Rolling

Overhoop liggen met jezelf?

Van het moment dat ik ergens wil aan denken verdwijnen men gedachten als sneeuw voor de zon. Heel de dag door loop ik aan vannalles te denken. Weinig maakt zin, veel is nutteloze info die ik blijkbaar bij bewustzijn aan het verwerken ben ipv in men slaap. Als het dan iets is wat wel zin maakt is het vrijwel altijd over negatieve dingen. Eens ik sopt met typen ben ik meteen helemaal afgeleid. Precies of ik wil mezelf tegenhouden om verder na te denken. Over mijzelf nadenken gaat erg moeilijk. Hééééééél erg moeilijk. Ik kan er mijn aandacht niet bij houden en alle excuses zijn dan ook goed om er niet meer over na te denken. Veelal is het moe zijn, ook is het dan dat ik ook eens zou beginnen met kuisen. Kuisen staat op de top van mijn lijstje om niet te doen. Nu ben ik ondertussen weer al zover afgedwaald dat ik niet meer weet wat ik aan het denken was. Nu wou ik een lijstje maken om mijn klachten, enzo neer te pennen. Nu weet ik het weer, al zijn er maar slechts enkele flarden over van wat ik net zat te denken. Wat weet ik er nog van? Lap kan op niks meer komen. Waarom gaat alles me zo slecht af? Waarom ben ik niet gelukkig met mijn situatie? Anderen dit anderen dat, daar heb ik geen boodschap aan. Het gaat mij niet goed, ik kan geen weg met mezelf. Ik wil iedereen gerust helpen, de messias worden van de wereld maar ik moet toch eerst met mezelf weg kunnen??????????? *** sociale druk. ****, onzekerheid. **** gebrekkig zelfvertrouwen. Waarom is mijn zelfvertrouwen zo een hoop? Loop ik rond op het werk, denk ik dat ik wel beter, slimmer ben dan iedereen. Zelf thuis, bij vrienden, waar dan ook heb ik het.

Hoe kan je dan zo onzelfzeker zijn? Tegen mensen praten? Tjah, als het over mijn werk gaat, of iets waar ik iets van weet (meer dan zij) Maar o wee als het over koetjes en kalfjes gaat. Met mensen die ik goed ken gaat het nog een beetje, mensen die ik niet ken al helemaal niet. Ik wil altijd iedereen imponeren. De mensen moeten weten dat ik slim ben, moeten respect hebben voor mij. Op het werk ga ik er dan ook voor. Overuren kloppen, altijd tot de laatste blijven, dingen op mij nemen. Geen probleem. Maar laat me niet men werk mee naar huis nemen. Het ligt daar dan en het blijft er ook liggen. Op die zelfde plaats, ligt het in men weg? Dan kan het hoogstens zijn dat het een een duw krijgt of ergens van valt. Dan kan het gerust daar blijven liggen. Of het gaat terug naar die plaats waar het voordien in de weg ligt. Pfffff opstel over een dier? Wat kan ik daar van maken. Kan niet meer verder gaan over men vorige topic want dat ben ik weer kwijt. Andere zaken... Eens gelezen dat negatieve mensen naar de grond kijken, optimisten naar boven. Ik probeer zoveel mogelijk met men hoofd naar voor te kijken of zelf naar boven. Het lukt met niet, standaard kijk ik naar de grond. Men hoofd is precies al wat misgroeid zodat ik steeds met men hoofd licht voorover getild sta.

Terug zo’n “urge” gekregen om een sigaret op te steken. Naar buiten gekeken, klote weer. Hoe lang zeg ik nu al tegen mezelf dat ik andere gordijnen moet ophangen? Van toen ik hier terug ben komen wonen. Nieuwe ruiten steken, enkele beglazing trekt alle warmte weg...
Heb mezelf al 100 taken op gelegd. Doe eens dit, doe eens dat. Alles verdwijnt in men hoofd onder geclassificeerd. Als je in een kast alles vol steekt en je probeert er nog iets bij te steken kan dat niet meer. In mijn hoofd wel alleen komt er via de ventilatiegaten er een vorte stinkende brij uit die heel men brein besmet. Precies of heel men verstand loopt vast op die dikke brij.


