Psycholoog.net/forum

Als je van jezelf zou weten dat je opnieuw zou kunnen beginnen met het leven, als jezelf, je eigen naam, maar dan met andere wegen in het leven zelf, zou je dat dan doen?

Als ik eerlijk ben zou ik niet opnieuw willen beginnen. (Dit gaat buiten reïncarnatie om, overigens.) Als ik helemaal als mezelf opnieuw zou moeten beginnen pas ik. Ondanks dat je dan andere wegen kan nemen. Dingen gebeuren nu eenmaal. Dat is natuurlijk heftig zat, dat is wel zo, maar ik kan toch ook niet ontkennen dat ik ervan heb kunnen leren. Dat ik ervaringen op heb kunnen doen juist door negatieve ervaringen. En ik koester de positieve momenten. Ik denk overigens ook niet dat ik opnieuw wil beginnen in het leven als dat zou kunnen. Niet als mezelf. Dan liever als in reincarnatie. Niet als het terugdraaien van de tijd.

Overigens denk ik ook niet dat ik er veel aan zou hebben als ik in een tijdmachine zou kunnen stappen om als mezelf weer opnieuw te beginnen. Ik zou bepaalde karakterstrekken van mezelf toch weer terugzien, ondanks nieuwe wegen. Niet alle trekken van mij zijn positief. Dat is voor iedereen zo, maar dan kan ik het beter zo laten. Over de positieve punten hoef ik niet te spreken eigenlijk, want die hoef ik dus niet te veranderen. Daar hoef ik niet voor opnieuw te beginnen.

Mocht ik reïncarneren, dan vind ik dat prima. Daar gaat de vraag ook niet over. Maar ik zou niet opnieuw willen beginnen als mezelf enkel met de wetenschap dat ik andere wegen voor mij heb.

Met de kennis die ik op dit moment heb, zou ik een groot aantal dingen anders doen en een hoop dingen exact hetzelfde!!!

Leeuwtjuh schreef:Met de kennis die ik op dit moment heb, zou ik een groot aantal dingen anders doen en een hoop dingen exact hetzelfde!!!

Wat je zegt is dus eigenlijk dat je om de dingen die je anders had willen doen, wel opnieuw zou willen beginnen als dat zou kunnen?
Of kies je er dan alsnog voor om het te laten en het niet te doen, omdat je toch ook een hoop hetzelfde zou doen?

(Het is een beetje een ingewikkelde zin. )

Ja.

Leeuwtjuh schreef:Ja.

Oke.

Memories schreef:Als je van jezelf zou weten dat je opnieuw zou kunnen beginnen met het leven, als jezelf, je eigen naam, maar dan met andere wegen in het leven zelf, zou je dat dan doen?

Ik vind één keer leven eigenlijk wel meer dan voldoende en ik vind het prima dat je er maar één kans voor krijgt. Nog een keer leven maar andere wegen bewandelen vind ik iets om over te fantaseren, maar het is niet iets wat ik ook daadwerkelijk zou willen mee maken. Dit is mijn leven en het hoort helemaal bij mij, het is goed zoals het is.

Gevoelsmatig: JA! Verstand: NEE!

Als ik ook maar één andere weg zou inslaan, dan zou mijn volledige verleden al meteen compleet ongedaan kunnen zijn. The butterfly effect noemen ze dit ook wel. Toch ben ik ergens wel geneigd om ja te zeggen om zodoende een mooier leven te bewerkstelligen, maar ook dat zal voor de nodige complicaties zorgen en dan vraag ik me af of je het hele yin yang gebeuren wel kunt omzeilen, dat je niet toch weer op hetzelfde uitkomt.

Ik denk ook dat als je een heel plan opstelt met dingen die je anders zou doen, je toch opeens weer een moment hebt waarbij je plannen op zijn en je op dat moment iets nieuws moet verzinnen.

Lost Soul schreef:Gevoelsmatig: JA! Verstand: NEE!

Als ik ook maar één andere weg zou inslaan, dan zou mijn volledige verleden al meteen compleet ongedaan kunnen zijn. The butterfly effect noemen ze dit ook wel. Toch ben ik ergens wel geneigd om ja te zeggen om zodoende een mooier leven te bewerkstelligen, maar ook dat zal voor de nodige complicaties zorgen en dan vraag ik me af of je het hele yin yang gebeuren wel kunt omzeilen, dat je niet toch weer op hetzelfde uitkomt.

Ik denk ook dat als je een heel plan opstelt met dingen die je anders zou doen, je toch opeens weer een moment hebt waarbij je plannen op zijn en je op dat moment iets nieuws moet verzinnen.

Nadenkertje nog zo laat op de avond Lost.

Wel een interessante filosofische vraag, maar nutteloos want het kan immers niet. In theorie zou ik het graag willen, vanwege het principe dat me in het verleden veel onrecht is aangedaan door instanties en omstandigheden, welke ik met de huidige kennis had kunnen omzeilen, maar als persoon ben ik tevreden met mezelf en daar zou ik in principe niets aan willen veranderen.

