Meneergitaar

Een mens apart.

Ik ga me liever niet voorstellen want ik praat liever niet openbaar over mijzelf maar ik wil toch eens een balletje opgooien op een forum als dit.

Ik ben 28 jaar.

Ik ben een vrij conflicterend persoon, kan van het ene moment in het ander of somber of blij zijn, ben ooit gediagnosticeerd met zowel adhd als pddnos (add). Ik geloof niet zo in die diagnoses maar herken me wel in het add, ik ben anti medicatie overigens omdat ik super natuurlijk leef, eet/drink en poog te denken.

Ik ben volledig afgesloten van de nieuwetijd ik ga niet 'mee met de flow'
Heb geen telefoon, al meer dan 10 jaar niet zelfs, ik weet niets van tegenwoordige technologie op spelcomputers na.

Ik ben opgegroeid in een scheiding en vervolgens uit huis geplaatst via zowel riag naar internaten en leefgroepen, dus heb geen normale jeugd gekent, in mijn schooltijd ben ik ook heel veel gepest tot ik een van de pesters in een judo worp tegen de grond gooide en daarna niet meer op school mocht komen van mn ouders ( toen begon dat riag gebeuren)

Ik heb dus heel veel in mijn opgroeiing anders voor mn kanis gekregen dan 'normale mensen'

Heb heel laat pas mn eerste vriendin gekregen, toen ik 18 was (zij was 15) en heb daar niet eens mee gezoend en het is na 1 jaar uitgegaan.

Toen overleed ook mijn vader en ben ik mijzelf kwijtgeraakt in (soft)drugs drank en snachts rondzwerfen (in die tijd heb ik mn mobiel van de hand gedaan en nooit meer een gehad), ben toen ook door mn moeder het huis uit gezet omdat de boel escaleerde, ik ben toen echt gaan zwerven en bij vrienden gaan logeren hier en daar tot ik een krot kreeg van de gemeente en daar eigenlijk verder ging met mijzelf verwaarlozen.

Uiteindelijk na een zware psychose door de drugs opgenomen geweest en toen een nieuw huis waar ik ipv drugs wat teveel drank gebruikte, en ook behoorlijk aankwam.

uiteindelijk ben ik dat er allemaal af gaan sporten en 100% gezond gaan leven.

Ik ben nu ong. een half jaar geleden weer verhuist na een lange periode bijna knettergek te zijn geworden van aanhoudende overlast in de buurt waar ik destijds woonde, veel slaapgebrek etc. En heb nu eindelijk het gevoel aangekomen te zijn in een rustpunt van mn leven waar ik op kan bouwen.

Maar ik kom nu wel dingen tegen in het dagelijks leven waarvan ik zie en voel dat ik een ongelovelijk gebrek aan connectie bij heb.

Ik ben bijv doodsbenauwd voor mobieltjes en vooral wifi straling, ik wil dat soort dingen niet bij mn hoofd in de buurt hebben, hier heb ik ook onderbouwing voor maar daar gaat dit topic niet over.

Ik eet ook vegetarisch en ontloop alle zoetstoffen en smaakversterkers.

Ik ben daarin dan ook niet echt een algemeen mens, en dat wil ik ook niet.
Maar ik mis ook genegenheid en oprecht contact wat een mens (vooral van mijn leeftijd) hoort te hebben, zoals een vriendin, ik ben zelfs nog maagd want ben altijd heel erg serieus geweest in het zoeken naar liefde, en heb een monogame instelling, ben al meerdere malen 'aangeboden' sex te hebben met een wat tegenwoordig 'fuckbuddy' word genoemd en dat heb ik afgewezen want ookal wil je lichaam soms, mn verstand wil dat niet. Ik heb in mn hele leven nog maar 2 x gezoend, en de laatste keer ongeveer 3 jaar geleden trilde ik helemaal omdat ik niet wist wat ik ermee moest.

Ik voel me hierin niet al te prettig want ik denk dan 'wat is er in godsnaam mis met me'
Als ik vrienden hoor praten die zeggen dat ze naar nachtclubs gaan en mensen daar tegenelkaar aanrijden en ik kan me dat nieteens voorstellen te doen (ik kan ook niet tegen nachtclubs want ik ben heel gevoelig voor drukte en harde geluiden), ik kan me niet voorstellen uberhaupt sex te hebben met iemand omdat ik die knop niet om kan zetten, ik heb al die jaren mijzelf tot aan een zijden draadje toe in stand moeten houden en ben ook tot op het pijnlijke zelfbewust en om dan 'niet na te denken en de daad te doen' als ik me dat voorstel, het past gewoon niet bij mij. Ik heb seks altijd gezien als iets wat je doet omdat je echt bij elkaar wilt zijn en blijven, niet als daad uit geilheid oid.. daar is mastruberen voor.

Ik probeer hier en daar wel zogenaamd te flirten met meiden maar dat voelt al onrealistisch, en ik heb al vaker last van derealisatie (vooral na die psychose jaren geleden) alsof ik mezelf niet ben dan. Ook ben ik graag zo snel mogelijk weer thuis als ik ergens heenga omdat ik me niet al te prettig voel als ik niet in mijn eigen vertrouwde omgeving vertoef.
Maar ik dacht laatst ook even na over wat ik nou wil, en als ik dan zeg ik wil wel een relatie.. ja dat kan ik dan wel willen maar ik kan dat helemaal niet, want ik weet helemaal niet hoe.