Eigenlijk kan ik niet tegen alleen zijn. Op mezelf ben ik op men slechtst. Alles wat ik dan denk is slecht, negatief, een neerwaartse spiraal. Onder mensen kan ik me normaler gedragen, zelf een goeie hulp zijn, optimistisch praten, de voordelen van alles aanhalen, ook wel de slechte als ik persoonlijke gesprekken heb. Maar gaat het over anderen of gebeurtenissen kan ik ook hartelijkheid lachen. De mensen waar ik regelmatig contact mee heb is ook wel heel beperkt. Men vader, Len. Men vader heeft een zelfde kijk op vele dingen, is handig, heeft een realistisch denkpatroon. Maar emoties of zo, daar moet je bij hem niet mee afkomen. Eigenlijk is Len op de meeste vlakken wel hetzelfde. De laatste tijd drijven we precies wel meer uit elkaar. Denkwijzen veranderen door andere invloeden. Geen enkel probleem alleen gaat het mij niet af. Hoe kun je nu zo denken? Grrrr. Vorige week nog een discussie gehad over voorhuwelijkssparen. Je spaart ieder jaar 70€ ofzo, op het einde van de rit (30 jaar worden want dan stopt het sparen) heb je een bedrag gekregen 1500€. Mijn gedacht is dat ik veel geld verloren heb want als ik getrouwd/samenwonend zou geweest zijn had ik 1800€. Zijn gedacht is 1500€ is een mooi bedrag. Goeie intrest op gekregen, leuk mee genomen. Vind ik dan weer niet. Je hebt je geld op die rekening gestort met een hele mooie intrest. Op het einde van de rit ben je door omstandigheden niet getrouwd/samenwonend en plotseling moet je het met 83% van het beoogde bedrag doen. Tja dan heb je toch 17% verlies gemaakt? Dit is een inkijk waar ik niet mee om kan. Het enige dat mij in die zaak tot rust kan brengen is het doordraven tot de andere mijn visie inziet of ze met een redelijk compromis afkomen. Daar loop ik een hele week ongemakkelijk van.

Eventjes pauze, dit moest van me afgeschreven worden. Nu ben ik meteen heel wat relaxter en de nood om verder te schrijven is af genomen. Nu kan ik stoppen en er weer maanden of zelf jaren laten over gaan tot ik weer moet neerpennen.
Dit is nu een fragment van wat ik denk en hoe ik me voel als ik alleen zit. Ik heb nog veel dingen waar ik hele dagen mee bezig ben.

Wat ik de vorig keer zei, toen ik een jaar of 8 of 9 was en ik vastgehouden werd door twee gasten die me een stomp in men maag gaven. Ik niet meer weet waarom. Wat er me daar mee bezig houdt is dat ik niks gedaan heb. Me niet verdedigd, geef die ene een stamp, de andere een slag en zelf al wordt je dan in elkaar geslaan, je hebt respect verdient. Zelf al zou dat respect alleen voor jezelf zijn. Nu ben je een lafaard. Ik ben opgevoed in een zelfstandige gezin. Wij moesten ons voorbeeldig gedragen want ons gedrag ging afhangen van de hoeveelheid klanten in de zaak. Vechten kon niet dus moest ik mij laten doen. Zwaar ****. Tot op vandaag zou ik die gasten nog een slag willen geven gewoon om het te kunnen van mij af te zetten. Als je niks doet, kan je niks verkeerd doen. Als je niks doet kan je ook niks doen waar je voor de rest van je leven spijt van hebt. Dat knagende gevoel is sterker dan wat dan ook.


Gewoon effe proberen, kan mezelf er niet toe brengen dit helemaal terug te lezen en de spellings en gramatica fouten uit te halen.


some response plz.
Laatst gewijzigd door Minerva op 11 mar 2012 18:30, 1 keer totaal gewijzigd.
Reden: Scheldwoorden en schuttingtaal verwijderd.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Overhoop liggen met jezelf?

Het klinkt allemaal heel zwaar en moeizaam. Ik zie ook wat chaotisch denkpatroon, wat warrig en dan weer erg tot in het detail. Dat is geen gewone denkwijze, het is wat onsamenhangend. Flarden achtig. Als jij je vaker zo voelt en moeite hebt met het op het rijtje zetten van je gedachten, moeite hebt met sociale contacten en moeite hebt met jezelf aanzetten/motiveren tot daden, dan wordt het tijd om hulp te gaan zoeken hiervoor. Ik denk dat je die wel goed kan gebruiken. Er is wel het een en ander te verbeteren waardoor jij je beter kan gaan voelen.
Inzicht als Uitweg..
Rolling

Re: Overhoop liggen met jezelf?

Das net het probleem, niemand lijkt de mogelijkheid te hebben mij daarin te helpen. Het voelt alsof ik de "dark force" in me heb en alle dokters/psychologen/pshychiaters er vanaf denken te komen met een pilleke die niet veel meer is dan homeopathie. Bestaat er werkelijk niets precies tegen wat ik hier beschrijf??????
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Overhoop liggen met jezelf?

Ben je al eens gediagnosticeerd ?
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Overhoop liggen met jezelf?

