Gebruikersavatar
Glorious
Berichten: 56
Lid geworden op: 13 mar 2013 23:45
Locatie: Aalsmeer

Is dit normaal?

ok ehm, dit wordt een lang verhaal ;x

Ik heb bepaalde gedachtes, en ik vraag me gewoon af of dat normaal ofzo is en of andere dat ook hebben. Jongen 16 jaar.

Sinds ongeveer een jaar terug heb ik een meisje ontmoet wat deed aan zelfverminking (snijden), ik praatte erg veel met haar en ik vond haar situatie erg interessant en wou er ook steeds meer van weten (vond haar leuk, denk ik). Uiteindelijk kreeg ik haar zover om een foto van haar littekens naar mij te sturen (ik was heel erg geobsedeerd hiermee, geen id waarom). Ik kreeg dus een foto binnen en er bleke woorden als 'hate' en dergelijke dingen in haar benen te staan, en hier begint het. Ik zag die foto en mijn hart begon 2x zo hard te kloppen en ik begon zelfs te glimlachen, het leek wel of ik het leuk vondt? Ik bleef met haar praten maar ik ging me anders gedragen (oja ze is schizofreen btw) ik maakte telkens opmerkingen waarvan ik wist wat ze niet leuk vond omdat ik ervan genoot om haar boos te zien. Zij was eigenlijk het begin hiervan, elke keer als ik verhalen hoorden van mensen waaran ouders overleden of dergelijk was het wel of ik het leuk/grappig vond. Ik dacht dus dat ik met een probleem zat. Voordat mensen gaan denken dat ik een of andere martelaar ben, ik ben met vrienden enzo altijd hyper en blij enzo. Ik vond mezelf best f*ked up maar ik deed er niks mee. Ik kreeg ook steeds maar gedachtes als van; als ik morgen wakker word en iedereen is dood, best interessant. Ik gedraag me alsof leven niks voorstelt en alsof de dood nieteens zo erg is.

Ik ben vroeger eerder bij de jeugdzorg geweest omdar ik vaak chagrijnig was op een leeftijd waarbij je buiten hoort te spelen etc (10 jaar?). Ik vind mentale dingen nogal interessant dus ben ik een beetje gaan opzoeken wat ik dacht wat er met me aan de hand was, kwam alleen uit op sadisme wat voor een deel wel aardig klopt maar dat is niet al te raar bij jongens van mijn leeftijd (mensen die vallen etc, bloopers je weet het wel). Maar ik had echt het idee dat er wat anders was, alsof er een soort donkere kant van mij is.

Ik lees deze hele tekst weer helemaal opnieuw en denk bij mezelf, waar ben ik mee bezig? Ik voel me net meerdere personen die niks met elkaar te maken willen hebben. Wat is dit? In het openbaar merk je hier niks van want ik kleed me ook gewoon normaal en gedraag me niet anders als anderen maar ik heb een soort oorlog in mijn hoofd. Ik ben echt een music addict en mijn stemming word echt bepaald door wat ik hoor dus misschien moet ik een tijdje geen muziek luisteren? Ik hoop dat jullie me hierbij kunnen helpen.

En ja mijn verhaal is erg vaag ik weet niet precies hoe ik het anders moet beschrijven.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Is dit normaal?

Je verhaal klinkt heel eerlijk en oprecht, dat vind ik wel moedig en knap van je, zoals je dat beschrijft. Je hebt het over een donkere kant in jezelf, een kant die dood interessant vindt, die pijnlijke dingen, emoties van anderen boeiend vindt. Je beschrijft jezelf als fucked up omdat je kennelijk dat ook weer niet zo heel erg fijn vindt van jezelf dat je dit hebt en ervaart in jezelf.

Laat me je gerust stellen, dat je een donkere kant hebt, is een normaal menselijk gegeven. Mensen die zeggen dat ze 'm niet hebben daar moet je pas echt bang voor zijn. Die hebben 'm verdrongen, weggestopt of dragen enkel een sociaal wenselijk masker om die donkere kant maar vooral niet te hoeven voelen of laten zien. Echter dat wat weggestopt en onderdrukt wordt is doorgaans het meest schadelijk en komt op de meest ongewenste en onverklaarbare momenten plotseling naar buiten in heftige buien of gedrag.

