Juuls.vd

Best friend of boyfriend

Okee, het is het cliche-onderwerp, maar het speelt al maanden door m'n hoofd en sinds deze maand erger dan ooit.

Ik heb altijd wat moeite gehad met het vertrouwen van mensen. In het verleden ben ik al regelmatig door vrienden gekwetst geweest, en ik heb het gevoel dat het alleen maar blijft duren.

Ik ben bijna 20. Sinds vorig jaar ben ik erg close geraakt met een goede vriend, hij wordt 19. Ik kende hem al langer en sprak hem regelmatig, maar vorige lente zijn we naar elkaar toegegroeid en echt goede vrienden geworden. Hij stond in onze vriendenkring een beetje bekend als player, hoewel hij het zelf haatte dat mensen dat zeiden. Ik kon mezelf bij hem zijn. We gingen samen naar de cinema, kochten cd's, hij leerde me gitaar spelen, we gingen samen naar zee, spraken af om gewoon samen een filmpje te zien of zaten uren te babbelen. Ik ben echt op hem beginnen rekenen. Sindsdien heeft hij altijd gezegd dat ik zijn beste vriendin ben. Vorige zomer zei hij op een bepaald moment dat hij van me houdt. Nu, hij had een beetje gedronken en het was al erg laat. We hadden na een feestje allebei onze bus gemist. Enkele avonden daarna hebben we erover gepraat en toen zei hij dat het vriendschappelijk bedoeld was. Ik kon daar volledig mee leven want ik was niet verliefd.

We waren nog steeds beste vrienden. En werden alleen maar closer. Als we film keken, kroop ik steeds in zijn armen. Dat zorgde onlangs voor problemen. Voor mij was het een gewoonte geworden van in zijn armen te gaan liggen, en ook hij vond het niet meer dan normaal. Na de film ging hij echter onderuit liggen en zei hij dat hij bleef slapen. Ik wist dat hij dat niet van plan was, maar ik heb me naast hem gelegd. Hij was zo lief. We knuffelden en maakten mopjes. Hij trok me dicht tegen zich aan en porde me. We lagen een hele tijd neus tegen neus tot hij me op een bepaald moment kustte. Ik heb hem terug gekust omdat ik het perfect normaal vond dat hij dat deed. Ik dacht dat we eindelijk uit de tussenfase waren geraakt. We hebben nog een tijd in elkaars armen gelegen, maar op het moment dat hij vertrok, voelde ik dat het niet klopte.

's avonds stuurde hij idd dat hij het heel gezellig vond en wou dat hij vaker bij me kon zijn. Maar al snel kreeg ik een sms dat we onze avondjes voor onszelf moesten houden, dat hij het druk had en geen tijd had om regelmatig langs te komen. Ik wist dat dit zou komen, en toch deed het pijn. Hij zei achteraf nog dat hij me echt leuk vind maar dat hij geen herhaling wil van zijn vorige relatie. Die duurde niet zo heel lang maar hij werd gekwetst omdat zijn vriendin hem liet staan voor iemand anders. Hij zei dat hij daardoor bindingstangst had gekregen.

Ik weet niet wat ik hiermee moet. Ik heb hem een mail gestuurd waarin ik verteld heb hoe lastig ik het had met zijn wisselvallige gedoe, maar daar heeft hij nauwelijks op geantwoord omdat hij op schoolreis naar barcelona vertrok. Sinds gisteren is hij terug. Hij heeft me onmiddellijk gesmst omdat ik een ipad had gekocht, maar zijn contact nu is heel nuchter. Ik kreeg het allemaal niet uit mijn hoofd.

Is hij verliefd en wil hij onze vriendschap niet kwijt? Of betekende het helemaal niets voor hem en verzon hij daarom enkele excuses? Ik durf hem er nauwelijks opnieuw naar vragen uit schrik dat ik weer gekwetst zal worden..
Leeuwtjuh

Re: Best friend of boyfriend

Ik denk dat je er te serieus over denkt, helaas. Het is misschien niet wat je wilt horen, maar als die jongen zo waanzinnig gek op je zou zijn, had hij al een move gemaakt. Mannen die echt voor een vrouw gaan, zijn a. zeer zeldzaam want de meeste blijven rondshoppen en b. dat merk je vrijwel gelijk aan de zogeheten subtiele details waar vrouwen bovennatuurlijke antennes voor hebben. Dus nee; ik denk niet dat hij iets met je wilt, anders had hij het al gedaan.

Ik denk dat hij het wel 'makkelijk' vind zo, voor erbij, en daarbij totaal niet stil staat bij jouw gevoelens. Ik ben overigens wel vaak een beetje een pessimist, maar oke, beter iets niet verwachten en toch krijgen, dan blijven hopen.

Terug naar “Jongerenforum”