Frederika

Waar is de lol in mijn leven

Ik ben het helemaal kwijt, niets is meer leuk.
Probeer mezelf op te krikken , maar word er moedeloos van.
De arbo arts raad me aan leuke dingen te gedaan doen. :-s
Ik weet dat ik niets te mopperen heb, maar op de een of andere manier komt het niet binnen.
Na jaren zonder hond toch weer eentje genomen, dan moet ik eruit.
Wandel of fiets drie keer daags.
Ik word zo moe van mezelf.
Hawk L.

Re: Waar is de lol in mijn leven

Wat vind je leuk? Sport eventueel? Heb je vrienden? Hoe zit het met je familie?

Het feit dat je drie keer per dag gaat wandelen/fietsen is al zeer goed! Ik zou er beter een voorbeeld aan nemen... Een hond is ook een fijn gezelschapsdier natuurlijk waar je veel mee kunt spelen.

Als het aan mij ligt ben je toch al op de goede weg hoor! [045]
Frederika

Re: Waar is de lol in mijn leven

Hawk L. schreef:Wat vind je leuk? Sport eventueel? Heb je vrienden? Hoe zit het met je familie?

Het feit dat je drie keer per dag gaat wandelen/fietsen is al zeer goed! Ik zou er beter een voorbeeld aan nemen... Een hond is ook een fijn gezelschapsdier natuurlijk waar je veel mee kunt spelen.

Als het aan mij ligt ben je toch al op de goede weg hoor! [045]
Ik weet dat ik niets te klagen heb ,maar zie het momenteel niet.
Mijn man net voor de kerst gedotterd, moet nu drie keer per week naar hart revalidatie en aangezien hij geen rijbewijs heeft ga ik er met hem heen.Pas op woensdag weer op de beide kleinzoons, heb het een poos niet gedaan toen ik net in de ziektewet zat.
Heb een goed contact met mijn dochters, schoonzoons en kleinkinderen.Ik heb ook een vriendin, ging ik vaak mee te wandelen, nu even niet.
En de hond is zeker een fijn gezelschapsdier, het is ook een lieverd hoor.
En zij weerhoudt me om gekke dingen te doen. Als we langs een sloot wandelen, denk ik: zal ik erin stappen? Dat kan niet want Gytha(zo heet ze) moet weer veilig thuiskomen.
Hawk L.

Re: Waar is de lol in mijn leven

Frederika schreef:Ik weet dat ik niets te klagen heb ,maar zie het momenteel niet.
Mijn man net voor de kerst gedotterd, moet nu drie keer per week naar hart revalidatie en aangezien hij geen rijbewijs heeft ga ik er met hem heen.Pas op woensdag weer op de beide kleinzoons, heb het een poos niet gedaan toen ik net in de ziektewet zat.
Heb een goed contact met mijn dochters, schoonzoons en kleinkinderen.Ik heb ook een vriendin, ging ik vaak mee te wandelen, nu even niet.
En de hond is zeker een fijn gezelschapsdier, het is ook een lieverd hoor.
En zij weerhoudt me om gekke dingen te doen. Als we langs een sloot wandelen, denk ik: zal ik erin stappen? Dat kan niet want Gytha(zo heet ze) moet weer veilig thuiskomen.
Wat betekent gedotterd?

Verder goed dat je ook een fijne relatie hebt met je familie!
Hawk L.

Re: Waar is de lol in mijn leven

Ik vind het toch een beetje jammer/vreemd dat een mens niet meer gewoon kan vragen aan iemand wat iets is zonder dat iemand anders zegt dat je het moet Googlen... Moderne technologie... :shock: maar ja oké, nu snap ik het.

Wat erg voor je man, Frederika!
Frederika

Re: Waar is de lol in mijn leven

Hawk L. schreef:Ik vind het toch een beetje jammer/vreemd dat een mens niet meer gewoon kan vragen aan iemand wat iets is zonder dat iemand anders zegt dat je het moet Googlen... Moderne technologie... :shock: maar ja oké, nu snap ik het.