Dat wat jij ervaart, de intresse, het boeiend vinden van de donkere dingen in het leven is een normale ontwikkeling van jongens en meiden van jouw leeftijd. Je ziet ze vaak gothic worden of ze krijgen plotseling interesse in Metal of Satanisme of iets dergelijks. Bij volwassenen zie je dit ook vaak nog terug in wat meer sociaal gemaskeerd gedrag zoals in seks of bij een ongeluk. Als er ergens een ongeluk gebeurt dan gaat iedereen langzamer rijden en krijg je een "kijkersfile" bijvoorbeeld. Mensen zijn geintrigeerd door het ongeluk, bloed, misschien wel een lijk wat daar ligt. Het heeft een donkere aantrekkingskracht en roddelbladen, tijdschriften en tv programma's zoals harde documentaires, bloederige actiefilms of RTL boulevard verdienen er dik geld mee met die fascinatie.

Alle mensen hebben ook verschillende persoonlijkheidsdelen in zich zitten. Er zijn hele psychologische richtingen op gebaseerd zoals de Voice Dialogue of de Transactionele Analyse. Als je daar op Googled zul je zien dat het een normaal verschijnsel binnen de menselijke psyche is.

Maak je niet al te veel zorgen over je donkere kant wat dat aan gaat. Het wordt pas echt zorgelijk als je zelf in mensen gaat snijden, dieren gaat mishandelen of over gaat tot brandstichtingen..

Ik heb wel een paar vragen over je tekst.
ik maakte telkens opmerkingen waarvan ik wist wat ze niet leuk vond omdat ik ervan genoot om haar boos te zien.


Wat maakte dat je genoot als je haar boos maakte? Vond je de blik op haar gezicht leuk, de woordenwisseling, de discussie? Wat vond je van haar verder? Deed ze je aan iemand denken? Was het experimenteren tot hoever je kon gaan? Wilde je haar iets vergelden omdat ze jou pijn had gedaan? Probeer eens onder woorden te brengen wat je het deed met jou.
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
Glorious
Berichten: 56
Lid geworden op: 13 mar 2013 23:45
Locatie: Aalsmeer

Re: Is dit normaal?

Dat meisje dat was nogal speciaal voor me, ik vond haar echt leuk als in verliefdachtig leuk. Alleen het probleem was dat ze dus schizofreen is dus in het begin lette ik echt heel goed dat ik haar niet kwetste. Ik zeg dit nu wel allemaal over haar maar op school is ze best populair en heeft ook gewoon vrienden. En dan ga ik nu je vraag beantwoorden; waarom genoot ik er zo van haar boos te zien?

Een van de redenen was dat ze dus uiteindelijk een vriendje kreeg, het deed me niet zo veel maar bleef toch in mijn gedachten. Maar het belangrijkste was dat ik het gewoon leuk vond om zo'n impact op iemand te hebben, in de macht dus hebben zegmaar. Ik vond het leuk met haar gedachten te spelen en haar emoties te kunnen beheersen. Ik ben nachten wakkergebleven om met haar te sms'en maar toch vond ik het echt prachtig om haar kapot te maken. Het was vooral hoe ze erop reageerden; ik maakte een opmerking als 'hoer' ofzo en ze draaide helemaal door, ik zei amper wat dan en liet haar lekker praten. Het opvallende was dat hoe vaak ik zulke dingen ook zei zij eindigde altijd met "maar ik vergeef je want ik geef om je". Het klinkt misschien raar maar ik vond het echt zo leuk dat ik echt hyper werd enzo. Als ze verdrietig was en bij mij kwam janken was het echt een toppunt voor mij, ik ben bewust dat iedereen een donkere kant heeft maar dit voelt echt anders. Ik houd van verdriet, ik wil anderen in pijn zien en als dat nou om een dood familielid is of wat anders, het maakt me niet uit; ik wil pijn zien. Ik heb zelf ook moeite met emoties tonen, volgens mijn ouders ben ik trouwens gewoon koud en emotieloos. Ik vind het gewoon erg leuk als er vervelende dingen gebeuren, ookal is het bij iemand die ik ken.