Ik ben gewoon letterlijk 'disconnected' wat dat betreft (en ik ben niet sociaal gehandicapped wat omgang betreft want als je met me praat in het echt zou je denken dat ik een extreem zelfverzekerde jongen ben want ik praat met gemak met mensen, afgezien dat ik er heel erg in moet worstelen uberhaupt uit mn woorden te komen want ik vergeet echt aan de lopende band de meest algemene woorden, dat merk je in een gesprek iig niet)

Ik ervaar dat zelf allemaal als extreem moeizaam en voel me geregeld ook extreem eenzaam door gebrek aan oprecht contact. En daar bedoel ik niet 'met mensen barbequen' mee.
Maar wat ik gewend was in de internaten, daar was het een hele familie om je heen, die mensen zijn ook best wel uit beeld. Ik heb ook vaak het gevoel dat ik in overtijd leef, dat mn leven allang voorbij is en ik nu niks heb eigenlijk, dus speel ik maar videogames en ga ik wandelen met klassieke muziek op mn hoofd om mezelf daarvan af te leiden.

Mischien dat een psycholoog (niet een met een boekje met diagnoses aub, maar iemand die zn eigen kop gebruikt) hier op kan reageren, en anders mensen die zichzelf hier ook in herkennen.

Als mensen 'mij in dit verhaal herkennen is dat heel leuk trouwens maar ik hoop dat die mijn wens anoniem te blijven verder respecteren.
Deborah

Re: Een mens apart.

Ik denk dat je beter met een professioneel iemand kunt gaan praten. Ik heb hier echt totaal geen kaas van gegeten.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Een mens apart.

Ik ben volledig afgesloten van de nieuwetijd ik ga niet 'mee met de flow'
Heb geen telefoon, al meer dan 10 jaar niet zelfs, ik weet niets van tegenwoordige technologie op spelcomputers na.
Toch heb je wel een computer met internet dan ;) Wel opmerkelijk dat je gelijk een forum op zoekt, je registreert en gaat posten. Dat zijn nogal wat stapjes voor iemand die niets van technologie weet en volledig is afgesloten van de nieuwetijd..??
Ik heb seks altijd gezien als iets wat je doet omdat je echt bij elkaar wilt zijn en blijven, niet als daad uit geilheid oid.. daar is mastruberen voor.
Ik vind dit een opmerkelijke uitspraak en vraag me af waarom je overal zo strak in zit. Je hebt hele sterke overtuigingen. Dit moet zus, dat moet zo, dit doe je niet, dat doe je wel, vegetarisch wel, zoetstoffen en smaakversterkers niet. Seks alleen als je iemand leuk vindt, geilheid is alleen voor masturbatie.. etc.etc.

Het komt bij allemaal wat dwangmatig en autistisch over als je zo strak overal in zit en zo gevoelig bent voor indrukken, geluiden en prikkels. Alles wat afwijkt van je routine wordt als een potentieel gevaar gezien en ik zie veel angst in je posting waardoor je zo dwangmatig doet. Je zegt ook dat je PDD NOS bent gediagnotiseerd en dat zie ik er wel in terug, in je gedrag (dat dwangmatige, dat angst voor alles wat afwijkt van de routine, de moeilijkheden met de juiste woorden vinden, de moeite in normaal sociaal contact, het conflicterende in je persoonlijkheid).

Tevens zie ik vluchtgedrag als je het hebt over je verleden met drank en drugs. Je kan dan eigenlijk je leven niet meer goed aan en vlucht in verdovende middelen. Helaas voor jou, pakt dat niet goed uit en levert het je psychoses en derealisatie op. Niet goed voor je en dat maakt het erger voor je.

Ik zou je willen adviseren om psychologische hulp/coaching te vragen voor jezelf anders blijf je tobben met je beperkingen en je angsten. Je zou kunnen leren om beter om te gaan met moeilijke situaties, conflicten en hoe je beter sociaal contact kan leggen waardoor je jezelf ook meer op je gemak gaat voelen bij de dames.
Inzicht als Uitweg..
Meneergitaar

Re: Een mens apart.

