Gebruikersavatar
papa2kindjes
Berichten: 3
Lid geworden op: 27 apr 2018 12:52

Te verschillend libido op te lossen of niet?

Kinderen… het begin of het einde?! Of hebben ze er niets mee te maken…
Ik hoorde dat wanneer je piekert of niet gelukkig bent in een bepaalde situatie, je er best niet mee blijft zitten en er met iemand over praat, maar als je teveel schaamt en er met niemand wil over praten, voor de vernedering, dat je dan je zorgen moet ‘weg’ schrijven…
INTRO
Hoe langer ik er over nadenk of hoe meer ik er aan werk om bepaalde situaties in het leven te aanvaarden, hoe moeilijker ik het begin te vinden, alles te nemen zoals het ‘hoort te zijn’…!
Vaak wanneer we onder het volk komen, bij vrienden, dan krijgen we de opmerking dat ze vinden dat wij dat echt uitzonderlijk goed doen en heel goede ouders lijken/zijn… Dat we zo’n goed team vormen. En dat doet plezier, als mensen opmerken dat je inderdaad echt wel veel moeite doen om een goede ‘ouder’ te zijn. Daar twijfel ik ook niet aan, aan het ons best doen als mama en papa. We steken onze kindjes (zo goed als) nooit weg voor eigen plezier. DOM EIGENLIJK! Maar het gedeelte : “jullie lijken zo goed team…” Daar stel ik me vragen bij… Ik wil zooooo graag, ik zie mijn vrouw echt graag en ik ben nog elke dag lichamelijk door haar aangetrokken. Ik weet nog altijd waarom ik de keuze maakte bij haar te zijn en te blijven.. Maar ik heb toch het gevoel dat ik verder en verder weg drijf op het water. Neen, beter gezegd, ik blijf liggen, maar zij drijft weg. Ze toont absoluut geen interesse meer in me als man… Ze beschouwd me als een ‘standaard’ papa.
Ze zeggen altijd dat je na een tijdje de fase van de verliefdheid passeert en dat je leert van elkaar te houden, ze zeggen dat dit nog mooier is op een bepaalde manier… Ik zoek dit gevoel nog steeds… Voor mij is de basis van man en vrouw zijn, hetgeen wat je daarin onderscheid en wat die bepaalde relatie juist speciaal maakt, dat je je volledige zwakheden aan elkaar kunt laten zien en dat ze aanvaardt zijn zonder veroordelingen. Maar ook, en dat is volgens mij wat die bepaalde relatie nog meer onderscheid van de anderen, dat je intiem bent met elkaar, platter gezegd : de SEKS! Verder kunnen, mogen en vooral WILLEN gaan bij een knuffel.. dat doe je alleen bij je partner… Het genieten van andersman lichaam, het voelen, betasten, nemen… zalig gewoon.
In het begin van de relatie, heb je elke dag dat je elkaar ziet, seks. Misschien zelfs 2 of meerdere keren. Heel normaal, er is lust, het nieuwe, de passie, de kleren moeten van het lijf en je kan uren genieten van het laten genieten van de partner… De frequentie van de aantal keren seks neemt af met de duur van de relatie… Zou er heel slecht uitzien op een grafiek! Maar de afname is uiteindelijk niet direct het grootste probleem en ook wel normaal bij routine en ‘het gewoon worden van’ , ook de man kan wel eens een dag , 2 dagen, 3 dagen zonder seks… Het probleem is dat op een bepaald moment er meer geen dan wel seks is… Ik vind dat wanneer je kan tellen hoeveel keer je op een jaar seks hebt, er iets mis is… bijvoorbeeld 24 keer op een jaar, maw 24 keer van de 365 dagen (dat is een gemiddelde van 1 keer elke 15 dagen ongeveer). Dit is voor de gemiddelde man gewoon te WEINIG!!
En dat wanneer het merendeel van die ‘24’ of minder , aanvoelen als dat je ‘gemogen’ hebt en/of je beetje op je honger blijft zitten… Zoals de man die je eens verwend…Dit voelt dan aan achteraf als een teleurstelling. Wie wil er nu niet ‘gewild’ zijn.
En wanneer dit punt bereikt wordt, komt de frustratie omhoog. Tot deze moment zijn de mannen/vrienden heel goed en lief voor hun vrouw/vriendin. De omslag begint eigenlijk evenredig. De frustratie van de man is grootste reden en DE factor , waarom de man verandert. Wij worden zuurder, niemand wil trouwens ‘smeken’ of ‘vragen’ voor seks. Dat moet spontaan komen, uit zichzelf, anders is dat niet echt. Dan lijkt het altijd alsof het een reactie is op een vraag… Niet uit EIGEN wil.
De eerste keer dat je als man hiermee geconfronteerd wordt, ga je eerst een tijd gefrustreerd zijn, en daarop volgt een ruzie. Dat moet op een bepaald moment gezegd worden. De vrouw draait dit dan zodanig om met de woorden : “ Dat is omdat je niet meer zo lief bent als vroeger!” , wat dus eigenlijk flauwekul is. Ze geven een reactie als oorzaak…ze draaien de pijl gewoon om, maar geen enkele vrouw kan je dit laten inzien…!!
DUS, wat doet de man, de man brengt veranderingen aan. En ik geef dit eerlijk toe voor mezelf, dat gaat iets trager dan gewild of dan gedacht. Ik ben iemand die tijd nodig heeft om situaties te aanvaarden… Het leven (en een relatie) wordt inderdaad zwaarder door werk, verantwoordelijkheden, kindjes, routine… etc. Je begint je af en toe af te vragen of het normaal is dat je interesse hebt in andere personen van tijd tot tijd… Maar uiteindelijk deed ik of doe je dat toch. Zeker als je nog veel interesse hebt in je vrouw. Ik verlang elke dag naar haar en haar lichaam…
De discussies stapelen zich op, de frustratie stijgt, maar het ENIGE wat verandert is : DE MAN! Dat wordt verwacht… Aanpassen, aanpassen en nog eens aanpassen. En moest dit resultaat opleveren, zou dit gemakkelijk zijn…. En met resultaat bedoel ik uiteraard (ik ben een man) : SEKS. Spontane seks, seks waar de vrouw initiatief neemt, laat zien dat ze je aanpassingen apprecieert en dat ze je beloont, zonder dat zo te zeggen of te veel laat zien… Het moet ‘lijken’ dat ze je echt ook wil, want het mag gezegd zijn, zeker voor mezelf, hoe slecht het ook gaat, hoe moeilijk ik het ook heb, hoe moe ik ook ben, ik verlang ALTIJD naar mijn vrouw, ze kan me altijd opwinden, hoe slecht dat ze zelf ook maar vindt dat ze er uit ziet of zich voelt.