Ik heb een ontzettende haat aan blij zijn, als mensen om mij heen blij zijn heb ik soms echt de neiging om ze iets aan te doen. Ik vind zelf dat mensen te blij zijn. Ik weet niet wat het is, ik ben niet depressief ofzoiets maar ik voel me gewoon vol met haat.
quodpersortem

Re: Is dit normaal?

En als iemand hetzelfde bij jou doet, vind je het dan nog fijn?
Gebruikersavatar
Glorious
Berichten: 56
Lid geworden op: 13 mar 2013 23:45
Locatie: Aalsmeer

Re: Is dit normaal?

dat is een goede vraag,

Nooit heb ik iemand zo goed gekent dat ze me pijn zouden kunnen doen met woorden, ik wors natuurlijk op school zoals elke scholier weleens beet genomen (aan tas trekken etc) maar dat doet me biks. Ik heb ervaring met snijden maar dat was puur omdat ik wou weten hoe het was. Ik kan hier erg moeilijk antwoord op geven omdat ik nooit echt een conflict met iemand anders heb gehad en niemand vraagt persoonlijke dingen aan mij. En of ik het zelf fijn zou vinden als er iets vervelends gebeurt? Ik heb vaak dezelfde droom dat ik word bedreigd met een mes en dat ik daadwerkelijk gestoken wordt, dat ik vervolgens dat mes eruit haal en diegene afmaak (ehh ik wil geen moordenaar ofzo zijn maar ik zou als iemand zoiets bij mij flikt geen seconde twijfelen). En als we het over fysieke pijn hebben, nee dat doet me niks. Pijn geeft je het gevoel dat je er echt bent en daar verlang ik naar.
quodpersortem

Re: Is dit normaal?

Dus als ik het goed begrijp, automutileer je niet regelmatig/heb je het maar eens geprobeerd?

En dat pijn je het gevoel geeft te leven, is dat wanneer jij anderen pijn doet of jezelf?

Wat doet het met je als je hier op het forum leest over mensen die zichzelf pijnigen? Krijg je er dan hetzelfde gevoel bij als toen je vriendin het deed, of was dat anders omdat je haar goed kent?

Waarom stellen anderen je nooit persoonlijke vragen? Heb je wel vrienden/andere sociale contacten buiten dat ene meisje om? En hoe zijn je relaties met andere mensen? Gaat dat wel een beetje of loopt dat stroef?
Gebruikersavatar
Glorious
Berichten: 56
Lid geworden op: 13 mar 2013 23:45
Locatie: Aalsmeer

Re: Is dit normaal?

Ik zie het niet als mezelf straffen, ik heb mijzelf vaker pijn gedaan maar het voelt alsof het niks is. Ik ben bijvoorbeeld op vakantie een tijd ziek geweest en ik sliep dus 4 dagen bijna de hele tijd, op het moment dat ik mij eindelijk beter voelde en we naar huis gingen heb ik thuis mezelf gewoon gesneden om wakker te worden, ik ben ook gewoon meteen daarna met vrienden gaan hangen. Ik heb ook genoeg sociale contacten en kan normaal met mensen omgaan.

Ik heb nog geen verhalen gelezen van mensen die snijden hier.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Is dit normaal?

Alleen het probleem was dat ze dus schizofreen is dus in het begin lette ik echt heel goed dat ik haar niet kwetste. Ik zeg dit nu wel allemaal over haar maar op school is ze best populair en heeft ook gewoon vrienden.
Je hebt het er over dat ze schizofreen is. Hoe kom je erbij? Schizofrenie is iets wat een uitgebreide diagnosticering nodig heeft. Iemand die populair op school is en vrienden heeft, klinkt niet als een schizofreen.
waarom genoot ik er zo van haar boos te zien?

Een van de redenen was dat ze dus uiteindelijk een vriendje kreeg, het deed me niet zo veel maar bleef toch in mijn gedachten. Maar het belangrijkste was dat ik het gewoon leuk vond om zo'n impact op iemand te hebben, in de macht dus hebben zegmaar.


Je vertelt dat ze op een goed moment een vriendje kreeg. Dat was voor jou een reden om haar boos te maken. Je zegt wel dat het je niet zoveel deed maar wat je doet laat iets heel anders zien. Je gedrag klinkt als wraak gedrag. Zij deed jou pijn (maar op een of andere manier heb je die pijn gelijk weggedrukt?) en dan wilde je haar boos maken, een impact op haar maken (vergelding?), macht hebben op emotioneel vlak.