Mystica schreef:
Ik ben volledig afgesloten van de nieuwetijd ik ga niet 'mee met de flow'
Heb geen telefoon, al meer dan 10 jaar niet zelfs, ik weet niets van tegenwoordige technologie op spelcomputers na.
Toch heb je wel een computer met internet dan ;) Wel opmerkelijk dat je gelijk een forum op zoekt, je registreert en gaat posten. Dat zijn nogal wat stapjes voor iemand die niets van technologie weet en volledig is afgesloten van de nieuwetijd..??
Ja ok ik weet wel wat van pc's maar ik bedoel ik weet niks van gadgets en adds en dat soort dingen, toen ik 3 jaar geleden op schiphol stond (1e keer vakantie in 15 jaar tijd) schrok ik me rot alsof ik een amish was van de interactieve billboards overal, kreeg er zenuwen van.
Ik heb seks altijd gezien als iets wat je doet omdat je echt bij elkaar wilt zijn en blijven, niet als daad uit geilheid oid.. daar is mastruberen voor.
Ik vind dit een opmerkelijke uitspraak en vraag me af waarom je overal zo strak in zit. Je hebt hele sterke overtuigingen. Dit moet zus, dat moet zo, dit doe je niet, dat doe je wel, vegetarisch wel, zoetstoffen en smaakversterkers niet. Seks alleen als je iemand leuk vindt, geilheid is alleen voor masturbatie.. etc.etc.
Ik dacht dat het seks niet als entertainment zien toch wel vrij geaccepteerd was, het klinkt mischien heel strak wat die dingen, ook mn eten enzo betreft.. maar het is voornamelijk heel bewust leven, altijd weten wat er in de dingen zit die ik eet bijv is voor mij niet meer dan logisch.. al helemaal omdat ik 100% gezond leef tegenwoordig. Ik zei al eerder dat ik heel erg was aangekomen in een bepaalde periode maar ik zie er nu uit als een olympisch athleet door jaren van verre afstanden lopen fietsen en veel fitness. Dus het is niet iets wat maar tussen mn oren zit oid. Ik wilde er enkel mee zeggen dat ik geen makkelijk persoon ben en het werkt me ook natuurlijk niet mee om een vriendin te krijgen omdat het sowieso niet klinkt tussen bepaalde types en mij (mensen die niet gezond leven dus)

Maar dat is niet 'mijn' probleem. Mijn' probleem is dat ik zelfs bij de mensen waar het wel mee klikt ik me niet kan voorstellen een relatie te hebben, want ik heb geen idee wat een relatie is en hoe je zoiets krijgt, ik heb in mn hele leven nognooit een date gehad en ik zou ook niet weten wat ik dan moet zeggen of doen, en ik ben als de dood dat de persoon dan denkt dat ik met haar naar bed wil meteen, of dat zelf wil en ik zou niet weten wat ik daar dan mee aan moet.

Een 'normaal' mens zegt dan; "Jongen je bent 28" en ziet me aan voor een idioot, maar ik krijg op zon moment extreem de zenuwen tot trillen aan toe omdat ik geen idee heb wat ik moet doen.

Ik zoende (2e keer in mn leven, en laatste keer ook) eens met een meisje en ze zei achteraf dat ze niet zeker wist of ze het wel goed deed omdat ik toen moest lachen (omdat ze een piercing had en dat prikkelde me wel, figuurlijk) en als ik daar op terug denk.. dat meisje keek tegen mij op omdat ik er goed uitzag op dat moment (nu ook nog dat terzijde) en verwachte blijkbaar van me dat ik heel veel ervaring had maar ik wist niet wat ik zelf deed het ging maar vanzelf allemaal maar ik stuurde haar daarna mn huis uit want ik was overbelast door al die spanningen (wat ook is waarom ik niet kan werken overigens, was ik nog vergeten te zeggen, ik kan met 1 dag werk al een zware burnout krijgen, en dat heb ik ook al vaak gehad in mn leven, te vaak en geloof me daar heb je echt geen zin in, om 3 a 4 uur smiddags al geen energie meer hebben en alle geluid en licht doet je pijn aan je zintuigen) en dus ook extreem oververmoeid op dat moment.

Ik ben niet verstandelijk gehandicapped, en ook niet lichamelijk verder, ik ben heel goed in zelfanalyse maar dit gaat mij ook boven de pet in de zin van dat ik niet weet hoe ik een normale relatie kan krijgen, ik denk dat er wel meer op dit forum zijn die weten hoe erg het is om je écht eenzaam te voelen, en dat voel ik me al jaren tot depressies aan toe. Maar ik kan 1: al moeilijk mensen vinden die zich uberhaupt in mij interreseren, ik probeer heel vaak contact te leggen maar het draait nergens op uit en ik denk dan meestal dat ik zelf niks te bieden heb, en in een bepaald opzicht heb ik dat ook niet .. ben ik maar een op aarde wandelende schim wat dat betreft. Ik heb immers geen familie en vrienden om me heen, ik heb geen connectie met deze tijd, geen geld, geen auto..ook reisangst trouwens, dan voel ik me niet al te op me gemak, je wilt niet weten hoe ik me voelde in het vliegtuig op vakantie toen.. alsof ik geestelijk uitelkaar getrokken werd.
2: als ik al mensen vind kan ik er niks mee want ik ben niet normaal opgegroeid en ook nooit geleerd wat je moet doen als je iemand leuk vind.
Het komt bij allemaal wat dwangmatig en autistisch over als je zo strak overal in zit en zo gevoelig bent voor indrukken, geluiden en prikkels. Alles wat afwijkt van je routine wordt als een potentieel gevaar gezien en ik zie veel angst in je posting waardoor je zo dwangmatig doet. Je zegt ook dat je PDD NOS bent gediagnotiseerd en dat zie ik er wel in terug, in je gedrag (dat dwangmatige, dat angst voor alles wat afwijkt van de routine, de moeilijkheden met de juiste woorden vinden, de moeite in normaal sociaal contact, het conflicterende in je persoonlijkheid).
Dat heb ik vaker gehoord maar ik ben niet autistisch, ik heb wel iets in het autisme spectrum, hoog functionerend sowieso want ik ben wel begaafd in bepaalde dingen maar niks waar ik geld mee kan verdienen oid.

