Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Is in kunnen leven in een ander werkelijk zo moeilijk?

Vraag van de week daar is 'ie weer. ;)


Is in kunnen leven in een ander werkelijk zo moeilijk?
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
FlowerPower2020
Berichten: 6775
Lid geworden op: 30 jun 2013 21:54
Locatie: Mentha Aquatica

Re: Is in kunnen leven in een ander werkelijk zo moeilijk?

Ik denk dat het voor aantal mensen moeilijk is. Luisteren naar andere mensen moet je kunnen. Er zijn mensen waar je alles aan kwijt kan, die zijn heel goed met luisteren, die wachten tot je bent uitgepraat en dan reageren. Ze houden rekening met je gevoelens. En er zijn ook mensen waarbij dat niet kan, voor hen is dat "zo moeilijk"

Zo vertaal ik het woord "inleven". Hoe denken jullie daarover? Kan je het woord "inleven" nog op een andere manier beleven?
Understand: you been understood
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15115
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Is in kunnen leven in een ander werkelijk zo moeilijk?

Is in kunnen leven in een ander werkelijk zo moeilijk?

Nee, in principe niet, omdat je in de meeste gevallen altijd terug kunt vallen op iets gezamenlijks en herkenbaars.
Het hangt er natuurlijk ook van af hoeveel je bereid bent in de ander te investeren.
Het moet wel heel gek lopen als iemand alleen maar verwijst naar a-typische gedachten of emoties die volledig buiten je eigen referentiekader vallen.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Laothe
Berichten: 2349
Lid geworden op: 07 okt 2010 18:14

Re: Is in kunnen leven in een ander werkelijk zo moeilijk?

Is in kunnen leven in een ander werkelijk zo moeilijk?
Voor mij niet.
It seems like nothing has changed, but everything is different now.
Gebruikersavatar
momo
Berichten: 11684
Lid geworden op: 10 okt 2009 23:02
Locatie: momoland

Re: Is in kunnen leven in een ander werkelijk zo moeilijk?

Ik denk dat je een onderscheid moet maken tussen begrijpen welke situatie de ander zit, luisteren en proberen de rudimentaire boodschap te vatten die de ander bedoeld (zonder jouw inkleuringen) en invoelen

de eerste twee vind ik te doen, de derde is zo moeilijk want hoe voelt de pijn , het leed of probleem voor die ander.

Ik weet dat ik me zelfs nooit kon voorstellen hoe te leven met elke dag fysieke pijn en ongemak. En alle problemen vandien. Laat staan dat ik kan uitleggen hoe het voelt of dat iemand anders het kan inschatten.

Moeilijk is dan mijn antwoord, maar te doen als je inderdaad de moeite neemt erin te investeren.
Frankly my dear, I don't give a damn...
Do or do not, there is no try... (Yoda)
lenco83

Re: Is in kunnen leven in een ander werkelijk zo moeilijk?

Misschien voor de een wat makkelijker dan een ander, maar hoe kan je vaststellen dat je
werkelijk hebt ingeleefd in de andere en niet het "idee" dat je hebt van inleven en je eigen gevoel gedachtes voor wat het jou doen en dat als inleven beschouwd ?

Het lijkt mij onmogelijk in te leven in een ander maar meedogen tonen zou voor bijde beter zijn
zo raak je niet emotioneel verbonden en word de vraag om begrip en erkenning toch toegepast.

althans wat ik erover denk
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Is in kunnen leven in een ander werkelijk zo moeilijk?

Misschien voor de een wat makkelijker dan een ander, maar hoe kan je vaststellen dat je
werkelijk hebt ingeleefd in de andere en niet het "idee" dat je hebt van inleven en je eigen gevoel gedachtes voor wat het jou doen en dat als inleven beschouwd ?
Ik denk dat het heel belangrijk is om in het gesprek regelmatig aan te geven of je goed zit, of het kloppend is, of het een goede voorstelling is van de situatie, of wat je denkt juist is en wat de gevoelens van de ander daarover zijn. Of ze zich daarin herkennen.
Daarnaast kan je bij jezelf opzoek gaan naar herkenning en erkenning rondom de situatie van de ander. Hoe het voor jou zal voelen, wat jij voor gedachten zou kunnen hebben en hoe jij ermee om zou gaan. Dat kan een combinatie zijn.
Wat natuurlijk niet wegneemt dat je het "risico loopt" dat je ernaast zit. Dat kan met alle beste bedoelingen die je hebt nog steeds gebeuren. Ik denk ook niet dat je dat altijd kan voorkomen, dat komt gewoon voor. Je wilt een ander bijstaan, maar het is lang niet altijd eenvoudig, je bent en blijft mens die wel heel veel kan, maar waarbij je weet dat het soms gewoon heel moeilijk is. Soms is warme en begrip geven dan voldoende. Het gevoel geven dat er iemand is die in ieder geval wil luisteren. Het gevoel geven dat iemand er niet allleen voor staat.
(En dat kan je natuurlijk ook zeggen als je het herkent, als je op andere manieren steunt, als je het begrijpt of denkt te begrijpen... ;) ) Want het is gewoon belangrijk om te laten weten dat er iemand is waarmee diegene kan praten, even het hart kan luchten.
Het lijkt mij onmogelijk in te leven in een ander maar meedogen tonen zou voor bijde beter zijn
zo raak je niet emotioneel verbonden en word de vraag om begrip en erkenning toch toegepast.
Mededogen vind ik een mooi woord. Een waar woord ook. Mededogen naar de ander is belangrijk. Ik denk dat een stukje mededogen altijd meespeelt. ;)
(Overigens zullen er altijd momenten zijn dat je emotioneel verbonden raakt, dat kan je niet altijd voorkomen, het ligt aan de situatie, het moment, de persoon endergelijke.)