Het feit ook dat je jezelf meermaals hebt gesneden, lijkt er op te duiden dat je moeite hebt met emoties, gevoelens uiten. De innerlijke pijn zit vast van binnen en wordt niet geuit via taal. Om toch die pijn "handen en voeten" te geven ga je je snijden. Althans dat is wat ik er uit haal.

Wat is er bij jou vroeger gebeurd dat je nu zo weinig emotie/gevoel ervaart? De droom van de bedreiging met het mes, lijkt ook te vertellen dat er iets is wat je is aangedaan. Iets wat enorm pijn heeft gedaan of waar je angst voor hebt gehad. In de droom neem je letterlijk het heft in handen. Ook hier weer het thema mes/snijden. Je bent vast niet alleen bij jeugdzorg geweest omdat je af en toe chagerijnig was. Als dat de reden zou zijn dan zouden alle pubers bij jeugdzorg moeten zitten ;)
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
Glorious
Berichten: 56
Lid geworden op: 13 mar 2013 23:45
Locatie: Aalsmeer

Re: Is dit normaal?

-zit hier een half uur lang te tikken sluit mn internet opeens af en is alles weg, damn-

Ik was idd niet het zonnetje toen ik wist dat ze een vriendje had maar die kwam pas een half jaar nadat ze haar littekens had laten zien. Ik weet zelf ook niet wat ik erbij moet denken, mijn ouders weten wel dat ik heel simpel omga met overleden opa's en oma's maar meer niet. Ik wil niet gemarkeerd worden als gek dus ik houd me nogal stil thuis. Ik intimideer mijn ouders wel vaak door opeens erg brutaal te doen en ze dan recht in de ogen te kijken, docenten kunnen er niet tegen maar mijn ouders blijkbaar wel.

Over de jeugdzorg, toen ik rond de 8 was begon ik me opeens anders te gedragen. Ik ging zwarte kleren dragen en stond nogal bekend als iemand waarvoor de kleinere kinderen bang voor waren (ookal ben ik helemaal geen brede kast ofzo). Uiteindelijk ging het zo ver dat ik en een maat van me aan de hele klas moesten uitleggen dat wij niemand iets deden, blijkbaar voelde mensen zich door mij bedreigd? Ik zag er niet als een gezellige jongen uit en dat merkte je ook, ik was op mijn 8e al constant aan het worstelen met mijn gedachten en ging steeds minder praten. Mijn moeder had iets gelezen over een kinderpsychiater en vond het wel iets voor mij ofzo. Ik dus met mn luie kop naar de jeugdzorg, niet zonder tegenstribbelen hoor, ik kon mijn moeder wel vermoorden. Moest ik elke woensdag 2 uur lang met wat rare vogels praten, in andere woorden niks voor mij. Het was een soort groepsgebeuren bij de jeugdzorg en ik zat met stotterende gasten die gepest werden, moest ik gaan leren hoe ik tegen een pestkop moest optreden of dergelijks. Daarna is er niks verandert tot op de dag van vandaag. Je zegt dat elke puber daar dan zou moeten zitten maar dit was rond de leeftijd van 10.

Over dat mes gebeuren, er zijn met mij geen vervelende dingen gebeurt alleen was ik wel zo slim om een horrorfilm over een moordende pop met een keukenmes te kijken toen ik rond de 7 was (Child's play, met die enge pop ken je vast wel). Ik heb daardoor echt 2 jaar lang geen oog dicht gedaan (nogsteeds kijk ik geen pop aan).

Ik houd van slapen, ik slaap het liefst de hele dag en ik droom bijna nooit. Maar als ik droom is het een horrorfilm, er is altijd een pop met een mes of een klein meisje met lang zwart haar wat achter me aan zit. Standaard nachtmerries

En dan nu het snijden, ik doe het omdat ik me er beter van ga voelen. De meesten doen dat om alles om zich heen te vergeten maar dat heb ik niet. Ik doe het gewoon snel in 5 minuten en ga verder met wat ik ook aan het doen was. Ik snij ook niet diep ofzo, ik wil gewoon het bloed over mijn arm zien lopen en dan is het genoeg, ik ervaar er ook bijna geen pijn bij. Ik heb de eerste keer dat ik het deed wel zitten huilen maar daarna nooit meer. Het huilen voelde wel goed toen maar dat kan ik gewoon nietmeer, het boeit me allemaal te weinig.