Wat erg voor je man, Frederika!
Dankje Hawk

Gelukkig is mijn man aan de beterende hand, hij had twee vernauwingen in de kransslagader maar door het plaatsen van stents is dat opgelost.
Het is nu conditie opbouwen.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Waar is de lol in mijn leven

Je hebt best e.e.a. meegemaakt. Als je man gedotterd is dan was het wel ernstig met de hart/vaatproblemen. Daar moet je toch enorm van geschrokken zijn en waarschijnlijk ook angst om hebben gehad.

Verder lees ik dat je daardoor ook belast bent met vervoer en waarschijnlijk ook de zorg voor hem, het huishouden, het oppassen op kleinkinderen en je hebt daar naast nog je eigen sociaal leven met mogelijke sociale verplichtingen. Je klinkt een beetje overbelast. En dat samen met hetgeen er met je man gebeurd is daarvan kan ik me goed voorstellen dat je het nu even moeilijk hebt. Je hebt immers veel stress (gehad) de afgelopen periode. Daarin heb je mogelijk op overlevingsstand moeten functioneren en nu de spanning wat weg ebt maar de hoeveelheid werk en verplichtingen enkel toe zijn genomen, kan het wat teveel voor je worden. Ik denk ook dat je te weinig bent toegekomen aan jezelf. Dingen die jij leuk vond om te doen, die jou energie gaven ipv vele energie kosten. Je hebt waarschijnlijk weinig tijd voor jezelf gehad, misschien ben je ook weinig aan rust toe gekomen en heb je telkens van hot naar her moeten "vliegen" om alles voor elkaar te krijgen.

Ik denk dat het daar door komt dat je je zo voelt.


Kan je eens vertellen hoe je dat zelf hebt ervaren de afgelopen periode ? En wanneer ben je de lol kwijt geraakt ? Hoe kwam dat ?
Inzicht als Uitweg..
Frederika