Zoals Momo het aangeeft: je moet proberen het niet in te kleuren, je moet proberen het niet in te vullen.
En je zult de tijd regelmatig moeten nemen als dat nodig is. Investeren.

Mijn antwoord:
Is in kunnen leven in een ander werkelijk zo moeilijk?
Voor mij niet. (Al is het natfuurlijk belangrijk dat je de tijd neemt voordat je met iets komt als dat nodig is. Soms is het van belang een situatie, een probleem eerst op een afstandje te bekijken.) En mededogen is dus ook heel belangrijk.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Marco

Re: Is in kunnen leven in een ander werkelijk zo moeilijk?

Aansluitend: het kan heel moeilijk zijn, onmogelijk lijkt het mij niet. De ander kan uiteindelijk alleen zelf bepalen of hij/ zij echt iets aan je inlevingsvermogen heeft gehad.
Ik geloof er stellig in dat je bijna altijd overeenkomsten met je eigen referentiekader vindt bij een ander.
Zelf heb ik nog nooit iemand begeleid die in een situatie zit dat hij/ zij gaat sterven. Of zulke zware psychische problemen heeft dat hij/ zij volledig niets meer kan. Als je dat goed kunt, zegt dat dan dat je je heel goed in kan leven? Of is het meer een startkwalificatie om überhaupt deze personen te begeleiden?
Volgens mij compliceren dingen zoals sociaal wenselijke antwoorden. Ik heb het gevoel dat als je anderen daadwerkelijk helpt, je woorden, je gedrag de ander 'manipuleert'. Vertelt iemand een ellendig verhaal aan mij en ik zeg: 'wat vervelend!' Dan komt er vaak nog een stortvloed aan ellende uit. Zeg ik: 'dat je zegt dat je elke dag een positief stapje zet, geeft mij heel veel hoop dat je het uiteindelijk gaat redden', leidt vaak tot de reactie: 'bedankt, het is heftig, maar je hebt me echt goed geholpen'. Langzamerhand begin ik te denken dat het het beste is te luisteren, te reflecteren, af en toe een samenvatting van de eigen woorden van de ander te geven en door te vragen. Kom nooit met oplossingen of tips. Iedereen is verschillend en lost zaken verschillend op.
We zijn allemaal mensen en bewandelen vaak dezelfde wegen naar oplossingen. Tuurlijk kun je je eigen ervaringen vertellen. Anderen kunnen daar uithalen wat zij nodig hebben. Voor je eigen ervaring is het misschien handig te vragen: wat vind je van mijn inbreng? Samenvattend: luisteren, samenvatten, doorvragen.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Is in kunnen leven in een ander werkelijk zo moeilijk?

Kom nooit met oplossingen of tips. Iedereen is verschillend en lost zaken verschillend op.
Je hebt helemaal gelijk als je zegt dat iedereen zaken verschillend oplost. En dat het van groot belang is dat je vooral leert luisteren. Probeer niet te horen. Probeer écht te luisteren.
In het geval van dit forum is het zo dat kijken zien gaat worden. Probeer niet te kijken. Probeer écht te zien. (Desnoods door het verhaal heen zodat je ook iets merkt van wat er niet gezegd word.)

Als je dan toch tips of advies geeft, is het belangrijk dat je het eerst deel inderdaad in je achterhoofd houdt. Als het nodig is kan je er ook bijschrijven dat het de keuze van de ander is.
Misschien heeft een ander er iets aan. Misschien niet. Als het niet zo is mag de ander het naast zich neerleggen. (Het dan ook laten liggen of later oppakken als diegene dat wilt.)