Ik wil ook nog ff zeggen dat ik in de chat naar mijn hoofd geslingert kreeg dat ik niet spoor (erg raar om zoiets te zeggen op een forum als dit trouwens). Ik ben hier niet om te genieten van andermans pijn maar toch voelen mensen zich alsof dat wel zo is. Ook de vraag; wat doe je hier nou eigenlijk?

Ik wil hier iets goeds doen voor iemand (gebeurt niet vaak) om te zien wat het met me doet.
Gebruikersavatar
Lost Soul
Berichten: 1970
Lid geworden op: 29 mei 2010 18:31

Re: Is dit normaal?

Glorious schreef:Ik wil ook nog ff zeggen dat ik in de chat naar mijn hoofd geslingert kreeg dat ik niet spoor (erg raar om zoiets te zeggen op een forum als dit trouwens). Ik ben hier niet om te genieten van andermans pijn maar toch voelen mensen zich alsof dat wel zo is. Ook de vraag; wat doe je hier nou eigenlijk?
Gezien de dingen die je schrijft vind ik dat niet raar dat mensen die gedachte hebben. Ik heb het idee dat je dit bewust doet, dat je wilt provoceren en choqueren. Je maakt er in ieder geval geen vrienden mee.
If we don't get lost, we'll never find a new route.
Gebruikersavatar
Glorious
Berichten: 56
Lid geworden op: 13 mar 2013 23:45
Locatie: Aalsmeer

Re: Is dit normaal?

oja dat meisje was volgens haar wel echt als schizofreen gediagnostiseert.

Lost soul; Het is echt niet mijn bedoeling mensen te hinderen hier, is trouwens ook niks aan via een chat. In mijn omgeving worden hele extreme uitspraken altijd gezien als grap, mensen zeggen dingen die eigenlijk niet kunnen maar iedereen ziet het als een grap, nu ik er aan denk; ongeveer een jaar terug was er een brugklasser doodgereden door een vrachtwagen, vervolgens gingen ze voor die jongen zijn begrafenis 5 euro centjes inzamelen want die spaarde hij. En toen zijn er echt wel moment geweest in mijn vriendengroep dat mensen echt gewoon moesten lachen (eentje ging nog zo ver om te zegge 'ik pis over zijn graf, moet die kut brugger niet door rood'). Degene die dat zei kende hem overigens wel en vond hem echt een ehh 'raar figuur'. Ik snap dat mensen hier niet zo simpel zijn over dergelijke uitspraken en ik zal dus mijn best doen op bepaalde momenten mijn mond te houden.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Is dit normaal?

Ik wil ook nog ff zeggen dat ik in de chat naar mijn hoofd geslingert kreeg dat ik niet spoor (erg raar om zoiets te zeggen op een forum als dit trouwens). Ik ben hier niet om te genieten van andermans pijn maar toch voelen mensen zich alsof dat wel zo is. Ook de vraag; wat doe je hier nou eigenlijk?
Jammer dat je op de chat zo veroordelend bent benaderd. Je stelt je hier kwetsbaar op en vertelt je verhaal zoals iedereen een verhaal heeft waar hij of zij mee zit. Het feit dat je het eerlijk zegt, vind ik al voor je pleiten. Dat je dan gelijk zo negatief wordt bejegend vind ik triest. De meeste mensen die hier zitten, hebben wel iets. Niemand vindt het leuk om daar gelijk op afgerekend of op een negatieve manier op aangesproken te worden. Het helpt jou niet om je probleem ter sprake te brengen. Als je zo veroordeeld wordt over je wat je denkt, voelt en zegt hier dan vind ik dat triest.