Tevens zie ik vluchtgedrag als je het hebt over je verleden met drank en drugs. Je kan dan eigenlijk je leven niet meer goed aan en vlucht in verdovende middelen. Helaas voor jou, pakt dat niet goed uit en levert het je psychoses en derealisatie op. Niet goed voor je en dat maakt het erger voor je.
Dat drank en drugs speelt allang niet meer, dat is jaren geleden en was inderdaad vluchtgedrag, of eigenlijk mijn manier van verwerking van het verlies van mn vader maar ook het gebrek aan dat ergens toe behoren, wat toen helemaal naar voren kwam natuurlijk.

Ik zou je willen adviseren om psychologische hulp/coaching te vragen voor jezelf anders blijf je tobben met je beperkingen en je angsten. Je zou kunnen leren om beter om te gaan met moeilijke situaties, conflicten en hoe je beter sociaal contact kan leggen waardoor je jezelf ook meer op je gemak gaat voelen bij de dames.
Ik heb geen geld voor dat soort beroepen, ik kom hier juist op het forum (via google) om mensen te vinden die mischien hetzelfde hebben of me op het forum wat kunnen peptalken oid.

groeten, meneergitaar.
Gebruikersavatar
GeenPijn
Berichten: 5314
Lid geworden op: 18 feb 2011 00:51

Re: Een mens apart.

je bent toch verzekerd bij een ziekenfonds ofzo? dan worden volgens mij de eerste 5 of 8 zittingen betaald door hun in NL althans.
Als je verwacht dat de wereld eerlijk tegen jou is, omdat jij eerlijk bent tegenover de wereld.

Dan hou je jezelf voor gek.

Dat is verwachten dat de leeuw jou niet opeet omdat jij hem niet opeet.
Meneergitaar

Re: Een mens apart.

SomsPijn schreef:je bent toch verzekerd bij een ziekenfonds ofzo? dan worden volgens mij de eerste 5 of 8 zittingen betaald door hun in NL althans.
Nou wat me ook tegenstaat daarvan, is dat ik mn hele leven al gesprekjes heb gehad op de 'praktijk' van het riag naar mentors naar het ggz, en daar heb ik dus geen pet meer van op.

Ik denk ook niet dat het een goed incentief is als je ervoor betaald word, ik wil niet behandeld worden als een 'case' maar als een mens.

En dat is het hele eieren eten wat mij zo tegenstaat van deze tijd, mensen gaan niet menselijk meer met elkaar om, iig niet in mijn omgeving. Mensen kijken in mobieltjes en praten zo tegen elkaar, en anders zit er altijd een agenda achter waarom mensen met andere praten, voor hun werk enzo.

Ik kan alleen met ouderen nog fatsoenlijke oprechte gesprekken hebben, jongere mensen (inclusief mensen van mijn leeftijd) hebben vaak echt totaal geen inhoudelijke gespreksonderwerpen mens tot mens, kijken vaak weg, krijg je niet veel meer uit dan 'hoe gaat het, goed met jou' terwijl ze doorlopen of gaan staan msmen of hoe dat ook heet terwijl je met ze sprak. Dat soort dingen storen mij best wel, want ik heb heel veel behoefte aan oprecht contact, op oprechte aandacht, want ik geef oprechte aandacht.
JN83

Re: Een mens apart.

Je zegt het volgende:

“Een 'normaal' mens zegt dan; "Jongen je bent 28" en ziet me aan voor een idioot, maar ik krijg op zon moment extreem de zenuwen tot trillen aan toe omdat ik geen idee heb wat ik moet doen.”

En zeggen de mensen dat dan of is dat de betekenis die jij eraan geeft? Analyseer je niet gewoon teveel?

“Nou wat me ook tegenstaat daarvan, is dat ik mn hele leven al gesprekjes heb gehad op de 'praktijk' van het riag naar mentors naar het ggz, en daar heb ik dus geen pet meer van op.”

Dat begrijp ik, het voelt alsof je eindeloos doorloopt met problemen en dat niemand jou daar mee kan helpen. Vooral omdat jou ervaring zo gestoeld is dat het toch niet werk? Als dat zo is, dan zal het zeker niet werken, juist omdat je er dan niet meer voor open staat.

“Ik denk ook niet dat het een goed incentief is als je ervoor betaald word, ik wil niet behandeld worden als een 'case' maar als een mens.”

Daar ben ik het niet mee eens. Jij kan die persoon alles vertellen en houdt het ook echt voor zich. Hij helpt jou zoverre hij.zij dat kan. Voor jezelf is het handig om het halve werk te doen, maar een plan, waar loop jij tegen aan? Waar wil je hulp in en waar wil je precies mee geholpen worden? Die mensen hebben een hoge dosis aan psychologische kennis en met hun team kunnen ze kijken waar jij het beste mee geholpen kan worden. Ik geloof niet dat jij zomaar een “zaak” bent voor hen. Waarom zou dat zo zijn dan?

“En dat is het hele eieren eten wat mij zo tegenstaat van deze tijd, mensen gaan niet menselijk meer met elkaar om, iig niet in mijn omgeving. Mensen kijken in mobieltjes en praten zo tegen elkaar, en anders zit er altijd een agenda achter waarom mensen met andere praten, voor hun werk enzo.”