Re: Waar is de lol in mijn leven

Hallo Mystica

Eigenlijk is het al zo'n drie jaar geleden begonnen, ik werkte in de zorg, 10 nachten per maand,altijd met veel plezier gedaan tot ik allerlei klachten kreeg, hoge bloeddruk,vermoeidheid exceem en astma.
DE arbo arts van toen zei dat het van de nachtdiensten kwam en moest weer alle andere diensten doen.
De zorg overdag viel me erg zwaar, en kreeg last van mijn schouder. Uiteindelijk kwam ik bij de orthopedisch chirurg terecht en de mri scan wees op slijtage, gevolg; ik mocht niet meer in de zware zorg werken.
Na enkele maanden overgeplaatst naar een beschermde woonvorm als woonbegeleider.Als ziekenverzorgende ben je altijd bezig om mensen te helpen en zo nodig over te nemen, bovendien was ik vaak eerstverantwoordelijke. Een woonbegeleider was iets heel anders, op kantoor wachten tot er eens iemend met een vraag kwam en dan moest je niet oplossen maar ze het zelf laten oplossen.
De bewoners waren jaren gewend om alles aan met hun case manager te regelen en vonden de woonbegeleiders maar laagopgeleide mensen, die allen op de woonvorm gekomen waren omdat ze goedkoper waren.
Ik mistte het contact met de bewoners en de interactie, de meeste bewoners zaten op hun eigen kamer.
Het werd voor mij steeds moeilijker om naar het werk te gaan en dit ook regelmatig verteld aan de leidinggevende.
Ben bij de bedrijfmaatschappelijk werkster geweest en die raadde me een psycholoog aan. Daar van af vorig jaar september consulten gehad.Toch werd ik steeds somberder en ging huilend naar mijn werk, op advies van de psycholoog thuis gebleven in november.
De leidingevende hing elke week aan de telefoon en dat monde stevast in een discussie uit, ik moest toch naar het werk komen,al was het alleen maar bij de koffie.
Op eigen verzoek eindelijk terecht bij een arbo arts, deze meneer zei direct dat ik ziek werd van het werk en daar niet meer heen moest. Ondertussen was ik aan de paroxitine, ik zakte steeds verder weg.
DE leidingevende belde me de daags na het bezoek aan de arbo arts, ze had de mail binnen gekregen van hem, maar snapte er niet veel van. Er stond geen woord buitenlands in.
In het nieuwe jaar moest ik naar een andere bedrijsarts en die vond het direct nog niet nodig dat ik elders aan de slag moest.Hij vond dat te snel beslist.
Kreeg de opdracht om te gaan koffiedrinken met de leidinggevende en daarna zou er een drie gesprek volgen. Is allemaal gebeurt en de leidinggevende gaf toe dat ze het een beetje verkeerd ingeschat had.
Momenteel ben ik therapeutisch aan de slag op een andere lokatie en ander werk, ik print oude dossiers uit van bewoners en gooi lege formulieren weg.@ keer 2 a 3 uur per week.
Ik had eerst ook het idee dat ik langzaam bij de rand op krabbelde, maar word weer somberder.
Ben gestopt met de psycholoog (dit jaar al 4 behandelingen gehad en het mag maar 5 per jaar)en op zich waren we wel uitgepraat. Ik ging ook naar de huisarts om de drie weken,goede gesprekken, ze had het over groepstherapie, dat leek mij en de psycholoog niet nodig. Nu is ze met zwangerschapsverlof,ze heeft wel een vervanger hoor, maar weer een vreemde. In overleg met de huisarts zou ik niet meer om de drie weken komen maar alleen als ik wilde.
Vanmiddag kreeg mijn man te horen dat hij waarschijnlijk nog wat langer naar de hartrevalidatie moet en natuurlijk als het nodig is moet het gebeuren, maar ik baalde daar wel van.
Ik heb inderdaad wel eens het idee dat ik niet aan mezelf toe kom,ik vind het ook prettig om eens alleen te zijn,maar dat zit er momenteel niet in.
Ik wil niet zielig gevonden worden maar ik word hier zo moe van.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Waar is de lol in mijn leven

Je had dus eerst een baan met een hoop vervulling. Zwaar maar wel leuk en afwisselend. Er zat voldoende uitdaging en inhoud in voor jou. Echter door fysieke beperkingen kon je die baan niet meer aan en moest je noodgedwongen lichter fysiek werk doen. Helaas voor jou bleek dit aangepaste werk niet de nodige vervulling voor je. Er werd nauwelijks een beroep op je gedaan en je kon er geen geestelijke bevrediging meer in vinden. Daarbij verloor je er een stuk status mee en het niet meer nodig te zijn, maakte het ook niet beter. Het verarmde je psychisch. Het is een chronisch gebrek aan vervulling geworden. Jij bent iemand die graag zorgt denk ik, die graag verantwoordelijk heeft en waar anderen een beroep op kunnen doen. Toen dat weg viel, ging je langzaam psychisch achteruit.

En dan word je ziek. Je stuit op een muur van onbegrip en je krijgt het gevoel dat je niet serieus wordt genomen. Er is geen erkenning van je problemen en contacten met het werk zijn geforceerd en contra productief. Jammer dat het zo slecht gelopen is in die periode met je leidinggevende.

Je man wordt ernstig ziek en dan krijg je het thuis dus ook nog voor je kiezen. Je hebt dan op twee fronten een probleem. Werk en thuissituatie. Ik snap dan wel dat je er nog maar weinig goed bij voelt en weinig plezier in kan vinden allemaal..
Inzicht als Uitweg..
Frederika

Re: Waar is de lol in mijn leven

Mystica schreef:Je had dus eerst een baan met een hoop vervulling. Zwaar maar wel leuk en afwisselend. Er zat voldoende uitdaging en inhoud in voor jou. Echter door fysieke beperkingen kon je die baan niet meer aan en moest je noodgedwongen lichter fysiek werk doen. Helaas voor jou bleek dit aangepaste werk niet de nodige vervulling voor je. Er werd nauwelijks een beroep op je gedaan en je kon er geen geestelijke bevrediging meer in vinden. Daarbij verloor je er een stuk status mee en het niet meer nodig te zijn, maakte het ook niet beter. Het verarmde je psychisch. Het is een chronisch gebrek aan vervulling geworden. Jij bent iemand die graag zorgt denk ik, die graag verantwoordelijk heeft en waar anderen een beroep op kunnen doen. Toen dat weg viel, ging je langzaam psychisch achteruit.