Maar om even op de inhoud door te gaan:

Ik haal wat tegenstrijdigheid uit je verhaal omtrent het snijden van jezelf. Ik zal een aantal quotes onder elkaar zetten.
Ik heb ervaring met snijden maar dat was puur omdat ik wou weten hoe het was.
En als we het over fysieke pijn hebben, nee dat doet me niks. Pijn geeft je het gevoel dat je er echt bent en daar verlang ik naar.
heb ik thuis mezelf gewoon gesneden om wakker te worden
En dan nu het snijden, ik doe het omdat ik me er beter van ga voelen.
Ik snij ook niet diep ofzo, ik wil gewoon het bloed over mijn arm zien lopen en dan is het genoeg, ik ervaar er ook bijna geen pijn bij. Ik heb de eerste keer dat ik het deed wel zitten huilen maar daarna nooit meer. Het huilen voelde wel goed toen maar dat kan ik gewoon niet meer, het boeit me allemaal te weinig.
Je bent hier wat tegenstrijdig in. Enerzijds zeg je dat je gesneden hebt omdat je wou weten hoe het was (maar je doet het wel meermaals?). Anderzijds doe je het omdat het je een gevoel geeft dat je echt bent en daar verlang je naar. (Wat maakt dat je nu niet echt bent?) Dan weer zeg je dat je het doet wakker te worden? Of omdat je er beter van gaat voelen?

Je hebt een keer gehuild (uiting van verdriet emotie) en daarna niet meer. Je kan het niet meer. Je zegt dat het je niet boeit maar aan de andere kant verlang je er naar om "echt" te zijn en mis je dat gevoel.

De angstdroom van het snijthema komt van een horrorfilm en nog heb je last van nachtmerries in dit thema. Het zit wel diep bij jou Glorious. Waar heb je je gevoel gelaten?
Ik wil niet gemarkeerd worden als gek dus ik houd me nogal stil thuis. Ik intimideer mijn ouders wel vaak door opeens erg brutaal te doen en ze dan recht in de ogen te kijken, docenten kunnen er niet tegen maar mijn ouders blijkbaar wel.
Niemand wilt gemarkeerd worden als gek volgens mij behalve misschien iemand die het als een geuzennaam of iets wilt uitdragen. Zo van kijk mij eens gek zijn..leuk he?! Als je dan in de chat zo benaderd wordt, stigmatiseert dat jou weer in waar je al bang voor was... jammer...

Om je daarom stil te houden maakt dat je je nog verder opsluit in jezelf, je uit jezelf niet. Dat maakt de kans psychische problemen echter groter. Je toetst, deelt en communiceert niet meer en daarmee blijf je in je eigen denkkringetje ronddraaien wat doorgaans niet bevorderlijk is voor je ontwikkeling. Zeker niet in de puberteit. Wat je doet aan gedrag is echter wel iets wat vaker voorkomt in de puberteit. Provoceren, kijken hoe ver je kunt gaan, losmaken van je ouders, eigen identiteit opbouwen, brutaal zijn en uitdagen (recht in de ogen kijken).
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
Glorious
Berichten: 56
Lid geworden op: 13 mar 2013 23:45
Locatie: Aalsmeer

Re: Is dit normaal?

Dat gevoel voor snijden is inderaad gemengt, de eerste keer dat ik dat deed was zoals ik al zei emotioneel. De malen daarna was het anders, het gaat gewoon vanzelf. Die keer dat ik wakker wou worden was wel echt dat ik dacht dat mezelf beetpakken misschien wel zou werken, ik zat toen echt in een soort trance en mezelf pijn doen leek me een simpele manier om eraf te komen. Net als een koude douche bij het opstaan. Ik weet niet hoe jullie daarover denken maar volgensmij zijn er best wat mensen die zichzelf wel eens hebben gesneden om te kijken hoe het is.

Ik voel me leeg vanbinnen, heel koud. Ik heb wel mensen waarmee ik hang op school maar ik heb nooit iemand gehad die echt om me gaf, iemand die naar me omkeek. Ik heb zo'n gevoel nooit gehad. Ik zorg daar deels ook zelf voor, ik weet dat niks goed afloopt. Als ik me aan iets hecht eindigt het toch slecht. Elke keer als je van iemand houd riskeer je pijn.
Gebruikersavatar
Lost Soul
Berichten: 1970
Lid geworden op: 29 mei 2010 18:31

Re: Is dit normaal?

Glorious schreef:Het is echt niet mijn bedoeling mensen te hinderen hier, is trouwens ook niks aan via een chat.
Je hindert/beledigd/choqueert ze liever in het dagelijks leven, face to face? 001_huh
If we don't get lost, we'll never find a new route.
Gebruikersavatar
Glorious
Berichten: 56
Lid geworden op: 13 mar 2013 23:45
Locatie: Aalsmeer

Re: Is dit normaal?

