Inmiddels ben ik al bijna 20 jaar met een man die een hele zware jeugd heeft gehad.: met 14 jaar was hij wees, eerst verloor hij zijn vader door zelfmoord, en daarna zijn moeder door kanker. Dat doet veel met een mens en dat is logisch natuurlijk.
Maar voor een leek, zoals ik was, krijg je veel op je bord en het is soms loodzwaar.
Mijn man heeft de diagnose PTSS maar volgens onze huisarts daarnaast ook een persoonlijkheidsstoornis.
Ik geef direct toe dat ik zeker in de eerste jaren alles probeerde te vergoelijken, al gedroeg hij zich extreem grof.
Er was geen afspraak te maken, nergens over, verantwoordelijkheid nemen ook niet en hij heeft echt twee gezichten. Vroeger onder zijn brieven tekende hij zichzelf ook als een poppetje met een gedeeld gezicht, ene helft lief, andere vol woede.
Ik kende zijn verhaal, naast jong wees te zijn geworden is hij ook zwaar mishandeld door zijn vader en was hij als 10 jarige getuige dat zijn vader zijn moeder neerstak. Pal daarop heeft zijn vader zich opgehangen, zelfde nacht nog.
Na de geboorte van onze zoon is de situatie verergerd, nu 15 jaar geleden, dat heeft echt iets getriggerd.
Mijn man kan enorm liefdevol zijn, ik denk dat dat de "echte" is, maar ook kei en keihard.
Echt twee gezichten, is soms ook best eng. Als ik ergens mee zit, waarvan ik weet dat hij het niet okay gaat vinden, dan raak ik van binnen helemaal van slag, mijn hart gaat super snel, en ik begin te trillen. Is er hier iemand due dit een beetje bekend voorkomt, ik voel me best alleen staan met dit probleem..