Hoi Rolling,
mijn associaties gaan in de richting van dat je rondloopt met fikse angst. En daaar is veel tegen te doen (maar liever idd neit met 'pillekes' - die kunne iets verzachten (ssri) maar de valiumgroep verslaaft snel en helpt verder nauwelijks (alleen op korte termijn.)
Rolling schreef:Van het moment dat ik ergens wil aan denken verdwijnen men gedachten als sneeuw voor de zon. (...) Precies of ik wil mezelf tegenhouden om verder na te denken. Over mijzelf nadenken gaat erg moeilijk. Hééééééél erg moeilijk. Ik kan er mijn aandacht niet bij houden en alle excuses zijn dan ook goed om er niet meer over na te denken.
De vermoeidheid di eje beschrijft, zou hier een gevolg van kunen zijn: angst maakt, dat je licaam vrijwel contant in de vecht/ vlucht mode is, en dat rusten, relaxen, de batterij weer opladen er niet bij is.
Rolling schreef:dat ik ook eens zou beginnen met kuisen. Kuisen staat op de top van mijn lijstje om niet te doen.
Opruimen etc. is op zich er nuttig - maar oudt ook in keuzes maken Dit weg, dat leg ik daar, dat is onbeangrijk, hier ga ik nu achter aan bellen, etc.
Daar hb je ook duidelijkheid voor nodig.
(En als die duidelijkheid ontbreekt, heb je een prima reden om niet op te ruimen. Niet als uitstelgedrag, maar omdat je pas dingen kunt opberen of weggooien, als je weet etc.)
Rolling schreef:Waarom gaat alles me zo slecht af? Waarom ben ik niet gelukkig met mijn situatie? Anderen dit anderen dat, daar heb ik geen boodschap aan. Het gaat mij niet goed, ik kan geen weg met mezelf. Ik wil iedereen gerust helpen, de messias worden van de wereld maar ik moet toch eerst met mezelf weg kunnen??????????? *** sociale druk. ****, onzekerheid. **** gebrekkig zelfvertrouwen. Waarom is mijn zelfvertrouwen zo een hoop?
Tja - goede vragen.
Nou het antwoord nog.
Is dit altijd al zo geweest, of is het op een bepaald punt er in geslopen...?
Rolling schreef: Tegen mensen praten? Tjah, als het over mijn werk gaat, of iets waar ik iets van weet (meer dan zij) Maar o wee als het over koetjes en kalfjes gaat. Met mensen die ik goed ken gaat het nog een beetje, mensen die ik niet ken al helemaal niet. Ik wil altijd iedereen imponeren.
Hm, tja - dat gaat niet samen: gezellig kletsen 'over niets' gaat niet samen met imponeren.
Dus als je om een of andere reden de behoefte voelt "om te imponeren" - ga dan voor een stevige boom, niet voor een koffieklets.
(Volgende vraag, kun je die beoefte om te imponeren ook 'afzetten'...?)
Rolling schreef:De mensen moeten weten dat ik slim ben, moeten respect hebben voor mij. Op het werk ga ik er dan ook voor. Overuren kloppen, altijd tot de laatste blijven, dingen op mij nemen. Geen probleem. Maar laat me niet men werk mee naar huis nemen.
Aan de ene kant snap ik, dat je waardering wilt hebben voor wat je zoal kunt (een elementaire menselijke behoefte) en hetzelfde geldt voor respect, ook dat is een elementaire behoefte.
Het klinkt wel een beetje, alsof je dat respct moet afdwingen door je prestaties. Dat kan iets zeggen over je omgeving (soms hebben mensne alleen waardering voor mensen diegod presteren) - het kan ook iets zeggen over jezelf (dat je pas jezelf waardeert, als je geod prestert - of als jij weet, dat anderen ween dat je goed presteert...)
Rolling schreef:Eens gelezen dat negatieve mensen naar de grond kijken, optimisten naar boven. Ik probeer zoveel mogelijk met men hoofd naar voor te kijken of zelf naar boven. Het lukt met niet, standaard kijk ik naar de grond. Men hoofd is precies al wat misgroeid zodat ik steeds met men hoofd licht voorover getild sta.
Over lichaamshoudng valt heel veel te zeggen. Vergroeid, dat lijkt me wat stug, maar wie zich somber voelt heeft t hoofd idd vaker wat naar beneden...
Rolling schreef:Eigenlijk kan ik niet tegen alleen zijn. Op mezelf ben ik op men slechtst. Alles wat ik dan denk is slecht, negatief, een neerwaartse spiraal.
:knuffel:
Rolling schreef:Onder mensen kan ik me normaler gedragen, zelf een goeie hulp zijn, optimistisch praten, de voordelen van alles aanhalen, ook wel de slechte als ik persoonlijke gesprekken heb. Maar gaat het over anderen of gebeurtenissen kan ik ook hartelijkheid lachen.
Makkelijk gezegd: probeer vaak onder de mensne te zijn.
Zo oud als de wereld, het staat al in de bijbel: het si niet goe,d al seen mens alleen is.
Rolling schreef:De mensen waar ik regelmatig contact mee heb is ook wel heel beperkt. Men vader, Len. Men vader heeft een zelfde kijk op vele dingen, is handig, heeft een realistisch denkpatroon. Maar emoties of zo, daar moet je bij hem niet mee afkomen. Eigenlijk is Len op de meeste vlakken wel hetzelfde. De laatste tijd drijven we precies wel meer uit elkaar. Denkwijzen veranderen door andere invloeden. Geen enkel probleem alleen gaat het mij niet af. Hoe kun je nu zo denken? Grrrr. (Voorhuweljkssparen.) Eventjes pauze, dit moest van me afgeschreven worden. Nu ben ik meteen heel wat relaxter en de nood om verder te schrijven is af genomen.
Ja - dat kan een goede reden zijn om te schrijven: je hart luchten.
Als dat helpt: vaak doen!!!
Rolling schreef:Wat ik de vorig keer zei, toen ik een jaar of 8 of 9 was en ik vastgehouden werd door twee gasten die me een stomp in men maag gaven. Ik niet meer weet waarom. Wat er me daar mee bezig houdt is dat ik niks gedaan heb. Me niet verdedigd, geef die ene een stamp, de andere een slag en zelf al wordt je dan in elkaar geslaan, je hebt respect verdient. Zelf al zou dat respect alleen voor jezelf zijn. Nu ben je een lafaard. Ik ben opgevoed in een zelfstandige gezin. Wij moesten ons voorbeeldig gedragen want ons gedrag ging afhangen van de hoeveelheid klanten in de zaak. Vechten kon niet dus moest ik mij laten doen. Zwaar ****. Tot op vandaag zou ik die gasten nog een slag willen geven gewoon om het te kunnen van mij af te zetten. Als je niks doet, kan je niks verkeerd doen. Als je niks doet kan je ook niks doen waar je voor de rest van je leven spijt van hebt. Dat knagende gevoel is sterker dan wat dan ook.
Er is een oeroud, naar gebruik rond geweld, dat heet "blame the victim".
Wat jou tot op de huidige dag dwarszit, is
1) dat je niets hebt teruggedaan (dus laf, dus geen respect) - dat is blaming jezelf als victim.
2) en je zat nog eens dubbel vast ook: vanwege iets, dat jouw ouders belangrijk vonden mocht/ KON je niets terugdoen.
Puur feitelijk: je bent mens en je verdient respect als mens. Ook al word je nog zo toegetakeld door nare mensen.
(Veel mensne schamen zich, omdat ze akelig zijn behandeld. Dat is zo, maar rationeel gezien is dat 'niet nodig'.)
Trouwens: je deed niet niets terug omdat je laf was, maa omdat je (leuk of niet) de waarde van je ouders hoog hield, ook al was dat voor jou in wezen een offer, deed je doelbewust niet datgene, wat je had willen doen. (Op een bepaalde manier is dat juist moedig.)