Weer zo ’n enorme factor waarom seks afneemt, hoe de vrouw zich voelt… Wanneer ze niet goed in hun vel zitten en zich niet aantrekkelijk voelt, dan hang je er zeker aan…!! Zelfs al zeg je regelmatig, GEMEEND, dat ze mooi is, opwindend is, dan zal ze nodig twijfelen aan je eerlijkheid, met als resultaat : GEEN SEKS! Niet dat dit onbegrijpelijk is, want je goed voelen in je vel is enorm. Zeker mentaal, want laat het onder ons gezegd, mijn vrouw heeft een (droom)figuur voor veel vrouwen! Het enige waar ze geen geluk mee heeft, zijn de dikte van haar borsten, sinds de geboorte van de dochters. Maar daar is iets aan te doen… Voor de rest : ze is slank, gespierd, knap snoetje, prachtige ogen, heerlijk kontje(lichtjes bol) en heeft een (mag gezegd) mooie vagina…lippen in goede verhouding etc… K krijg al zin in haar, gewoon hierover te schrijven.

HOOFDSTUK 1 : AANPASSINGEN
Ik heb nu zelf een relatie van 11 jaar, waarvan al 6 jaar getrouwd, en ondertussen al 2 dochters van (bijna) 4 jaar en (bijna) 1 jaar oud.
Kinderen hebben een GIGANTISCHE impact gehad op mijn seksleven, laat ons zeggen dat deze zo goed als stopgezet werd door mijn vrouw  … Mede door vermoeidheid, zich aantrekkelijk voelen, etc, veel redenen waar ik zeker kan inkomen en zeer normaal dat de seks afneemt, want kindjes vragen veel energie en tijd. Maar op een bepaald moment, moet dat toch terug in gang komen, neen?
En wanneer je dan de discussie aangaat, zoals eerder gezegd, een beetje een zielige vraag : “waarom ze geen seks meer wil met me” (want zo voelt dat aan…) dan geven ze een heleboel redenen extra, waar je als man de oorzaak van bent.
En ik geef toe dat mijn leven redelijk druk was voor dat ik kindjes had en dat ik het moeilijk heb gehad me aan te passen en er altijd te zijn, vooral op vlak van sport en werk. DUS passen we ons aan…
We waren beiden heel sportief en we zagen elkaar nooit echt veel, de eerste 6 a 7 jaren van onze relatie zeker. We waren ook jong en egoïstisch, maar dat kon. Zij was zelfstandige dans/sportleraar en werkte vooral avonden en zaterdagen. Ik heb een roulement waarin ik avonden, nachten en weekends werk. Mijn vrouw heeft zich aangepast om een regelmaat in ons leven te krijgen, als voorbereiding op kindjes…En ik eerder weinig. Ik bleef werken zoals voordien(wat wel normaal is); maar ook sporten. En dat begon wel te wegen voor mijn vrouwtje, omdat ze dat nu gewaar werd. DUS…aanpassingen!
De laatste 4 jaren heb ik echt ENORM veel aanpassingen gedaan, ENKEL EN ALLEEN om meer seks te hebben, wat dan uiteindelijk resulteert in een tevreden man , wat wil zeggen een lievere, zachtere man met meer aandacht voor kleine dingen zoals knuffeltjes, kusjes, .. etc… Maar voor de vrouw is dat altijd andersom… En als je dan de moeite doet om ze meer aandacht te geven, resulteert dat :op : GEEN VERANDERING!
Ik ben zo goed als volledig gestopt in alles wat groepssporten zijn, omdat deze toch veel tijd in beslag namen, zeker omdat je al een bleef hangen…. Dus van 2 à 3 keer per week te gaan voetballen, ben ik bij al de ploegjes gestopt en ben ik nog reserve in 1 ploegje(maw 1 keer spelen / 5 weken ofzo). Ook stopte ik eerder al mijn vechtsporten die ik op competitief niveau deed, omdat dat ook enorm veel avonden in beslag nam.
RESULTAAT : 0!
Dan halen ze ook aan dat je meer aandacht moet geven etc… dus dan probeer je vanaf de ochtend kleine aanpassingen door te voeren, die laten zien dat je om haar geeft, zoals : fruitjes snijden en klaar zetten in haar potje voor het ontbijt om bij haar granen te voegen, af en toe een een gemeende knuffel, zonder perse seks te willen(alhoewel ik dat dan wel wil ;-) ) , regelmatig complimentjes, denken aan bloemetjes, zorgen dat er ELKE dag eten op tafel staat, …
RESULTAAT : 0!
Nog een punt is de vermoeidheid… Die is om god weet welke reden bij haar 10 keer zo groot als bij mezelf. OK, er is de impact van de zwangerschap en de bevalling op het lichaam van de vrouw. Daar heb ik zeker begrip voor en er is zeker een periode dat ik ook niks verwacht, MAAR dat kan niet blijven aangehaald worden als (zo klinkt het dan voor mij ) uitvlucht!
Zeker wetende dat, toch in mijn relatie, de taken 50/50 verdeeld zijn, door die emancipatie en de ‘standaard’ verwachtingen van mijn vrouwtje…. Als ik dan aanhaal dat AL haar vriendinnen toch met minder tevreden zijn en dat ze eigenlijk wel geluk heeft …. OOOOOEEEEHHHH!!! FOUT!! Dat is niet zo, want voor haar is dit standaard! Haha, dan mag ik niet vergelijken…
Ik heb mezelf zelfs ZOOOOO aangepast, dat ik eigenlijk alleen nog maar PAPA ben, en niets anders meer. Ik ben in loopbaanonderbreking voor medische assistentie aan onze jongste dochten(door ziektes). Dit was ook allemaal niet meer dan normaal…. Desondanks dat ik van IEDEREEN hoor dat dit uitzonderlijk is dat de man dit doet, en niet de vrouw (want we zijn het toch eens dat uit de beginselen van het bestaan de vrouw meer geassocieerd wordt met de zorgzame kwaliteiten en kindjes, dan de man…) . Maar als ik dit aanhaal bij mijn vrouw dat dit toch bijzonder is en misschien toch wat extra appreciatie verdient, in vorm van seks uiteraard, dan ben ik aan het foute adres. Dit is alsook normaal en ‘standaard’. We hadden trouwens afgesproken dat we elk een maand LBO gingen nemen, maar nu vernam ik onlangs dus dat zij beslist heeft van een halftime te gaan werken volgende maand… Dus maw, elke vrije dag/moment van mij zal ik weer fulltime papa zijn en zal zij gaan werken… Wat ik dan ook weer als normaal moet aanvaarden . En als ik dat voorzichtig hier beetje uitleg over wil, is haar antwoord : “Ja, anders heb ik geen geld!” !?!?! ……EN IK DAN?! Ik heb ook een maand geen loon!! En de logica is echt ver zoek, aangezien ik MEER verdien dan haar en dus logischerwijs dan juist degene zou moeten zijn dat werkt om toch maximum van het geld binnen te halen, neen? MAAR ook dat mag ik niet zeggen want dan is het antwoord : “ je bent stereotiep, ge hebt ook gekozen voor kindjes, ik kan dat niet enkel en alleen mama zijn …. ?!?! “ ……EN IK DAN?! Ze moest eens beseffen hoezeer ik me forceer in m’n rol … HALELUJA! Maar dus doen we dit allemaal, aanvaarden we dit allemaal, …. Ik probeer ook heel veel weg te slikken, om ujist een aangename sfeer te behouden en eventueel dan kans maak op … seks?
