Ik praat met opzet in beeldspraak omdat ik liever niet te veel in details wil treden, maar als men vraagt te speciferen, heb ik geen andere keuze dan je te negeren of te elaboreren. Ik kies voor dat laatste; Met die zin bedoel ik, wannneer iemand een pistool op je richt en je het gaatje ziet is dat even schrikken, zelfs voor mensen die stellen dat ze de dood niet vrezen. Je moet zulke dingen hebben ervaren om het te weten. Het is inderdaad zo dat het althans voor mij bijzonder snel went.koen0069 schreef:Hoi Sam,
Ik snap 'm niet. Het allemaal te veel figuurlijk en dat gaat er bij mij niet in.
Duidelijk. Snap ik. Maar ik heb nog nooit de dood in de ogen gekeken. Moet ik met de "dood" een wezen voorstellen? Of een bepaalde entiteit? Dus wat is volgens jou de dood? Is het een tunnel?sam schreef:Als je hem eenmaal in de ogen hebt gekeken is dat wel even schrikken.
Mensen die nadenken over de optie de wereld te verlaten, willen niet dood, ze willen niet lijden. Sterven zien zij als een optie. Hoe ze hun dood tewerkstellen en plannen is de route die ze willen inslaan. In dit stadium, wanneer ze dood als uitweg zien, zijn ze dus hun angst voor de dood voorbij. Ze zullen meer risico's gaan nemen, hun gevoel vertrouwen en het lot uitdagen, misschien wel fietsen op een nationale weg, in tegengestelde richting en hun ogen sluiten.koen0069 schreef:Niet duidelijk. Welke route, waar? Te veel onduidelijkheid.Eens je een goede route hebt uitgezet, de angst voorbij.
Onze ziel is gevangen in het fysieke lichaam. We worden dus beperkt door wat we wel en niet ervaren. We kunnen kijken en toch niet alles zien. Zo ziet de één haarscherp en is de ander blind. Net zo geld dit voor al onze zintuigen en mentale vermogens. We zijn allemaal gelijk en toch net even anders, het zijn deze kleine verschillen onderling die onze beperking soms pijnlijk duidelijk maken. De blinde wil zien, de dove horen, de stomme spreken en de dwaas slim zijn, de paranormale wil twijfel wegnemen en de ongelovige het paranormale ontkennen.koen0069 schreef:Welke ervaringen dan?Leven is mooi maar toch blijken we beperkt in onze ervaringen.
Zo ziet de één spoken waar een ander niets ziet.
't Zal na de dood niet anders zijn.
De beste manier om de toekomst te voorspellen is naar het verleden te kijken. Als we in dit leven al zo van elkaar verschillen, zie ik geen enkele reden waarom het na de dood anders zou zijn.