Soms vragen mensen zelf om advies. Dan kan je dus ook je eigen kijk op een situatie geven. Feedback is daarin ook belangrijk.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Marco

Re: Is in kunnen leven in een ander werkelijk zo moeilijk?

Soms vragen mensen zelf om advies. Dan kan je dus ook je eigen kijk op een situatie geven. Feedback is daarin ook belangrijk.
Dat is zeker zo. Meestal geef ik geen rechtstreekse adviezen, ook niet als er om gevraagd wordt. Het kan wel gebeuren. Als de persoon echt wil horen wat hij/ zij op dat moment moet doen.

Het is altijd goed, en ik vergeet het vaak, om feedback over het advies te vragen. Niet: en, heb je er wat aan? Nee, meer van: goh, ik heb nu een advies gegeven. Wat kan ik doen om ervoor te zorgen dat je het advies op kan volgen? Wat vind je van het advies?
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Is in kunnen leven in een ander werkelijk zo moeilijk?

Meestal geef ik geen rechtstreekse adviezen, ook niet als er om gevraagd wordt. Het kan wel gebeuren.
Regelmatig geef ik wel tips of adviezen. Overigens kan je tips en adviezen soms ook vervangen door eventuele mogelijkheden tot ... Iemand maakt zelf de beslissing of hij of zij er iets aan heeft. Of er iets mee wil doen. Of het toch naast zich neerlegt. Soms is het naar mijn mening ook niet verkeerd om op een directe manier te reageren. Soms merk je dat iemand zo vast zit, dat het soms de enige manier is, om iemand eruit te halen of uit te trekken.

Maar uiteindelijk blijft een lezend oog en iemand het gevoel geven dat het mogelijk is om een verhaal kwijt te kunnen, één van de belangrijkste dingen. Een gevoel van veiligheid kunnen geven. Of tenminste daar een poging toe te doen. Dat te proberen. (Dat denk ik, maar het is best een complexe vraag uiteindelijk.)
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Kyron
Berichten: 325
Lid geworden op: 17 okt 2009 14:24

Re: Is in kunnen leven in een ander werkelijk zo moeilijk?

Memories schreef:Vraag van de week daar is 'ie weer. ;)


Is in kunnen leven in een ander werkelijk zo moeilijk?
Mensen die zich van hun eigen gevoelens distantiëren, en de “bereidheid” missen het leed van anderen mee te voelen, is inleven in de ander moeilijk uiteraard.
Met een open hart daarentegen kan veel gebeuren. Dat is mijn eerste eenvoudige associatie.
Marco

Re: Is in kunnen leven in een ander werkelijk zo moeilijk?

Mensen die zich van hun eigen gevoelens distantiëren, en de “bereidheid” missen het leed van anderen mee te voelen, is inleven in de ander moeilijk uiteraard.
Met een open hart daarentegen kan veel gebeuren. Dat is mijn eerste eenvoudige associatie.
Eenvoudig, en zeer raak!

Sommige stoornissen bijv. maken het voor degenen die het hebben moeilijk zich in te leven. Ieder persoon heeft de behoefte aan sociale interactie en wederkerigheid. Mensen met stoornissen kunnen zich ook trainen in het zich beter inleven in een ander, en als de ander daar ook zijn deel in heeft, is dit beter voor de sociale wederkerigheid dan als geen van beiden er in zou (willen) investeren.

Marco
Gebruikersavatar
Kyron
Berichten: 325
Lid geworden op: 17 okt 2009 14:24

Re: Is in kunnen leven in een ander werkelijk zo moeilijk?

Marco schreef:
Mensen die zich van hun eigen gevoelens distantiëren, en de “bereidheid” missen het leed van anderen mee te voelen, is inleven in de ander moeilijk uiteraard.
Met een open hart daarentegen kan veel gebeuren. Dat is mijn eerste eenvoudige associatie.
Eenvoudig, en zeer raak!

Sommige stoornissen bijv. maken het voor degenen die het hebben moeilijk zich in te leven.
Dat klopt ook wel, meen ik Marco. Want inlevingsvermogen vraagt genoeg wat psychoanalytici “object -constantie” noemen.

Het verschil tussen normaliteit en ziekte ligt precies op de levels waar empathie/inlevingsvermogen hier al of niet aanwezig is. De mogelijkheid op empathische relaties neemt serieus af bij stoornissen, de kans, de afwezigheid van empathie bij zogenaamd gezonden is haast onbestaande. Empathie is als een belangrijke “herkenningsteken” van het verschil tussen stoornis en normaliteit. Voorts zijn er nog “niveaus” van empathie te onderscheiden.

Inlevingsvermogen is een complex humane habiliteit waar veel interessante dingen over te zeggen valt.

Terug naar “Vraag van de week”