Ja, je zou bijna denken dat ze autistisch zijn hè ;-) Het is jammer dat de technologie soms de overhand heeft maar daar moeten we maar mee leren leven. Het wilt niet zeggen dat jouw leven niet een stuk leuker kan. Als je overal van die oordelen over hebt hoe wil je dan in de maatschappij passen. Het is, of afzetten of meedoen. Wat wil jij?

“Ik kan alleen met ouderen nog fatsoenlijke oprechte gesprekken hebben, jongere mensen (inclusief mensen van mijn leeftijd) hebben vaak echt totaal geen inhoudelijke gespreksonderwerpen mens tot mens, kijken vaak weg, krijg je niet veel meer uit dan 'hoe gaat het, goed met jou' terwijl ze doorlopen of gaan staan msmen of hoe dat ook heet terwijl je met ze sprak. Dat soort dingen storen mij best wel, want ik heb heel veel behoefte aan oprecht contact, op oprechte aandacht, want ik geef oprechte aandacht.”

Dus een baan zoeken met oudere als verzorger zou jou wel liggen? Je bent begaafd genoeg dus je zou er een opleiding voor kunnen doen? Dan ben je meer onder de soort waar jij je goed bij voelt. Er zijn ook zat mensen die wel een gesprekje willen aangaan zonder dat ze heel veel bezig zijn met hun telefoon.
Gebruikersavatar
scampsd
Berichten: 187
Lid geworden op: 11 aug 2006 10:33
Locatie: België, Leuven

Re: Een mens apart.

Hey,
Mag ik jou eens een eerlijke vraag stellen? Waarom denk je dat er iets mis is met jou?
Je bent gediagnosticeerd met ADD, en daartegen wil je geen medicatie nemen. En dan? ADD is een verschijnsel dat wordt veroorzaakt door de specifieke werking van de hersenen, maar het is geen aandoening: het wordt momenteel zo ervaren omdat in onze huidige maatschappij stoelenzitters en knopjesdrukkers geen voordeel hebben van ADD. In vroegere tijden was ADD niet eens een probleem.
Je loopt niet mee met de huidige technologie, en dan? Ikzelf heb alle moderne toestellen als of van het werk cadeau gekregen (GSM, laptop, GPS, DVD speler, ...), anders had ik die dingen ook niet of in mindere mate.
Je bent naar de psychiatrie moeten gaan omdat je een pestkop hebt gevloerd, en dan? Ze hadden die pestkop beter naar de strafstudie gestuurd.
Je hebt een tijdje het zot in de kop gehad, geëxperimenteerd met drank en drugs, die dingen afgezworen, en sindsdien ben je gezond gaan leven, en dit nog voor je 28-ste. Een dikke proficiat! Er zijn er die na een heel leven nog niet tot die conclusie komen.
Je bent bang voor GSMs en Wifi straling. Groot gelijk: als een wetenschapper de waarheid over die dingen vertelt, geven de grote bedrijven een snoepreisje aan een paar andere "wetenschappers" om die persoon publiek belachelijk te maken (jaja, lach er maar mee, maar zo gaat het).
Je houdt niet van het expliciet erotische gedoe in nachtclubs. En dan? De paar keer dat ik in zo'n ding ben geweest, heb ik mij doodverveeld, ik ging liever naar een studentenfuif of gezellig iets drinken in een cafétje.
Je hebt een "verliefd-verloofd-getrouwd" mentaliteit: neuken of sexen met iemand, enkel om aan je lichamelijke behoeften te voorzien, vind je maar niks. Je hebt groot gelijk!

Als ik je berichtjes lees, zie ik iets zoals "Tiens, dat ziet me er een toffe gast uit, die het wel een paar keer moeilijk heeft gehad", maar niet "Amai, daar scheelt iets mee", en als ik me even mag permitteren, dat ligt volgens mij niet aan jou, maar aan je omgeving: vele mensen in mijn omgeving hebben gelijkaardige opvattingen als jij (sex is voor in een relatie, al die moderne computertoestanden ik loop daar niet in mee, ...) en dat zijn (op mij na) allemaal gelukkige mensen. En vooral, het zijn rustige mensen, en ik vermoed dat dat een beetje je probleem is: als jij nu met mensen uitgaat, is dat naar nachtclubs, de muziek zo luid mogelijk, en maar erotiseren, terwijl jij meer nood hebt aan een bruine kroeg waar je een babbelte kan gaan doen.
Daarom zou ik je ook voorstellen om dit eens uit te proberen: zoek eens rustiger hobby (zoek een fiets- of wandelclub, of doe eens mee aan een weekendverblijf of zoiets), typisch iets dat rustige mensen doen, zonder al dat drukke, opgeklopte gedoe. Misschien zal je zo veel beter aan je trekken komen.

Veel geluk
Meneergitaar

Re: Een mens apart.

@ scampsd.

Dankjewel, ik denk ook niet dat ik gek ben oid of 'beter gemaakt moet worden' maar ik heb veel last van het dagelijkse psychisch gevecht tegen hoe de meerderheid van de wereld is.
En ik ben extreem gevoelig, vooral voor stress. Dus het is heel erg moeizaam om relatief normaal te kunnen leven, ik ben drukte moet om eerlijk te zijn na een heel leven aan drukte.