RESULTAAT : 0!!!!!
Gisteren gaf ik dan aan dat als er een reden was om thuis te blijven, dus niet te gaan trainen, dat ik dan thuis bleef, met een knipoog… dan krijg je een heerlijke egostrelende oogrol (enthousiasme jeej…). Als ik dan toch ga sporten, om ze niet lastig te vallen en om toch de dubbele frustratie van een hele dag alleen maar met een kind van bijna een jaar te zitten en de frustratie van al meer dan 3 weken geen seks te krijgen , ga sporten, krijg ik als antwoord als ik buiten ga en opmerk dat ze toch zooo enthousiast was daarstraks : “ Ja, t ‘is u eigen schuld!” ?!?!?! ….. WTF!!!?? Gewoon even u man zeggen dat ze zin heeft in je en dat je beter thuis blijft, dat kan er niet af, aah nee, want dat ‘zit niet in haar’…. Want ze op dat vlak veranderen, dat kan niet hé….. Zeg dan gewoon dat je HELEMAAL niet meer aangetrokken bent door me en geen zin meer hebt in mij …
En als je dan al die dingen ‘goed’ doet en eens heel even een zwak moment hebt (mede door een gigantische frustratie) en iets minder lief bent , dan krijg je dit onmiddellijk opgemerkt : “ waarom ben jij zo onvriendelijk?!” en ook wordt er dan direct opgemerkt dat ik zo zeker niets moet verwachten ;-) Hoeveel slechter kan de hel zijn? 
Op geen enkel moment wordt er overwogen om mij misschien eens spontaan te plezieren en te zien wat voor resultaat dit kan hebben op onze relatie….
Ook krijg ik regelmatig ‘corrigerende’ opmerkingen ter ‘bevordering’ van de relatie… Om het met een fluwelen handschoen aan te pakken. Eigenlijk bijna elke dag hoor ik wel zoiets als : je moet dat afval daar niet zetten, maar onmiddellijk buiten in de juiste bak, of je vuile boxershort moet in de wasmand en niet er naast. Dat moet in die voorgesorteerd wasmand en niet zo, de berging moet af, wanneer ga je dat eens doen, ik wil niet dat je gaat extra werken op momenten dat ik gaan werken ben, Mille in de crèche is en Ella op school, want dan moet je ‘iets’ doen in het huishouden ter ‘bevordering’ van onze relatie! Alles wat ik moet doen of elk aanpassing die van mij verwacht wordt, is ter ‘bevordering van onze relatie’ . Grappig wel dat zij dan ineens, als ik dan toegeef aan geen extra werk voor meer tijd samen, dan ineens beslist (zonder mijn weten) enkele weekends extra te gaan ‘helpen’ op het werk, of wekelijks gaat vergaderen…. Precies of gij zijt thuis, dan kan ik weg. Versta me niet verkeerd, mijn vrouw mag zeker het huis uit, maar dan wel evenredig met…
En pas op… als je dan zelf eens opmerkt : “poepie, kan je aub je potje van je dessert of ontbijtgranen zelf eens afruimen, want ik doe dat al 6 jaar elke dag achter je gat, dan krijg je een snauw van : “amai gij hebt veel kritiek zeg!”  snap wie het snappen kan…
En als ik dan AL die mensen en kennissen rondom mij zie, die gewoon hun zin doen en waarvan de vrouw toch 80% voor de opvoeding en verzorging van de kinderen instaat, dan denk ik bij mezelf : WAT BEN IK VOOR EEN LOSER! Die vrouwen kijken naar hun man met een bepaalde lust, die vrouwen vinden dat normaal, ik heb zelfs de indruk dat hoe meer ze aan zichzelf denken, hoe meer de vrouw hun wil….!? Wie is er eigenlijk de dommerik??
Want ik besef niet, dat herhaalt ze zo vaak, hoe vermoeid dat ze is en hoe moeilijk zij het heeft ?!
Wetende dat ik het op het werk laatste jaar super moeilijk heb door vriendjes-politiek en oneerlijke/onrechtvaardige beslissingen van incapabele superieuren, dat ik (misschien) met een soort van posttrauma zit sinds de aanslagen, waarvan ik fysiek getuige was in Maelbeek (2 weken slecht geslapen, beetje depressie-gevoel, …) , dat ik op een dienst zit waar ik ongelukkig ben en terug nachten draai(wat een enorme impact heeft op je bioritme) ,waar ik echt onaanvaardbaar aan de kant werd gezet en dat rechtvaardigheid waarschijnlijk nooit zal geschieden, dat is voor haar geen reden om zich eens aan mij aan te passen. Dan zegt ze zelfs(want lef heeft ze wel…) dat het juist toch normaal is dat ik dan thuisblijf voor de kinderen als ik toch niet gelukkig ben op het werk  !!!!?! Want zij kan dat niet, huismoeder zijn…
Wetende dat ik MEER dan 50% van de opvoeding en verzorging van de kindjes op me neem, dat ik een ‘standaard’ man ben, wat van me verwacht wordt en dus ZEKER 50% als het al niet meer is van de huishoudelijke taken op me neem….zoals : afwasmachine, opkuisen, proper houden keuken, opruimen na invasie van de kinderen, papjes, pampers, wassen, afval sorteren, koken …. Etc wat er nog allemaal bij komt kijken. Dit allemaal omdat ik hoop dat een goede man te zijn en eventueel zo iets meer te spontaniteit los te krijgen enn soort van goesting proberen te ontwikkelen bij mij vrouw me te willen…
RESULTAAT : 0!!
Als ik dan zelf eens beslis om geen enkel initiatief meer te nemen in de hoop dat zij eventueel inziet of zelf zin krijgt in me, dan werkt dit niet!! Integendeel, dat komt haar goed uit…  ik val haar niet lastig en moet ze zich niet forceren me te plezieren, want dat is toch wel iets heeeeeeel erg om te doen, hoor!! “Het is u eigen fout” … hahahahahahaaa
Ik weet niet meer wat ik moet doen… Weer initiatief nemen en seks hebben met het besef (want dat merk je bij de aanzet /begin van de seks) dat ze je doet omdat ze inziet dat het toch wel heel lang geleden was….

