...en wat ik knap irritant vind aan het voorschrijven van AD:
1) vrijwel elke arts vindt, dat het 'een hulpmiddel' is ipv. een geneesmiddel en om iemand stevige bijwerkingen ivm. een hulpmiddel te laten ondergaan is discutabel.
2) Er zijn wetenschappelijk onderbouwde methoden, om te onderzoeken OF een AD mogelijk effect heeft of dat er andere middelen beter effect zullen sorteren. De kennis is er, maar wordt niet gebruikt.
(Wetenschap is breder, dan de gangbare medische kennis. In feite is dit gewone biochemie en "ieder zijn vak" de meeste artsen weten daar weinig van.)
Ad 2: biochemisch kan een depressie te maken hebben met een gebrek aan hetzij serotonine, noradrenaline of dopamine. Dat is met bijv. urineonderzoek te achterhalen.
Zit het probleem biochemisch in dopamine - dan heetf een SSRI geen zin. (Je kunt bijv. wel aankomen, maar je stemming zal er niet door verbeteren.)
Ook mogelijk: dien een mens simpelweg "de voorlopers" toe: slik hetzij tryptofaan hetzij tyrosine. (Beide gewone eiwitten/ aminozuren, die we allemaal in ons dagelijks eten binnenkrijgen, maar in wat hogere dosis.)
Regelmatig blijkt, dat wie een 'voorloper' slikt daar al van opknapt. AD overbodig....
(Sssht: er zit geen patent op aminozuren...
)
Derde irritante punt: het verhaal over "er is een stofje in uw hoofd, dat u niet aanmaakt".
Wellicht zijn er mensen die geen serotonine aanmaken - het lijkt me, dat je dan als baby sterft (miskraam of evt, vlak na de geboorte).
Wie depressief is, heeft uiteraard geen insuline afhankelijke suikerziekte - en ook niets, wat daar op lijkt. Iemand kan heel goed 'meer stress hebben dan serotonine'. Geen enkel rationeel argument, om te stellen "uw lichaam functioneert niet goed". Je lichaam kan prima serotonine maken, maar for some reason or the other (teveel stress, te slechte voeding, to name a few) zit je nu te laag.
Het wan- argument functioneert WEL vaak, om jarenlang te blijven doorslikken, bijwerkingen voor lief niemend, 'want ik kan het helaas niet op eigen kracht'.