OF dt ook zo voor jou voelt, dat is een hele andere zaak: dit soort littekens kunnen psychisch diepe sporen trekken. Maar, sprak de optimist: ze zijn ook goed te verhelpen. (Mits de psycholoog dit snapt.)
Rolling

Re: Overhoop liggen met jezelf?

Vanavond hoor ik van men psychologe. Hopelijk heeft ze al wat van een diagnose kunnen opmaken. Heb haar die tekst ook gestuurd.

Zaterdag en zondag had ik er heel erg van. Nu de werkweek terug begonnen is gaat het me al meteen veel beter.

Bedankt toch al voor de reacties. Doet goed te zien dat mensen dit effectief gelezen hebben en beantwoord.
Rolling

Re: Overhoop liggen met jezelf?

Nog niks wijzer geworden. Pas binnen een maand kan ik de verdere testen gaan afleggen. Wat wel al duidelijk is geworden, is dat er niets duidelijk is. Het is niet add, ik ben niet (licht) autistisch, geen "zware persoonlijkheidsstoornissen". Hoewel dit voor mij geen goed nieuws is, gedraag ik me op dit moment relatief goed. Had een zware inzinking verwacht.

Het enige wat ze me op dit moment kan vertellen is dat het best zou zijn een gesprekstherapie op te starten. Probleem is dat ik tot dusver nog nooit geholpen ben hiermee. Psychologen vertellen dat je wat vrolijker moet denken, meer aan de positieve aspecten denken, enz. Als het zo makkelijk was had ik dit al lang gedaan!!!!!!