Nog een item, waarvan er WEER een aanpassing van mij wordt verwacht, is de anti-conceptie. Plots na 24 jaar en 2 kindjes, vind ze het normaal van mij te verwachten dat ik mezelf laat ‘knippen’. Want zij wil de pil niet meer nemen, om verschillende redenen, die begrijpelijk zijn, maar toch…. Het wordt eigenlijk niet aan me gevraagd, maar opgedrongen, want toen ik zei dat ik dat niet wou, was de teleurstelling des te groter en kon ik alleen maar een schuldgevoel krijgen. Sindsdien hierover te piekeren. Wat er vooral door m’n hoofd gaat is altijd hetzelfde: “ moest ik het uiteindelijk doen, zodat zij niet meer de last van de pil moest dragen, die ZOGEZEGD de oorzaak is van AL haar leed… en haar laag libido(maar dat lijkt me eerder een lepe verkoopstruc), zou ik dan ineens wel ‘genoeg’ seks hebben. Zou ze dan ineens terug een gezonde goesting in me krijgen? En als ik daar zekerheid over zou hebben, is dat het dan waard om al de signalen die mijn lichaam verstuurd TEGEN deze gedachte te negeren…?
Uiteindelijk zal ik het hoogst waarschijnlijk doen en zullen mijn verwachtingen NIET vervuld geraken….maar ja, dan heb ik me toch AANGEPAST, toch?


HOOFDSTUK 2 : De seks
Eerst en vooral, en voor alle duidelijkheid : als mijn vrouw en ik seks hebben, is ze altijd goed voor beiden. We hebben perfect gematchde lichamen en weten hoe we elkaar moeten plezieren.
En als je dan al eens aan seks toekomt, uiteraard omdat ik dan zelf weer het initiatief heb genomen, door haar een massage aan te bieden met warme olie en er dan van te profiteren van seks te krijgen, waarbij ze dan nog eens verwend wordt, YONI-style, met een volwaardige massage van het hele lichaam en aandacht voor alles, niet onmiddellijk to the point… waarbij ze dan nog langdurig verwend wordt om haar een heerlijk orgasme te verzorgen, waar je dan toch bij hoopt dat ze hiernaar verlangt een volgende keer… NOOOOTTTTT!!!!! Denk je dat zij dan ook die moeite doet voor jou??!!
Neen, vaak gewoon content zijn met het feit dat ze op me komt zitten of 10 minuten penetratie en gedaan, vaak wil ze zelf helemaal geen voorspel want dat is te vermoeiend?!?! Voorspel aanvaard ze, om mij te plezieren…
Ik weet het niet meer… is het dat?? Is dit hetgeen waar ik vrede mee moet nemen?! Is het leven gewoon zo en zal dit bij elke vrouw het geval zijn??! Dat gaat door mijn hoofd…
Ik ben er meer en meer van overtuigd dat ze me aanvaard omdat we nu kindjes hebben en omdat ze nu wel verder ‘moet’ met me…
Soms vraag ik me af of het niet beter zou zijn dat ik de stap zet, om haar te verlossen van mijn ‘opdringerigheid’ en mijn ‘sekslust’ …. Misschien gewoon beter elk op passioneel vlak ons ding te doen. Misschien is dat het juist… wil ze met anderen naar bed en ben ik gewoon gepasseerd. Zo een speelgoed dat door een kindje niet meer wordt bekeken, alleen maar wanneer de ouders het kind verplichten er nog eens naar te kijken. Dan zie je dat kind geforceerd enkele minuten ermee spelen, tegen de goesting, maar om te plezieren.
PPPFff….
Heb trouwens echt alles geprobeerd om de seks aan te passen, omdat ik dacht dat het misschien aan mij of aan de inhoud van onze seks lag… Heb speeltjes gekocht, yoni-massage bestudeerd, ik heb ze eens verrast en vastgebonden, beetje ruwer, k verzorg mn lichaam, ik scheer me OVERAL, fitnessen… Niks lijkt indruk te maken. En als er dan iets is waar ze duidelijk van geniet, dan heeft zij daar later absoluut geen nood aan om nog eens mee te maken…

