Gebruikersavatar
thomasjansen2
Berichten: 1
Lid geworden op: 24 sep 2016 18:13

Moet ik wel of niet naar een psycholoog? HELPP

Hallo iedereen,

Aller eerst zal ik me even voorstellen. Ik ben een jongen van 22 jaar en mijn echte naam is niet Thomas Jansen maar ik schrijf liever dit bericht onder een andere naam. Ik kan wel zeggen dat ik tot mijn 21ste vorig jaar zonder problemen geleefd heb. Tuurlijk er waren wel wat problemen maar hierdoor heb ik me niet ongelukkig gevoelt en was ik eigenlijk standaard vrolijk.

Nu is er de afgelopen jaar wel een hoop gebeurd wat niet erg lekker liep. Zo heb ik eerste de studie werktuigbouwkunde gevolgd op de Avans in den Bosch maar omdat ik net 2 studiepunten te weinig had om over te gaan moest ik dat jaar erop overnieuw beginnen op de HAN in Arnhem. Dit heb ik uiteindelijk ook gedaan. Het eerste jaar liep zonder problemen. Wel was ik nog steeds niet echt met school bezig, het was meer dat alles vanzelf ging dan dat ik er ook echt voor ging leren. Het eerste jaar haalde ik 45 studiepunten waardoor ik naar de 2de mocht.

Dat jaar er op moest ik een aantal toetsen herkansen, maar ik was zo niet met school bezig dat het mij niet genoeg inspande voor de herkansingen hierdoor haalde ik de herkansen allemaal net en aan het einde van het jaar bleek het zo te zijn dat ik net 1 toets niet gehaald had. Dit betekende dat ik niet al de studiepunten had gehaald waardoor ik niet over zou mogen.

Vanaf toen is eigenlijk de ellende begonnen. Ik ging naar mijn gevoelens kijken en besefte me dat ik eigenlijk de laatste 4 jaar nergens serieus mee bezig was geweest en alleen maar lang leven de lol geleefd had. Daarnaast ging ik in mijn hoofd halen dat ik eigenlijk nooit echt mijn ergens op kon focussen omdat ik maar heel kort geïnteresseerd in dingen was. Hierdoor dacht ik dat ik ADD had. Dit heb ik ook aangegeven op school en hierdoor mocht ik als nog naar de 3 e ook al had ik niet genoeg studiepunten ( daar had ik heel veel geluk bij gehad). DIt betekende wel dat ik het jaar erop net moest doen op school of ik add had omdat dit de reden was dat ik door mocht met de school. Hierdoor heb ik veel moeten liegen waardoor ik in mijn leugens zowat ging geloven. ( dit had ik nooit moeten doen)

Toen ben ik met vrienden op vakantie gegaan in die zomervakantie van 2014/2015 en bleek dat ik te weinig geld gespaart had dus toen had ik van een vriend 170 euro geleend. Echter na de vakantie kon ik dit niet terug betalen waardoor ik een schuld overhield aan mijn vriend. Aan mijn ouders durfde ik dit toen die tijd niet te zeggen waardoor ik het probleem niet kon oplossen (achteraf is dit heel dom geweest) . Deze schuld werd langzaam aan meer omdat ik ook nog telefoon rekeningen moest betalen en dat toen ook niet kon ( ik had amper werk en kon me er toen niet toe zetten om ander werk te zoeken). Ik ben het hele jaar van september 2015 tot mei 2016 bezig geweest met dit geld probleem zonder dat iemand er van af wist. Heb hele domme dingen gedaan om er voor te zorgen dat ik wel geld kreeg. Daarnaast durfde ik geen nee te zeggen tegen vrienden voor een reisje of andere dingen waardoor mijn schult steeds erger werd. De domme dingen die ik gedaan heb zijn bijvoorbeeld iets verkopen op marktplaats wat eigenlijk niet mocht van thuis en soms zelfs gewoon iets verkopen aan iemand terwijl ik het heel niet had. En dat ik dan 1 week later het geld naar die persoon terug storten maar dan wel geld had die week. Mijn telefoon verkopen en een nieuw abonnement aanschaffen. ( ja heel dom en kan nou ook niet meer begrijpen waarom ik dat gedaan heb). maar doordat ik zo met dat geld bezig was heb ik mijn kring heel klein gemaakt en daarnaast heb ik school verwaarloost terwijl ik dat op dat moment niet door had.