En dan word je ziek. Je stuit op een muur van onbegrip en je krijgt het gevoel dat je niet serieus wordt genomen. Er is geen erkenning van je problemen en contacten met het werk zijn geforceerd en contra productief. Jammer dat het zo slecht gelopen is in die periode met je leidinggevende.

Je man wordt ernstig ziek en dan krijg je het thuis dus ook nog voor je kiezen. Je hebt dan op twee fronten een probleem. Werk en thuissituatie. Ik snap dan wel dat je er nog maar weinig goed bij voelt en weinig plezier in kan vinden allemaal..
Hallo Mystica

Bedankt voor je begrip, volgens mij klopt het helemaal.

Ben begonnen met therapeutisch werk (oude dossiers nakijken en uitprinten) Dit nu 2 keer per week drie a drie en half uur gedaan.
Ik geloof niet dat ik de zorg nog weer in wil,dit ook verteld aan leidinggevende en arbo arts, mocht het nog niet beslissen, ik moest eerst maar beter zijn.
Gister weer gesprek met leidingevende gehad en ja hoor, ik mag nog niet beslissen wat ik wil,maar zij duwt me weer richting woonbegeleider. Ze doet net of het een super idee van haar is maar ik krijg er een naar gevoel bij, ze zit namelijk te springen om woonbegeleiders, of word ik nu te wantrouwend?
Moest de opbouw van de uren ook sneller gaan doen.
Azaroth

Re: Waar is de lol in mijn leven

Mensen zullen altijd proberen om je terug te zetten in iets wat lijkt op je oude functie of vanuit hun optiek goed bij je past. Vanuit de UWV (geen idee of je daarmee te maken hebt), wordt je zelfs gedwongen om werk te zoeken waarin je de meeste ervaring/papiertjes hebt. Als je dan ziek bent, hoef je nog niet te beslissen is wat ze zeggen. Het houdt alleen maar uitstel van executie in. Dus nee, je ben niet wantrouwig, alleen voorzichtig. Ik zal niet beweren dat iedereen zo is, maar veel helaas wel. Je kan dit alleen aanpassen door zelf initiatief te nemen en te beslissen wat je wilt en het zodanig te regelen dat je daarmee nergens in de knoei komt. Het is soms lastig, zeker in een gezinssituatie waarbij er sprake is van bepaalde zorg, maar niet onmogelijk.

Verder is de enige die het geluk kan vinden jijzelf. Het is een bepaalde manier van positief denken, die volgens mij veel gebruikt wordt door psychoexperts. Voor mij werkt het ten dele, want ik ben heel negatief van aard, maar je kan het ook anders uitleggen. Als er veel ellende om je heen is, ga je duister denken. Het omgekeerde is ook waar, als er veel vrolijkheid is wordt je vanzelf weer vrolijk. Als je (nog) niets kan vinden wat je hartje bekoord, ga dan naar plekken waar de vrolijkheid heerst en doe inspiratie op.

Anyway dat is gewoon mijn manier van denken en misschien kun je er wat mee. Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte.