HOOFDSTUK 3 : DETAILS
Misschien duiden al die alarmsignalen wel heel duidelijk naar : het is voorbij voor haar. Ze zit vast, maar er is niets meer en ze forceert zichzelf. Misschien doet ze eigenlijk al heel veel moeite…?! En besef ik dit niet.
Is dit wat ze vroeger bedoelden met veel moeite voor elkaar. Ik dacht dat ze zeiden vechten voor elkaar, niet MET elkaar…
Eigenlijk zit het allemaal ook nog eens in de kleine dingen, eens niets met seks te maken, want anders zeggen ze dat ik maar aan 1 ding denk! Zoals wanneer ze thuiskomt, ze een dikke knuffel geeft aan de kindjes en mij gewoon voorbij loopt. Als je dan subtiel opmerkt met een “hallo” dat ze je vergeten is, zegt ze ofwel “oeps! Sorry, verstrooid!” of “jij kan toch ook dag komen zeggen?!”… BEEEUUHH!
Een tijdje geleden zag ik een film, “end of watch”, en daar was een scène, waar 2 partners (politieagenten) aantafel zitten met hun partners. Op een bepaald moment zegt de vrouw van de ne partner tegen de ‘recente’ vriendin van de andere : ‘ Het is simpel, als je je man wil houden, als je hem voor je ALLEEN wil, zeker een politieagent, moet je hem neuken… en regelmatig. Dan blijft hij bij je en is hij goed voor je. “ En eigenlijk is dit plat en simpel gezegd, maar ook gewoon de waarheid. Er zijn toch ergere dingen om te doen voor een goede en gezonde relatie… Het klinkt bijna alsof seks iets ‘slecht’ is of het een ‘marteling’ is….
Het zit allemaal in die kleine dingen, dat is zo met alles. Maar zo een kleine dingen, beslissingen hebben zo een grote impact op jezelf, relatie, alles…
Ik probeer echt alles, ik doe echt mijn best. Ik wil echt. Maar het is precies ik aan een touw trek dat vastgebonden is aan een paal, die muurvast zit. En dan kan je het touw gestrekt houden, maar met welk doel? De paal zal nooit loskomen of bewegen….
Door dit alles begin je gewoon enorm aan jezelf te twijfelen… Je begint je af te vragen wat je fout doet…of je misschien echt een slechte partner bent. Dat wordt op een bepaald moment zo erg, dat je bij elke stap die je zet, niet in functie van je relatie, je je schuldig voelt. En onmiddellijk denkt dat je dit dubbelen dik moet compenseren…Dat je je op voorhand excuseert omdat je eens een keer (en dan spreek ik over 1 keer per maand, misschien zelfs nog niet…) iets doet met je vriend(en) , buiten sporten of werken… Klootzak die ik ben!
Dat je dan al eens probeert aan te voelen wat je marktwaarde nog is, want misschien heeft mijn vrouw wel gelijk en ben ik gewoon echt onaantrekkelijk… is dat dan niet normaal?
Het gaat toch ook gewoon verder dan dat allemaal… In een relatie moet je toch het gevoel hebben speciaal te zijn op all vlakken en dan jkan je toch een wederzijds respect verwachten, neen? Bijvoorbeeld : Ik zit nu in de LBO voor de gezondheid van m’n dohter, iets totaals onnatuurlijks voor mij om gewoon 7/7 bij een baby te zitten…MAAR (emancipatie, 2018, proberen vrouw gelukkig maken, …) doen we dat voor de ‘bevordering van de relatie en …’ Is het dan zo abnormaal dat als ik dan eens iets doe(verjaardag van een vriend) en ik dan vraag om aub op tijd thuis te zijn (17u30 of vroeger), dat ik dan teleurgesteld ben als ze binnenkomt om 18u(alé, 17u50, niet overdrijven hé)… Zeker als je aanvoelt dat het voor je partner iets belangrijk is. Klinkt zoals muggenziftten ?

HOOFDSTUK 4 : MARKTWAARDE.
Je begint te letten op de aandacht die je krijgt van andere vrouwen. Meer zelfs, je begint die aandacht terug op te zoeken en ze doet deugd. Ze geeft je toch al terug een gevoel dat je helemaal niet zo onaantrekkelijk bent. Een klein complimentje van een onbekende vrouw, doet dan zoveel deugd, dat kan je je niet inbeelden. Misschien ben ik ook wel gevoeliger voor interesse en een mooie glimlach, door al die onzekerheid. Onmiddellijk voel ik me dan ook wel schuldig, omdat ik echt oprecht gecharmeerd was en interesse heb voor een andere vrouw…
Het gaat zelfs zo ver, dat je bijna constant bevestiging zoekt dat je nog meekan. Terwijl dat wanneer mijn vrouw me het gevoel zou geven (spontaan) dat ik aantrekkelijk en knap ben voor haar, ik hier hoogst waarschijnlijk geen aandacht voor zou hebben….
Zo maakte ik een tijdje geleden eens een tinder-account aan, om mijn marktwaarde te testen. Ik weet dat dat direct lijkt of je je vrouw bedriegt, maar het doet zo’n deugd wanneer je een paar keer een ‘match’ hebt bij een mooie vrouw. Dat geeft je een dubbel gevoel, want enerzijds voel je je goed aangezien je door meerdere vrouwen aantrekkelijk word bevonden, maar anderzijds maakt dat het allemaal nog moeilijker.. Dan snap ik nog minder waarom ze me NOOIT bespringt. Wat is er toch! Eigenlijk ligt het antwoord gewoon heel simpel voor de hand … Ze is gewoon niet meer van mij. Ze is gewoon de moeder van m’n kindjes en ze heeft geen interesse meer in me als zijnde mijn vrouw.
Je begint ook andere manieren op te zoeken om niet te gefrustreerd te worden. Zoekt op internet ‘thaise massage’ op, om eventueel eens te proberen. Andere vormen van eventueel betaalde seks en/of onbetaalde seks, door advertenties op te sporen van mensen in dezelfde situatie…
Maar de stap zetten om het te doen is dan zo groot, want dan kom je automatisch in het vakje ‘bedrieger alias klootzak’ terecht. En dan luistert ZEKER niemand nog naar alles wat je hebt doorstaan, omdat het zover komt… dan ben je gewoon de zoveelste EIKEL.
Ik heb zelfs al met de gedachte gespeeld, ze voor te stellen om eventueel seks te mogen hebben met andere personen. Maar ik zou zoveel zeer hebben, moest ze dat echt willen, omdat ik haar echt wel nog wil, maar zij mij niet. En dan zou ze wel doodleuk op iemand anders kruipen, spontaan!!?
Ik zou ook jaloers zijn, want ik wil seks met haar, dat is eigenlijk alles waar ik om vraag. Ik zou enkel op een ander gaan, om de frustratie te bestrijden. Eigenlijk wil ik haar enkel vragen, dat ik op een ander mag gaan, eventueel bij hoeren, gewoon omdat zij zich dan niet moet forceren, maar ik wil aan mijn trekken kom. Eigenlijk een soort van ‘persoon’ die die taak van haar ontlast…
Hoeveel mannen kampen eigenlijk met dezelfde gedachten? Ben ik een uitzondering…? Ben ik niet normaal?
Maar zouden er dan zoveel films et feiten zijn van bedriegen en dergelijke? Misschien ben ik wel de enige dat er zoveel moeite voor doet en moet ik gewoon op een ander gaan. Seks met andere vrouwen en relatie, kindjes en huishouden met mijn vrouw. Iedereen gelukkig, neen?
Is vreemdgaan/bedriegen zoals ze zeggen, dan eigenlijk wel bedrog…? Je bedriegt toch pas als je een bepaalde intieme handeling uitvoert die je met je partner ook doet, met en ander persoon. Maar als je bepaalde handelingen niet meer samen doet en/of je de andere persoon daar ‘mee lastig valt’, dan is dit toch gewoon DE oplossing voor een GOEDE relatie?! Man niet gefrustreerd, dus man aangenaam thuis. BAM! Alles in orde, of niet?