Azaroth schreef:Wel een interessante filosofische vraag, maar nutteloos want het kan immers niet. In theorie zou ik het graag willen, vanwege het principe dat me in het verleden veel onrecht is aangedaan door instanties en omstandigheden, welke ik met de huidige kennis had kunnen omzeilen, maar als persoon ben ik tevreden met mezelf en daar zou ik in principe niets aan willen veranderen.

Gaat er nu niet om of het kan of niet. Het gaat erom wat jij zou doen als het wel zou kunnen. Of jij opnieuw zal beginnen als je jezelf kan blijven maar met andere wegen. Daar heb je nu een bericht over geplaatst.

Memories schreef:Nadenkertje nog zo laat op de avond Lost.

Dat heb ik de laatste tijd vaker, weet ook niet hoe het komt [blink]

Lost Soul schreef:

Memories schreef:Nadenkertje nog zo laat op de avond Lost.

Dat heb ik de laatste tijd vaker, weet ook niet hoe het komt [blink]

Blijf het maar behouden. Komen wel leuke en interessante gesprekken van.

Als ik de kans zou krijgen een heleboel dingen opnieuw anders te doen, andere keuzes in het leven te maken dan zou ik dat doen.
Het verleden kun je helaas niet veranderen, maar achteraf zou ik willen dat ik een heleboel dingen anders had gedaan, diep spijt van bepaalde keuzes maarja van fouten maken leer je zeggen ze.
Het is belangrijk om er in het heden het beste van te maken...

Mijn leven zou ik niet meer over willen doen.
Sommige dingen had ik anders willen doen en zien,maar helaas,dat kan niet meer.

Eerlijk gezegd kan ik niet wachten om ouder te worden.

Ja, ik zou heel graag opnieuw willen beginnen, ook al weet ik dat het niet kan. Maar als het zou kunnen, dan zou ik het allemaal heel anders aanpakken. Dan zou ik heel anders in het leven staan. Dan zou ik het leven kunnen accepteren.

Dan zou ik heel anders in het leven staan. Dan zou ik het leven kunnen accepteren.

De opmerking van Laothe vind ik interessant vooral ook omdat ze nog vrij jong is. Je leven is nog maar net echt begonnen. Wat let je om heel anders in het leven te gaan staan nu ? Denk ik dan. Waardoor komt het dat je het leven dan wel zou kunnen accepteren ?



Als ik voor mezelf antwoord geef op de vraag: zou jij opnieuw willen beginnen ? Dan zeg ik "nee". Het is gegaan zoals het is gegaan en elk leven heeft ups and downs. Of je nou dit leven neemt of dit leven nog 100x opnieuw zou beginnen. Je komt dan vast weer andere dingen tegen die je liever niet gehad had of waarvan je nu zegt: "het was zwaar, moeilijk of verdrietig" maar ik heb er veel van geleerd en het heeft me gemaakt tot wie ik nu ben en daar ben ik tevreden mee."

De vraag doet me denken aan de film Groundhog Day. De man die telkens dezelfde dag opnieuw beleefde net zolang tot het "goed" ging. Maar wat is "goed" ? Wanneer is een leven "goed" geweest ? Als je niets hebt meegemaakt ? Als je alles wat pijnlijk of moeilijk was, hebt vermeden of niet had hoeven beleven ? Als je een glad verlopen leven had met huisje, boompje, beestje en dan ga je dood ? De meeste mensen zouden zich volgens mij op den duur rot vervelen en kicks gaan halen uit risicovolle activiteiten, drugs of drank gaan gebruiken om eens iets te beleven, ruzie gaan maken misschien wel omdat alles altijd maar leuk, aardig en lief is ?

De mens is geen wezen van een eenzijdig leven met alleen maar leuk, lief, aardig en goed. We hebben ook een hele andere kant in ons menselijk wezen. Willen we onszelf ontwikkelen als een volledig mens dan is het naar mijn idee zo dat je jezelf pas echt kan ervaren als je beide zijden kent en hebt beleeft. Hoe kan je geluk ervaren als je nooit verdriet gekend hebt ? Hoe kan je een goede gezondheid waarderen als je nooit ziek bent geweest ? Wat een vanzelfsprekendheid is in je leven valt je doorgaans niet zo op, totdat je het moet missen.

De opmerking van Laothe vind ik interessant vooral ook omdat ze nog vrij jong is. Je leven is nog maar net echt begonnen. Wat let je om heel anders in het leven te gaan staan nu ? Denk ik dan. Waardoor komt het dat je het leven dan wel zou kunnen accepteren ?

Als ik alles anders had gedaan, dan was het leven een stuk gemakkelijker en fijner geweest voor mij. Ik weet dat ik blij moet zijn dat ik een leven gekregen heb, want het ook iemand anders kunnen zijn. Maar op die manier kan ik er gewoon niet naar kijken, nog niet. Alles wat je meemaakt heeft een plek in je gedachten, die plek begint te groeien en wordt deel van je karakter.