Kom uit een gebroken gezin en de rest van mn leven was internaten en leefgroepen snap je.

Enige manier om mijzelf niet in depressies te laten vallen is juist het wandelen en soms gamen, normale contacten zoals de algemene mens die heeft zijn voor mij bijna onmogelijk, ik heb nognooit van een meisje de woorden 'ik houd van jou' gehoord, niemand verteld me dat ik er goed uitzie als ik er goed uitzie, niemand vraagt me hoe mijn dag was. En hoe langer die situatie zo was hoe meer ik er moe van werd, de gedachte zoiets te hebben..

onderhand intimideerd de gedachte me zelfs om een relatie te hebben, ik weet niet wat ik er mee aanmoet. Ik ken hier en daar wel wat meisjes, niet een waar ik wat voor voel overigens.. maar dat zijn allemaal mensen die toch wel algemeen leven, grote vriendengroepen, veel activiteiten.

Mijn enige activiteit is gitaar spelen en dat zou ik nieteens als werk kunnen doen omdat ik dus weer dat probleem met prikkels/impulsen/stress heb.

Als ik mij voorstel dat ik een meisje zou tegenkomen die ik leuk vind, en dan de miniscule kans dat zij mij leuk vind (uiterlijk vast wel, maar als ze zou weten dat ik zo ben als ik ben) dan intimideerd de gedachte dat ze veel vrienden heeft en ik die er allemaal bij krijg, allemaal nieuwe mensen om te kennen..

Toen ik op internaten leefde kende ik ook hele groepen mensen, ik ben gewend dat die na een jaar weer in het niets verdwenen dus ik denk dat ik ook een vorm van verlatingsangst heb, nouja niet angst meer verlatingsweten, alles komt zo moeizaam over.. waarom zou ik mensen moeten kennen als ze me toch weer na een jaartje verlaten, mensen waar ik van hield als broers en zussen, mensen waar ik écht om gaf..

En als ik nu om me heen kijk, ik weet niet of ik het ben omdat ik nergens binding meer mee voel (vooral na die tijd in de drugs) maar ik zie nergens échtheid.

Het zal er wel zijn maar ik zie het niet meer.
Meneergitaar

Re: Een mens apart.

Ik heb wat gelezen over asperger en denk dat ik dat heb, is dat erg? is daarmee mn kans op een fatsoenlijk leven verkloot? ik weet het niet..
TheEmperor85

Re: Een mens apart.

Meneergitaar schreef:Ik heb wat gelezen over asperger en denk dat ik dat heb, is dat erg? is daarmee mn kans op een fatsoenlijk leven verkloot? ik weet het niet..
Nee hoor,Aspergers hebben over het algemeen een behoorlijk goed ingericht leven :P (Daarom heette het vroeger ook 'hoogfunctionerend autisme').
Gebruikersavatar
scampsd
Berichten: 187
Lid geworden op: 11 aug 2006 10:33
Locatie: België, Leuven

Re: Een mens apart.

Hey,
Er is één ding in je laatste post dat ik absoluut niet graag lees:
waarom zou ik mensen moeten kennen als ze me toch weer na een jaartje verlaten
Dit is natuurlijk een begrijpelijke reactie, maar ik heb diezelfde redenering gemaakt een vier-, vijftal jaren geleden, en nu is het zo ver gekomen dat ik niet eens meer naar buiten durf, soms zelfs niet om de vuilnisbak buiten te zetten (ja, lach er maar mee).
Ik wil je daarmee geen schrik aanjagen, maar je wel één goeie raad geven: zorg dat je altijd in je leven (buiten je werk dan) ook nog deel uitmaakt van iets anders (sport, cultuur, vrijwilligers, vrienden, ...) waarin je je thuis voelt. Als je dit niet doet, loop je sterk het risico (zoals ik) om op een sociaal eiland te geraken, en dat wens ik je alleszins niet toe.

Veel geluk
Meneergitaar

Re: Een mens apart.

ik heb besloten dat ik geen asperger heb en ook geen pddnos ookal heb ik alles wat die beschrijving daarvan zegt, wie ik ben is namelijk mijn enige identiteit omdat ik geen verdere identiteit heb, (wat je normaal gesproken door mensen om je heen krijgt) en ik kan dat niet delen.

Ik wil geen deel uitmaken van een groep die 'zogenaamd ook hetzelfde heeft' en daar dan 'mee omgaan' zoals mensen zeggen dat ik dat moet doen gelijksgestemden vinden etc, dat wil ik niet.

Ik blijf gewoon doen netalsof ik normaal ben en verder zal ik simpelweg nooit liefde kennen maar dat moet ik dan maar gewoon bij iets anders halen, doen alsof oid, of mensen vertellen dat ik een vriendin heb ookal heb ik dat niet en krijg ik dat nooit, ookal zie ik er goed uit.
Esterre

Re: Een mens apart.

Meneergitaar schreef:Ik blijf gewoon doen netalsof ik normaal ben en verder zal ik simpelweg nooit liefde kennen maar dat moet ik dan maar gewoon bij iets anders halen, doen alsof oid, of mensen vertellen dat ik een vriendin heb ookal heb ik dat niet en krijg ik dat nooit, ookal zie ik er goed uit.
Waarom ben je hier zo overtuigd van?
Meneergitaar

Re: Een mens apart.

