hoe ver kan zelfkennis gaan?
kan je jezelf ooit echt helemaal kennen?
op voorhand kunnen uitmaken hoe je bv zou reageren in enorme stress situatie, tijdens trauma's of ingrijpende gebeurtenissen?
Honderd procent is perfectie, daar geloof ik niet in.
In dit geval bedoel ik niemand kent zichzelf 100 % en gelukkig maar.
Dat staat er niet. Er staat dat mensen zichzelf nooit 100% kunnen kennen. Niet dat grote zelfkennis negatief zou zijn.
Kunnen anticiperen op je eigen gedrag in stress situaties, bij trauma’s of ingrijpende gebeurtenissen kan heel handig zijn. Het is helaas is het zo dat hier de regel 'al doende leert men' geldt. Het lijkt me een illusie dat je bij dat soort situaties precies kunt voorspellen hoe je zult reageren. Je kunt er hooguit een ruwe inschatting van maken. De vraag lijkt me ingegeven door angst voor het onbekende. Misschien is het beter om die angst te laten varen.
Ik bedoel daarmee dat ieder mens bijleert... dingen ontdekt... nooit is uitgegroeid. Het zou saai zijn als iemand zichzelf voor de volle 100% kent en ik geloof ook niet dat het leven ervoor bedoelt is om jezelf op een gegeven moment 100% te kennen. Zelfs hoge Lama´s... en Boeddha en welk persoon dan ook in het heilig der heilige spectrum leert bij en blijft ontdekken.
Dat denk ik juist wel. En ik mag het eerlijk gezegd hopen van wel.
Tja, het is en blijft een psychologie forum, daarom ga ik al snel denken dat een vraag iets zegt over de persoon zelf.@Volhoudertje,de basis van deze vraag ligt totaal niet bij angst,verre van zelfs.
Nee, dat is niet haalbaar. Niet om je te laten schrikken, maar het lijkt mij een onmogelijk doel. Je zou de allereerste zijn.
Ik sluit me bij Memories aan, het is absoluut onmogelijk dat iemand 100% zelfkennis zou kunnen bezitten.
Ik wil niet cynisch zijn, maar die 'uiltieme wijsheid' kun je maar beter na een lang leven bereiken.
Persoonlijk geloof ik dat het leven een cyclus is met eventueel kans op reincarnatie. Het stopt voor mij niet bij de dood, de dood hoort bij het leven en de dood is je levende fase op aarde altijd te slim af, want de dood komt heel vaak op een moment dat je het niet kan gebruiken. Natuurlijk is het goed om jezelf te kennen, maar ik heb lang niet alle wijsheid in pacht, niet over mezelf en niet over anderen. Het is ook zeer goed om met diepgang te leven, om zoals gezegd te groeien. Het enige wat ik weet is dat ik niets weet zeg ik weleens voor de grap. En je kan wel denken in fases te komen dat je alles weet van jezelf, maar er komen altijd momenten dat je daar op terug moet komen. Natuurlijk, het is heel fijn om jezelf erg goed te kennen, dat heb ik ook, maar het is een grote illusie dat je jezelf voor 100% kent of gaat kennen. Hoge geestelijken kennen zichzelf ook niet 100%. En waarom zou je dat willen= Het begint dan op een dwang te lijken... ik moet en ik zou mezelf voor de 100% leren kennen! Het lijkt wel wat op controlfreak gedrag. Ik kan je zeggen, dat ga je echt niet volhouden. Je bent geen robot. En zelfs robots gaan weleens op de hobbel. De Dalai Lama is nog altijd verrast over bepaalde dingen van hemzelf. Nelson Mandela gaf geloof ik aan dat je voorzichtig moet zijn met de bewering jezelf 100% te kennen, gelijk heeft hij. Want het onverwachte is er altijd. Voor iedereen.tengeltje schreef: ↑25 apr 2017 13:23 tuurlijk niet,maar ik zou bv niet graag onrustig sterven of bv in een fase van je leven die nog niet afgesloten is.
wat voor mij het leven is,is een heel complex antwoord.
sowieso is het mooi.(los van het feit dat daarom niet alles mooi is die voorbij komt natuurlijk)
je wordt geboren en ik geloof dat je einddoel ergens vastligt.
het pad daarnaartoe kan je min of meer zelf invullen,maar bepaalde gebeurtenissen liggen ook gewoon vast.
het enige wat je daar zelf in te kiezen hebt is de manier hoe je ermee omgaat.
nu,de invulling van je leven is natuurlijk ook je eigen keuze,en dat is net het boeiendste van het leven(voor mij dan)
dagelijks erg op zoek naar meer en dieper en intenser,naar gevoel,echtheid en confrontatie.
net doordat je dan dagelijks ook voor de spiegel komt te staan me jezelf vraag ik me af of je dit ooit af kan krijgen....
wat houdt voor jullie het leven dan in?wat is zelfkennis in jullie ogen?
Het is de bedoeling om zo veel mogelijk van het leven te genieten en te doen wat binnen je mogelijkheden ligt. Als je daarbij ook nog een beetje rekening houdt met anderen is dat heel prettig. Ik ben een overtuigd Hedonist. [027]
En ja... hier ga ik in meeZelfrespect is veel belangrijker dan zelfkennis.
Misschien, maar daarvoor is voldoende zelfkennis hebben meer dan genoeg.komt zelfrespect niet na zelfkennis?
kan je zonder zelfkennis zelfrespect hebben?
Hoeft het zeker niet te zijn, maar vind erin balans.teveel met jezelf bezig zijn.
dubbel.
het wordt egoisme genoemd.
Kan ik in mee gaan.maar daar tegenover moet je ook eerst gelukkig leren zijn met jezelf en op jezelf alvoor je gelukkig kan worden met anderen.