Wat had je dan anders gedaan ? En hoe ?

Ik vind het moeilijk om uit te leggen, maar ik zal een poging wagen. Als ik zou weten wat mij zou overkomen, en wat er allemaal zou gebeuren, dan zou ik die dingen ontlopen. Ik zou bijvoorbeeld nooit naar de schoolplein toe gegaan zijn als ik wist wat daar ging gebeuren. Ik zou mezelf niet vol proppen met eten zodat ik dik wordt. Ik zou niet gaan roken, niet gebruiken en niet drinken. Ik zou gewoon een normaal leven lijden, en gewoon kind zijn. Écht kind zijn.

Laothe schreef:Ik vind het moeilijk om uit te leggen, maar ik zal een poging wagen. Als ik zou weten wat mij zou overkomen, en wat er allemaal zou gebeuren, dan zou ik die dingen ontlopen. Ik zou bijvoorbeeld nooit naar de schoolplein toe gegaan zijn als ik wist wat daar ging gebeuren. Ik zou mezelf niet vol proppen met eten zodat ik dik wordt. Ik zou niet gaan roken, niet gebruiken en niet drinken. Ik zou gewoon een normaal leven lijden, en gewoon kind zijn. Écht kind zijn.

Je zou nooit naar het schoolplein zijn toegegaan als je wist wat daar ging gebeuren. Helaas weet ik niet wat er gebeurd is want ik volg niet elke topic omdat ik me niet overal even veel mee kan. Ik weet niet in hoeverre je hetgeen op het schoolplein gebeurd is kan veranderen, verwerken ?

Vol proppen met eten, hierdoor dik worden, roken, gebruiken (wat?), drinken zijn allemaal gedragingen die je kan stoppen. Waarmee je je leven kan veranderen. Ik zeg niet dat het makkelijk is maar je kan er wel ander gedrag voor in de plaats zetten. Je rijdt graag paard bijvoorbeeld, sporten is een gezonde een liefdevolle bezigheid voor jou, het paard en je lichamelijke/geestelijke gezondheid. Wellicht kan je nog andere activiteiten vinden die je dat kunnen schenken ?

Echt kind zijn is lastig als je lijdt, wat heb je nodig om dat te kunnen worden en voelen in jezelf ? Je kan je als volwassene nog steeds kind voelen op zijn tijd.

Ik kijk er anders naar... En zou dus niet opnieuw willen beginnen.

Omdat ik vermoed dat, had ik dit alles geweten--alle problemen die ik heb, etcetera--ik geen andere keuzes had gemaakt. Misschien had ik juist keuzes gemaakt die nog meer verwoestend waren geweest.

Nu heb ik er in ieder geval al tien jaar van het slecht voelen op zitten. Anders zou ik die weer helemaal op nieuw moeten beleven, en daar heb ik geen zin in.

Toen ik de titel van dit bericht las dacht ik eigenlijk niet echt aan de fictieve "terug in de tijd" variant van opnieuw beginnen. Maar juist aan verhuizen naar bijvoorbeeld Canada(mag ook minder verder Groningen o.i.d) en daar helemaal opnieuw beginnen met vrienden maken, werk zoeken, verliefd worden etc etc. Overigens is dat met de komst van internet steeds moeilijker. Maar stel je voor, je verwijderd je facebook, twitter en weet ik niet wat profielen. Je zegt je baan op, je zegt familie gedag(je kan ze natuurlijk nog wel opzoeken, familie is belangrijk) en verbreekt al je oude banden in je huidige omgeving. Je verandert je naam(dat kan gewoon). Wat zou er dan gebeuren? Niemand weet hoe je was dus, niemand heeft een bepaalde verwachting van je. Bepaalde keuzes kan je opnieuw maken....

Ja, meer doen minder denken. Niet doorstuderen en nadenken over wat je eventueel de rest van je leven gaat doen..(wat er toch nooit van komt)
Werken, geld verdienen en net zo hard eruit gooien door te reizen en stuff..

en nadenken over wat je eventueel de rest van je leven gaat doen..(wat er toch nooit van komt)

Het zou er heus wel van kunnen komen Mickey. Maar dan zou je concrete plannen moeten uitwerken en er dan 100% achter staan.

Memories schreef:

en nadenken over wat je eventueel de rest van je leven gaat doen..(wat er toch nooit van komt)

Het zou er heus wel van kunnen komen Mickey. Maar dan zou je concrete plannen moeten uitwerken en er dan 100% achter staan.

Ha die Mems ,
Wat ik eigenlijk bedoel is dat ik vaak "fantaseer" wat ik zou gaan doen. En dat wisselt regelmatig. Tegelijkertijd ben ik redelijk passief. Hierdoor denk ik vaak over wat ik ga doen maar doe het nooit. Waarschijnlijk omdat de fantasie toch leuker is