HOOFDSTUK 5 : VERGELIJKING
Ik ben dan ook het type dat begint te vergelijken… Je kan bijvoorbeeld seks vergelijken met eten. Je eet toch ook als je honger hebt…. Er is toch niemand die je een maand of langer laat wachten om te eten, omdat je moet wachten tot de ander honger heeft?! En wanneer je vroeger, als je minderjarig was, geen honger had, dan moest je toch verplicht mee-eten aan tafel ‘ uit principe’ en omdat het zo hoorde, toch? Maar ik herinner me persoonlijk geen 1 keer dat mijn moeder lekker had gekookt en dat ik desondanks ik geen honger had, niet eens proefde. Dat smaakt toch altijd een lekkere spaghetti bolognaise?!?! Of niet? Je eet toch gewoon mee… Honger heb je daarom niet, maar goesting wel? Je kan toch op elk moment van de dag een stuk chocolade eten? Daarom niet altijd een volledige maaltijd, maar eens een beetje chocolade, de frigo eens opentrekken en een vleesje proeven, stukje fruit, … Da tis zoals eens je man handmatig verwennen of oraal. Zo ’n kleine dingen, zo opwindend, maken een wereld van verschil….
Maar zo smaakt een snickers toch niet?! Een snickers is lekker en heb ik zin in…. Ok gesnapt! Komen we terug bij hetzelfde…. Zijn WIJ er nog?

HOOFDSTUK 6 : BEGRIP
En dan ga je als man op zoek op het internet naar anderen met dezelfde frustraties en naar oplossingen of tips of eender wat zou kunnen helpen… Wel er is geen oplossing, het merendeel van de forums staat vol met deze frustraties en onbegrip over een partner die een lager libido heeft etc… En telkens zegt de psychiater ‘dat dat misschien wel normaal is’, iedereen heeft een andere behoefte, dus maw ‘moet ik maar niet zo klagen, het is gewoon zo?!’
Hoe kan ik me daar nu bij neerleggen… ik ben 34 jaar oud, nog 70 jaar gewoon gefrustreerd zijn, want het is zo….?!
Ook kom je veel sites tegen met titels die enorm veel hoop geven zoals : “Lieve woordjes geven vrouwen meer zin” (doeme, eigenlijk is het super gemakkelijk) of “Seksleven, wat te doen als het seksuele verlangen van u en uw partner verschilt?” (BAM!! Dat zocht ik… wat moet ik doen? Superveel verwachtingen van het artikel natuurlijk…)
En dan merk je eigenlijk al snel dat 99% van die ‘oplossingen’ of artikels geschreven zijn door … ‘VROUWEN’. Hieronder een voorbeeld van zo’n artikel dat de oplossing aanbiedt! :
“SEKSLEVEN : wat te doen als het seksuele verlangen van u en uw partner verschilt?”