Wat mijn persoonlijke mening is, is dat het iets genetisch is. Zolang daar niets op gevonden wordt zal ik ongelukkig blijven.

Therapieën hou ik ook niet vol. Eigenlijk zou ik elke dag enkele uren therapie moeten doen totdat er eindelijk serieuze verbetering is. Zoals het normaal gedaan wordt, 1x ofzo per week gaan praten en na maanden nog geen effect merken is niks voor mij en dit hou ik toch maar een maand , max 2 maanden vol.
Hawk L.

Re: Overhoop liggen met jezelf?

Rolling schreef:sychologen vertellen dat je wat vrolijker moet denken, meer aan de positieve aspecten denken, enz. Als het zo makkelijk was had ik dit al lang gedaan!!!!!!
Herkenbaar. Vooral daarom dat ik denk dat therapie mij niet (genoeg) zou kunnen helpen.
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Overhoop liggen met jezelf?

Rolling schreef:Nog niks wijzer geworden. Pas binnen een maand kan ik de verdere testen gaan afleggen. Wat wel al duidelijk is geworden, is dat er niets duidelijk is. Het is niet add, ik ben niet (licht) autistisch, geen "zware persoonlijkheidsstoornissen". Hoewel dit voor mij geen goed nieuws is, gedraag ik me op dit moment relatief goed. Had een zware inzinking verwacht.
Eh - ???
Had j everwacht, dat het nieuws (nu ja, er was in feite geen nieuws, geen echte duidelijkheid) zou inslaan als een bom...?
Maar dat er nu geen heftige toestanden zijn, is opzich positief te noemen...! (Al is en blijft het onduidelijk en is een heftige toestand duidelijk een crisis.)
Rolling schreef:Het enige wat ze me op dit moment kan vertellen is dat het best zou zijn een gesprekstherapie op te starten. Probleem is dat ik tot dusver nog nooit geholpen ben hiermee.
Mijn voorstel is: gooi het woord therapie overboord. En daarna gaan we verder praten.
Rolling schreef:Psychologen vertellen dat je wat vrolijker moet denken, meer aan de positieve aspecten denken, enz. Als het zo makkelijk was had ik dit al lang gedaan!!!!!!
Precies: steunende gesprekken, eerste lijns begeleiding of hoe het allemaal precies heette wat je hebt gehad, dat zet geen zoden aan de dijk en wordt dus niet herhaald.
Rolling schreef:Wat mijn persoonlijke mening is, is dat het iets genetisch is. Zolang daar niets op gevonden wordt zal ik ongelukkig blijven.
Dit heet een self fulfilling prophesy - en schep moed, zowel tegen genetische aandoeningen als tegen self fulfilling prophesies is veel te doen.
(De grote vraag is vooral, waarom je denkt, "dat niets helpt." Ik kan me voorstellen, dat het de neerslag is van de pijnlijke ervaringen van de afglopen jaren - maar dan gaat het veel meer richting trauma, ipv. genetica of self fulfilling prophesy...)
Rolling schreef:Therapieën hou ik ook niet vol.
We gooien het woord therapie weg - wat precies wil/ kan je niet volhouden...?
(Inclusief dus steunende gesprekken, eerder afknappers, etc.)

En misschien nog belangrijker: wat wil je wel...?
Wat heb je nodig...?
Rolling schreef:Eigenlijk zou ik elke dag enkele uren therapie moeten doen totdat er eindelijk serieuze verbetering is.
Accoord - maar wat heb je dan precies nodig, die paar uur per dag...?
Rolling schreef:Zoals het normaal gedaan wordt, 1x ofzo per week gaan praten en na maanden nog geen effect merken is niks voor mij en dit hou ik toch maar een maand , max 2 maanden vol.
Daar zit iets in - vooral "geen effect".
Aan de andere kant: binnen 2 maanden, dat IS ook vrij snel.
Een beetje therapeut wil nu eenmaal beginnen met onderzoek doen. trek daar rustig 3, 4 gesprekken voor uit. Die onderzoeksfase IS zwaar, maar helaas nodig.
Wellicht heeft hetzin, oals je vraagt, of je nieuwe therapeut de onderzoekspapieren van de vorige eput opvraagt - en een en ander met jou bespreekt. Ben je het grosso modo eens met wat daar staat, dan kan de onderzoeksfase worden overgeslagen (of in elk geval stevig bekort).

En verder: wat wel degelijk kan: dat je tijdens de onderzoeksfase gericht tips en ondersteuning krijgt, zodat je wel enig resultaat ziet. (Of een instelling het standaard levert, is een andere vraag, maar er om vragen of zelf naar maatschappelijkwerk stappen kan wel.)
Rolling

Re: Overhoop liggen met jezelf?

