Antwoorden op existentiele vragen en dillema's

[De circusgeest]

Gevoel is toch een belangrijk principe in het leven. Volg dat en je zult er alles aan doen om je gevoel te verbeteren op elk punt. Dat is de zin van het leven. Ervaren, leren, en ons gevoel inkleuren.
De zin van het leven is het leven zelf.
Ga eens opzoek naar het kind in jezelf. Doorloop alle herinneringen (waar wij uit zijn gebouwd) doe wat je ook leuk vond om als kind te doen, ervaar de positieve gevoelens in dit leven door situaties op te zoeken die dit positieve gevoel bij je oproepen.
Jammer genoeg hoeft er maar wat te gebeuren en je valt weer terug in deze 'negatieve' 'existentiele' gedachten patroon. Daarom ga je opzoek naar de kern van je depressie en moet je antwoorden gaan opzoeken in het praktijk. Als je geen wankel antwoord meer heb, maar juist een hele zekere, dan is de kans groot dat jij je depressie veel meer kan relativeren.
Het leven is gewoon absurd. Daar moet je niet teveel bij stil staan, maar ook niet verdringen. Als je het niet weet is het altijd goed om te gaan lezen en te kijken naar wat andere mensen ervan vinden.

De prestatiemaatschappij waarin de hogere klassen de lagere klassen uitlachen wegens het superioriteitsgevoel, is gewoon bizar hard als je er teveel bij stil staat. Wist je dat waarvan je overtuigd bent, je dat ook zo gaat ervaren in jouw realiteit? Pas je overtuigingsysteem eens aan. Noem eens 10 punten van de negatieve aspecten des leven waarvan je overtuigd bent en ga hierover eens filosoferen. Doe dit ook met 10 positieve punten.
Zoek hobby's, overwin blokkades in je processen en groei uit tot een sterk persoon! Verdiep je ook eens in vasten, mediteren, hardlopen en boeken.

[Janneke]

Meester Gerritsen in de vijfde klas van mijn basisschool schreeuwde me altijd toe; "Wat geen zin??? Dan maak je maar zin!!"
Het was een wijs man..

Sta het mij toe, deze malloot verre van wijs te vinden.

Ten eerste: deze "beul" vindt gewoon, dat je moet doen wat hij zegt, zin of geen zin. Laten we elkaar geen mietje noemen en niet alles voor zoete koek slikken.

Zin is niet iets, wat je "effe" maakt, omdat iemand in een machtspositie jou toe-bleeert dat je dat maar moet doen.

Zin maken, is dingen afwegen. Wat ik voel, wat ik belangrijk vind.
Hoe klinkt dit in mijn oren?
Zijn er dingen aan, die ik leuk vind of stuit alles mij tegen de borst?
Stuit iets mij tegen de borst, omdat ik het bijv. gewelddadig vind? Ja, dan is het sipel: ik pleeg geen geweld, punt uit.
Vind ik het niets, omdat iets mij bang maakt: wellicht kan ik mijn angst de nek omdraaien (sprak de fan van emdr) of wellicht kan ik de situatie/ de opdracht veranderen...?
Etc. etc. etc.

En dan, kan er na een lange afweging (soms is het in 2 seconden gepiept, maar wees niet teleurgesteld als het weken duurt) iets uitermate moois en zinnigs uitrollen.

[Chopra]

Ik weet niet wat voor specifieke vragen en dilemma's je ervaart ?

Dat wat Epi zegt klinkt simpel maar is wel de kern van elk verhaal. Als het om zingeving in je leven gaat, ben je zelf de aangewezen persoon om daar zin aan te geven. Hoe vol of hoe leeg je leven is, bepaal je uiteindelijk zelf. Je hebt meer invloed op je leven dan je zelf lijkt in te zien.

En met kennis en vragen vind je geen antwoorden op een manier van leven, hoogstens theorie maar uiteindelijk dien je het leven te leven om de zingeving te ervaren. Want dat is leven: ervaren.. groeien en delen met anderen.

Met dit soort antwoorden...lach je indirekt ieder1 uit die depressief is,en alle jongeren die zich zelf van het leven beroven.

Ik quote je nu maar,want blijkbaar negeer je postings waar een andere mening instaat.

Je schrijft goede dingen,maar ik ervaar ze als een soort van absolute waarheid hoe je het brengt,ik zie ze als een deelwaarheid.

[Minerva]

Ik weet niet wat voor specifieke vragen en dilemma's je ervaart ?

Dat wat Epi zegt klinkt simpel maar is wel de kern van elk verhaal. Als het om zingeving in je leven gaat, ben je zelf de aangewezen persoon om daar zin aan te geven. Hoe vol of hoe leeg je leven is, bepaal je uiteindelijk zelf. Je hebt meer invloed op je leven dan je zelf lijkt in te zien.

En met kennis en vragen vind je geen antwoorden op een manier van leven, hoogstens theorie maar uiteindelijk dien je het leven te leven om de zingeving te ervaren. Want dat is leven: ervaren.. groeien en delen met anderen.

Met dit soort antwoorden...lach je indirekt ieder1 uit die depressief is,en alle jongeren die zich zelf van het leven beroven.

Ik quote je nu maar,want blijkbaar negeer je postings waar een andere mening instaat.

Je schrijft goede dingen,maar ik ervaar ze als een soort van absolute waarheid hoe je het brengt,ik zie ze als een deelwaarheid.

Hoe kom je er bij dat met dit soort antwoorden....ik iedereen uit zou lachen die depressief is ? Ik zie dat verband eigenlijk niet ?

Ik negeer geen postings waar een andere mening in staat. Als ik de topic nalees.. kan ik nergens ontdekken dat er verder nog iets aan mij gevraagd wordt ?

Je mag mijn postings zien voor wat ze zijn.. mijn postings...niet meer en niet minder dan dat. Wat jij daar in je hoofd verder nog van maakt, dat zijn jouw gedachtespinsels..niet de mijne.

[Chopra]

Hoe ik een posting interpreteer is inderdaad mijn gedachtespinsel.

Maar zomaar een vb zin: ' Dat wat Epi zegt klinkt simpel maar is wel de kern van elk verhaal. Als het om zingeving in je leven gaat, ben je zelf de aangewezen persoon om daar zin aan te geven.'

is dus niet zwart-wit,dat mag jij wel denken maar ik zie het anders.
Ben het dus deels met je eens.Als je afgelopen zaterdag rondom10 hebt gezien snap je me beter wellicht.

Depressie is niet zomaar op te lossen,ook niet na hulpverlening als je weer een terugval hebt.

Of bv heel diep leven,alles voelen...als je dat [wellicht] nooit zelf hebt ervaren,is dat heel moeilijk om je voor te stellen hoe dat is.