Forever666

Even kwijt..

Ik voel me de laatste tijd echt verschrikkelijk.
Om het even heel kort samen te vatten:

Ik heb al een tijdje een vriend(nick) (iets meer dan een jaar), maar heb de laatste 2 maanden ongeveer iemand leren kennen. Hij(chiel) werd mijn beste vriend maar naar een tijdje begon ik ook iets voor hem te voelen. Ik ben toen vreemdgegaan, en heb dat tegen mijn vriend verteld.
Natuurlijk was hij heel boos, maar we hebben het uitgepraat. Dat is nu niet het probleem. Het probleem is dat ik nu alleen vrienden wil blijven met Chiel. Maar ja hij houd van mij en wil niets liever dan een relatie met mij. Maar ik heb hem al gezegt dat dat er echt niet inzit omdat ik van Nick hou en bij hem wil blijven. Toch wil hij nog wel vrienden blijven.
Dat is dus opzich geen probleem; iedereen happy. Maar omdat ik 15 ben, en Chiel 19 vinden mijn ouders het 'een rare situatie'. Ze willen niet dat ik met hem omga. Dus willen ze niet dat ik naar hem toe ga en met hem afspreek enzo. Mijn vader hield vandaag een hele preek en hij gaf me het gevoel alsof ik iets fouts had gedaan. Alsof ik een hele grote fout ging maken, maar dat moest ik dan maar zelf weten. En niet achteraf bij hem komen uithuilen; het was mijn eigen keus.
Door dit verhaal voelde ik me enorm kut, ik hield me in omdat mijn vriendin erbij was. Maar ik moest me echt inhouden om niet te huilen. Daarna voelde ik me verschrikkelijk maar zette het even opzij omdat mijn vriendin er was. Nu is ze weg en komt het weer naar boven. Ik heb Chiel net gesproken via msn en het tegen hem gezegt. Hij is nogal depressief, en denkt veel aan zelfmoord.
Hij haat zijn leven, heeft geen vrienden en kan niemand vertrouwen. Ik was voor hem de enige die hem kon helpen. Maar nu ik hem niet meer mag zien van mijn ouders heeft hij helemaal geen zin meer in het leven. Ik heb geen idee wat ik nu moet doen.
Ik wil hem steunen, maar kan niks zeggen. Niks wat ik kan doen kan hem helpen, of wel?



(ik heb de namen even verandert voor privacy enzo).
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Even kwijt..

Hij haat zijn leven, heeft geen vrienden en kan niemand vertrouwen. Ik was voor hem de enige die hem kon helpen. Maar nu ik hem niet meer mag zien van mijn ouders heeft hij helemaal geen zin meer in het leven. Ik heb geen idee wat ik nu moet doen.

Het ziet er naar uit dat je toch meer voelt voor Chiel dat je jezelf wilt toegeven, volgens mij. Hij vervult bij jou een behoefte die vermoedelijk te maken heeft met gevoelens van: hij heeft mij nodig, ik ben bijzonder voor hem, ik kan hem beter maken, hij is aanhankelijk, geeft om mij, hij heeft mij nodig, ik ben de enige die hij kan vertrouwen. Ook denk ik dat je bang bent dat hij zichzelf dadelijk daadwerkelijk iets aan doet en dat jij daar dan schuld aan hebt. Eerlijk gezegd vind ik het contact daarin veel te ver gaan zeker ook nog eens voor iemand van jouw leeftijd.

Je bent door je jonge leeftijd en (forgive me) je gebrek aan levenservaring niet echt de geschiktste persoon waar hij zijn hart uit kan storten. Ik snap best dat als je gevoelens voor elkaar hebt, dat dit heel makkelijk gebeurt en hij zich daarin door jou gesteund en gehoord voelt. Maar ik vind het een te zware belasting voor een meisje van 15 jaar. Als deze jongeman zo depressief is, dient hij hulp te gaan zoeken om uit deze depressie te komen en niet een meisje van 15 jaar hiermee vol te gooien en haar het gevoel te geven dat zij hiermee "de redster" moet gaan spelen. Het klinkt manipulatief wat hij doet. Hij beinvloedt jou heel erg door zijn depressie en maakt jou op die manier psychisch medeverantwoordelijk van zijn wel of niet goed voelen. Hij maakt van zijn probleem nu ook jouw probleem en jij gaat je waarschijnlijk schuldig voelen als je hem te weinig aandacht geeft. Want stel dat hij dadelijk echt zelfmoord pleegt.... Dat is manipuleren of zoals dat ook wel heet emotionele chantage. Ik kan me dan ook voorstellen dat je ouders hier niet blij mee zijn.

Ik raad het je dan ook sterk af om dit contact te blijven onderhouden. Het is veel te zwaar voor je en je wordt sociaal emotioneel enorm onder druk gezet door hem. Dit doet hij (on)bewust maar dat neemt niet weg dat het nog steeds een enorme druk is die jij ervaart en waarbij je je min of meer verplicht gaat voelen om er voor hem te zijn. Hij moet leren zijn eigen problemen aan te pakken. Zijn eigen verantwoordelijkheid te nemen over zijn leven en hulp te zoeken voor zijn problemen. Daar mag hij jou niet zo mee claimen...

Hij dient naar een psycholoog te gaan of een goede coach of mentor die hem kan helpen om zijn leven op orde te krijgen en zijn problemen met anderen en vertrouwen in anderen, vanuit een gezondere manier van denken en gedrag te gaan oplossen i.p.v. ze bij jou weg te leggen en niets aan de eigen situatie te doen. Hij moet de verantwoordelijkheid voor zijn eigen leven nemen..
Inzicht als Uitweg..

Terug naar “Jongerenforum”