Gebruikersavatar
Rachel
Berichten: 1
Lid geworden op: 20 aug 2017 10:58

Een aandoening of stress?

Beste lezers,

Ik zit in een moeilijke periode. Graag zou ik hier mijn verhaal doen omdat het oplucht. Verder hoop ik op herkenning bij anderen en eventueel tips. Ik wil het gedeelte over het dokterstraject niet te lang maken, omdat ik mij juist afvraag of mijn problemen door stress veroorzaakt kunnen worden.

Sinds ruim 3 maanden heb ik allerlei lichamelijke klachten. Het begon met: pijn in mijn onderbuik, onderrug, vaak kleine beetjes plassen en misselijkheid. In eerste instantie bleek het een blaasontsteking te zijn. Na de eerste kuur was die nog niet over, na de tweede kuur had ik alleen nog bloed in m'n urine, wat later weer weg was. In deze 3 maanden heb ik al superveel onderzoeken gehad en zijn er veel dingen uitgesloten. (zwangerschap, soa, hiv, baarmoeder/eileiders waren goed, nierstenen, geen bijzonderheden bloedonderzoek) Ik krijg nu nog een cystoscopie bij de uroloog om iets aan mijn blaas uit te sluiten. Als daar niks uitkomt gaan we mijn darmen onderzoeken. Ik heb namelijk al lang voordat deze klachten begonnen last van obstipatie en slijm bij mijn ontlasting.

Tijdens deze onderzoeken zat ik in een ontzettende rollercoaster. Eerst werd er gedacht dat ik zwanger was, daarna dacht ik zeker te weten dat ik een soa had (heb het twee keer getest) en ik ben er een maand lang van overtuigd geweest dat ik HIV had. Dit kwam omdat ik tijdens dit traject ook nog eens een ontzettend langdurige griep kreeg (keelpijn, oorpijn, spierpijn, druk op borst, koorts, diarree). Midden in de zomer. En omdat mijn klachten toevallig zijn begonnen na het hebben van onveilige seks met iemand waarmee ik een relatie aan het krijgen was. Toen hij opeens niets meer van zich liet horen bevestigde dat mijn gedachte dat hij HIV moest hebben. Ik wist niet meer wat ik moest denken omdat er geen oorzaak voor mijn klachten kon worden gevonden en er nieuwe klachten bij kwamen. Na de incubatietijd van HIV kwam er godzijdank uit de test dat ik het niet had. Mijn grieperige gevoel werd meteen minder, mijn keelpijn verdween direct.

Het enige wat er nu nog van mijn klachten over is oorpijn, diarree, pijn in m'n onderbuik en ontzettende spier/gewrichtspijn. Vooral bij het wakker worden. Al deze klachten kunnen duiden op een darmaandoening (wat ik nog moet laten onderzoeken) Maar ik begin te denken dat al mijn klachten ook weleens een uiting van stress zouden kunnen zijn. Toen alles begon was ik niet super gelukkig. Ik voelde me niet thuis op m'n werk. (Ik ben gestopt met deze baan door m'n lichamelijke klachten) Ik was net gedumpt door iemand op wie ik super verliefd was, en die nieuwe jongen was toch niet zo goed voor me als ik dacht. Ik was op zoek naar liefde. Ik ben ook geneigd om m'n ware gevoelens weg te stoppen. Ik moet ook altijd alles van mezelf. Ik moet het goed doen op m'n werk, ik moet gelukkig zijn, ik moet er goed uitzien, ik moet geluk hebben in de liefde. Ik heb me in het begin ook niet neer kunnen leggen bij het feit dat ik lichamelijke klachten had, en niet alles meer kon doen wat ik altijd deed. (werken, sporten enz.) Ik heb me er de hele tijd tegen verzet.

Ik heb een moeilijke en soms traumatische jeugd gehad en heb een 1,5 jaar geleden verschillende therapieën gehad om in contact te komen met mijn gevoelens, en ermee om te gaan. Dit ging ook oprecht goed en ik dacht alles achter me te kunnen laten. Misschien heb ik toch niet goed genoeg naar mezelf geluisterd, mezelf geforceerd gelukkig te zijn, en dat het zich nu uit in lichamelijke klachten?

Nu ik sinds vorige week weet dat ik geen HIV heb, hoop ik al dat een groot deel van de spanning uit mijn lijf verdwijnt. Ik heb besloten niet bang te zijn voor een ziekte. Als ik iets heb vinden ze dat echt wel. Ik ben nu liever voor mezelf, ga bewust met mijn lichamelijke en psychische gevoelens om, zoek afleiding in leuke dingen en neem rust waar nodig. Ik accepteer het als ik pijn heb, ipv er kwaad of verdrietig om te worden. Mijn spierpijn is inmiddels ietsje minder geworden, maar nog iedere dag aanwezig. Ik vraag mij af hoelang (spier) spanning door stress in je lichaam kan blijven, na een moeilijke periode. Duurt dat een paar dagen, weken of maanden?

Ik kan mij op dit moment moeilijk voorstellen dat ik ooit weer de oude ben, aangezien ik me geen dag meer normaal heb gevoeld. Ik heb er alles voor over.

Heel erg bedankt voor het lezen, en ik hoor graag hoe jullie erover denken.
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Een aandoening of stress?

Rachel schreef: 20 aug 2017 12:06 Misschien heb ik toch niet goed genoeg naar mezelf geluisterd, mezelf geforceerd gelukkig te zijn, en dat het zich nu uit in lichamelijke klachten?
De vraag stellen is hem beantwoorden, dat is een uitspraak die in veel gevallen op gaat. Je hebt in ieder geval het besluit genomen liever en aardiger voor jezelf te zijn, bewust om te gaan met emoties, afleiding te zoeken in leuke dingen en ook rust te nemen als dat nodig is. Hou die lijn vast, heel vaak hebben mensen de sleutel voor hun geluk voor een groot deel in eigen handen.
* Liebe Macht Frei *

Terug naar “(Psycho)somatische klachten”