Hoi mensen,
Ik zit met een probleem, ik heb al eerder een bericht geplaatst op dit forum en hierin was ik erg in de war over de dood. Dit is opzich wel genezen, komt af en toe wel terug maar niet erg.
Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen dus ik ga mijn best doen om het verhaal zo goed mogelijk te vertellen en mijn probleem zo goed mogelijk duidelijk te maken.
Ik ben altijd al een beetje filosofisch geweest in het leven, alleen heb ik dit altijd een beetje onderdrukt omdat het me bang maakte. Zoals ik al eerder vertelden heb ik een angst oor de dood gehad en daar echt(bijna obsessief) over nagedacht en natuurlijk veel gelezen. Dan ontkom je niet aan de filosofie vragen en aspecten die voorbij komen, ik kreeg er opzich wel een beter gevoel van, want het heeft mijn probleem nu wel grotendeels opgelost. Gaande deze weg ben ik dus vragen en stellingen tegengekomen die mij dus ongeloofelijk angstig maken, omdat ik er gewoon met mijn hoofd niet bijkan. Ik ben vragen en stellingen zoals dit tegengekomen:
Er bestaat geen realiteit/alles is een illusie
Er bestaat niet iets zoals vrije wil
Is alles wel echt?(teruggekoppeld aan de eerste vraag)
Feiten bestaan niet
Tijd bestaat niet
Bewustzijn bestaat niet
Alles is al eens een keer gebeurd
Ik heb over al deze onderwerpen wat gelezen in de hoop er wat meer van te begrijpen zodat ik er mee om kan gaan. Het heeft avanrechts gewerkt. En ik snap niet dat ik de enige ben die voor dit soort vragen of stellingen bang is, want volgens de filosofie (vooral de pessimitische filosofen) is alles dus gewoon allemaal maar nep en besta ik eigenlijk niet eens en leven wij allemaal in parallele multiversums met 10 dimensies, waar dus iemand exact zoals jij een andere belissing maakt en dus een totaal ander leven lijd, en dan komt er ook nog eens bovenop dat alles dit al eens een keer gebeurd is.
MIJN VRAAG
-he relativeren mensen dit als ze deze stellingen tegenkomen en erin verdiepen en erachter komen dat het wel eens de waarheid zou kunnen zijn.(total mindf*)
-Hoe relativeren filosofen dit en hoe leven deze mensen, want volgens mij moet je zwaar depressief zijn wil je continu met dit soort gedachtes geconfronteerd worden.
-Hoe leer ik hiermee om te gaan zonder er een angst voor te hebben die zo erg is dat ik gewoon soms niet meer wil leven..
Gegroet,
Een man die graag wilt leven, maar het gewoon niet weet hoe hij dat moet doen in deze wereld en met welke insteek/geloof.