Gr,
A
Frederika

Re: Waar is de lol in mijn leven

Azaroth schreef:Mensen zullen altijd proberen om je terug te zetten in iets wat lijkt op je oude functie of vanuit hun optiek goed bij je past. Vanuit de UWV (geen idee of je daarmee te maken hebt), wordt je zelfs gedwongen om werk te zoeken waarin je de meeste ervaring/papiertjes hebt. Als je dan ziek bent, hoef je nog niet te beslissen is wat ze zeggen. Het houdt alleen maar uitstel van executie in. Dus nee, je ben niet wantrouwig, alleen voorzichtig. Ik zal niet beweren dat iedereen zo is, maar veel helaas wel. Je kan dit alleen aanpassen door zelf initiatief te nemen en te beslissen wat je wilt en het zodanig te regelen dat je daarmee nergens in de knoei komt. Het is soms lastig, zeker in een gezinssituatie waarbij er sprake is van bepaalde zorg, maar niet onmogelijk.

Verder is de enige die het geluk kan vinden jijzelf. Het is een bepaalde manier van positief denken, die volgens mij veel gebruikt wordt door psychoexperts. Voor mij werkt het ten dele, want ik ben heel negatief van aard, maar je kan het ook anders uitleggen. Als er veel ellende om je heen is, ga je duister denken. Het omgekeerde is ook waar, als er veel vrolijkheid is wordt je vanzelf weer vrolijk. Als je (nog) niets kan vinden wat je hartje bekoord, ga dan naar plekken waar de vrolijkheid heerst en doe inspiratie op.

Anyway dat is gewoon mijn manier van denken en misschien kun je er wat mee. Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte.

Gr,
A
Dankje
Een slechte nacht achter de rug, het voorstel van de leidingevende houdt me erg bezig.
Ik heb al eerder gezegd dat ik niet wist of ik de zorg wel weer in wou, na al die jaren is er er zoveel veranderd en een woonbegeleider is toch heel wat anders dan verzorgende.
Maar ik weet nie of ik wel zo veel te willen heb,zal toch weer eens aan de slag moeten.
Het enige wat ik nog kan bedenken om te doen is een cursus administratie te gaan doen.
Ik heb al veel gesolliciteerd maar afgewezen op mijn leeftijd (54 jaar) of het zijn tijdelijke contracten, terwijl ik nu een vaste betrekking heb.
Als het financieel kon was ik al gestopt.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Waar is de lol in mijn leven

Gister weer gesprek met leidingevende gehad en ja hoor, ik mag nog niet beslissen wat ik wil,maar zij duwt me weer richting woonbegeleider. Ze doet net of het een super idee van haar is maar ik krijg er een naar gevoel bij, ze zit namelijk te springen om woonbegeleiders, of word ik nu te wantrouwend?
Moest de opbouw van de uren ook sneller gaan doen.
Wat wil je wel ?
Inzicht als Uitweg..
Frederika

Re: Waar is de lol in mijn leven

Wat wil je wel ?
Rust, even niets moeten.
Een baan zonder huishoudelijk werk, administratief werk.
Wil niet meer zorgen.
Laatst gewijzigd door Minerva op 29 mar 2012 20:11, 1 keer totaal gewijzigd.
Reden: quote code herstelt
Leeuwtjuh

Re: Waar is de lol in mijn leven

Soms ga je door het leven zonder lol... Dat is dan eenmaal zo, daar hoef je niet blij mee te zijn of het erbij laten zitten, maar het gewoon accepteren. Vervolgens een plan verzinnen waar je wel achter kunt staan en dat gewoon doen.

Iedere keer als ik de titel van dit topic lees denk ik; pffffffff. Het had de mijne kunnen zijn. Je gaat momenteel gewoon door een moeilijke fase. Gaat wel weer over. Ik weet niet of je een paar goede vrienden hebt waarmee je leuke dingen kunt gaan doen? Zoja; ga dan leuke dingen samen doen (zelfs als je zoiets hebt van; ik vind er eigenlijk geen pest aan, maar ik doe het toch maar, want dat scheelt thuis zitten). Zo niet, ga bij een club of vereniging waar je nieuwe vrienden op kunt doen.

