wat nu?! 2 problemen!!

[nameless]

ey,
ik heb wat problemen..
omdat ik eigenlijk niet meer thuis wil zijn, zonder ik me erg af en cre-eer (kan die puntjes niet) ik een eigen wereldje..
door de hele dag achter de pc te zitten en heb dag en nacht muziek opstaan..
zo hoor en zie ik niet wat er om me heen gebeurd en wat er tegen mij gezecht word.. gewoon omdat ik kapot ga van alles wat er tegen me gezecht word/is en wat ik zie/heb gezien..
's ochtend pak ik mijn laptop en mijn oordoppen, dan begin ik dus al met muziek luisteren en gewoon weg zijn van alles..
rond een uur of 11 's avonds zet ik ong mijn laptop uit en dan pak ik mijn telefoon met oordoppen, en luister dan dus tot ik in slaap val muziek..
ik wil niet weer ''terug'', maar ik krijg zo'n gigantische koppijn en maak mezelf gek.. vreet me klem in de asprines, maar hte stopt niet meer..

en dan nog iets heel anders..
ik weet niet wat ik toch heb, maar sinds een tijdje heb ik vreselijk pijn..
aan wonden enzo.. die ik niet eens heb!!
ik krijg bijvoorbeeld een heel stekend gevoel in mijn teen, alsof mijn teennagel eraf ligt.
het voelt PRECIES zo!
maar als ik kijk, is er HELEMAAL NIKS
t doet vreselijk pijn, maar ik heb dus eigenlijk helemaal niks en kan er dus ook niks tegen doen!


hoe kan dit? en zou ik er mee naar de ha moeten??

[inactieve gebruiker]

hoeveel aspirines slik je op een dag Daphne?
Snap best dat je je zo van je ouders afsluit, maar de sfeer zal er zo niet beter op worden natuurlijk. Het is echt erg belangrijk dat je hier veel over gaat praten met je mw-er en met bjz. Je gedrag is heel begrijpelijk en beslist niet jou te verwijten. Het is sowieso niet goed iemand iets te verwijten, maar wel moeten de vergoudingen hersteld worden en daar kunnen alleen jouw ouders op dit moment voor zorgen. ZIJ moeten eens laten zien dat zij als echte ouders met jou om kunnen gaan, dus gewoon aardig, liefhebbend, zorgzaam naar jou toe. Er moet echt eens met hen gesproken worden door een mw-er waarom zij dat momenteél niet zijn. Het zullen vastwel problemen zijn die erg op hen drukken waardoor zij zo negatief en prikkelbaar zijn, maar het zijn volwassen mensen en zij horen te weten dat zij die prikkelbaarheid niet op jou af mogen reageren omdat dat gewoon super schadelijk voor je is en zij zichzelf daarmee dus in de vingers snijden, want straks hebben ze een dochter die ziek geworden is door hun toedoen.

:hug:

[Manja]

Het kan zijn omdat je je zo afzondert en je eigen gevoel/frustratie/boosheid/verdriet niet uit, dat dat door het binnen te houden zich op andere manieren wil uiten. Ik heb dat gehad met paniekaanvallen en allerlei pijntjes. Van koude handen en voeten, tot veel hoofdpijn (en als je teveel aspirine slikt krijg je uiteindelijk daarvan weer hoofdpijn, dus helpt het niet) tot ademhalingsproblemen, hartkloppingen, steken in mn borst en duizeligheid. Ik liep dan ook de HA plat, omdat ik niet wist wat er aan de hand was. Ik denk dat het in eerste instantie nooit kwaad kan om er even mee naar de huisarts te gaan, maar als er lichamelijks niks is, is het wellicht handig om na te gaan denken over een uitlaatklep.

Ik las van Klaasp zijn reactie dat je wel met mensen praat, maar misschien is het ook gewoon eens goed om te schreeuwen, te huilen, te schelden. Naast dat is het misschien goed en leuk om op Yoga te gaan of op Toneelles. Ik weet niet hoe oud je bent, dus ik zeg zo maar wat..misschien heb je er iets aan?

