Wat heeft dit mij veel moeite gekost om weliswaar anoniem doch vrijuit te spreken over mijn situatie.
Kort, een midden dertiger, vader van drie en op het punt te scheiden ( omdat zij wil voor alle duidelijkheid )
Waarom kom ik naar hier, wel ik zoek raad en misschien ook wel steun voor het volgende; ik ben zeker niet perfect en weer wat mijn werkpunten zijn, wat ik absoluut haat aan mezelf is dat ik mijn geduld kan verliezen nadat je echtgenote voor de zoveelste keer laat blijken dat je de schuldige van alles bent en ik haar vooral niet teveel in de weg moet leggen. Ik wordt dan kwaad, zeer kwaad omdat ik me zoveel onrecht voel aangedaan terwijl ikzelf weet en iedereen in de omgeving dat zij en de kinderen voor mij op de eerste plaats komen en alles onmiddellijk wordt uitgevoerd zodra het mij wordt gevraagd, los van alle spontane zaken die ik voor haar doe.
Net daar gaat het nu om, ik moet denken aan het vervolg van mijn leven maar hier wringt voor mij mentaal serieus het schoentje. Ik ben het niet gewoon iets voor mezelf te doen, ik koop en doe niets voor mezelf en kom zoals mijn omgeving dat ook weet op de laatste plaats. Ik ben et niet gewoon om neen te zeggen en ben de eerste die overal gaat helpen ( zelfs met koorts! ). Nu, ik haal energie uit het zien dat het anderen goed of beter gaat wanneer ik heb kunnen helpen. Maar ik ben jet gewoon dat ik alles voor mezelf moest oplossen, zij had immers geen tijd en/of begrip.
Ik voel mezelf bijvoorbeeld al heel erg schuldig indien ik 10min later thuis ben en weet dat het eten klaar is. Of wanneer ik in de winkel iets van een paar euro zie liggen dat ik graag zou hebben leg ik het gewoon terug. Ik hen er geen probleem mee om voor €1000 kerstcadeau's te komen voor haar maar krijg het noet over mijn hart om nieuwe schoenen voor mezelf te kopen.
Waarom? Omdat ik steeds overmand wordt door een schuldgevoel dat ingefluisterd wordt door een "je verdient dit niet, je werkt niet hard genoeg en je draagt noet genoeg bij" gevoel.
Nu moet ik verder en zoek hulp en steun bij lotgenoten en experts die mij kunnen helpen mezelf terug op de eerste plaats te zetten en de kracht en moed te vinden om neen te zeggen en meer op te komen voor mijn meningen.
Alvast bedankt, Panoniem