Een relatie willen met iemand die niet beschikbaar is.

[jeffrey_angel]

Om mijn verhaal en probleem goed uit te kunnen leggen aan jullie, moet ik helaas erg uitgebreid uitleggen wat het probleem is. Dit is gelijk ook de eerste keer dat ik een probleem van mijzelf online voorleg aan gespecialiseerde mensen. Als dit bericht hier verkeerd geplaatst is hoor ik het graag.

Het is ongeveer 4 jaar geleden dat ik een lange relatie heb afgebroken met mijn ex-vriendin. De reden hiervoor is dat ik gewoon dom was.
Nee, eigenlijk is het uitgebreider. Ik was erg onzeker en ik voelde me vaak afgewezen door haar. Tijdens de relatie hadden we
een ongezonde obsessie en jaloezie voor elkaar. Niemand houdt dat vol en vooral niet als je wat jonger bent. Zodoende heb ik uiteindelijk er een punt achter gezet.

Daarna leek het wel beter met me te gaan. Ik heb een aantal dames gedatet (en relaties mee gehad) in die tijd. Het opvallende hier is alleen dat ik me niet verliefd voelde bij al die dames. Ik dacht er niet zo diep over na op dat punt en stopte het ergens diep weg, waar ik er niet over na hoefde te denken. Toch mislukten al die relaties, en met een reden.

De jaren gingen voorbij en er was een raar gevoel in mij aan het groeien. Een gevoel die steeds sterker werd en mijn keuzes omtrent relaties en dames beinvloedde. Dat gevoel heb ik uiteindelijk erkend en geindentificeerd. Ik mis al die tijd mijn ex-vriendin. Als een soort ziekte die in mij groeit kon ik niet langer ontkennen dat dit een probleem is voor mij. Ik geloof heilig in "the one", niet omdat ik verhalen lees of films zie, niet omdat andere mensen dit vertellen, maar omdat ik dit zo voel. Het is een ongelofelijk extreem gevoel. Het is alsof je al je hele leven droomt om te kunnen vliegen, wetende dat je nooit zal kunnen vliegen.

Op dit punt kan je je afvragen waarom ik geen actie onderneem. Het antwoord is simpel. Ze heeft een vriend.

Toch heb ik weliswaar wel dingen geprobeerd om dichterbij mijn ex-vriendin te komen, maar tevergeefs. Zodra ik in haar buurt ben heeft zij haar schild (als het ware) op, en niet zo'n beetje ook. Ze is heel defensief om mij heen. Een normaal persoon zou het hierbij laten en opgeven, maar dat kan ik niet. Jij zou dat waarschijnlijk ook niet kunnen als je eenmaal weet waarom ik zo obsessief ben.

Ik weet niet hoe het zit met andere mensen hier op het forum, in Nederland of zelfs wereldwijd, maar als ik een connectie heb met iemand (serieuze relatie, gewone relatie, vriendschap) voel ik die connectie. Het is niets anders dan kunnen zien, ruiken, voelen of horen. Nu ik dit verteld heb kan ik eerlijk zeggen dat ik een ongelofelijk sterke connectie voel met deze dame. Dit is de brandstof voor mijn obsessie.

Het gaat verder dan alleen een ongelofelijk sterke connectie. Af en toe spreek ik haar wel, als ze haar schild omlaag laat door bepaalde omstandigheden (sociale zekerheid van omringende vrienden, alcohol of per toeval) en dan hoor ik van haar dingen die de extreme connectie die ik ervaar met haar bevestigen.

Ze vertelt me in die momenten dat ze deze afgelopen jaren gewoon niks meer voelt (of apathisch). Ze gelooft ook niet in haar relatie. Ze doet opnieuw aan automutilatie (iets waar ik haar in zekere zin mee heb kunnen helpen toendertijd). Ze heeft problemen met mensen vertrouwen (dat komt vrijwel grotendeels door mij, maar daar kom ik zo terug op). Ik heb haar gevraagd waarom ze dan nog steeds deze relatie behoudt. Ze antwoordde hierop door te zeggen dat ze niets meer verdient dan dat. Net zoals haar vader en moeder verdient ze ook geen mooi leven.