Had het wel iets concreets geweest kon ik een behandeling laten opstarten.

Het woord therapie mag ik niet gebruiken maar therapeut wel? Wat doet een therapeut dan?
self fulfilling prophesy
, ja misschien wel. Dit is idd een idee waar ik reeds langer mee zit. Bij gebrek aan aanleiding en geen andere motiveringen om mij constant slecht te voelen, niets die lijkt te helpen. Mijn enige uitgangspunt lijkt dan te zijn dat er genetisch iets scheelt met mij.
wat precies wil/ kan je niet volhouden...?
(Inclusief dus steunende gesprekken, eerder afknappers, etc.)
Alles die enige vorm van langdurige inspanning vergt. Bij psychologen lijkt het me dat ik afknap wanneer ik voel dat er niet genoeg interesse is, gebrek aan deskundigheid, het over hun hoofd dreigt te gaan.
Zelf breng ik dit nooit aan of laat ik het nooit blijken. Op een gegeven moment vergeet ik dan een afspraak en is het om zeep, bel ik niet meer om een nieuwe afspraak.
Accoord - maar wat heb je dan precies nodig, die paar uur per dag...?
Om een degelijke inleiding te geven. Men denkwijze, men leven en het opgroeien.
Voor mij tellen ook alle kleine puntjes. Als ik vertel dan moeten er ook de details ( die ik nog weet) die voor mij belangrijk kunnen zijn erbij, wat maakt dat alles wel wat langer duurt.

Hoe kan anders iemand mij helpen als die zelf niet weet hoe ik in elkaar zit?


Als je niet iets speciaals hebt voor gehad, kan praten dan iets helpen?
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Overhoop liggen met jezelf?

Rolling schreef: Het woord therapie mag ik niet gebruiken maar therapeut wel? Wat doet een therapeut dan?
Hoi Rolling,
ik ben in een aantal opzichten ouderwets ;) . Een therapieis niet iets dat je krijgt, leerde ik ooit - het is iets dat JIJ doet. Het gaat in een therapie over jou en je leven, en jij bepaalt (dit schijnt erg ouderwets te zijn :( ) waar een en ander over gaat.
Op zich ben je vrij, om welke woordne dan ook te gebruiken - maar woorden kunnen ook heel erg verhullen. Dat gebeurt regelmatig in de psychiatrie en daar heb je niets aan.
Er zijn allerlei soorten en maten van therapie - dus als je zegt "dat je therapie krijgt" zeg je in wezen nog helemaal niets. (Al blijft het een passieve aanduiding: jij krijgt iets - ipv. ik doe zelf iets, samen met een hotemetoot.)
Rolling schreef:
self fulfilling prophesy
, ja misschien wel. Dit is idd een idee waar ik reeds langer mee zit. Bij gebrek aan aanleiding en geen andere motiveringen om mij constant slecht te voelen, niets die lijkt te helpen. Mijn enige uitgangspunt lijkt dan te zijn dat er genetisch iets scheelt met mij.
Hm - de gedachte "er is iets mis met mij" daar word je idd niet vrolijk van.
Vooral als je dan ook nog gaat denken, dat dat gebrek niet te verhelpen is.
Rolling schreef:
wat precies wil/ kan je niet volhouden...?
(Inclusief dus steunende gesprekken, eerder afknappers, etc.)
Alles die enige vorm van langdurige inspanning vergt.
Aj - psychotherapie is iets, dat jij doet, dus dat vergt idd wel enige inspaning.
Zij het, dat een beetje psychotherapeut wel ind e smiezen heeft, dat je depresief bent en dus een beperkte hoeveelheid energie hebt.
Rolling schreef:Bij psychologen lijkt het me dat ik afknap wanneer ik voel dat er niet genoeg interesse is, gebrek aan deskundigheid, het over hun hoofd dreigt te gaan.
Zelf breng ik dit nooit aan of laat ik het nooit blijken. Op een gegeven moment vergeet ik dan een afspraak en is het om zeep, bel ik niet meer om een nieuwe afspraak.
Nou, gebrek aan interesse - brrrr - dat is een prima reden om af te haken!
Maar: je zou het in principe ook "aan kunnen gaan".
En: zeker in de onderzoeksperode, is het de taal van de psych om "naar de bekende weg te vragen". (Bijv.: niemand vind het leuk, om een loser te zijn - maar de vraag "Waarom wil jij nou precies dat geveol van 'ik ben een kampioen' hebben...?" kan een belangrijke uitnodiging zijn, om een bepaalde gebeurtenis, die voor jou belangrijk is te vertellen.)
Rolling schreef:
Accoord - maar wat heb je dan precies nodig, die paar uur per dag...?
Om een degelijke inleiding te geven. Men denkwijze, men leven en het opgroeien.
Voor mij tellen ook alle kleine puntjes. Als ik vertel dan moeten er ook de details ( die ik nog weet) die voor mij belangrijk kunnen zijn erbij, wat maakt dat alles wel wat langer duurt.