Weet ik niet, ik ben het gewoon gewend dat niemand zich in mij interreseert, het is altijd oppervlakkig en als ik iemand leuk vind weet ik toch niet wat ik doen moet en ik ben psychisch te moe om heel veel moeite te gaan doen en dan weer tegen een muur aanlopen zoals altijd.

Ik kan ook niet flirten en niet versieren en dat wil ik ook niet want ik wil niet een meisje bespelen, of me anders voordoen dan ik ben.

Zoals ik in de eerste post al zei, kan ik zoveel willen maar ik weet dat het me altijd aanvliegt als ik eraan denk dat ik een relatie zou kunnen hebben met iemand en dan word het meteen te veel, op zon punt denk ik ook altijd dat ik het me allemaal maar verbeeld dat die persoon me toch niet ziet staan en dat het meer is wat ik van die persoon denk, maar omdat ik niet weer hoe normale mensen denken ik het toch fout heb en dat iemand wss gewoon helemaal niks bedoeld met iets.

Een vriend van me zegt ook weleens van dat een meisje dan dit of dat niet bedoeld en dan snap ik er helemaal niks meer van. Ik ben uiteindelijk meer bezig naar gewoon kijken naar meisjes en verder maar niks, meestal zijn ze toch te jong en die zijn dan ook nog eens te simpelminded terwijl ik juist heel intellectueel ingesteld ben, maar 'vrouwen' van mijn leeftijd heb ik niks mee, die hebben al 10 jongens gehad (volgens die vriend van me is dat nog een ernstige onderschatting) en zijn aan het settlen en denken aan huisje boompje beestje en willen een man die goed werk heeft en geld en normaal is en veel vrienden heeft, die hebben zelf een gigantische vriendengroep en al dat tesamen intimideerd mij ongelovelijk.

Dus ik kan zowel niet iemand van mijn leeftijd of iemand die jonger dan me is krijgen, met andere woorden.. daarom.
Esterre

Re: Een mens apart.

Meneergitaar schreef: Een vriend van me zegt ook weleens van dat een meisje dan dit of dat niet bedoeld en dan snap ik er helemaal niks meer van. Ik ben uiteindelijk meer bezig naar gewoon kijken naar meisjes en verder maar niks, meestal zijn ze toch te jong en die zijn dan ook nog eens te simpelminded terwijl ik juist heel intellectueel ingesteld ben, maar 'vrouwen' van mijn leeftijd heb ik niks mee, die hebben al 10 jongens gehad (volgens die vriend van me is dat nog een ernstige onderschatting) en zijn aan het settlen en denken aan huisje boompje beestje en willen een man die goed werk heeft en geld en normaal is en veel vrienden heeft, die hebben zelf een gigantische vriendengroep en al dat tesamen intimideerd mij ongelovelijk.

Dus ik kan zowel niet iemand van mijn leeftijd of iemand die jonger dan me is krijgen, met andere woorden.. daarom.
Vrij rigoreuze gedachten moet ik zeggen. Uit je vorige posts valt het me op dat je ook gewoon die uitzonderingspositie ten opzichte van anderen opzoekt. Geen wonder dat je je zo 'anders' voelt en het idee hebt dat dingen je toch niet lukken. Je hebt vrij starre gedachten(wat misschien door pddnos komt?). Hoe staat het met hulp?
Meneergitaar

Re: Een mens apart.

Ik heb geen 'hulp' en ik hoef geen 'hulp' want ik ben niet zielig of minder dan anderen, zogenaamde 'hulp' is er enkel in de vorm van 'medicatie' of 'iemand die je komt vragen hoe je dag was' en daar heb ik geen pet meer van op.

Op forums kun je tenminste nog iets diepzinniger erover praten.
Esterre

Re: Een mens apart.

Wat is dat nou weer voor opmerking? Met hulp ben je dus zielig of minder dan anderen?.. :confused: En bedankt!
Ook vind ik dat je hulpverlening onderschat met de zin 'iemand die je komt vragen hoe je dag was'.. als je geen hulp hoeft, waarom zou je het dan
fijn vinden als een psycholoog naar je posts bekijkt?
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Een mens apart.

Das nou echt een mannenopmerking .. ik hoef geen hulp want ik ben niet zielig. Alsof het een onlosmakelijk met het andere verbonden is. Mannen hebben moeite met kwetsbaar zijn, toegeven dat ze iets niet kunnen of niet weten..

Das de reden waarom ze nooit de weg willen vragen of een handleiding doorlezen voordat ze aan een nieuw apparaat gaan zitten klooien. :lol:
Inzicht als Uitweg..
TheEmperor85

Re: Een mens apart.

Mystica schreef:Das nou echt een mannenopmerking .. ik hoef geen hulp want ik ben niet zielig. Alsof het een onlosmakelijk met het andere verbonden is. Mannen hebben moeite met kwetsbaar zijn, toegeven dat ze iets niet kunnen of niet weten..

Das de reden waarom ze nooit de weg willen vragen of een handleiding eerst lezen voordat ze aan een nieuw apparaat gaan zitten klooien. :lol:
én maar generaliseren die moderators hier :-P 011
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Een mens apart.