Terugkomend op wat ik daarnet schreef over de problemen die ze heeft met mensen vertrouwen, ik heb haar een aantal dingen aangedaan waardoor ze nu problemen heeft met vertrouwen. Ik heb wel vaak gelogen over wat ik deed, met wie ik wat deed of waar ik was. Het klinkt alsof ik een ware klootzak ben, en dat is in een zekere zin ook wel zo, maar zoals ik ook al eerder beschreef was ze snel jaloers. Dus er mochten geen vrouwelijke vrienden bij mij zijn, ik mocht niet drinken zonder haar erbij en ik mocht niet zomaar ergens naartoe gaan zonder dat zij ervan af wist en het goedkeurde. Dus omdat ik bang was om deze problemen tegemoet te komen heb ik gelogen.

Op dit punt kan je misschien denken waarom het de moeite nog waard zou zijn, maar ik kan je eerlijk vertellen dat ik zelf ook geen idee heb. Het is niet logisch. Ik voel pure liefde en dat heb ik bij niemand anders gehad. Maar we zijn wel allebei mentaal en sociaal gegroeid in de periode dat we uit elkaar zijn.

Je kan denken dat ik compleet gestoord ben, dat het tussen mijn oren zit of puur bedrog omdat ik verklaar zo'n connectie te ervaren met een dame. Ik zie mijzelf echter als een vrij nuchter en helder persoon, maar ik moet eerlijk bekennen dat ik niet weet wat ik op dit punt moet doen. Zoals ik al eerder beschreef kan ik niet zomaar opgeven. Ik zoek een soort oplossing, inspiratie of tips.

Het liefst wil ik gewoon terug kunnen gaan. Niet in de tijd, maar qua relatie. Het enige wat ik in deze wereld verlang is precies dat.

Wat moet ik doen?

[Esca]

Lastig hoor, Jeffrey. Verliefdheid is een gevoel dat bijna onmogelijk te negeren is. Helemaal als je zo'n connectie voelt zoals jij omschrijft.

Ik ben geen expert maar misschien dat dit je wat helpt:

"Nu is hij mij man, maar een paar jaar terug was hij nog een jongen die stapelgek op mij was. Hij had een probleem: ik moest helemaal niets van hem hebben.
Hoe meer hij achter me aan zat, hoe meer ik me aan hem begon te irriteren. Hij stuurde ontzettend veel sms'jes en appjes en ik kreeg er steeds meer een vervelend gevoel bij.
Op een gegeven moment is mijn broer met hem gaan praten - zij waren vrienden - om hem duidelijk te maken dat ik er nog niet klaar voor was en dat hij me beter met rust kon laten.
Dat heeft hij gedaan. Hij heeft geaccepteerd dat ik hem niet zag staan en besloot zich toen volledig op zijn school en werk te richten.
Het grappige is, dat hij voor mij steeds minder het "irritante ventje" werd en steeds meer een "hardwerkende, serieuze man". En toen begon ík hem leuk te vinden!
Kort daarna hadden we verkering. En nu zijn we getrouwd!


Wat ik hiermee wil zeggen is, dat als je het kan opbrengen om het te laten rusten, dan zal zij dat aan je merken, en een positiever beeld van je krijgen. Je wordt iemand die niet afhankelijk is en dat vinden vrouwen vaak leuk. (Geloof ik)
Het belooft niets, maar misschien heb je er wat aan..

[volhoudertje]

Het is ongeveer 4 jaar geleden dat ik een lange relatie heb afgebroken met mijn ex-vriendin. De reden hiervoor is dat ik gewoon dom was. Nee, eigenlijk is het uitgebreider. Ik was erg onzeker en ik voelde me vaak afgewezen door haar. Tijdens de relatie hadden we een ongezonde obsessie en jaloezie voor elkaar.

Ik heb het idee dat je eigenlijk niet veel verder bent gekomen en nog steeds in hetzelfde gedrag vervalt. Ook bij deze nieuwe verliefdheid ben je tamelijk obsessief bezig. Je lijkt niet echt in staat om objectief over je eigen gedrag en motieven te oordelen en je verliest jezelf in alles wat met je ‘geliefde’ te maken heeft. Maar dat is een valkuil waar veel verliefde mensen in trappen.
Het idee dat jullie ‘een sterke connectie’ hebben is een illusie en bestaat alleen maar in je eigen hoofd. Je wilt ook graag de ‘ridder op het witte paard’ zijn, terwijl er op je eigen gedrag ook wat valt aan te merken. Bovendien heeft ze een al vriend, ze is al bezet, dus ik zou maar nergens teveel op hopen.

