Gebruikersavatar
Loes
Berichten: 733
Lid geworden op: 13 aug 2005 19:59

Ontwijkende persoonlijkheids stoornis. Re graag..

Ik wil de vraag stellen of er mensen zijn die te maken hebben met een partner met een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis.
Ik zou daar graag wat over willen horen waar je tegen aanloopt en hoe, met vooral het ontwijken, je er mee om gaat.
Hij kan zich helemaal afsluiten van zijn omgeving, dat houdt in dat hij ook antwoorden ontwijkt.
Een normale vraag resulteert heel vaak in totaal geen antwoord geven of in totale stilte blijven en niet of nauwelijks reageren.

Dit is na dat hij stopte met werken erger geworden OF meer op gaan vallen.
Hij gaat 1 x in de 3 weken met mij mee naar mijn behandelaar een SPV-er, dat was omdat ik de thuissituatie niet meer trok.

Mijn man heeft een uitnodiging gekregen voor diagnose en behandeling bij een andere, wel aanverwante GGZ. Eerst een intake gesprek maar het kan nog wel 4 weken duren voor de procedure opgestart wordt.

Het is al heel wat dat hij zelf in behandeling weer wil gaan maar..
Vorige behandelingen individueel kort/ ook de relatietherapie keerde hij veel in zichzelf, paste de dingen toe die hij als huiswerk mee kreeg, daar werd wel verschil duidelijk maar daarna zakte het weer weg.
Hij heeft nooit iets willen zeggen over hoe de therapie verliep waar hij wel graag van mij dat wilde weten.
Het stopte en wat hij wel zei toen, ik was uitgepraat er was niets meer te zeggen en er vielen grote stiltes.

Diagnose is al eerder gesteld door de relatietherapeut waar we 4 jaar terug de therapie hebben afgesloten.
Tussentijds heeft hij ook 10 sessies gehad individueel, ook hier werd dezelfde diagnose gesteld.

Ik loop zelf bij de GGZ, mijn diagnose is veranderd van Borderline/theatrale persh. stoornis in persoonl. heids stoornis NAO en milde depressie, waar het eerder een flinke langdurige depressie is geweest. Ik ikzelf kamp met o.a. in contacten, het wel willen maar ook weer afstoten, DAT is iets wat ik tot nu toe niet begrijp van mezelf.

Mijn man werkt sinds 4 jaar niet meer en is toen in een behoorlijke depressie terecht gekomen, dat is een hele zware tijd geweest, daarop kreeg hij last van angstklachten.
Nog gebeurd het dat hij opeens in een soort wat ingetogen paniek raakt in situaties.
Waar ergens naar toe toch wel gezellig was is hij al langer een zwijger.

Ik heb veel, heel vaak met hem gepraat, hij zegt dan wel 'ja' maar daar blijft het zo ongeveer bij.
Zelf zegt hij dat hij wel wil veranderen, ik reik vaak dingen aan, probeer hem te steunen maar waar blijf ik inmiddels, hoe leer ik omgaan hier mee.

Soms is hij weer helemaal aanwezig, dat kan één dag zijn of ongeveer 2 weken, dan veranderd hij weer.

Ik hoop op reacties en ook van mensen die dezelfde diagnose hebben en misschien iets kunnen zeggen waar ik iets aan heb.

[zucht]
Morgen zal de zon weer schijnen....
Gebruikersavatar
Zelfverbeteraar
Berichten: 6
Lid geworden op: 21 sep 2021 16:31

Re: Ontwijkende persoonlijkheids stoornis. Re graag..

Beste Loes,
Lastige situatie waar je in zit. Zelf zit ik nu in een diagnosetraject, maar mij is al verteld dat ik hoogstwaarschijnlijk de ontwijkende PS heb in combi met paranoide neigingen en misschien borderline, maar dat zouden enkele kenmerken kunnen zijn of anders een zeer secundaire diagnose, ik heb enorme leegte, impulsiviteit, woedeaanvallen ook, (borderlinesymptomen bij mij??). Maar de vermijdende PS heb zowieso ik zeker weten, herken ik ook 100%, dat is ook hoe mijn persoonlijkheid zich als enige manier naar buiten kan presenteren. In het verleden ben ik verkeerd gediagnosticeerd met autisme en heb dus 15 jaar met de verkeerde diagnose rondgelopen, al kon ik het juist ontzettend goed met deze mensen vinden, heel erg eerlijk en rechtvaardige mensen zoals ik ze ervaren heb.
Maar als ik zo lees dat jou man geen antwoord geeft op wat je zegt, niet reageert, dan doet dat me ook erg denken aan autisme zoals ik dat bij mensen met autisme zag heel vaak. Mensen met autisme reageren vaak niet, en sluiten COGNITIEF en (non)-verbaal dus niet aan.
Terwijl mensen met een ontwijkende PS zónder autisme wel onbereikbaar kunnen zijn in emotionele zin of tijdsens dissociatie of in angst iets vertraagd kunnen reageren, maar cognitief en verbaal gezien reageren ze gewoon adequaat op de omgeving.
Maar mensen met een ontwijkende PS zijn namelijk JUIST superbewust van de daden van de ander en daden van zichzelf, en ze reageren daar juist gelijk op om een ander niet teleur te stellen, zodat ze niet afgewezen worden, zo heb ik dat teminste heel erg. Ik ga juist op de omgeving in om niet afgewezen te worden, bij bekenden en naasten dan. Bij onbekenden houd ik volledig afstand en ben ik altijd kwaad en onbereikbaar, zonder dat dat mijn intentie is, maar dat is de ziekte nou juist.
Maar heel veel mensen die de diagnose ontwijkende PS hebben, hebben het samen met autisme namelijk, het gaat vaak samen, al hoeft dat voor een groot deel van de mensen zeker niet zo te zijn. Dus samengaan kan bij hem, ik vermoed aan zijn klachten en symptomen te lezen dat hij idd de ontwijkende PS sowieso heeft, maar heb je weleens ingelezen toevallig over autisme bij mannen, en welke problemen of eigenschappen dat geeft in een relatie? Misschien herken je het wel, of misschien niet, uiteraard kan ik daar voor hem en jullie geen oordeel over geven.
Maar het feit dat hij niet reageert en helemaal niks terug zegt, DAT DEEL van zijn gedrag doet me aan autisme denken en absoluut niet aan de ontwijkende PS op zichzelf alleen staand, en het zou ook een middelmatig of zwaardere vorm van autisme kunnen zijn, aangezien mensen met een hele lichte vorm van autisme over het algemeen goed adequaat reageren op de omgeving.

