Hoi allemaal, ben nieuw hier en hoop dat iemand mij kan helpen...
Sinds 2 maanden heb ik paniekaanvallen, aanhoudende angstgevoelens en een beangstigend gevoel van vervreemding. Ik voel me een vreemde in mijn eigen leven, een vreemde voor mezelf maar ook voor anderen. Ik weet rationeel wel wie ik ben, dat mijn familie/vrienden dat zijn, dat mijn huis mijn huis is, maar het voelt vreemd en beangstigend. Alles wat vertrouwd en vanzelfsprekend was, is dat nu niet meer.
Als ik mij zo voel dan voel ik me afgesloten van de wereld en de mensen om mij heen, alsof ik helemaal alleen ben in mijn eigen werkelijkheid. Alsof ik gek word.
Het maakt me heel angstig en ik heb een intense vrees dat het nooit meer over gaat. Dit beangstigt me het meest. Ik had het eerst alleen bij vlagen (tijdens duidelijke paniekmomenten) maar nu lijkt het te blijven hangen ook al voel ik me verder relatief kalm.
Ik heb op sites over depersonalisatie en derealisatie wel veel ervaringen/info gelezen over fysieke gewaarwordingen van onwerkelijkheid (in een glazen stolp, als in een film etc.) maar dat heb ik niet. (Dat heb ik trouwens wel gehad toen ik in de pubertijd een moeilijke periode doormaakte, waarin ik ook paniekaanvallen had en me ook een vreemde in mijn eigen leven voelde.)
De eerste paniekaanval werd voorafgegaan door maandenlange duizeligheid, die steeds erger werd en vervolgens af en toe hartkloppingen en andere fysieke onrust. Ik kan wel een oorzaak aanwijzen van veel opgebouwde spanning, en daar was ik al met een haptonoom mee aan de slag gegaan (dit is geen plotselinge gebeurtenis geweest, en niets traumatisch).
Maar de angst en vervreemding beheersen mijn leven en gedachten nu zo, dat ik me niet op de onderliggende oorzaak kan concentreren.
Ik ben daarom op zoek naar herkenning, geruststelling, tips om ermee om te gaan en/of een professional die begrijpt wat dit is.
Kan dit inderdaad, zoals ik over DP/DR lees, het gevolg zijn van spanning? Hoe kom je van die spanning af als de vervreemding zelf zoveel spanning oproept? Kan je jezelf gek denken en hoe voorkom je dan dat je die gekmakende gedachten hebt? Wordt het ooit weer zoals het was, vertrouwd, normaal??
Ik ben inmiddels wanhopig dus ik hoop echt dat iemand mijn verhaal herkent of een goede psycholoog of therapie kan aanraden die me hierbij kan helpen. Bedankt voor je aandacht in ieder geval.
P.S. Gebruik nu sinds 3 weken ook een antidepressivum (SSRI).