Lost Soul schreef:
Glorious schreef:Het is echt niet mijn bedoeling mensen te hinderen hier, is trouwens ook niks aan via een chat.
Je hindert/beledigd/choqueert ze liever in het dagelijks leven, face to face? 001_huh
Ik doe mijn best helemaal niemand te kwetsen
quodpersortem

Re: Is dit normaal?

En toch probeerde je die vriendin van je wél (MET OPZET) overstuur te maken... Dat is nogal tegenstrijdig, vind je niet?
Gebruikersavatar
Glorious
Berichten: 56
Lid geworden op: 13 mar 2013 23:45
Locatie: Aalsmeer

Re: Is dit normaal?

quodpersortem schreef:En toch probeerde je die vriendin van je wél (MET OPZET) overstuur te maken... Dat is nogal tegenstrijdig, vind je niet?
Zij maakt ook telkens opmerkingen, moet je niet komen zeiken als je wat terugkrijgt. Zo werkt het nou eenmaal, ben daar heel simpel in
quodpersortem

Re: Is dit normaal?

Glorious schreef:
quodpersortem schreef:En toch probeerde je die vriendin van je wél (MET OPZET) overstuur te maken... Dat is nogal tegenstrijdig, vind je niet?
Zij maakt ook telkens opmerkingen, moet je niet komen zeiken als je wat terugkrijgt. Zo werkt het nou eenmaal, ben daar heel simpel in
Je vriendin met schizofrenie? Dus het is meer een soort van haar terug pakken?
Gebruikersavatar
Glorious
Berichten: 56
Lid geworden op: 13 mar 2013 23:45
Locatie: Aalsmeer

Re: Is dit normaal?

quodpersortem schreef:
Glorious schreef:
quodpersortem schreef:En toch probeerde je die vriendin van je wél (MET OPZET) overstuur te maken... Dat is nogal tegenstrijdig, vind je niet?
Zij maakt ook telkens opmerkingen, moet je niet komen zeiken als je wat terugkrijgt. Zo werkt het nou eenmaal, ben daar heel simpel in
Je vriendin met schizofrenie? Dus het is meer een soort van haar terug pakken?
ooooooooooooooooh, ik dacht dat het over gebeuren in de chat ging.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Is dit normaal?

Ik voel me leeg vanbinnen, heel koud. Ik heb wel mensen waarmee ik hang op school maar ik heb nooit iemand gehad die echt om me gaf, iemand die naar me omkeek. Ik heb zo'n gevoel nooit gehad. Ik zorg daar deels ook zelf voor, ik weet dat niks goed afloopt. Als ik me aan iets hecht eindigt het toch slecht. Elke keer als je van iemand houd riskeer je pijn.
Je hebt nooit iemand gehad die naar je om keek of echt om je gaf. Wat bedoel je hier precies mee? Waar waren je ouders? Hoe gingen ze met jou om?

Waardoor weet je zo zeker dat niks goed afloopt? Wat maakt dat je zegt, als ik aan iets hecht eindigt het toch slecht?
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
Glorious
Berichten: 56
Lid geworden op: 13 mar 2013 23:45
Locatie: Aalsmeer

Re: Is dit normaal?

Minerva schreef:
Ik voel me leeg vanbinnen, heel koud. Ik heb wel mensen waarmee ik hang op school maar ik heb nooit iemand gehad die echt om me gaf, iemand die naar me omkeek. Ik heb zo'n gevoel nooit gehad. Ik zorg daar deels ook zelf voor, ik weet dat niks goed afloopt. Als ik me aan iets hecht eindigt het toch slecht. Elke keer als je van iemand houd riskeer je pijn.
Je hebt nooit iemand gehad die naar je om keek of echt om je gaf. Wat bedoel je hier precies mee? Waar waren je ouders? Hoe gingen ze met jou om?

Waardoor weet je zo zeker dat niks goed afloopt? Wat maakt dat je zegt, als ik aan iets hecht eindigt het toch slecht?
Mijn ouders geven wel om me ookal heb ik het idee dat zij mijn broer meer aandacht schenken (die haalt alleen maar 10'en op gymnasium staat voor alles gemiddeld rond de 10). Ze verwachten dan van mij hetzelfde alleen daar ben ik te lui voor dus hang ik op de 6 gemiddeld op havo. Ik word ook verder liever door mijn ouders met rust gelaten omdat ik het maar een stel mafkezen vind.

