Hoi Kyron,
Leerproces klinkt dan wel weer modern psychologisch. Anderen mensen die ik in het westen tegengekomen ben die ook in reïncarnatie geloven hebben het over “lessen die je in het leven nog te leren hebt”… Wat deze visies gemeen hebben is de positieve inkleuring van het begrip “reïncarnatie”…
Ja, dat realiseer ik mij. Misschien klinkt het inderdaad Westers. Wat daarmee niet inhoud dat het Boeddhisme mij niet zou aanspreken. Boeddhisme spreekt mij weldegelijk aan. Ook rondom visies rondom reïncarnatie.
Ik denk dat je reïncarnatie ook niet als iets verkeerds of slechts hoeft te zien. Wat ik mij dan bedenk is waarom zou je het persee als iets slechts beschouwen? Als je reïncarneert, wat waarschijnlijk niet voor iedereen geldt, maar áls je reïncarneert, krijg je de kans om eventueel dingen te verbeteren, dingen anders te doen, te leren eventueel een andere richting uit te gaan. Wat dat betreft kan je het over het algemeen genomen dan, best zien als iets positiefs. (Misschien zijn er momenten dat het minder leuk is en ondragelijk, maar uiteindelijk zal je ook dankbaar zijn voor de mindere periodes. Net zoals in het leven nu ook weer betere periodes komen, na mindere periodes.)
In die zin ben ik het met Volhoudertje eens die met andere woorden ook zegt dat de boeddhistische invulling van het begrip reïncarnatie toch anders is dan wat westerlingen (vaak beïnvloed door Nieuwe-tijds-boeken) eraan geven, of ervan maken.
Ja, dat is waar.
(Maar misschien wat vreemd, door wat meer over het Boeddhisme gelezen te hebben, ben ik júíst nóg meer in reïncarnatie gaan "geloven".) Daardoor kreeg ik er opzich nog meer een beeld bij en kon ik bepaalde dingen (waar ik niet op inga, wat persoonlijk is en waarvan ik vind dat het nu niet echt terzake doet) nog wat beter begrijpen.
Maar daarin zullen zeker en vast, daar durf ik haast voor te wedden, het Westerse ven het Oosterse soms wat door elkaar lopen of inelkaar over gaan. Persoonlijk vind ik dat niet erg, het moet kunnen is mijn mening, om bepaalde dingen samen te voegen of beter gezegd aan te vullen. Misschien wel júíst. Het vormt eenhied. Het vormt ook een zekere vrijheid én het vormt en dat is misschien het belangrijkste, verbondenheid.
Het boeddhisme daarentegen gelooft mijns inziens helemaal niet in de westerse visie van persoonlijke reïncarnatie; Het zegt dat het karma in de baarmoeder ontstaat. Reïncarnatie wordt in het boeddhisme als een vloek beschouwd. Iedereen wil graag in het nirwana komen, uiteindelijk dus in het paradijs. Slechts degenen die die stap niet kunnen maken, moeten de weg van de reïncarnatie gaan.
Dat karma in de baarmoeder kan ontstaan, daar kan ik wel in meegaan. (Dus daarbij heb je al een eventuele mengeling met Oosterse en Westerse gedachtegoed.)
Dat het Boeddhisme ervanuit gaat dat reïncarnatie een vloek is, is een persoonlijk geloof, persoonlijke ervaring, persoonlijke visie.
Honderd procent perfectie bestaat sowieso niet. Wat wel bestaat is perfectie op je eigen manier. Goed zijn op je eigen manier. Dat Boeddhisten graag in het Nirwana willen komen, dat begrijp ik. Maar dat gaat niet zomaar. Daar gaat veel aan vooraf en desnoods reïncarnatie. (Wat ik dus noemde leerproces. De kans krijgen om ... de mogelijkheid vinden om ...)
Wat het paradijs precies inhoud. Geen idee. Ik geloof dat ook de Boeddhisten dat niet weten. Je kan wel vermoedens hebben, je kan misschien zelfs bepaalde ervaringen hebben, maar daarin helemaal zekerheid hebben ook Boeddhisten niet.
Wat ik trouwens goed begrijp is, dat áls Boeddhisten het heel goed willen doen, verlangen naar het paradijs, daarvoor leven, dat ze de hoop hebben daar te komen en "als het kan gelijk", dat ze als hen reïncarnatie overkomt, dat als een vloek kunnen zien. Dat is dan hartstikke rot en niet de bedoeling geweest, hadden het dan graag anders gewild. Dus dan is dat begrip heel begrijpelijk.
Dat is vriendelijk van u dat op het moment dat ik als kalkoen afgeslacht word, u mij wilt komen groeten… Ik associeer vlinders vaak met hoop… In dit geval “hoop in de wanhoop”.
Maar ja, dan moet je zelf er ook voor zorgen dat je in jouw transformatie van rups naar vlinder niet bent opgepeuzeld door een mus hé.
Anders moet de rest van het dierenrijk een dubbele begrafenis meemaken.
Ik assiocieer de vlinder ook vaak met hoop. Maar de duif staat voor mij daarin voorop. Met name dan de witte duif natuurlijk.
En als je inderdaad zover wilt gaan (want het is natuurlijk zo, je bent sowieso eerst een rups) dan moet je dat geluk hebben. Zo gaat de cyclus van het leven tenminste wel voort he?
(En dat is waar we het over hebben. Cyclus.
)
Vlinder waarin je later eventueel wilt reïncarneren, past denk ik inderdaad beter bij u, dan havik of zwaluw… Maar dat ligt er natuurlijk aan, welke eigenschappen men die beesten toeschrijft… Is dus puur subjectief.
Ha, ondanks dat jij dat misschien vind, het blijft bij een voorbeeld he? Het is geschreven als een voorbeeld om iets aan te geven cq duidelijk te maken.
(Ik kon er ook koolmees, olifant, of wat dan ook neerzetten, bijvoorbeeld.)
Verbeelding brengt je overal, zoals de overbekende spreuk van onze vriend Einstein zegt.
Och ja dat natuurlijk wel. En we kunnen er niet onderuit "dat wij "iets" van een dier hebben."
) en een vloot rode Ferrari’s in mijn garage heb staan, natuurlijk! 
