Zo begin ik mijn bedanktopic die ik in de nacht schrijf. In het Grand Café omdat ik me niet schaam voor de woorden die ik opschrijf. Jullie voelen immers als vrienden, als familie. Het was een heel heftig jaar voor me. Wat daarvan terugkomt, of wat positief terugkomt, weet ik niet en daar kan ik jullie ook geen antwoord op geven. Ik weet dat ik jullie de laatste maand van 2011 vaak heb bedankt. Maar jullie verdienen die bedankjes. Jullie verdienen een pluim. Waardering. Jullie zijn de lieverds die het al ruim twee jaar met me uithouden. Dat is, en ik kan het weten, een hele prestatie. Ik voel me hier thuis en geliefd. Alsof ik in een warm nest terecht kom als ik deze pagina open. Ik lees heel veel topics en reageer zeer regelmatig. Soms direct, soms met zachte hand, maar altijd gemeend en oprecht. Jullie reageren ook op mijn topic en dat vind ik erg fijn. Meestal kan ik wat met de adviezen.
Het kwam vaak voor dat ik meestal een klankbord was voor anderen. Jullie allemaal lieten me zien dat ik ook om mezelf moest denken. Jullie lieten me zien dat ik het waard was. Jullie lieten me zien dat ik uniek was en er mocht zijn en dat dat ook nu niet is veranderd. Jullie lieten me huilen als ik huilen moest. Jullie lieten me gieren van het lachen. Jullie lieten me kwaad zijn als ik kwaad was. Jullie bedaarden mijn angst en onzekerheid. Mijn eenzaamheid. Jullie waren er op welke manier dan ook eigenlijk altijd. Jullie lieten me weten en merken dat ik mijn gevoelens mocht uitten. Dat is iets wat ik voor kort nog niet helemaal gewent was. Nu gaat het steeds beter. Ik kan hier mezelf zijn. Dat is mij veel waard. Daar ben ik jullie erg dankbaar voor.
Ik ben een vechter. Een doorzetter. Ik ben een knokker. Dat weet ik van mezelf. Maar soms heb ik even een duwtje nodig. Soms een goed gesprek om me niet het veld uit te laten slaan door wat dan ook. Om mijn krachten op te bouwen en te laten zien wie ik ben. In deze tijd dat ik hier lid ben, ben ik gegroeid. Ik ben veranderd. Dat heb ik aan jullie te danken. Jullie troost. Jullie luisterend oor. Het heeft me erg geholpen en het helpt me nog steeds, want ik zal het blijven nodig hebben. Ondanks de pijn en het verdriet en de angst, voel ik me sterker. Veel sterker dan in het begin van mijn forumdebuut.
In het begin zag ik bepaalde leden compleet anders dan dat ik ze nu zie. De meeste leden die ik bedoel, weten dat wel. Ik had van bepaalde leden een verkeerd beeld. Ontzettend blij ben ik dat ik daar nu anders naar kijk en met veel leden een goede band heb opgebouwd. Ik gebruik vaak mijn voelsprieten en weet dan vaak de juiste onderdelen te raken, maar jullie doen dat bij mij ook merendeels. Ik vind dat wel bijzonder. Het zegt heel veel over de leden die hier zijn. Hoe betrokken iedereen is. Ik zal lang niet mijn beroemde kistje helemaal openen. Tenminste niet hier, denk ik. Maar een behoorlijk deel is al eens verteld. Dat had ik zonder jullie niet gekund en niet gedurfd. Bedankt daarvoor.
2012 gaat een heel bijzonder jaar voor mij worden. Dat voel ik. Dat weet ik. Bijzonder in emotionele en gelukkige momenten. Ik ben blij dat ik kan zeggen dat jullie er dan ook zijn. Geeft een fijn gevoel om er zeker van te zijn. Natuurlijk krijg ik moeilijke momenten, maar 2012 word een bijzonder jaar. Mijn jaar. En misschien ook wel jullie jaar. Daar brand ik een kaarsje voor. Dat gun ik jullie van harte. Omdat jullie zoveel voor me gedaan hebben. Bewust of onbewust. 2012 wordt een spiritueel jaar. Met nieuwe, maar misschien ook wel herstellende vriendschappen. Met vriendschappen die zijn gebleven. Ik ben jullie dankbaar voor 2011. Gewoon dankbaar in het algemeen.
Het is 2012. Een nieuwe start. Nieuwe kansen. Veel van dezelfde mensen.
Jullie zijn kanjers.
