relatiecrisis

[mieliemoppie]

Ik heb al ruim twintig jaar een relatie met mijn man. Voor ons allebei is het een tweede huwelijk. We houden van elkaar, maar er is een probleem dat steeds weer de kop op steekt.
Een paar jaar geleden ben ik vervroegd opgehouden met werken. Dat kon omdat mijn man in het verleden, en later ook met mij, een behoorlijke pot geld heeft vergaard. Het was natuurlijk wel zo dat ik daardoor behoorlijk in inkomen achteruit ging. Op zich geen probleem met dat geld achter de hand. Op een gegeven moment werd ik toch wel wat angstig als ik naar mijn uitkering keek. Ik vond die best wel laag. Ik begon daarover te piekeren en ik was bang dat, als we uit elkaar zouden gaan, ik dan in de problemen zou komen. Heb slechte ervaringen met mijn eerste huwelijk. En ik bedacht dat je als vrouw alleen zelfstandig moest zijn. Je kunt dan weer bedenken dat, bij een scheiding, de helft van het geld naar mij zou gaan, maar dat bedacht ik me op dat moment niet. Het was zijn geld en daar had ik geen recht op vond ik. Ik heb dus aan mijn man verteld dat ik bang was en dat ik mijn uitkering alleen wel laag vond. We hebben dit toen niet goed overdacht en mijn man en ik hebben toen bedacht dat het goed zou zijn om een lijfrente te kopen waardoor ik later een uitkering extra zou krijgen. Bij nader inzien was dit geen goede beslissing. Je betaalt later alleen maar belasting en we hadden het beter in eigen beheer kunnen houden.

Bovendien zegt hij nu dat we in gemeenschap van goederen zijn getrouwd en ik me nooit zorgen had moeten maken.
Het is nu zo dat hij spijt heeft van de beslissing en vindt dat ik hem onder druk heb gezet met mijn angst. Ik heb er erg spijt van dat ik mijn angst aan hem kenbaar heb gemaakt. Kortom, we hebben allebei spijt van dingen die er zijn gebeurd, maar het gaat dus om zaken die niet zijn terug te draaien. Nogmaals, we houden van elkaar, maar dit blijft zo hangen. Ik probeer, omdat ik dat ik ook probeer, hem ervan te doordringen dat de situatie is zoals die is en we moeten kijken naar de mogelijkheden die we nog wel hebben samen en die verkeerde beslissingen achter ons moeten proberen te laten. We hebben, vind ik, nog genoeg mogelijkheden om onze toekomst samen in te vullen.

Hij probeert dat ook, maar elke keer begint hij weer over het verleden en baalt van wat er toen is besloten. Ik word daar weer erg zenuwachtig van en ben bang dat dit tussen ons blijft hangen.
Ik weet dat ik hem niet kan veranderen. Vanavond zei hij wel weer dat hij er zelf mee in het reine moet zien te komen. Ik probeer heel erg op de toekomst gericht te zijn, maar hij blijft af en toe zo hangen in het verleden.....
We willen samen verder, maar het lijkt er op dat beslissingen uit het verleden ons parte spelen.

[Memories]

Welkom op het forum

Wat is het nu precies wat je met ons wil bespreken? Waar wil je met het verhaal precies naartoe?

Ik zag in je berichten geschiedenis dat je in 2015 10 jaar een relatie had met een man van 62, nu schrijf je dat je ruim 20 jaar al een relatie hebt met een man. Hoe kan dat?