Op je vraag "Wat moet ik doen?" heb ik dit antwoord: denk eerst goed na over jezelf, waarom jij je zo obsessief opstelt, voordat jij je verder verliest in deze verliefdheid. Doe een uitgebreide reality check.

[momo]

The heart wants what the heart wants..

En toch zal je je verstand moeten gebruiken in deze zaak om niet te eindigen met een miljoen stukjes hart die je weer aan elkaar moet lijmen.

Logisch op een rijtje

1. ze is niet vrij en uit je tekst op te maken heeft ze ook niet de intentie om haar huidige relatie op te geven. Ze zegt wel dat ze niet gelukkig is maar dat ook niet verdient, toch geloof ik dat niet.

Je tekent niet vrijwillig voor een leven dat je niet wil met iemand, dan is er toch iets dat je bindt of de angst dat alleen zijn erger is, of luiheid,ik weet niet ?

2. Jullie hebben het al eens geprobeerd en dat is duidelijk niet gelukt.
Nu is het zo dat tijd en 'onbereikbaarheid' de scherpe kanten van wat er eigenlijk misging afhaalt. Ook al geloof ik dat je wel kan groeien en meer klaar zijn voor een band met ouder worden.

3. Verlies jezelf niet door te blijven wachten en hopen op iets wat misschien nooit komt.
Het onder ogen zien is verschrikkelijk confronterend en moeilijk, maar hoe sneller je het doet des te meer kans je hebt om uit de impasse te komen.

4. Op je vraag wat zouden jullie doen. Ik zou alle kaarten op tafel leggen, kijken hoe het zit van haar kant en dan conclusies trekken.
Eerlijk en duidelijk, voor iedereen.

Veel geluk

[jeffrey_angel]

Om het overzichtelijk te houden ga ik kort even reageren op iedereen in slechts 1 reactie.

Iedereen, bedankt voor je reactie. Ik hoopte al op veel verschillende reacties en die hebben jullie me ook gegeven.

@Esca:
Het verhaal wat je zojuist beschreven hebt is erg interessant. Er zit een goeie kern van waarheid in en ik zal dat ook in mijn achterhoofd houden. Vooral handig om een "real-life" voorbeeld te krijgen. Wat betreft het laten rusten, dat gaat eigenlijk best wel goed. Ik zoek nooit contact op. De interactie die ik met haar heb is vooral door bepaalde omstandigheden (zelfde soort vrienden, feestjes, kroegen, noem maar op).

@volhoudertje:
Ik kan begrijpen dat het overkomt dat ik niet veel verder ben gekomen. Toch ervaar ik dit anders. Je hebt zeker gelijk in het feit dat ik niet objectief kan kijken naar mijn eigen gedrag en motieven omtrent de verliefdheid die ik ervaar naar haar toe. Misschien moet ik inderdaad even stilstaan bij de feiten en een reality check doen. Zoals ik in mijn eerdere post al beschreef is dit mijn eerste keer dat ik zoiets persoonlijks van mij wil delen met gespecialiseerde mensen. Ik hoopte al op een soort feedback (zoals deze feedback) dat mij dieper laat nadenken.

@momo:
1. Ik snap dat je dat niet gelooft, misschien is het ook allemaal voor aandacht. Ik interpreteer het alleen wel zo. Ook heb ik dit zelf ervaren in oudere tijden. Dat ik inderdaad bang was om alleen te zijn, luiheid of ik durfde gewoon niet aan te zien om iemand te kwetsen.
2. Je hebt gelijk, het is vroeger niet goed afgelopen. Het zou voor hetzelfde geld in deze tijd weer mis kunnen lopen. Maar op een of andere manier wil ik dat van de eerste rang ervaren.
3. Daar heb je gelijk in. Ik probeer wel verder te gaan met mijn leven. Ik probeer nieuwe sociale contacten te maken en daarnaast heb ik uitgereikt naar dit forum voor informatie, tips, discussies, enzovoorts.
4. Dat klinkt als een prima plan. Ik zou alleen niet weten hoe ik zoiets zou moeten brengen.



Wederom bedankt voor jullie reacties, ik stel het zeer op prijs.