"Een schaduwkantje aan ons seksleven: hij (of zij) heeft vaker zin in seks dan ik!" Een verschil in seksueel verlangen in relaties is vaak de oorzaak van een onbevredigd gevoel of van spanningen. Al is dat niet altijd zo, want sommige koppels kunnen beter om met die verschillen dan andere. Wat is hun geheim?
Verschil in seksueel verlangen: de normaalste zaak van de wereld!
In een relatie zijn er per definitie twee mensen, en mensen verschillen nu eenmaal van elkaar. Dus zal ook het seksuele verlangen dat de ene ervaart anders zijn dan dat van de andere.
In het begin, als ze elkaar leerden kennen, denken partners vaak dat ze op alle vlakken op dezelfde golflengte zitten, ook wat hun libido en seksleven betreft. Maar dat klopt dus niet! Als de periode van de grote verliefdheid eenmaal voorbij is, is het seksuele verlangen van partners niet permanent synchroon meer. Dat geldt zonder uitzondering voor alle koppels. Als dat in uw relatie toch zo is, is dat meestal omdat een van beide partners zich voortdurend aanpast aan de andere, en dat is niet per se een goede zaak.De wetenschap dat alle koppels met deze kwestie geconfronteerd worden, is geruststellend!
Bij wie is het seksuele verlangen groter?
In een heteroseksueel koppel is het meestal de man die vaker laat horen dat hij zin heeft om te vrijen, omdat hij ook echt zin heeft om te vrijen of omdat hij dat makkelijker kan uiten. Maar er zijn natuurlijk ook koppels waarin de vrouw meer of vaker zin heeft in seks.
Enkele tips om u beter op elkaar af te stemmen
Stop met kankeren! Veel vrouwen klagen: “Hij zegt dat ik niet amusant ben en dat ik nooit zin heb in seks”. De mannen die dit zeggen, hebben er niets van begrepen. Het is niet met dat soort opmerkingen dat ze een vrouw zin zullen doen krijgen in seks, integendeel zelfs. Een man (of een vrouw) moet het seksuele verlangen van de andere zien aan te wakkeren als hij - of zij - zelf begeerte voelt. En dat zal zeker niet lukken door te kankeren.
Probeer inzicht te krijgen in elkaars seksuele verlangen. Om uw partner over te halen om te vrijen en zijn (haar) seksuele verlangen aan te wakkeren, moet u hem (haar) eerst kennen. Weet u bijvoorbeeld wat voor dingen het seksuele verlangen van uw partner prikkelen? Als u het weet, pas het dan toe. Als u geen enkel idee hebt van wat die prikkels zijn, stel uw partner dan een aantal vragen om erachter te komen. Is er iets wat je verlangen kan prikkelen? Bijvoorbeeld als ik dit of dat kledingstuk (of ondergoed) draag? Samen douchen bijvoorbeeld? Een streepje romantische muziek? Samen een slow dansen? Je ergens strelen?
Probeer inzicht te krijgen in wat uw partner blokkeert. Sommige handelingen of situaties kunnen het seksuele verlangen ook blokkeren. Zorg dus dat u ze opspoort. Een voorbeeld: Jeanne heeft een schat van een man, maar ’s ochtends is hij vaak slechtgemutst. Tijdens het ontbijt bekritiseert hij haar en windt hij zich makkelijk op. Jeanne loopt daarna de hele dag gestrest rond en te piekeren over de opmerkingen die hij heeft gemaakt. ‘s Avonds snapt ze dan ook niet dat hij zin heeft om te vrijen, en wijst ze hem af. Haar man snapt totaal niet waarom. Hij heeft zijn slechte humeur ‘s ochtends gewoon op haar afgereageerd en is ’s avonds goed geluimd en blij haar terug te zien! als ze allebei even zouden praten en uitleggen wat ze voelen, zou de situatie snel ontmijnd zijn...
Leer ook niet-seksuele strelingen te appreciëren. Sommige mensen hebben het gevoel dat ze een seksueel object worden voor de andere. Dat gevoel een object te zijn, blokkeert het seksuele verlangen. In een relatie is het dus belangrijk om elkaar fysieke nabijheid te kunnen bieden die niet seksueel getint is en waar dus niets achter zit. Zoals samen een douche of een bad nemen, elkaar masseren, of elkaar strelen zonder bijgedachten. Dat geeft beide partners het gevoel dat ze bemind worden om wie ze zijn en niet alleen als sekspartner. En dat is soms heel veel waard.
Stop met porno kijken. Het kan uw seksuele verlangen en de manier waarop u vrijt verstoren, omdat de emotionele band en de tederheid eronder lijden. En de liefde bedrijven zonder die elementen wordt iets kouds en puur technisch dat u uit elkaar kan drijven.
Enkele praktische tips om uw seksuele verlangens op elkaar af te stemmen
• Als u diegene bent die minder vaak zin heeft in seks, aanvaard dan om af en toe een snelle, maar goeie vrijbeurt te hebben. Op die manier vinden beide partners elkaar, ook al is het niet zo’n magisch en sensueel gebeuren als op andere momenten. Let wel, u mag zichzelf nooit forceren; dit is alleen bedoeld om u te motiveren.
• Breng diegene in de relatie die meer zin heeft in seks tot een orgasme door de erogene en andere zones te strelen. U moet dan minder ver gaan dan bij een volledige vrijbeurt en het kan ertoe leiden dat u zo samen meer ontspannen bent.
• Denk erom dat masturbatie een compensatiefunctie heeft die een partner helpt wat langer te wachten op de volgende vrijbeurt.
• De eetlust komt al etend, wordt gezegd. Wel, ook het seksuele verlangen kan gewekt worden door elkaar te strelen. Als u diegene bent die minder behoefte heeft aan seks, durf dan af en toe te vrijen ook als u vooraf geen zin hebt in seks. Als het genot komt, is dat omdat het seksuele verlangen niet zo ver weg is en makkelijk gestimuleerd kan worden…
Slotsom: hoe kunt u elkaars seksuele verlangen beter op elkaar afstemmen ? Door elkaar beter te leren kennen, door beter te communiceren, door te durven vragen wat u wil en door te durven praten over hoe uw seksuele verlangen zich ontwikkelt. Hoe meer u elkaar begrijpt, hoe beter u communiceert en hoe meer u elkaar op seksueel vlak en in alle andere domeinen van het leven zult vinden. Zo zal de band tussen u beiden alleen maar sterker worden.

Dus met aandere woorden : Als je geen seks krijgt moet je dat aanvaarden , want het is normaal… En als je meer seks wil moet je ze strelen zonder seks te willen (moeilijk als ge al gefrustreerd bent…) en STOP met PORNO als ontlading …!?! Komaan zeg… We mogen toch nog iets hé  Wij zijn ook geen robotten hoor, met verschillende aan en af knoppen etc. Het moet echt wel van beide kanten komen !!
Nu ik mag niet alleen negatief zijn, want er zijn ook nog relatief interessante en hoopgevende ‘oplossingen’ zoals :
Hoe de erotiek met uw partner weer aanzwengelen?
Hebt u geen zin meer om te vrijen? Is uw libido ingeslapen? Eén oplossing: slechte gewoonten natrekken en de routine doorbreken! Enkele nuttige tips...
14
De omstandigheden creëren die ervoor zorgen dat u weer zin krijgt in vrijen
Het leven met twee resulteert vaak in een mooi evenwicht, maar kan uiteindelijk ook het verlangen uitdoven zonder dat men er erg in heeft. “Routine, zekerheid en transparantie leiden tot verveling en verminderen het plezier”, verklaart Dr. Gérard Leleu (1) Dat zal een weerslag hebben op uw seksuele relatie. En toch hebt u een sterke band met uw partner. Probeer daarom weer aandacht te geven aan de sensualiteit!
Doorbreek de routine
Neem nieuwe gewoonten aan om de routine te doorbreken. Ga eten op restaurant in plaats van vóór de tv, nodig vrienden uit voor het aperitief, ga samen wandelen. Ga ook eens uit zonder uw partner. Ontspan u wat in uw eentje of trek er eens een weekendje op uit met collega's of vrienden... Met welk doel? Laat uzelf verrassen, prikkel zijn jaloezie en doorbreek de routine. Uw partner mag niet denken dat hij/zij u “ingepalmd" heeft/dat u zijn of haar eigendom bent!
Weg met slechte gewoonten
Toon u niet steeds in uw blootje voor uw partner: “U moet zich niet kleden of ontkleden of naakt rondlopen onder de doffe blik van een onverschillige partner”, verklaart Gérard Leleu. Kleed u met smaak, ook thuis, en draag geen versleten kamerjas of vormeloze jogging. “Slordigheid doet alles vervagen wat de aandacht trekt, waardoor de sex appeal vermindert... “Kortom, zorg ervoor dat uw partner weer appetijt krijgt!”
Nieuws onder de lakens?
“Waarom niet langer strelen in plaats van meteen over te gaan tot de coïtus?”, vraagt Dr. Leleu. Mannen en vrouwen hebben talrijke erogene zones die na meerdere jaren huwelijk of samenwonen nogal eens worden vergeten. Ga ze opnieuw ontdekken! Wat eveneens essentieel is, geef op het vlak van seksualiteit ook blijk van fantasie. Kom uit uw bed, verken de kamers van uw woning... Op eender welk uur overdag of 's nachts! Zo creëert u een klimaat van onverwachte zinnelijkheid dat de erotiek weer zal aanzwengelen!

