nikki

bingo in mijn hoofd

Hoi,
Ik ben al vanaf me 13e in behandeling bij verschillende GGZ instellingen. Toen ik een jaar of 19 was heb ik de diagnoses gekregen. Hoofdiagnose is borderline, daarnaast nog dysthyme stoornis, depressie, obsessief-compulsieve stoornis. Ik ben nu inmiddels 21 jaar en dus al weer een hele tijd verder. Ik heb al erg veel behandelmogelijkheden geprobeerd, alles had op korte termijn effect, maar op de lange termijn kwam ik steeds in hetzelfde probleem terecht. Hieronder heb ik geschreven hoe voor mij het leven voelt en wat er gebeurt met mijn gevoel en gedachtens. Heeft iemand misschien nog tips? op het moment ben ik nogal hulpeloos en machteloos.

De bingokaart is leeg. Ik voel me gelukkig en kan de hele wereld aan. Eindelijk kan ik al het negatieve in me leven afsluiten en aan een nieuwe start beginnen, een nieuwe lege kaart. Met volle moed er tegen aan. Ik ga dit gewoon even doen en zit vol met nieuwe ideeën en plannen. Ik zie mijn gelukkige toekomst al helemaal voor me. Eindelijk is hij leeg en blijft hij leeg, wat een opluchting... IK kan de hele wereld aan !!!

Vandaag zijn er wat nummertjes gevallen op mijn bingo kaart, he wat een pech. Pfff balen zeg... maar ja bij iedereen vallen wel wat nummertjes, gewoon laten en weer verder gaan. Het zal wel blijven bij een paar nummertjes, daar ga ik me niet druk over maken, het komt wel goed. zo nu heb ik weer even een beetje adem.

Ownee he, daar gaan we weer. Waarom moet dit nou altijd. De eerste rij van me bingokaart is inmiddels vol. Wat een ellende zeg, het worden weer zware dagen die ik niet wil. Ik probeer de nummers weg te vegen, maar het lukt niet. Na een aantal uren/dagen is het me gelukt om de nummers stabiel op de kaart te leggen, ik kan weer even ademen. Zo nu ga ik ervoor zorgen dat er geen nummers meer bij kunnen komen.

Hoe kan dit nou, ik ben amper een week verder en de tweede rij van me bingokaart is alweer gevuld met nummertjes. Ik wil dit niet, ga weg, het doet zeer. Waarom heb ik zoveel verdriet, waarom komen jullie mij elke keer weer plagen. Ik haat jullie. Na veel inspanning is het me weer gelukt ze een beetje stabiel te leggen, maar het ging moeilijker dan de vorige keer en het is niet helemaal gelukt. Er is een enkel nummertje dat zachtjes blijft bewegen. Maar vooruit, oke me dagen zijn voor het grote deel een beetje rustig, ben dan wel niet super gelukkig, maar ik heb weer een kleine adem. Nu ga ik er egt voor zorgen dat er geen derde rij komt, mijn kaart heeft 5 rijen maar hij mag absoluut niet verder komen dan deze 2e rij. Ik ga er alles aan doen om dit te voorkomen. Als ik maar hard genoeg me best doet lukt het me wel. Ik heb weer een beetje vertrouwen in mezelf.

WAT, NEE, WAAROM, HOE, EN NU...... HELP HELP HELP.... plotseling heb ik een volle bingo kaart. Ik weet niet meer wat ik moet doen, ik heb zoveel gevoelens, zoveel gedachtes... ik weet niet wat ik ermee moet. Ik voel zoveel verdriet, maar waarom, waarvan... ik weet t niet... ik wil dit niet.. ga weg, rot op stomme nummers. Ik wou gewoon gelukkig zijn. Een gewoon normaal gemiddeld mens, ga weg stomme nummers, ik haat jullie. Waarom komen jullie op mijn bingo kaart, niet weer he, nee niet weer. Er gaan minuten, uren, dagen en weken voorbij met een volle bingo kaart, alle nummers zijn aan het bewegen en ik probeer met alle macht de nummers stil te leggen en te verwijderen. Het lukt me maar niet, ik raak er erg gefrustreerd van en wil er niet meer tegen vechten.
Een hele tijd later... WOOOOH mijn bingo kaart is leeg, YES WOEHOE, I DID IT.... en zo begin ik weer bij het begin van het verhaal, bij de lege bingo kaart.
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: bingo in mijn hoofd

