Ik ben dus een meisje van zeventien, en zeker niet de lelijkste - als ik de jongens mag geloven - en er word ook tijdens bv uitgaan dan ook regelmatig met mij geflirt (vat dit alsjeblieft niet eigendunkerig op). Ik heb echter nog nooit een echt vriendje gehad, hetgeen ik de laatste tijd steeds meer behoefte aan krijg. Iemand die mij kent en op wie ik kan leunen en kan terugvallen en mij bijzonder laat voelen.
Nu had ik laatst een verjaardag van een goede vriend. Ik had er wel zin in, maar ergens ook weer niet omdat ik wist dat ik voor de rest niemand kende. Ik heb pddnos, en vind zulke dingen best moeilijk, ook al ben ik heel sociaal. Wonderbaarlijk ging het tijdens het feestje allemaal uitstekend en was ik druk en spraakzaam - was het de drank? Had niet overdreven veel op - maar ik voelde me goed en het was gezellig.
Ik ontmoette er een jongen, die ik meteen erg graag mocht. We raakten in gesprek en het was echt een goeie leuke aantrekkelijke jongen. Meestal val ik op bad guys - waar ik echt een hekel aan heb - maar deze jongen was dat niet, en daar was ik blij om.
Tijdens het feestje leek het alsof we elkaar allebei leuk vonden - maar was dat niet de drank die in het spel was? Ik weet het niet..
Ik zou dolgraag die jongen beter leren kennen, want ik weet dat als het klikt hij mij weer vertrouwen in jongens kan geven, al blijft het met hem bij vriendschap.
Ik weet alleen niet hoe ik het moet aanpakken. Ik heb hem op hyves, maar dat ik zo oppervlakkig als wat. Maar ik wil ook niet wanhopig en opdringerig overkomen..
Wat moet ik nu..
Ik weet niet hoe ik dit moet aanpakken, ik wil hem ook niet afschrikken.
Sorry voor het typische pubergezeik
Liefs miss black.
