Probleem (stemmen, drugs en depressie)

[Hoekselijn]

Hallo allemaal,

Ik zit al een tijd lang met een probleem wat de laatste tijd alleen maar erger en erger wordt. Ik weet niet precies waar te beginnen want ik weet niet waar het aan ligt, maar ik word helemaal gek van mezelf. Ik ben constant gesprekken in mn hoofd aan het voeren met mezelf en ben zeer depressief. Dit gebeurt alleen wanneer ik in mn eentje ben en wordt de laatste tijd steeds erger. Ook heb ik helemaal nergens meer zin in, alleen maar om met vrienden af te spreken, wat dan heel gezellig is, om vervolgens weer extreem down te worden.

Sinds ik vorig jaar klaar was met mn vwo en een studie ben gaan doen heb ik me hier totaal niet voor ingezet en afgelopen jaar alleen maar thuis gezeten en uit gegaan. In het begin was dit heel tof maar ik heb nu echt extreem het idee dat ik mn leven verkloot en helemaal geen doel en hobbys meer heb. Daarbij komt ook dat ik drugs (wiet/hasj) ben gaan gebruiken, steeds meer, en uiteindelijk op dagelijkse basis tot 2 weken geleden. Ik ben er mee gestopt omdat sinds een week of 3 de druppel de emmer heeft doen overlopen en ik écht helemaal gek wordt van mezelf. Ik ben constant in mn eigen hoofd bezig en ben constant boos en ontevreden.

Naar mijn vrienden en familie toe laat ik niks blijken, de gedachtes/stemmen verdwijnen dan volledig. Ook heb ik een tijdje terug een meisje ontmoet die ik heel leuk vind, in het begin kon ik het goed met haar vinden maar door mn probleem heb ik het verpest en is ze heel kortaf tegen me. Elke keer als ik haar spreek wordt het effect weer 10x versterkt en wordt ik weer helemaal gek. Dat terzijde. Voornamelijk savonds/snachts is het het ergst, mijn slaap ritme is erg onnatuurlijk, gemiddeld 4 a 5 uur sochtends mn bed in en vervolgens in de late middag wakker worden.

Ik wil hier echt vanaf en weer iets te doen hebben, dit is alleen makkelijker gezegd dan gedaan. Ik heb lang afgewacht, dacht dat het een tijdelijk iets zou zijn. Maar het wordt alleen maar erger. Ik heb zojuist 2 uur lang buiten gelopen en alleen maar tegen mezelf lopen lullen in mn hoofd. Ik kan het niet echt goed verwoorden maar dacht hier misschien wat raad of iets dergelijks te kunnen krijgen voordat ik het probleem aan een vriend voorleg. Ik ben namelijk normaal helemaal niet zo, ik herken mezelf niet meer. Normaal ben ik gewoon een sociale zelfverzekerde jongen, hierdoor wordt ik ook alleen maar boos op mezelf op t moment dat ik weer in mezelf bezig ben. Ik ben het nu echt helemaal zat, het liefst zou ik nu mn koffers willen pakken en met een schone lei willen beginnen aan de andere kant van de wereld. Ik hoop dat het enigszins duidelijk is geworden wat ik bedoel, ik snap mezelf gewoon niet meer.

Nu zijn de meest voor de hand liggende antwoorden dat ik een studie, sport en hobby moet zoeken waar ik in interesse en motivatie in kan vinden, van de drugs af moet blijven, mn slaapritme moet aanpassen en het meisje links moet laten liggen. Dit zeg/denk ik ook al maanden lang bij mezelf maar ik heb dit op dit moment niet echt in de hand en stel het constant uit. Overigens zijn dit niet alle factoren die het beïnvloeden maar wat volgens mij de meeste invloed hebben op mijn probleem. Ik hoop dat dit geen vorm van schizofrenie is of iets dergelijks, maar gewoon een tijdelijke dip in mn leven of zo. Ik hoop dat dit niet onderschat wordt want ik kan gewoon echt niet verder zo, ik heb totaal geen zin om te gaan slapen omdat ik geen zin heb in weer een nieuwe dag. Ik zit er echt doorheen.

Mvg, Jasper

[Janneke]

Hoi Jasper,
het komt vaker voor onder eerstejaarsstudenten. opeens is van alles anders, zeker als je op kamers woont: je kunt de hele dag niksen en uitgaan - alle vrijheid.
Maar die vrijheid heeft grenzen, zoals je nu merkt.
Wat jou denkbaar genekt heeft, is het gebrek aan 'structuur': lange dagen, waarin 'niets hoeft' hebben hun charmes, maar kunnen tegelijkertijd bedreigend zijn.
Ofwel: een deel van jou (bijv. dsat deel sdat hard gewerkt heeft voor je vwo diploma en nu de bloemetjes buiten wil zetten) vind het prachtig -
maar een ander deel van jou vindt het griezelig, al die leegte (en vluchrt in drugs).
Gevolg: heftige innerlijke strijd.

[berendbotje]

Hoi Jasper,

Je hebt een voor mij een heel herkenbaar verhaal opgeschreven. Na mijn studie ben ik precies in eenzelfde soort situatie beland, met dezelfde soort 'effecten'. Het ging te veel te ver, en om eruit te komen zal ook nog best wat vergen van je.

Stop met blowen.. geweldig!! eerste stap om goed te herstellen!! Het is echt voor een groot gedeelte een effect van blowen en het maakt iets in je los.. je bent er zogezegd gevoelig voor.. Gewoon proberen om je leven weer op te pakken en langzamerhand zal het 'dralen' in je hoofd naar de achtergrond verdwijnen. Het is misschien wel een tijdelijke dip, maar wel een heftige.. Het zal ook niet vanzelf gaan.. Probeer iets te hebben waar je je op kan focussen. Ik neem aan dat je nog wel een studie wilt gaan doen.. je ambitie achterna..! En zo niet, probeer uit te vinden wat. En laat het meisje maar met rust

Succes, en ik hoop dat je nog steeds gestopt bent!
Groet,

Berend

[Minerva]

Als je veel last hebt van stemmen in je hoofd dan neigt dit naar psychotische verschijnselen. Blowen maakt dit 10x zo erg omdat blowen psychoses kunnen triggeren. Dus het allereerste wat je moet doen is stoppen met blowen of andere drugs soorten te gebruiken want het juist voor iemand zoals jij met aanleg hiervoor, enorm risicovol, wil je psychische niet in elkaar storten dadelijk.

Als je last hebt van depressies dan is het raadzaam om daarvoor naar een huisarts te gaan en evt. door te laten verwijzen naar een psycholoog. Op die manier kan je kijken naar waar het vandaan komt en de dingen verwerken die jouw depressieve gevoelens veroorzaken.