Tips die ik je kan meegeven voor jezelf en voor je man, vanuit (mijn) ontwijkende PS gezien:
-Zorg dat hij genoeg tijd en ruimte voor zichzelf heeft, of dat hij er af en toe een paar dagen uit kan, om emotioneel tot zichzelf te komen.
-Probeer niet te emotioneel of niet heel aanwezig te reageren, en vooral niet vaak, al is dat met borderline symptomen erg moeilijk, dat herken ik ook wel. Communiceer zakelijk, rustig maar vriendelijk
-Kijk niet te vaak te intens in de ogen, dat kan bedreigend overkomen in geval van ontwijkende PS hebben.
-Zorg dat jijzelf en jou man zo onafhankelijk mogelijk leven, dus ieder moet ook zijn eigen leven hebben, hij moet minder afhankelijk worden.
-Confronteer hem niet met zijn ontwijkende PS gedrag, hier heeft hij geen grip op, hierdoor zal hij zich zwaar afgewezen voelen en contact met je ontwijken, ook al bedoel je het telkens heel goed. Goed bedoelde kritiek vanuit een ander, dat ziet hij als een groot falen en tekortschieten van zichzelf, ook omdat hij er bijna helemaal niks aan kan doen en geen grip op zijn gedrag en gevoelens heeft, op het moment dat hij in een pathologisch moment zit sociaal gezien.
-Hij voelt jou waarschijnlijk zeer zeer sterk aan hoe jijzelf in je vel zit, en jij voelt dat ook bij jezelf, maar hij weet ook hoe hijzelf in zijn vel zit met zijn PS meestal slecht dus. Omdat hij sociaal zeer angstig is, wordt hij daar misschien ongemakkelijk van dat hij jullie gezamelijke energie extreem sterk aanvoelt, want dat voelt hij echt zonder twijfel. Probeer daar met hem over te praten, over jullie, over hoe jullie je voelen. Let op: Met mensen met autisme kan dat echt onmogelijk zijn, bij een kleiner deel van de autistische personen.

(autisme-tips, mocht dat bij hem óók van toepassing zijn):
-Wees duidelijk en letterlijk.
-Zorg voor overzicht over levensgebieden en planning, hij moet dus weten wat er in de toekomst komt concreet voor een tijdje vooruit gepland telkens.
-Gebruik geen halve zinnen of enkele woorden om iets duidelijk te maken of om iets te willen, geen dubbele bodems, geen nonverbale signalen. maar wees concreet met hele zinnen en letterlijk, geen symbolentaal waar hij moet ontrafelen wat je bedoelt .
-Oogcontact is ook hier lastig voor de andere partij vooral, maar niet vanwege angst voor oogcontact, maar omdat de behoefte er niet is en ze niet zo in elkaar zitten, forceer het dus zeker niet, want de meeste mensen met autisme vinden het niet prettig als ze daartoe gedwongen worden.
-Doe niet aan stille hints, want die pakken mensen met autisme met mondjesmaat op, en velen ook nooit.
-Geef genoeg tijd en ruimte voor hemzelf, ook in dit geval, om prikkels te laten verwerken.
-Probeer zijn manier van waarnemen en denken te achterhalen hoe hij cognitief en verbaal in elkaar zit.
-Hij mist met autisme veel (sociale) signalen, neem hem dat niet kwalijk, desnoods opbouwende feedback die hem ook helpt, er mag geen dwang achter zitten. Vaka hoef je het ziet te zeggen maar te accepteren, dat kan ook voor zijn eigenwaarde vaak beter zijn
-Confronteer hem niet (continue) met zijn tekortkomingen, want dan klappen mensen met autisme volledig dicht.

Mocht je vragen hebben, laat het me dan gerust weten Loes, groetjes
Gebruikersavatar
Aafje1
Berichten: 2
Lid geworden op: 17 jan 2022 02:15

Re: Ontwijkende persoonlijkheids stoornis. Re graag..

Vanuit mijn eigen ervaringen heb ik er moeite mee alles wat een beetje afwijkt in de persoonlijkheid gelijk een stoornis te noemen. Dit gedrag kan ook gewoon bij jouw man passen. Blijft dat hij wel aangeeft er iets aan te willen doen en ook gewoon een flinke depressie lijkt te hebben. Hoe gaat het nu?

Terug naar “Persoonlijkheidsstoornissen”