Een tip (zeker omdat je blijkbaar nogal onvoorspelbaar reageert op medicijnen): probeer een medicijn voor het rijexamen eerst een paar keer uit met een normale rijles. Dan kom je met het examen niet voor verrassingen te staan.
Verder is het misschien beter om het autorijden niet te zien als een serie 'handelingen' die je moet afdraaien. Daarin raak je snel de draad kwijt.
Ik heb zelf geen ADHD, maar ik heb er altijd heel veel moeite mee (in alles) om domweg een serie handelingen te moeten verrichten waarvan je er geen eentje mag vergeten. (Ik ben blijkbaar niet te dresseren als een rat
)
Toch vergeet ik ze bij autorijden en fietsen nooit. Maar daar doe ik ze ook (inmiddels automatisch) omdat ik weet
waarom ik ze doe. Bv. links over mijn schouder kijken voordat ik afsla, omdat daar verkeer kan zitten waar ik anders onder kom.
Meer 'functioneel' gericht handelingen verrichten, zou je kunnen zeggen.
Rijlessen gingen bij mij plotseling een stuk beter, toen ik een instructeur kreeg die niet riep dat ik van alles tegelijk moest doen, maar die systematisch aangaf wat er allereerst moest gebeuren en wat tot later kon wachten en vooral: waarom!
Die zei bv.: niet alles tegelijk: terugschakelen, afremmen op de motor etc (nergens voor nodig, dateert uit de tijd dat de remmen kwetsbaarder waren dan de koppelingsplaten). Dus: linksafslaan: eerst kijken wat er naast of half achter je zit (daar wil je immers gaan rijden) om de situatie te bepalen, dan aangeven (om iedereen te laten weten wat je gaat doen). Vervolgens afremmen en voorsorteren (dat kan makkelijk tegelijk). Vervolgens kijk je of er verkeer tegemoet komt of op het fietspad zit. Daarna, pas als je op de juist snelheid bent, schakel je terug naar de juiste versnelling zodat je weer kunt doorrijden, dat kan zelfs nog als je uit de bocht komt.
Kijken doe je daar, waar je problemen zou kunnen krijgen. Dus:
wat wil je zien, wat wil je 'weten', ipv. lukraak maar overal te kijken en dingen te doen omdat het voorgeschreven is. Andere handelingen doe je tijdig maar wel op het moment dat het beste uitkomt.
Zo doe je het op de fiets immers ook. Je kijkt niet omdat de handeling 'kijken' moet worden verricht, maar omdat je wilt
weten of het veilig is. Subtiel verschil, maar het is een heel andere geestesgesteldheid.
Hij pakte nog meer mythes aan: ver achterom kijken? Nergens voor nodig en zelfs gevaarlijk, omdat je dan je ogen te lang van de weg hebt. Als je spiegels goed staan afgesteld, zie je alles in de achteruitspiegel en in de zijspiegels (als ze voldoende naar buiten gericht staan). Dan hoef je alleen nog een klein stukje naast je te kijken.
Dat oefenden we door de auto langs de kant van de weg te zetten, en samen te gaan zitten kijken wanneer je wat zag (en wanneer niet meer). Ook weer gericht op: wat wil je zien en waar kun je het zien. En je zoekt het op je gemak uit, terwijl je niet aan het rijden bent.
Dus, stel prioriteiten, en bedenk wat je
zelf vindt dat er moet gebeuren. Vraag desnoods naar het 'waarom', dat helpt daarbij. (trouwens niet bij een rijinstructeur die zich gedroeg als een legersergeant en die mij toebeet: het gaat niet om waarom, het gaat erom dat je het goed doet - Yes, dus maar een andere genomen
)
Op deze wijze kun je meer handelingen 'organiseren' of zorgen dat ze automatisch goed gaan.
Maak er bv. een gewoonte van om de deur te openen met je rechterhand. Dan zie je altijd of er iets aan komt.
Sleutel niet vergeten? Haal hem meteen uit het contact als je hem afzet!
Handrem? Nergens voor nodig in normale situaties: gebruik de parkeerstand - (helaas heb je daar bij afrijden niks aan, want dan moet het wel - hou voor dat soort dingen een vaste volgorde)
Na verloop van tijd doe je automatisch alles wat nodig is, relaxed en op tijd.