Gebruikersavatar
Moriaantje
Berichten: 2
Lid geworden op: 23 jun 2018 17:52

Partner met o. a. PTSS onredelijk en woede

Inmiddels ben ik al bijna 20 jaar met een man die een hele zware jeugd heeft gehad.: met 14 jaar was hij wees, eerst verloor hij zijn vader door zelfmoord, en daarna zijn moeder door kanker. Dat doet veel met een mens en dat is logisch natuurlijk.
Maar voor een leek, zoals ik was, krijg je veel op je bord en het is soms loodzwaar.
Mijn man heeft de diagnose PTSS maar volgens onze huisarts daarnaast ook een persoonlijkheidsstoornis.
Ik geef direct toe dat ik zeker in de eerste jaren alles probeerde te vergoelijken, al gedroeg hij zich extreem grof.
Er was geen afspraak te maken, nergens over, verantwoordelijkheid nemen ook niet en hij heeft echt twee gezichten. Vroeger onder zijn brieven tekende hij zichzelf ook als een poppetje met een gedeeld gezicht, ene helft lief, andere vol woede.
Ik kende zijn verhaal, naast jong wees te zijn geworden is hij ook zwaar mishandeld door zijn vader en was hij als 10 jarige getuige dat zijn vader zijn moeder neerstak. Pal daarop heeft zijn vader zich opgehangen, zelfde nacht nog.
Na de geboorte van onze zoon is de situatie verergerd, nu 15 jaar geleden, dat heeft echt iets getriggerd.
Mijn man kan enorm liefdevol zijn, ik denk dat dat de "echte" is, maar ook kei en keihard.
Echt twee gezichten, is soms ook best eng. Als ik ergens mee zit, waarvan ik weet dat hij het niet okay gaat vinden, dan raak ik van binnen helemaal van slag, mijn hart gaat super snel, en ik begin te trillen. Is er hier iemand due dit een beetje bekend voorkomt, ik voel me best alleen staan met dit probleem..
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Partner met o. a. PTSS onredelijk en woede

Misschien is er geen sprake van een 'echte' en een niet 'echte'. Misschien is je man door alle omstandigheden allebei. Het doet waarschijnlijk pijn om dat te beseffen, maar ik denk dat de realiteit is dat hij beide is. Niet de één en niet de ander. Maar dat allebei de kanten bij hem horen is is gaan horen. Je kan van alles proberen om de pijn die hij ervaart te verzachten, wat natuurlijk ook vruchten af kan werpen, maar als je zoveel hebt meegemaakt, blijf je altijd wat ervan zien, je blijft er altijd wat van voelen, je blijft altijd een handicap, of beter gezegd de grote, diepe littekens behouden. Want je kunt wel wat lijmen, toch blijf je er iets van zien. Je man is enorm beschadigd. Ondanks dat hij verder gaat, wat knap en dapper is, net als dat het knap en dapper is dat jij doorgaat, zal hij altijd er iets van overhouden. Dat wil je natuurlijk niet. Niet voor jezelf en ook niet voor hem, maar realistisch moet je ook zijn. Grote kans dat hij er iets van overhoudt en nooit meer helemaal de oude zal worden voor al deze vreselijke gebeurtenissen.

En ik realiseer mij heel goed, dat dat voor hem heel moeilijk is. Wat ik mij ook realiseer is dat het voor jou moeilijk is. Ik vraag mij af of je met hem weleens hebt besproken, hoe moeilijk het óók voor jou is. En wat hij daar dan van vind, wat hij naar jou toe uit. Heeft hij op dit moment ook hulpverlening achter zich staan? En hoe zit dat bij jou? Want het druk ook allemaal wel op jou en misschien is het dan handig, om ook voor jezelf, naast dit forum als je dat nodig niet hebt, eens te kijken voor wat hulpverlening, bijstand hierin.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~

Terug naar “Eenzaamheid, relaties & seksualiteit”