Soms is het gewoon niet lollig en dan moet je je vasthouden aan de dingen die je hebt en gewoon doorgaan.
Frederika

Re: Waar is de lol in mijn leven

Leeuwtjuh schreef:Soms ga je door het leven zonder lol... Dat is dan eenmaal zo, daar hoef je niet blij mee te zijn of het erbij laten zitten, maar het gewoon accepteren. Vervolgens een plan verzinnen waar je wel achter kunt staan en dat gewoon doen.

Iedere keer als ik de titel van dit topic lees denk ik; pffffffff. Het had de mijne kunnen zijn. Je gaat momenteel gewoon door een moeilijke fase. Gaat wel weer over. Ik weet niet of je een paar goede vrienden hebt waarmee je leuke dingen kunt gaan doen? Zoja; ga dan leuke dingen samen doen (zelfs als je zoiets hebt van; ik vind er eigenlijk geen pest aan, maar ik doe het toch maar, want dat scheelt thuis zitten). Zo niet, ga bij een club of vereniging waar je nieuwe vrienden op kunt doen.

Soms is het gewoon niet lollig en dan moet je je vasthouden aan de dingen die je hebt en gewoon doorgaan.
Weet je wat mij dat opgeleverd heeft, altijd maar denken; nog even doorzetten of laat maar er komen andere tijden?Ik heb het zelf ook altijd gebagataliseerd een ander moest op mij kunnen rekenen.
Hele stapels met laat maar, een depressie met zelfmoord gedachtes, huilbuien en deze somberheid.
Deze reactie heb ik al zo vaak gehoord en het maakt me verdrietig en onbegrepen.
Ik denk toch dat ik wel heb leren relativeren in 54 jaar, maar nu is het bij mij even op.
Altijd bezig om het een ander naar het zin te maken en mezelf altijd op de zijlijn gezet.
Dat is de reden dat ik ziek geworden ben van de zorg, ik wil en kan het niet meer.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Waar is de lol in mijn leven

Frederika schreef:
Wat wil je wel ?
Rust, even niets moeten.
Een baan zonder huishoudelijk werk, administratief werk.
Wil niet meer zorgen.
Kan je eens samen met je leidinggevende kijken naar een situatie zoals jij hem nu nodig hebt ? Is er administratief werk ?
Inzicht als Uitweg..
Frederika

Re: Waar is de lol in mijn leven

Kan je eens samen met je leidinggevende kijken naar een situatie zoals jij hem nu nodig hebt ? Is er administratief werk ?

Bedankt Mystica, voor het meedenken.
Ik had laatst in een gesprek al aan gegeven dat ik niet meer in de zorg wou maar wat anders, toen mocht ik het nog niet beslissen, ik moest eerst beter worden.
Bovendien kon ik dat niet weten want op de ene locatie was het anders als op de andere locatie.

Luisteren is niet haar sterkste punt, ze moet woonbegeleiders werven en op haar locatie het ziekteverzuim laag houden.

Ze zou nu een gesprek regelen met HRM (P&O) om te zien of die nog wat andere ideeen had.
Morgen maar eens meelopen, ik zal het proberen. Eerder kan ik niets beslissen.
Laatst gewijzigd door Minerva op 29 mar 2012 20:12, 1 keer totaal gewijzigd.
Reden: quote code herstelt
Frederika

Re: Waar is de lol in mijn leven

Maandag mee gelopen , het is daar idd anders dat is waar.
Maar ik moet het even laten bezakken.
Ben nog lang niet de oude ik, blijf nog somber en beleef nergens lol aan. Vanmiddag bij de huisarts geweest en die vertelde me dat ik te snel wou en beter mijn grenzen moest bepalen.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Waar is de lol in mijn leven

Laat het maar eens even bezinken en kijk wat je er van vond en wat je wilt. Je huisarts heeft wel gelijk dat je je grenzen goed moet bewaken anders zit je zo weer thuis. Aan de andere kant is enige vorm van activiteit, terugkeer op de werkvloer, zingevend werk, wel nodig om uit de impasse te komen. Je werkgever dient passend werk aan te bieden en jij dient daarin ook actief mee te werken aan een gezonde terugkeer. Het is een proces waar je allebei goed moet kijken naar wat haalbaar is. Een arbo arts kan hierin begeleiding bieden als het gaat om jouw belastbaarheid.
Inzicht als Uitweg..
Frederika

