Wolf schreef:Ik weet niet of dat vele koffie nu betekent dat het druk was of dat Robi ook aanwezig was. Je moet weten dat Robi een echte cafeine-junkie is.
Ey zeg
! Dat valt heus wel mee hoor! Nu heb ik wel meteen trek in nog een bakje, maar dat telt niet
Ik droomde vannacht dat er weer crisis was bij ons thuis. Ik was héls, want mijn stiefvader had op mijn kamer gekeken en had alles veranderd. Mijn moeder wilde de boel sussen, terwijl ik de boel maar bleef opjutten. Waar haalde hij het lef vandaan? Ik was werkelijk nergens bang voor. Ik dacht bij mezelf: het ergste wat me kan overkomen is dat hij me dood maakt, maar dat zou eerder welkom zijn dan vervelend.
En dus bleef ik hem pushen en pushen, ik dacht: kom maar op lafaard. Tot hij op een gegeven moment dreigde zelfmoord te plegen als ik door zou gaan. Dus ik rolde met mijn ogen en zei: dan doe je dat toch? Mij heb je er niet mee. En mijn moeder helemaal boos worden op mij, but I didn't give a damn. Vervolgens liep hij verslagen het huis uit naar de apotheker (niet eens boos of iets dergelijks) om een overdosis aan medicijnen te halen. Mijn moeder liep natuurlijk halsoverkop achter hem aan om de boel weer recht te brijen.
En dus bracht ik de tweeling met een triomfantelijke grijns naar bed, terwijl ik van binnen nog steeds half kookte van woede en half mijn overwinning vierde. Toen ik klaar was, waren mijn moeder en stiefvader alweer thuis en werd mijn zusje naar bed gestuurd omdat ze met mij alleen wilde praten. Mijn moeder verweet mij mijn gedrag, omdat het 'nergens op sloeg' (uhhuh) en mijn stiefvader probeerde een "goed gesprek" aan te knopen, wat dus zoals altijd een stel beloftes waren die niet uit zouden komen, een aantal verwijten naar mij toe en het toegeven van zijn eigen fout.
Moraal van het verhaal? Het maakt geen fuck uit wat ik doe, want het is toch altijd "kusje erop en verder". Ik voelde me dus best wel wanhopig toen ik wakker werd. Want wat voor effect heb ik nou nog? Mijn moeder ontkent het probleem in alle toonaarden en schuift het op mij af als "denkbeeldig en overdreven", terwijl mijn stiefvader zijn eigen probleem niet inziet en gewoon vrolijk denkt dat alles is opgelost met een paar lieve woordjes.
Zo zwart wit is het in het echt niet, maar het komt er grotendeels wel bij in de buurt, en daar gaat het waarschijnlijk ook op uitdraaien.