Hey,
Ik ben een jongen van 16 en de reden dat ik hier zit is omdat ik me soms vreemd voel/gedraag. Soms vraag ik me wel eens af of ik meerdere persoonlijkheden zou kunnen hebben, maar volgens de symptomen van de meeste persoonlijkheidsstoornissen zal dat niet... Maar toch doe ik mijn verhaal hier.
Ik merk dat ik gedurende een dag in verschillende "toestanden" bevind, maar dit kan ook per dag verschillen en dat ik gewoon voor een hele dag in dezelfde "toestand" zit. Ik heb autisme (syndroom van Asperger) en NLD. Sindskort (afgelopen kerstvakantie) ben ik begonnen met anti-depressiva (Sertraline) en Methylfenidaat. Omdat ik depressief werd vanwege "liefdesverdriet" ben ik dus met de Sertraline gestart.
Nu, voelt het alsof alles goed is en beter is, wat natuurlijk een fijn gevoel is (wat grotendeels door de medicatie komt). Minder stress met m'n examens, minder verplichtingsgevoel etc.
Als iemand zou vragen: Wat is je karakter? Dan zou ik hier geen duidelijk antwoord op kunnen geven.
Vroeger toen ik jonger was, was ik verlegen, stil, en vond het erg spannend om met meisjes op te schieten... Ook werd ik op de basisschool belachelijk gemaakt etc. Vanaf groep 8 ben ik dus therapie gaan volgen en ben veel geholpen door cursussen etc. en voel me nu veel beter dan eerst.
Nu, ben ik bijna klaar met de 4e klas en kan ik soms heel duidelijk zeggen wie ik ben, maar soms ook niet... Ik zal eerst wat meer over m'n "gewone" karakter vertellen: Ik kan veeeel beter met meiden opschieten, al heb ik meestal wel relatieproblemen... Ik ben open, spontaan, en kan met vreemde mensen ook goed praten. Ik heb soms echt veel zelfvertrouwen en weet dat ik dingen kan en ben ik zeker van mezelf. Op dit moment, nu ik dit bericht schrijf zit ik dus in m'n normale "toestand" en zul je misschien zien dat ik dit bericht op een zelfverzekerde manier schrijf dan wanneer ik in m'n andere "toestand" zit. Meiden die ik leuk vind en waar ik contact mee heb (dat zijn er maar 2 op dit moment) vinden me heel lief en hartstikke aardig en willen me altijd helpen als er wat is (wat natuurlijk fijn is).
Nu komt echter m'n andere "toestand":
Ik maak de dag mee, alsof het een droom is. Ik ben me bewust van m'n andere "toestand" en dat het niet de normale "ik" is. Ik denk anders over dingen en heb een andere mening over zaken dan wanneer ik in m'n normale toestand zit. Ik kom onverschillig over en ben vaak snel gestresst of boos. Ik ben niet depressief. Soms kan ik het niet laten om met een meisje te praten dat ik leuk vind en haar om hulp te vragen als ik in deze toestand zit omdat ik me raar voel. Later, in m'n normale toestand krijg ik spijt dat ik haar lastig val en soms "boos" tegen haar doe omdat ik dan weer in m'n andere toestand zit.
Soms heb ik dan ook een toestand dat ik juist heel blij ben, en om veel dingen kan lachen, waar ik in m'n andere toestand boos om zou kunnen worden... Ik en anderen begrijpen me niet en wil het aan mensen uitleggen zodat ze het begrijpen...
Maar wat is dit nou eigenlijk? Ik ben me gewoon bewust van de werkelijkheid, en dat ik in een andere toestand ben. Heeft iemand een idee?