In juni kwamen me ouders erachter dat ik met geldproblemen zat. En die vonden het heel stom dat ik niet gepraat had. ( uiteindelijk ging het om 1500 euro. Ze hebben mijn de schuld afgelost en ze willen dat ik het terug betaal ooit. Maar het maakt ze niet uit wanneer ( dit is heel fijn natuurlijk). Maar naar juni ben ik gaan inzien wat ik allemaal verkeert gedaan heb en dat het echt echtelijk was. Nu zit ik er alleen mee dat ik dit niet los kan laten en juist op dit moment voor mijn ouders de perfecte zoon wil zijn. Ik ruim nu veel op en kan amper stil zitten en tv kijken omdat ik dan bang ben dat ze denken dat ik niks doe. Mijn ouders weten dat ik niet lekker in mijn vel zit maar na de buiten wereld doe ik net alsof er niks aan de hand is ( ik wil niet dat mensen me zielig vinden). Daarnaast heb ik nu een half jaar vertraging aangevraagd voor school omdat ik mijn kennis wil uitbreiden en mijn herkansingen wil halen, alleen doordat ik in mijn hooft steeds denk van dat ik niet goed genoeg bezig ben en dat ik mezelf niet ben en dat ik de perfecte zoon moet zijn lukt het me half om met school bezig te zijn. Nu heb ik 2 weken geleden voor het laatste laten blijken hoe ik me voel thuis maar ik heb het idee als ik thuis vertel hoe ik me voel dat ze niet door hebben hoe erg het is en dus beter mijn mond kan houden want ik wil niet zielig doen. Daarnaast heb ik totaal geen rust onder mijn kont.

Ik ben laatst uit geweest en toen voelde ik me zo als het hoorde( had geen drank op) maar de dag ernaar was ik dat gevoel weer kwijt. Ik ben zo opzoek naar het gevoel van vroeger dat het juist niet lukt ofzo. Ik neem me heel veel dingen kwalijk maar kan ze bij niemand uiten. Ik heb een vriendin maar ik wil juist sterk zijn en niet overkomen naar mijn vriendin en familie alsof ik nu een watje ben. Is het voor mij slim om met een psycholoog te praten en wat moet ik dan zeggen? waar mee moet ik beginnen want ik heb het gevoel dat als ik na een psycholoog ga dat hij of zij denkt van hier kan ik niks mee. Zou iemand mij kunnen uitleggen wat een psycholoog doet en hoe ik uit kan komen. Ik ben volop bezig om mijn kring te vergroten. Dit lukt ook maar ik heb zelf het gevoel dat ik bij niemand me op me gemak voel en dat ik anders doe. En daarnaast ben ik vaak zo in gedachten dat ik domme opmerkingen maak of geheugenverlies lijdt. Ja ik weet dat ik mezelf dit half aangedaan heb. Daarom wil ik er juist in mijn eentje uit proberen te komen

Weet iemand wat ik moet doen ?? dankjewel alvast en sorry voor het lange bericht

groetjes anoniem!!
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Moet ik wel of niet naar een psycholoog? HELPP

Is het voor mij slim om met een psycholoog te praten en wat moet ik dan zeggen? waar mee moet ik beginnen want ik heb het gevoel dat als ik na een psycholoog ga dat hij of zij denkt van hier kan ik niks mee.
Na lezing van je verhaal heb ik de indruk dat je eigenlijk best wel weet waar de schoen wringt. Je weet heel goed wat je allemaal verkeerd hebt gedaan en dat je dat soort dingen niet meer moet doen. Je kunt natuurlijk altijd met een psycholoog gaan praten om nog meer inzicht in jezelf te krijgen en beter over je gevoelens te leren praten. Als je de stap gaat zetten om met een psycholoog te praten, geef ik je de raad om hier ook met je ouders over te spreken, want een deel van je problemen komt voort uit de manier waarop je met hun communiceert, of liever gezegd, niet communiceert.
* Liebe Macht Frei *

Terug naar “Persoonlijkheidsstoornissen”