende uitriep : `mama`.
dagen werden weken werden maanden ...
de oude kast die altijd bij jou in de living had gestaan , stond nu bij mij : als ik erbij sta , ruik ik de sigarettengeur van jou nog.
ik zie je ook nog op het trapje bij ons terras zitten , samen babbelend over 101 dingen.
jij was (bent) mijn oudste zus , en ik was `ons katleentje`.
maanden werden jaren ...
het verdriet om jouw dood is minder scherp. maar wat kan ik je nog intens missen.
hoe zou je reageren als je me nu zag : depressief , met snijwondjes op arm en been , ...
wat zou je zeggen? wat zou je doen?
zou je me vastnemen , stevig en zonder een woord?
liefste zus , veel en veel te vroeg ben je gestorven. voor jezelf , want je had nog zoveel plannen. voor vele anderen , want jij was zo geliefd.
en voor mij , want ik had en heb je nodig.
liefste zus , ik mis je.
`je zus katleentje`
Gebruikersavatar
katleen
Berichten: 2662
Lid geworden op: 01 apr 2012 22:43

Re: Inspiratiekaartje 13: Schrijf van je af

hey spiegelbeeld ,
ik kijk je in de ogen , maar jouw blik ken ik niet. je ogen stralen verdriet , wanhoop , boosheid , onmacht , maar ook kilte en leegheid uit.
ik kijk naar je houding , een houding van `afgesloten zijn`.
ik kijk naar je arm en been , waar de krassen duidelijk zichtbaar zijn als teken van ; tja van wat?
spiegelbeeld , ik herken je niet. wie ben jij eigenlijk? wanneer ben ik veranderd in jou?
jij maakt me bang , je maakt me onzeker ; jij doet me twijfelen over de toekomst , over mijn toekomst. want jij bent zo cynisch en kan met woorden zo hard zijn ; op een manier die niet aanvaardbaar is.
spiegelbeeld , hoe en wanneer verdwijn jij weer en kan ik mezelf weer terug zien als ik in de spiegel kijk? ik mijd je , door spiegels te mijden.
maar jij laat zich niet mijden , want jij reflecteert overal : in de glazen salontafel , in het beeldscherm van de computer , ...
bah , ik haat je!! want ; jij spiegelbeeld ; hoe erg ik je ook verafschuw : je liegt niet , je toont enkel wie ik nu ben. dus eigenlijk haat ik niet jou ... maar mezelf. [crying]
Gebruikersavatar
momo
Berichten: 11684
Lid geworden op: 10 okt 2009 23:02
Locatie: momoland

Re: Inspiratiekaartje 13: Schrijf van je af

lieve bomma of bommake zoals ik je noemde


Ik weet niet waarom, maar ik mis je heel erg hard de laatste tijd.
Ik lijk op je zegt mijn familie dikwijls, als je jong was. Nou ik word oud misschien ga ik dan nog harder op je lijken.

Ik weet nog dat je altijd pijn had en het ook zei, maar we hoorden het niet altijd omdat we het niet begrepen.
Je was zo trots op jezelf en wou er altijd piekfijn uitzien.En je bakte altijd van die lekkere dingen, ik kon de geur al opsnuiven van het moment dat ik de hoek omkwam .Die hoek was voor mij een stap in een andere wereld.Weg van die nare kindjes en pesterijen op school, de hoek om naar veilig warm huisje.Je straat lag er altijd verlaten bij en ik voelde telkens een soort rust op me neerdalen.

Ik kijk s nachts voor ik ga slapen altijd of er sterren zijn; Samen met de hondjes nog even op de trap zitten en vraag me dan dikwijls af of er meer is en of ik je nog ooit ga zien.Ik praat ook tegen je in mijn bed, jij zou het verstaan denk ik.Jij leek op mij zoals ik op jou en niet enkel uiterlijk.

Ik hoop dat je het hoort ergens,mijn bommake love3

Je klein kind
(en dat schrijf ik bewust van elkaar)
Frankly my dear, I don't give a damn...
Do or do not, there is no try... (Yoda)

Terug naar “Inspiratiekaartjes”