Ja maar het is wel komisch hoor.. veel mannen vinden hulp vragen iets wat zwak is. Dat doen ze niet want ze zijn niet zielig of zwak. God forbid..
Inzicht als Uitweg..
Hawk L.

Re: Een mens apart.

Meneergitaar schreef:Ik heb geen 'hulp' en ik hoef geen 'hulp' want ik ben niet zielig of minder dan anderen
Hoe durf je zoiets te zeggen!! :evil: :evil:
Ris

Re: Een mens apart.

dag mijnheergitaar,
bij het lezen van jouw posts en de reacties van anderen, kan ik de eerste reactie van scampsd wel bijtreden, ik merk zelf ook niets "verkeerds" of zo aan jou op; integendeel, vele aantrekkelijke eigenschappen: bewustzijn van gezondheid en gezond leven en eten; niet in een hokje willen gestopt worden door de psychologische wereld; geen seks zonder intimiteit en echte verbinding; etc...
Wat ik je toewens is misschien een beetje meer vertrouwen en zelfvertrouwen en het vinden van de knop "uit" wanneer je denkt dat je "het niet goed doet" (als je een meisje kust of als je met een meisje of vrouw praat....) :) If you allow me... jezelf naar beneden halen heeft nog nooit iemand geholpen. Volgens wat ik allemaal lees van je, ook hoe je het verwoordt.. ben je (meer dan) de moeite waard! (En bij deze zal ik dit dan ook maar tegen mezelf zeggen, herkenbaar dus, ook al is het op andere vlakken.) Sterkte!
Meneergitaar

Re: Een mens apart.

mja maar of ik nu wel of niet de moeite waard ben qua innerlijk, praktisch ben ik dat niet want ik heb geen geld/werk (100% afgekeurd vanwege dus psychisch onbekwaam om te 'functioneren' in een economisch denken etc. Kan niet tegen druk of ook maar de minst geringste stress of ik heb direct een burnout en voel me een week of 2 helemaal aan de grond.

Dus hoe ga je daar mee om als vrouw zijnde bij mij, dat werkt gewoon niet tenzij iemand veel geduld heeft en niet iemand zoekt die veel geld verdient en dus 'succesvol is in het leven' zogenaamd.

Als ik met iemand praat komen er vooral gevoelens in me op van: wat heb ik nou te bieden aan hem/haar als vriend of vriendje zijnde, ik ben wellicht romantisch ingesteld, ik schrijf zo een stuk muziek voor een meisje en dat heb ik ook wel vaker dan eens gedaan, maar ik ken eigenlijk niemand die dat zoekt, een jongen als mij.. meisjes denken toch dat jongens enkel te vinden zijn in de club.. ? dat is toch de nummer 1 ontmoetingsplek direct gevolgd door school en werk daarop gevolgd door familie en hun vrienden en daarna mensen tegenkomen door stom toeval bij evenementen etc.

En ik ga 1: niet naar clubs, 2 ben na de 1e middelbare van school gepest, 3 kan niet werken, 4 heb enkel nog 2 familie leden en de rest is of dood of geen idee waar en 5: ik kan slecht tegen lawaaierige drukte al ga ik met markt wel altijd naar de stad, ik heb geen buitenangst oid integendeel maar ik denk niet dat ik makkelijk op een meisje ozu afstappen, als ik er een een zie dan hebben ze meteen een vriend, als er een naar me lacht is dat enkel op de fiets en daar blijft het dan bij, daar rij ik dan langs en thats it.

Voel me alsof ik met mn ogen dicht een oneindig veld in ren, totaal geen richtingsgevoel in zo'n situatie.

En dat als 28 jarige, hoe kom je dan over op een meisje, meisjes vinden je dan meteen of eng of een sukkel want er moet wel heel wat mis zijn met iemand als ie zo als mij is. (ik spreek nu uit de 3e persoon want ik vind mezelf niet een sukkel natuurlijk, maar ik ben me er wel bewust van hoe zogenaamd normale mensen mij zien)
Meneergitaar

Re: Een mens apart.

ik dacht even hardop en soms ga ik voorbij mn werkelijke instelling, maar ik denk dat meisjes me gewoon meer als voorbijganger zine, mischien vinden ze me even aantrekkelijk maar omdat ik niets ermee (kan) doen gaat het voorbij en krijgt iemand die zich gedraagd als een bombastische zilverruggorilla die veel uitgaat en als salesman werkt oid het meisje.

Zo denk ik erover uiteindelijk, ik ben een soort van briesje dat meteen weer weg is, want wat moet ik zeggen tegen een meisje als ze naar me lacht, als ik iets doorsnee zeg dan walg ik meteen van mezelf want dan bespeel ik haar want ik ben zo niet, als ik over mn hobbies begin ben ik wss meteen te opdringerig / wil ik te snel oid en volgens een vriend van me willen meisjes dat niet en willen ze dat je over hun praat, nou dan moet ik ergens een compliment over geven (doe ik dus weleens bij meisjes) en daar blijft het dan bij dus dan komt er maar zon zenuwachtig lachje van me na en loop ik verder. Geen id wat ik anders doen moet.

Terug naar “Eenzaamheid, relaties en seksualiteit”