Hoe kan anders iemand mij helpen als die zelf niet weet hoe ik in elkaar zit?
Prima!!!

Rolling schreef:Als je niet iets speciaals hebt voor gehad, kan praten dan iets helpen?
Eh...? Hoe bedoel je dit...?
Rolling

Re: Overhoop liggen met jezelf?

Ik heb iemand nodig die achter men vodden zit. Wat druk opdrijft. Als ik een afspraak mis maak ik al snel de klik in men hoofd dat ik dit wel nog eens kan doen. Ik ben ook zeker niet altijd even eerlijk met mezelf. Ik weet vrij goed hoe ik mezelf kan overtuigen... Helaas werkt dit niet in de positieve richting.
Rolling schreef:Als je niet iets speciaals hebt voor gehad, kan praten dan iets helpen?


Eh...? Hoe bedoel je dit...?
Dat is die aanleiding waar ik het eerder over had. Mensen worden depressief als hun relatie stuk loopt, hun ouders of kinderen overlijden. Ik daarentegen word depressief zonder dat er daar een duidelijke reden voor is. Het kan soms zijn dat dit met reden is maar ook zonder aanleiding.
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Overhoop liggen met jezelf?

Rolling schreef:Rolling schreef:Als je niet iets speciaals hebt voor gehad, kan praten dan iets helpen?


Eh...? Hoe bedoel je dit...?[/quote]

Dat is die aanleiding waar ik het eerder over had. Mensen worden depressief als hun relatie stuk loopt, hun ouders of kinderen overlijden. Ik daarentegen word depressief zonder dat er daar een duidelijke reden voor is. Het kan soms zijn dat dit met reden is maar ook zonder aanleiding.[/quote]

Hm - praten helpt niet heel erg tegen een depressie. (Je wordt niet depressief vanwege denkfouten - eerder omgekeerd.)
Wat kan helen, is proberen een duidelijke reden te vinden. Dan kun je darbeleid op maken.

Wat ook kan helpen, is allerlei manieren beproeven, om de depressie de nek om te draaien. Bijv.: power walk. (In principe: 3x per week ene half uur stevig doorwandelen, "je moet nog we mooi kunnen zingen". Ben je na anderhalve dag hier nog moe van, dan minder lopen.)
Rolling

Re: Overhoop liggen met jezelf?

Onlangs wat verdere uitleg gekregen ivm de testen die ik gedaan heb. Wat daar is uit gekomen mag op zich geen verrassing zijn.

Wat Janneke eerder al had aangehaald, dat ik met angsten zit, volgens de psychologe waarschijnlijk faalangsten. Na wat verdere uitleg en situatie schetsen leek het mij idd ook zeer duidelijk dat ik tenminste met heel wat van die angsten en problemen zit.
Op ADD scoor ik ook vrij hoog (het hyperactieve niet maar daar was ik wel al achter) met zowel als kind zijnde als volwassene een 8/10 (standaard wordt 6/10 al als waarschijnlijk aanzien). Men IQ score was wel minder dan verwacht (begaafd) maar dit was waarschijnlijk aan die faalangst weer te danken en het feit dat ik verschillende keren "wegviel" tijdens de vragen en de concentratie er niet meer was dan. Van zodra ik weer iets deed waar ik zeker van was(woordenschat en matrix redeneren) ging het met direct terug voor de wind en heb ik zelf voor matrix redeneren max score behaald.

Nog 5 juni een follow up en compleet verslag van alle testen krijgen en hopelijk kan ik dan verder geraken...
Gebruikersavatar
scampsd
Berichten: 187
Lid geworden op: 11 aug 2006 10:33
Locatie: België, Leuven

Re: Overhoop liggen met jezelf?