Re: Waar is de lol in mijn leven

Mystica schreef:Laat het maar eens even bezinken en kijk wat je er van vond en wat je wilt. Je huisarts heeft wel gelijk dat je je grenzen goed moet bewaken anders zit je zo weer thuis. Aan de andere kant is enige vorm van activiteit, terugkeer op de werkvloer, zingevend werk, wel nodig om uit de impasse te komen. Je werkgever dient passend werk aan te bieden en jij dient daarin ook actief mee te werken aan een gezonde terugkeer. Het is een proces waar je allebei goed moet kijken naar wat haalbaar is. Een arbo arts kan hierin begeleiding bieden als het gaat om jouw belastbaarheid.
Bedankt voor het meedenken.
Binnen de GGZ Friesland is de zoveelste bezuinigingsronde aan de orde en het rommelt aan alle kanten.
Ik ben nu aan het opbouwen met de uren, werk nu zo'n beetje de helft van mijn totale uren, dit vul ik nog in door adminstratief werk en een ochtend meelopen met een woonbegeleider.
Ik vraag wel om wat meer mee te lopen met een woonbegeleider.

Zelf voel ik me nog niet goed, mijn hoofd zit nog erg vol en blijf somber. Ik zal het de tjd moeten gunnen,maar merk dat de omgeving wat ongeduldig word.
IK doe maar wat men verwacht maar als het nu afgelopen zou zijn is ook wel goed.(het leven)Klinkt dramatisch , ik zal mezelf ook niets aandoen maar toch.
Ik wil niet verzanden in zelfmedelijden en probeer me steeds de spreekwoordelijke "schop onder de kont te geven.
Ik maak het een ander ook niet gemakkelijk omdat ik het niet goed duidelijk kan maken in een gesprek, klap snel dicht en denk dan "laat maar'.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Waar is de lol in mijn leven

Zelf voel ik me nog niet goed, mijn hoofd zit nog erg vol en blijf somber. Ik zal het de tjd moeten gunnen,maar merk dat de omgeving wat ongeduldig word.
IK doe maar wat men verwacht maar als het nu afgelopen zou zijn is ook wel goed.(het leven)Klinkt dramatisch , ik zal mezelf ook niets aandoen maar toch.
Ik wil niet verzanden in zelfmedelijden en probeer me steeds de spreekwoordelijke "schop onder de kont te geven.
Ik maak het een ander ook niet gemakkelijk omdat ik het niet goed duidelijk kan maken in een gesprek, klap snel dicht en denk dan "laat maar'.
Waar zit je hoofd zo vol mee ? Wat maakt je somger ?

Dat je omgeving ongeduldig wordt komt denk ik, omdat je niet duidelijk maakt in een gesprek wat er speelt. Wat er is, hoe je je voelt, wat je wel of niet wilt. Als je dat niet doet, gaan anderen dat invullen en maken er hun verhaal van en gaan zij voor jou beslissen. Ze denken dan voor jou wel te weten wat er nodig is of hoe het verder kan.

Daarbij is het vaak zo dat depressie hand in hand gaat met niet assertief gedrag. Je wilt iets maar je uit het niet, je hebt iets nodig maar je zegt het niet, dan wordt er niet aan voldaan en dat maakt je teleurgesteld, het kost je energie en je voelt je rot daarover. Dan krijg je dat je verzucht: zie je wel mij lukt dat niet. Niemand houdt rekening met mij. Maar ergens kan dat ook niet want je geeft het niet goed aan waar men rekening mee dient te houden. Met wat jij nodig hebt om goed te kunnen functioneren. Probeer daar toch wat meer over te praten hoe moeilijk dat ook is.
Inzicht als Uitweg..
Frederika

Re: Waar is de lol in mijn leven

Waar zit je hoofd zo vol mee ? Wat maakt je somger ?

