Ik wil hem niet kwijt, maar hij doet me pijn?

[SilenceGirl]

Het gaat niet goed tussen mijn vriend en ik. We hebben vaak alleen maar ruzie en ik wordt gekleineerd. Ik heb veel problemen met mezelf, ondernadere snijd ik mezelf al een aantal jaar. Met zijn hulp heb ik tijden gehad dat ik gestopt ben geweest maar hij begrijpt me niet als ik weer begin, zelf ik ook niet maar daar gaat het nu niet om. Als ik dat weer gedaan heb is hij ontzettend boos. Verder hebben we ruzies over niks. Ik moet toegeven dat ik érg jaloers ben maar dat probeer ik zoveel mogelijk in te slikken, soms lukt het niet. Dat hij dan boos wordt kan ik begrijpen. Ik zou echt willen dat ik me dan niet slecht zou voelen maar het is er gewoon. Ik heb veel last van stemmingswisselingen wat hij ook niet begrijpt. Als ik me even down voel wordt hij weer boos en wil hij weten waarom. Maar waarom,? dat weet ik zelf ook niet. En dat maakt me zo pist, ik ben vooral boos op mezelf omdat ik niet kan antwoorden en we daarom ruzie hebben. In de ruzies zegt hij alles wat ik fout doe, net de dingen waar ik al zo onzeker over ben. Ik voel me zo nutteloos en waardeloos en de drang soms om het leven op te geven is groot, en dat komt niet door hem. Hij is niet het enige wat er speelt er is meer.. Maar hij steunt of helpt me niet, en dat wil ik zo graag.

Hij begrijpt mij gewoon niet, en die ruzies doen gewoon pijn!

[noekiej2]

Je zegt dat je gekleineerd wordt door hem, dat jullie vaak ruzie hebben en dat hij je niet altijd begrijpt. Het is logisch dat mensen niet altijd iemand anders begrijpen, maar je hoeft iemand niet te begrijpen om steun te geven. Heb je wel eens tegen hem gezegd hoe jij je voelt als hij dat doet? En denk je dat het zou helpen als je dat zou zeggen?

Liefs, noekiej

[Dafje]

Als hij je niet steunt, terwijl hij weet wat er met je aan de hand is, dan lijkt hij me gewoon niet de juiste persoon voor jou. Misschien is het beter om jullie relatie te beëindigen, aangezien je erg gefrustreerd raakt door alle ruzies die jullie hebben.

[Minerva]

Een relatie die enkel pijn doet, lijkt me een slechte relatie. En als je iets niet moet willen, dan is het een slechte relatie want dat is heel schadelijk voor beide partners.

Als ik jou zo lees heb je een behoorlijk psychisch probleem omdat je zo automutileert. Het wordt tijd om daar eens adequate hulp voor te zoeken. Als je dan eenmaal beter bent en lekker in je vel zit, dan lijkt me dat je klaar bent voor een evenwichtige en gezonde relatie.

Op dit moment is het niet echt goed voor je en ook niet voor je vriend als ik het zo lees.

[SilenceGirl]

Bedankt allemaal voor het reageren.

ik vind het zo moeilijk, het ene moment als hij bij me is denk ik " ja, nu is het moment en ik verbreek het." terwijl ik 5 minuten later er weer anders over denk. Ik kan gewoon niet tot een besluit komen waar ik het zelf mee eens ben. Mijn gevoelens voor hem lijken steeds te veranderen, net zoals mijn mening. Stiekem weet ik wel dat het beter is als we uit elkaar gaan, maar.. dat vind ik moeilijk

ik ben gewoon bang dat ik weeer alleen achterblijf..

[Minerva]

Wat is er eng aan alleen zijn ? En hoezo blijf je achter ? Waarom is dat voor jou zo bezwarend ?

