hoi,,
Het begon in de 1e klas,(2003) met allemaal toetsen en dergelijke, stres stress stress. Ik zag het allemaal niet meer zitten, ik wilde dood. I Ik heb het niet gedaan. Ik had toen gesprekken op school,en heb verschillende trainingen en therapie gedaan.bEven ging het goed met me, ik moest helaas van school veranderen(2005), daar op school , ging het wel oke, werd alleen wel gepest, ik had het er daarna niet meer naar mij zin, en kon ik niet wachten totdat ik op mbo zat. Helaas overleed mijn vader (4 okt 2006) aan een hartstilstand. Toen is mijn leven in een dip en donker gat gekomen. Ik heb een maand thuis gezeten, natuurlijk dingen regelen. Maar toen moest ik echt weer naar school, want het was mijn examenjaar, na veel proeteren, ben ik eerst gezakt en toen gelukkig geslaagd. Ik heb vele gespreken gehad bij maatschappelijkwerk, en slaap pillen gekregen om te kunnen slapen. in september 2007,ben ik een opleiding begonnen, pedagogisch werker.Het gaat met de opleiding goed, soms wel wat ruzie met de leerlingen maar dat is soms nog wel te doen. Met mij ging het zelf steeds slechter, met overleg met mijn huisarts ben ik doorverwezen naar een psychologe, waar ik nu al een aantal keren ben geweest, Ik heb daar mega veel vragen moeten beantwoorden(400 ofzo) En daar is uit gekomen dat ik zwaar depresief ben. Ik ben het gewoon zat, ik wil opzich wel dood. Ik doe het niet omdat ik weet hoe het is om een dierbare te verliezen. Maar stiekem wil ik het wel. Omdat ik dat soort dingen denk, is mijn diagnose zwaar depresief. Ik krijg woensdag te horen of ik medicatie krijg, wat wel verstandig is, en of ik misschien niet naar een psychiator moet, of een instelling.
Opzich vind ik dat wel spannend.
Ik ben zelf 17 jaar, en was ik benieuwd of er mensen zijn die dit ook meegemaakt hebben, of mij advies kunnen geven. Ik zou graag in gesprek komen met mensen die ook op zo'n jonge leeftijd zijn of haar vader overleden is. Of moeder dat kan natuurlijk ook.
Ik schrijf ook gedichten, mijn laatste gedicht zou ik bijvoegen.
waarom dit gevoel
ik ben bang voor wat er komen gaat
bang voor de toekomst
ik heb hier geen zin meer in
dit doet mij pijn
Om nooit mijzelf te kunnen zijn
het leven heeft geen zin meer
waarom zou ik nog bestaan
met die pijn die ik draag
waarom is dan mijn grote vraag
het liefst was ik er niet meer
dan heb ik rust, is alles verdwenen
heerlijk lijkt mij dat
Verweg van alles dat er komen gaat,
en verweg van het verleden dat ik verlaat
Liefs Fione
Vragen zijn altijd welkom. Ik vind het lastig om het zo allemaal achter elkaar op papier te zetten, dus misschien ben ik dingen vergeten.