Dat je omgeving ongeduldig wordt komt denk ik, omdat je niet duidelijk maakt in een gesprek wat er speelt. Wat er is, hoe je je voelt, wat je wel of niet wilt. Als je dat niet doet, gaan anderen dat invullen en maken er hun verhaal van en gaan zij voor jou beslissen. Ze denken dan voor jou wel te weten wat er nodig is of hoe het verder kan.

Daarbij is het vaak zo dat depressie hand in hand gaat met niet assertief gedrag. Je wilt iets maar je uit het niet, je hebt iets nodig maar je zegt het niet, dan wordt er niet aan voldaan en dat maakt je teleurgesteld, het kost je energie en je voelt je rot daarover. Dan krijg je dat je verzucht: zie je wel mij lukt dat niet. Niemand houdt rekening met mij. Maar ergens kan dat ook niet want je geeft het niet goed aan waar men rekening mee dient te houden. Met wat jij nodig hebt om goed te kunnen functioneren. Probeer daar toch wat meer over te praten hoe moeilijk dat ook is.
Ik heb sinds enkele jaren een kloppend en soms doof gevoel in mijn hoofd, ik word er moe van. Ben bij de neuroloog geweest, ct scan gehad, niets te ontdekken.
Heb een second opinion gevraagt in een ander ziekenhuis,in samenspraak met de huisarts,er nooit geweest n.a.v. de brief van de huisarts werd ik terug verwezen naar mijn eigen neuroloog.
Toen ik vorig jaar depressief werd , dacht ik dat dat de oorzaak was van dat gevoel.

Ja wat maakt me somber? Ik heb eigenlijk altijd geleefd van; hier nog ff doorheen dan word alles beter, maar dat was natuurlijk erg naief.
Altijd een goed gevoel gehad in het een ander te helpen en zo comfortabel mogelijk maken.
Het veranderen van de zorg, al die vergaderingen, cursussen en overleg.
Het niet meer kunnen werken in de zorg.
Dat ik niet begrepen word als ik zeg dat woonbegeleider iets heel anders is dan de zorg.

Vrijdag naar de arbo arts geweest, hij had zich ingelezen in iemand anders haar dossier en kwam met vragen die ik niet begreep en op mijn vraag kwam ik erachter dat hij iemand anders voor ogen had.
Hij raade me aan om aan medicijnen te gaan, terwijl ik die al heb, een afspraak voor komende week die ik niet had enz.

En stom genoeg bevestigd dat weer mijn waardeloze gevoel over mezelf.

Ik moet 25 mei weer terug komen en probeer ondertussen enkele keren als woonbegeleider mee te lopen op een andere lokatie, om te kijken of het wel of niet bij me past.

En dat praten? Ik ben nu 54 en blijf het moeilijk vinden.Ik word snel overbluft.
Binnen de GGZ heb ik ook wel tap(training-agressie-preventie) training gehad , maar als het over mezelf gaat sla ik snel dicht.
Laatst gewijzigd door Minerva op 15 apr 2012 20:48, 1 keer totaal gewijzigd.
Reden: quote code herstelt
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Waar is de lol in mijn leven

Vervelend zeg dat die bedrijfsarts er zo mee om ging. Slordig ook. Ik vind het wel goed van je dat je in ieder geval kijkt of woonbegeleider iets voor je is. Je kan immers pas zeggen dat iets niets voor je is als je het ook serieus een kans hebt gegeven. Dan kan je ook aangeven waarom het wel of niet iets voor je zou zijn. Zoiets moet je dan wel kunnen onderbouwen. Ik hoop dat je het meevalt voor je. En dat je er misschien toch iets voor jezelf uit kan halen wat je een goed gevoel geeft. Dat je gaat helpen om er weer boven op te komen.

Zijn er meerdere aspecten in je leven waar je op dit moment jezelf zo voelt ?
Inzicht als Uitweg..

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”