nikki schreef:Hoi,
Ik ben al vanaf me 13e in behandeling bij verschillende GGZ instellingen. Toen ik een jaar of 19 was heb ik de diagnoses gekregen. Hoofdiagnose is borderline, daarnaast nog dysthyme stoornis, depressie, obsessief-compulsieve stoornis. Ik ben nu inmiddels 21 jaar en dus al weer een hele tijd verder. Ik heb al erg veel behandelmogelijkheden geprobeerd, alles had op korte termijn effect, maar op de lange termijn kwam ik steeds in hetzelfde probleem terecht. Hieronder heb ik geschreven hoe voor mij het leven voelt en wat er gebeurt met mijn gevoel en gedachtens. Heeft iemand misschien nog tips? op het moment ben ik nogal hulpeloos en machteloos.
Hoi Nikki,
welkom op het forum...!
En rot, dat je je ondanks alle therapieen en alle pogingen die zouden moeten helpen, toch machteloos en hulpeloos voelt!
Weet je, of een van je behandelaars ooit gekeken heeft naar het etiket "bipolaire stoornis"? (Ooit bekend als manisch/ depressieve stoornis)?
nikki schreef:De bingokaart is leeg. Ik voel me gelukkig en kan de hele wereld aan. Eindelijk kan ik al het negatieve in me leven afsluiten en aan een nieuwe start beginnen, een nieuwe lege kaart. Met volle moed er tegen aan. Ik ga dit gewoon even doen en zit vol met nieuwe ideeën en plannen. Ik zie mijn gelukkige toekomst al helemaal voor me. Eindelijk is hij leeg en blijft hij leeg, wat een opluchting... IK kan de hele wereld aan !!!
Dit lijkt me een heel fijn gevoel.
Ik vind het ook heel creatief, om het in de termen van de bingokaart te gieten.

Maar als je dit gevoel hebt, "komt het dan ergens van weg"?
Heb je dan zojuist een groot probleem opgelost, een confrontatie waar je tegen opzag achter de rug, iets van zo'n soort - of overkomt dit gevoel je spontaan...?
nikki schreef:Vandaag zijn er wat nummertjes gevallen op mijn bingo kaart, he wat een pech. Pfff balen zeg... maar ja bij iedereen vallen wel wat nummertjes, gewoon laten en weer verder gaan. Het zal wel blijven bij een paar nummertjes, daar ga ik me niet druk over maken, het komt wel goed. zo nu heb ik weer even een beetje adem.
Er zijn psychologen die "relativeren" verkopen als een serieuze therapievorm.
Natuurlijk kan het zin hebben, om "een muis een muis te laten" en er geen olifant van te maken.
Maar als jij deze cyclus al -tig keer hebt gehad, vind ik dit relativeren eerlijk gezegd vooral een soort veredeld, cognitief- gedragstherapeutisch de kop in het zand steken. Struisvogelpolitiek, dus.

Zoals je het hier beschrijft, "valt" er gedoe op je bingokaart. Bijna: het valt uit de blauwe lucht. Je omschrijft het als domme pech (wat in mijn oren klinkt als "iets waar je niets aan kunt doen").
Is dat ook idd zo voor jou?
Is dat ook de hulpeloosheid en machteloosheid, waar je hierboven over schreef...?
Want zonder reden, oorzaak, aanleiding, etc.etc. merken, dat dingen is beginnen te gaan, is verre van leuk. (Om van de bijbehorende machteloosheid nog maar te zwijgen: machteloosheis is LOEIzwaar!!)
nikki schreef:Ownee he, daar gaan we weer. Waarom moet dit nou altijd. De eerste rij van me bingokaart is inmiddels vol. Wat een ellende zeg, het worden weer zware dagen die ik niet wil. Ik probeer de nummers weg te vegen, maar het lukt niet. Na een aantal uren/dagen is het me gelukt om de nummers stabiel op de kaart te leggen, ik kan weer even ademen. Zo nu ga ik ervoor zorgen dat er geen nummers meer bij kunnen komen.
Op zich goed, dat je op geven moment "weer kunt ademen" - maar voor mijn geestesoog beschrijf je hier het afglijden naar 'de plek waar je niet wilt zijn', zonder dat je er al te veel grip op hebt.
Heb je handvaten geleerd in therapie?
(Of heb je bakken trucs geleerd, die dus stuk voor stuk niet helpen in deze fase...?)
nikki schreef:Hoe kan dit nou, ik ben amper een week verder en de tweede rij van me bingokaart is alweer gevuld met nummertjes. Ik wil dit niet, ga weg, het doet zeer. Waarom heb ik zoveel verdriet, waarom komen jullie mij elke keer weer plagen. Ik haat jullie.
Er zijn therapievormen, waarin mensen worden uitgenodigd om het gesprek aan te gaan.
Jij haat datgene, dat jou komt plagen.
Wat zegt "dat gevulde nummertje" terug...?