[SilenceGirl]

Kijk:

dit is al de 3e (of 4e) keer dat we samen zijn. Hij was, terwijl hij met mij was bezig met een ander. maar dat was 'zongenaamd' om die ex van haar jaloers te maken. Dat blijft hij nog steeds volhouden, maar in die tijd ging het slecht met zijn oma en ik wou hem steunen. Dat hoor je als zijn vriendin toch te doen? maar dat mocht niet hij liet zich wel troosten door 'haar'. daarbuite heb ik het de andere keren uitgemaakt omdat het even niet zo lekker liep. Vervolgens heb ik maandenlang spijt gehad en ik had me nog nooit zo slecht gevoelt. Ik viel weer terug in mijn oude gedrag waar hij me mee had geholpen stoppen en ik voelde me waardeloos. Ik dacht dat niemand van me hield. Ik had problemen met iedereen, behálve met hem.. tot het uitging. Voor mij was het simpel, zonder hem had ik niemand. We kregen weer ruzies omdat ik te 'depressief' voor hem was. We hebben een keer ruzie gehad omdat mijn vader borderline had. Hij heeft daar op een of andere manier een hekel aan, omdat zijn ex het ook had. (slechte ervaringen). Maar, iedere keer.. voel ik me zo slecht en besef ik dat ik niet zonde rhem kan. Hij hielp me door de tijden dat ik gewoon kortgezegd dood wou. Hij was er altijd voor me. En ik ben bang, dat ik zonder hem.. doordraai en wéér terug val in oud gedrag.

[SilenceGirl]

en...

Ik ben wat dat betreft heel erg onzeker over mezelf. Ik ben gewoon bang dat ik nooit meer iemand zou kunnen krijgen en dat ik alleen overblijf. Alle 'vriendjes' die ik heb gehad waren players. Hendrik heeft me geholpen, dat betekend gewoon veel voor me. Ik had vrienden maar toen ik ze nodig had en een slechte periode (metmezelf) doorging kwam ik erachter dat dat maar schijn was, ze hebben me allemaal laten vallen. Zo gaat het keer op keer.Telkens als ik 'nieuwe vrienden' heb laten ze me steeds vallen. Ik denk, dat ik Hendrik niet kan loslaten omdat hij me net wel geholpen heeft. Ik wil gewoon dat alles terugkomt van 1,5 jaar geleden..

Al weet ik dat dat onmogelijk is.

[Dafje]

Ik ben bang dat hij jou nu ook heeft laten vallen...
Heb je wel eens met een psycholoog gepraat? Ik denk dat je daar veel aan hebt hoor. Je denkt nu dat je niet goed genoeg bent voor anderen, maar er zal toch een verhaal achter zitten?

[SilenceGirl]

Nee, dat heb ik niet.. Maar meerdere zeggen dat het een goed idee is.

Maar ik durf niet, misschien heel stom..
En al zou ik het doen.. wil ik niet dat iemand het te weten komt..
Ik weet het dus niet zo goed..

[Dafje]

Ik durfde eerst ook niet, maar ben inmiddels 24 jaar en heb de grote stap genomen. Ik heb er spijt van dat ik het niet eerder heb gedaan, want ik heb al die tijd met mijn problemen rondgelopen zonder dat er zicht was op verbetering. Je psycholoog/therapeut heeft een geheimhoudingsplicht en je huisarts ook, dus er hoeft helemaal niemand achter te komen! En al wist iemand het: is dat zo erg? Ik praat er niet over met mensen in mijn omgeving, omdat ik bang ben om een stempel op me te krijgen gedrukt met 'labiel' ofzo, terwijl ik dat helemaal niet ben. Je moet het voor jezelf doen hoor.

[SilenceGirl]

Ik weet niet hoe ik het moet regelen, Ik kan het wel opzoeken enzo. maar op een ofandere manier ben ik toch bang dat ze erachter komen. Dat is misschien stom, maar het voelt gewoon zo..

als ze weten dat ik daar ben, moeten ze ook weten waarom... en dat vind ik moeiliijk om te vertellen.