[nameless]

klaasP: 6 per dag.. 's ochtends 2 's middags 2 en 's avonds ook..
binnenkort.. waarneer weet ik niet, vraag me af of het nog doorgaat :-k
moeten mijn ouders ook mee naar de meerkanten, dan gaan ze ook met hun praten..
gelukkig moet ik dan met iemand anders mee, want ik heb geen zin om met hun te praten..

manja: toneelles is denk ik niet echt wat voor me, op school hebben we podiumkunsten enzo en dan scjit ik al zowat in m'n broek van angst
als ik schreeuw/scheld of huil, krijg ik denk ik behoorlijk op m'n kop :\
maar proberen kan natuurlijk wel

[inactieve gebruiker]

op school hebben we podiumkunsten enzo en dan schijt ik al zowat in m'n broek van angst

en dat komt ook door de manier waarop jouw ouders met jou omgaan, ze praten jou met hun domme opmerkingen een zwaar minderwaardigheidscomplex aan (zoals dat vroeger -hoor opa- werd genoemd).

dit is nogmaals niet als een verwijt aan je ouders bedoeld, maar ze moeten wel weten wat ze aan het doen zijn, en dat dit echt niet langer zo door kan gaan

:hug:

[nameless]

ik ben nooit een held geweest, maar het is wel heel veel erger geworden sinds de ruzie waarmee het begonnen is..
ik weet ook niet hoe het voor die ruzie tussen mij en mijn ouders was.. kan me helemaal niks meer herinderen van voor de ruzie.. :-k
weet iig wel, dat ik een vreselijke hekel heb (gekregen) aan mijn ouders..

[inactieve gebruiker]

natuurlijk, das logisch dat je een superhekel aan hen gekregen hebt. Maar de pijn en de ellende die ze jou bezorgen, die zullen ze vast niet willens en wetens jou aan hebben willen doen.
Het is misschien zoals dat heel vaak ook in andere relaties het geval een soort som van misverstanden, en ook onhandigheid, onnadenkendheid en woede, boosheid, die niets met jouw persoon zelf te maken heeft.
Neemt niet weg natuurlijk dat jouw ouders daar wel honderd procent verentwoordelijk voor zijn..maar het zal nu vast zo zijn dat hen het inzicht ontbreekt, het inzicht in de ellende die ze jou aandoen. Dat zal vastwel opgelost kunnen worden via Meerkanten. Licht hen daar ook (misschien van te voren, en misschien per brief) zo goed mogelijk in he Daphne!

Sterkte! Klaas

[nameless]

bedoeld u een brief schrijfen en meenemen of hem opsturen naar de meerkanten?
ben niet helemaal wakker denk ik

[inactieve gebruiker]

bedoel ik ja

btw, het is echt helemaal nergens voor nodig om mij met u aan te spreken hoor, ik mag dan al een ouwe sok zijn, ik voel me nog net als een twaalfjarig schobbejakkie

[inactieve gebruiker]

ben ik gewoon ook nog, eventjes afgezien van die ouwe kop

[nameless]

haha
zo oud zie je er ook weer niet uit hoor
(zag je foto bij foto's van leden, op de 3e pagina ofzo 0

[Manja]

oh, hoe oud ben je dan klaasp?...

Toneelles doe je met anderen, tegelijkertijd (je staat dus niet alleen op n podium). Je krijgt eerst oefeningen enzo, om je te leren uiten. Dat doe je ook met elkaar, dus ben je wederom niet alleen. Ik denk dat de oefeningen goed zijn om jezelf te uiten en je kunt je emotie in het toneel leggen, zo blijf je er niet mee zitten. Maar ja, het moet je wel aanspreken natuurlijk, anders gewoon op zoek gaan naar iets anders.

Een brief schrijven is zo gek nog niet, al was het alleen maar dat je op dat moment paraat hebt wat je je ouders en de hulpverleners duidelijk wilt maken.
Succes daarbij en ook sterkte! Bedenk maar met alles dat je nu meemaakt dat jij wel gewoon jezelf moet blijven. Je mag er gewoon zijn, zoals je bent.

[nameless]

t spreekt me niet echt aan.. is mij te eng
t circus is meer wat voor mij, maar daar kun je niet echt je emotie's mee uiten..

ik ga zekers een brief schrijfen, want het is neit de 1e keer dat ik de helft vergeet door de stress

dankje :hug:

[Manja]

nou dan ga je lekker in het circus. Waarom niet. Dat wat je doet moet je wel leuk vinden en misschien kan je dan zo niet goed je emoties uiten, maar het is wel goed voor je zelfvertrouwen als je een act neerzet na veel oefenen. Dat is ook wat waard. Zeker bij jou.