Of gewoon luisteren naar hetgeen wat niemand je zegt, maar je eigenlijk wel meer en meer aanvoelt…. Als je buurtwinkel gesloten is, waar je trouw aan bent, maar je hebt echt iets nodig van de winkel… Dan ga je toch naar de andere, iets verder, toch? En je komt uiteindelijk even tevreden terug als je hetzelfde product bij de ander gekocht hebt…
MOEILIJK ALLEMAAL.

HOOFDSTUK 7 : OPLOSSINGEN
Zeker wetende dat eigenlijk alle ‘oplossingen’ die aangereikt worden, of ze nu echt hoopvol lijken of zever, toch allemaal op t zelfde neerkomen…:
Je moet als man gewoon simpelweg aanvaarden dat libido vrouwen (algemeen, niet bij alle) lager ligt, dat het feit dat ze minder of soms geen zin heeft in seks ‘normaal’ is en zeker niet altijd een gevolg is van een slechte man (oufh), dat je meer moeite moet doen met lieve woordjes etc om ze te stimuleren (k zweer t je, heb dit allemaal gedaan en geprobeerd, dat geeft inderdaad een ‘betere’ verstandsverhouding tussen je partner en jezelf, maar absoluut niet meer seks… Z zal wel eens meer en langer willen knuffelen haha ) en dat wanneer je seks wil het gewoon altijd van jou moet komen en het goed moet inkleden, om de vrouw haar goesting te stimuleren… Dus gewoon blijven elke sekspartij zelf initiatief nemen en je erover zetten dat ze weer tegen haar zineraan begint, maar geen vrees 1 op 3 keer zal er ook ook echt van genieten eens je bezig bent! HALELUJA!!
Dus lijkt het er meer en meer op, voor mij althans, dat als je een gezonde en goede relatie wil met je partner, waarmee je al een lange relatie hebt, dat je als man je WEER eens aanpast en al die extra moeite doet (lieve woordjes, aseksuele aanrakingen en strelingen, het aanbrengen mooi omkaderen, creatief zijn, je ego weer eens aan de kant schuiven, eventueel de zoveelste afwijzing doorslikken, …) om dan 1 keer per week (als je geluk hebt) te ‘mogen’ ;-) en al die bijkomende frustratie die ‘ruk’ je gewoon of eigenlijk nog beter, die poep je weg op en ander? Neen?
Dat lijkt mij gewoon de ideale oplossing, dat je eigenlijk op een ander mag gaan om die frustraties weg te nemen. Louter voor de seks. Want het zijn toch de gevoelens waar we bang voor zijn?
IS dit de beste oplossing, degene die niet mag uitgesproken worden en door iedereen ontkend wordt, want anders geven ze toe dat ze ‘bedriegen’ 
Het leven is gewoon zo complex voor een man…. Voor alles wat we willen moeten we die ‘extra’ moeite doen… We moeten de ‘man’ zijn, maar tegelijkertijd de perfecte ‘huisvader’. We moeten ‘eten op tafel brengen’, maw geld!, maar we moeten ook veel thuis zijn om de kindjes mee op te voeden want de vrouw is al zo moe. We moeten de bad boy zijn, waar ze op vielen, maar geef extra knuffels, lieve woordjes etc, anders kan er ernaar fluiten. We moeten mooi en verzorgd zijn, maar ook niet teveel want anders ben je niet mannelijk genoeg meer. We moeten lage frequentie aan seks aanvaarden, maar mogen daar niet over ‘klagen’. We MOETEN vooral HEEL VEEL.
OPLOSSING : BESTAAT NIET ? Verlaat die vrouw gewoon? Ook al zie je ze graag en is het echt gewoon die seks-issue…? Er zwemmen meer dan genoeg vissen in de vijver? Of gewoon AANPASSEN , FORCEREN en AANVAARDEN…?
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Te verschillend libido op te lossen of niet?

Mijn hemel papa2kindjes, je krijgt in ieder geval de prijs voor de langste openingspost die een forumlid ooit geschreven heeft! :o En dat op Koningsdag!
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
papa2kindjes
Berichten: 3
Lid geworden op: 27 apr 2018 12:52

Re: Te verschillend libido op te lossen of niet?

En dan… dan raap je al de moed bijeen, zet je al die eer opzij en zet je het van je af dat het “weer” aan jou is om die EXTRA moeite te doen en ben je extra lief, kleine aanrakingen, overwogen antwoorden en krijg je 2 dagen op rij spetterende top SEKS!!!! 5weken heb ik er op moeten wachten, veeeeel te lang, maar het was goed! Misschien dan toch gewoon AANVAARDEN dat je als man mer, beter en extra je best moet doen… t sterke geslacht…. K twijfel toch ;-)
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Te verschillend libido op te lossen of niet?

papa2kindjes schreef: 02 mei 2018 20:37 2 dagen op rij spetterende top SEKS!!!! 5 weken heb ik er op moeten wachten, veeeeel te lang, maar het was goed!
Zo zie je maar dat het kan verkeren. Ik zou zeggen 'gefeliciteerd'.
* Liebe Macht Frei *

Terug naar “Eenzaamheid, relaties & seksualiteit”