Ik kan niet bewijzen dat alles slecht afloopt maar zo voelt het voor mij, zo hoort dat gewoon vooral met dingen als 'liefde'.
Gebruikersavatar
Radius
Berichten: 827
Lid geworden op: 05 aug 2011 21:53

Re: Is dit normaal?

Op mij komt het over alsof deze wereld je niet erg tevreden stemt, dat je niet weet waar je met je wereldse invloed naartoe moet en daarom een sterke behoefte hebt je af te reageren. Als jij ziet dat mensen blij zijn, zou het niet kunnen dat het je stiekem boos maakt dat deze rotwereld hen tevreden stelt? Dat je wil dat ze hun ogen eens opendoen (en misschien zelfs wat beter hun best doen om alle ellende te bestrijden) in plaats van zich alleen met hun eigen huisjeboompjebeestje bezig te houden?

Dit kan als je zelf niet tevreden bent erg frustrerend zijn. Probeer eens bij jezelf na te gaan wat je anders zou willen zien. Wil je echt puur macht en controle over andermans gevoelens? Of wil je dat je eigen frustraties ophouden? Als je je frustraties leert kennen en beheersen kan je je energieoverschot misschien kwijt in een positieve manier om de wereld te veranderen in plaats van je erop af te reageren. Veel sterkte en succes.
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Is dit normaal?

Mijn ouders geven wel om me ook al heb ik het idee dat zij mijn broer meer aandacht schenken (die haalt alleen maar 10'en op gymnasium staat voor alles gemiddeld rond de 10). Ze verwachten dan van mij hetzelfde alleen daar ben ik te lui voor dus hang ik op de 6 gemiddeld op havo. Ik word ook verder liever door mijn ouders met rust gelaten omdat ik het maar een stel mafkezen vind.

Ik kan niet bewijzen dat alles slecht afloopt maar zo voelt het voor mij, zo hoort dat gewoon vooral met dingen als 'liefde'.
Waardoor komt het dat je je ouders een stel mafkezen vindt?

Je hebt het gevoel dat ze wel om je geven maar dat ze je broer (vanwege zijn goede schoolresultaten) meer aandacht schenken. Daarbij betitel je jezelf als lui.

Dat zijn allemaal negatieve waarde oordelen: mafkezen, een ander meer aandacht schenken, lui zijn.

Het klinkt allemaal erg boos en je lijkt dus een soort van constante boosheid, afkeuring te voelen voor anderen maar ook voor jezelf.
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
Glorious
Berichten: 56
Lid geworden op: 13 mar 2013 23:45
Locatie: Aalsmeer

Re: Is dit normaal?

Wat radius beschrijft kan ik me goed in herkennen.

Wat ik vanaf wil doen is proberen gewoon mensen te helpen, ik heb er nogal een handje van vervelende opmerkingen te maken en daar wil ik vanaf. Ik ga te ver. Ik maak grappen die echt niet kunnen. Het probleem is dat ik zelf niet inzie dat het niet kan, Het is gebruikelijk bij mij om mensen af te kraken alleen dat wil ik niet. Ik wil aan mensen laten zien dat ik ook goed voor anderen kan zijn.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Is dit normaal?

Glorious schreef:Wat radius beschrijft kan ik me goed in herkennen.

Wat ik vanaf wil doen is proberen gewoon mensen te helpen, ik heb er nogal een handje van vervelende opmerkingen te maken en daar wil ik vanaf. Ik ga te ver. Ik maak grappen die echt niet kunnen. Het probleem is dat ik zelf niet inzie dat het niet kan, Het is gebruikelijk bij mij om mensen af te kraken alleen dat wil ik niet. Ik wil aan mensen laten zien dat ik ook goed voor anderen kan zijn.
Goed punt. [045] Dat is iets fijns dat je daaraan wilt gaan werken. Je gaat dan ook zien dat mensen je als fijn ervaren, leuk zullen vinden en je kunnen snappen. :)
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~

Terug naar “Persoonlijkheidsstoornissen”