Hey Rolling,
Als ik je verhaal zo een beetje lees, ben je aan het vereenzamen in een woning die je alsmaar meer verwaarloost, tot de verwaarlozing zo ver gaat dat het zal doordringen in je dagelijkse leven (werk of school), en het gedacht daaraan alleen al, da's om gek van te worden.
Tenminste, als je verhaal inderdaad zoveel op het mijne trekt zoals ik denk.
Misschien kan je dan ook de oplossing gebruiken die ik gebruik. Je hebt zelf geschreven:
Ik heb iemand nodig die achter men vodden zit.
Ik heb geprobeerd om zo iemand te vinden, nl. vrienden van mij, en dat is een grove mislukking geweest: ze hebben niet eens gereageerd.
Later echter heb ik voorgesteld aan mijn therapeut om af en toe eens langs te komen, kwestie van mij te verplichten om mijn woning op te ruimen, en ondertussen stelden we ook wat taken op die ik moest doen (en doordat de therapeut bij mij thuis langskwam, zorgde ik er dan voor dat die dingen inderdaad gedaan waren). Het gevolg is nu dat mijn woning tamelijk netjes in orde is, wat bij mij een gevoel van bevrijding teweeg heeft gebracht, waardoor mijn angesten ook zijn verminderd.
Vraag eens aan je therapeut of die het ziet zitten om bij jou langs te komen, misschien kan het je veel vooruithelpen.

Veel geluk
Rolling

Re: Overhoop liggen met jezelf?

Op zich vind ik je oplossing wel nog goed gevonden. Enig probleempje is dat men therapeute in Limburg woont en ik in West-Vlaanderen...

Het is ook niet zo dat men huis er echt smerig bij ligt =>doordat ik weinig doe maak ik ook weinig rommel en maak het ook niet erg vuil. Toch zou er regelmatig het stof moeten afgedaan worden => heb weinig zaken waar je het echt ziet op liggen, Er zou moeten gedweild worden => op de vloer zie je geen vuil liggen, Ruiten gewassen worden => heb kleine ruiten, weinig lichtinval (helpt ook tegen voorgaande problemen) en er hangen van die witte dingen voor waardoor je de ruiten nooit echt ziet.
Rolling

Re: Overhoop liggen met jezelf?

Al 2 maand sinds men eerste post. Er is zoveel gebeurd en toch is er niks veranderd.
Men IQ test verkloot door op de momenten dat het moet er niet te staan, totaal verlies aan concentratie, vanaf er een ding niet goed gaat blokkeren. Voor mij is een IQ tussen de 115 en de 120 niet hoog genoeg... Bizar toch? Ik weet dat ik nog slimmer ben maar het komt er niet uit. Waarom kan ik een gesprek die dan over mij gaat niet naar voldoening volbrengen? In een groep presteer ik veel beter dan voor mezelf.
Gisteren evaluatie gehad en er is geen slecht woord over mij gerept, toch blijf ik met een leeg gevoel achter omdat ik de "Big Boss" niet in "Awe" heb kunnen brengen.

Terug naar het begin... Een finaal verslag krijg ik volgende maand, Aanbevelingen, patronen en denkwijzen van de psychologe. Ondertussen weet ik al iets. Onder andere dat mijn ADD testscore vrij hoog ligt (8 punten voor zowel kind als nu) Vroeger is al eens aangehaald dat ik misschien ADD zou kunnen hebben en na zelf wat zoeken lijkt het me wel waarschijnlijk dat ik mogelijks baat zou hebben bij Ritaline. Ik zou het zelf gewoon eens willen proberen wat het brengt. Is het niks dan laat ik het zo vallen maar wat als het wel werkt? Zit ik dan voor de rest van men leven vast aan die Ritaline? Kun je met gesprekken en gedragstherapie het zelfde resultaat komen? Heb de vraag voor Ritaline bij men laatste vragenlijst gestoken maar nog geen antwoord op gekregen.

Voel me zo slecht op dit moment terwijl ik me goed zou moeten voelen. Uitzicht op iets beter, nieuwe mensen leren kennen, een goeie kans dat ik kan doorgroeien op het werk binnenkort...

Mensen denken dat ik teveel nadenk over mezelf en men problemen maar eigenlijk denk ik bijzonder weinig, ik observeer mezelf enigszins, maak conclusies maar echt aanvoelen en nadenken over men emoties, dieper graven in mezelf? Nee dat kan ik niet. Bizar hoe ik soms denk alles te weten en te kunnen begrijpen maar geen flauw benul heb wat ik zou ervan kunnen voelen?

Anyways,

...
Rolling

Re: Overhoop liggen met jezelf?

Anyone?

Zaterdag heb ik men afrondend gesprek en ging normaal nog mailen naar de psychologe met wat bedenkingen maar kom er gewoon niet toe. Zit weeeeeeeral zo hard vast in mezelf. Wil graag een goeie opleiding volgen na volgend jaar (dit jaar men A2 eindelijk afwerken (12j na school)) maar weet dat ik het gewoon niet ga kunnen. Teveel gebrek aan volhoudend vermogen. Heb zo hard hulp nodig maar ben bang om er te krijgen, ga vast in een vodje veranderen, nu kan ik tenminste nog de schijn op houden.
Rolling

Re: Overhoop liggen met jezelf?

Laat ook maar.

Topic mag gesloten worden

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”