Jij ervaart pijn en verdriet. Wat voor "vorm" heeft die pijn, of wat gebeurt er met je in dat verdriet...?
nikki schreef:Na veel inspanning is het me weer gelukt ze een beetje stabiel te leggen, maar het ging moeilijker dan de vorige keer (....) mijn kaart heeft 5 rijen maar hij mag absoluut niet verder komen dan deze 2e rij. Ik ga er alles aan doen om dit te voorkomen. Als ik maar hard genoeg me best doet lukt het me wel. Ik heb weer een beetje vertrouwen in mezelf.
Oej - heel erg rot, als je gelooft "dat het moet lukken, als je maar hard werkt" - terwijl je ervaring is, dat het dus niet werkt!!!
(De manier, om jezelf een minkukel te gaan vinden!)

nikki schreef:WAT, NEE, WAAROM, HOE, EN NU...... HELP HELP HELP.... plotseling heb ik een volle bingo kaart. Ik weet niet meer wat ik moet doen, ik heb zoveel gevoelens, zoveel gedachtes... ik weet niet wat ik ermee moet. Ik voel zoveel verdriet, maar waarom, waarvan... ik weet t niet... ik wil dit niet.. ga weg, rot op stomme nummers. Ik wou gewoon gelukkig zijn.
Naar hoor!!
En heb je troost gekregen, als je helaas weer op deze plek bent aanbeland...? Want als je als mens zo ongeveer onder de veot wordt geloen door allerlei gevoelens en gedachten, is het nou niet direct aan de orde, dat jijzelf van alles en nog wat hoort te gaan doen.
Dan hoor je steun te krijgen.
nikki schreef:Er gaan minuten, uren, dagen en weken voorbij met een volle bingo kaart, alle nummers zijn aan het bewegen en ik probeer met alle macht de nummers stil te leggen en te verwijderen. Het lukt me maar niet, ik raak er erg gefrustreerd van en wil er niet meer tegen vechten.
Een hele tijd later... WOOOOH mijn bingo kaart is leeg, YES WOEHOE, I DID IT.... en zo begin ik weer bij het begin van het verhaal, bij de lege bingo kaart.
...en als ik dit verhaal zo lees, zou ik bijna gaan denken, dat je verzet opgeven tegen alle ellende "en de rotzooi maar te laten gebeuren" een onderdeel is, van hoe de bingokaart uiteindelijk weer leeg wordt.
(Let wel: OF dat idd zo is, is een hele grote vraag!!)

Op basis van al dit "geschommel" snap ik het etiket borderline wel - maar er was een tijd, dat borderline vooral een restcategorie was. (De psychiater Thomas Rinne heeft een keuige onderverdeling in 4 groepen gemaakt - dan is het tenminste duidelijk. Dan wordt het een echte diagnose, ipv een geplakt etiket.)
Dysthymie en depressie zijn mino f meer varianten op hetzelfde thema, maar verklaren de zonniger begin/ eindfase in je verhaal, de lege bingokaart niet.
OCS is een variant op angststoornis. (Een soort angst voor de angst, die je dan bezweert met 'rituelen', in de boekjes gaat het dan vaak over poetsen, handen wassen, controlerne of de deur diht is - echt dicht! etc.)
Je zou kunnen zeggen, dat je bang bent voor de volle bingokaart en daar "obsessief" tegen vecht.
Nou, je hebt groot gelijk en dat lijkt me op zich helemaal geen stoornis. (Maar het zou uiteraard wel zaak zijn, als de bingokaart min of meer leeg bleef, of van leeg naar matig gevuld naar leeg en terug, etc.)

Terug naar “Persoonlijkheidsstoornissen”