Gebruikersavatar
ANGEL
Berichten: 35
Lid geworden op: 23 mei 2016 09:43

mezelf zijn

Het valt me op dat ik sinds ik gehuwd ben, mijn echtgenoot het ontzettend moeilijk heeft om me mezelf te laten zijn, authentiek.
Ik weet wat ik wel en niet wil, waarvoor ik sta.
Mijn echtgenoot tracht me naar zijn hand te zetten, zegt "doe dit, doe dat, stop met dit, stop met dat" maar ik doe dat niet, omdat het over mijn waarden en normen gaat. En dus niet over prullen.

Wanneer ik niet doe wat hij wil, tracht hij me te manipuleren, is viesgezind, negeert me enz..
Ik vind dat verschrikkelijk maar dan nog laat ik me niet manipuleren.
Wanneer ik mijn grenzen stel, voor mezelf opkom in zaken die mij aanbelangen maar bv. dit naar onze buren, zijn familie is of wie dan ook hebben we dus conflicten.
Zoals ik zei, het gaat over mijn waarden maar ik vind het toch heel erg dat wij daar telkens conflicten rond hebben. Maar mij naar zijn hand laten zetten doe ik niet.

Hij zegt dan dat hij van geen belang heeft. Dat het altijd ik ben die belangrijk is. Terwijl dat helemaal zo niet is. Ik zie hem ontzettend graag.

Angel
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: mezelf zijn

ANGEL schreef:Mijn echtgenoot tracht me naar zijn hand te zetten, zegt "doe dit, doe dat, stop met dit, stop met dat" maar ik doe dat niet, omdat het over mijn waarden en normen gaat.
Het lijkt me inderdaad niet prettig als je echtgenoot zich zo opstelt.
Jezelf kunnen zijn binnen een relatie is een basisvoorwaarde om samen gelukkig te kunnen zijn, daar zal iedereen je gelijk in geven.
Maar wat is nu precies je vraag? Je hebt een topic geopend, maar er ontbreekt een vraagstelling.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: mezelf zijn

Wat naar voor je Angel dat je echtgenoot je niet lijkt te accepteren zoals je bent. Ik kan me voorstellen dat je daar zo langzamerhand genoeg van hebt en het heel naar vindt. Het negeren als je niet doet wat hij zegt, is een strafmethode die mensen in een relatie gebruiken naar elkaar toe. Helaas werkt het niet positief en het helpt ook niet de relatie te verbeteren, integendeel.

Wil je nog met de relatie door dan is het belangrijk dat jullie hier samen naar gaan kijken. Wat maakt dat je echtgenoot nu zoveel kritiek op je heeft en continu je vertelt wat je wel en niet moet doen. Hoe is jullie interactie op zo'n moment? Ik adviseer je relatiecounseling aan om hier samen uit te komen.
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
ANGEL
Berichten: 35
Lid geworden op: 23 mei 2016 09:43

Re: mezelf zijn

Dag Minerva,

Bedankt om te reageren op mijn topic en je begrip.

Ja, inderdaad, leuk is het allesbehalve maar ik kan niet anders. Ik kan ook niet over me heen laten lopen, met mensen omgaan die niet goed voor me zijn.

Ik merk alleen dat dit is gekomen na een paar maanden dat wij getrouwd zijn (2011), we kennen elkaar sinds 2003.
En toen was dat niet alhoewel, je kan negeren daar toch ook bij rekenen.

Het is niet dat ik om de 5 voet mijn grenzen dien te stellen. Maar als ik ze stel doe ik het ook. Echter altijd in respect voor de ander en mezelf. Ik draai elk woord 1000 keer voor ik iets zeg om zeker te zijn dat ik de ander niet kwets maar toch krijg ik negatieve reacties : de ander voelt zich terechtgewezen, wordt zéér agressief, gaat in slachtoffergedrag zitten enz...

De laatste keer was in november vorig jaar. Hij manipuleert, pleegt chantage als ik "niet doe wat hij wilt". Ik probeer daaraan te ontsnappen maar soms lukt dat niet.
Ofwel negeert ie me. Ook zo typisch voor hem. Hij geeft er altijd een draai aan.
Ik ben ook altijd de énige schuldige. Alle anderen zijn heiligen.

Gisterenavond kreeg ik nog een mail van hem dat als ik niet ga veranderen dat hij de relatie stopzet. En tegelijkertijd schrijft hij dat hij hoopt dat hij nog mijn partner mag zijn. Dat hij al lang denkt aan uit de relatie te stoppen.

Ik heb onlangs een aantal delen van boeken van een cursus in wonderen gelezen. Daarin staat oa dat je de dingen met andere ogen dient te bekijken. Ik kan mij daar wel in vinden maar wat dat betreft, ik kan toch niet over me heen laten lopen ?
Wanneer een aantal zaken voor mij op de duur te ver gaan moet ik toch grenzen kunnen stellen zonder dat ik gemanipuleerd, emotioneel gechanteerd wordt ?

Hijzelf heeft een zeer hoge functie gehad, iedereen deed wat hij zei. Zijn ex ook.
Ik van mijn kant heb in het verleden ook mijn lessen gehad, met vallen en opstaan mijn grenzen moeten leren stellen, voor mezelf moeten leren opkomen en nu ik dat doe krijg ik dit op mijn bord.

Ik stel mezelf altijd in vraag, wat ik te leren heb enz...
De paar grenzen die ik gesteld heb was naar zijn familie en onze buren toe. Maar ik zeg het, altijd in respect, beleefd enz...
Ik heb alle begrip dat mensen het niet altijd weten hoe ze met anderen moeten omgaan maar dan zo heftig uit de hoek komen omdat ik mijn grenzen stel en dat mijn echtgenoot dan zo reageert, vind ik ook uit de bocht.

Ik zie hem echt graag en iedereen heeft zijn lessen te leren. Hij is wel degene die de relatie wil stopzetten als ik niet verander. Ik heb op die mail waarin hij dat schreef nog niet gereageerd. Ik heb alles al 1000 keren gezegd, ik kan toch moeilijk blijven herhalen. Ik heb wel zoiets van als hij denkt dat hij gelukkiger gaat zijn als hij ermee stopt, dan moet ie dat doen alhoewel ik dat ontzettend spijtig zou vinden want voor de rest komen wij heel goed overeen.

Ik heb al therapie gevolgd maar het heeft ons geen stap vooruit geholpen. Hij is een aantal keer ook geweest. Maar ja, als je ervan uit gaat dat de ander (ik dus) de enige schuldige is en dat ik nog liever doodval dan iets te erkennen waar ik niet achtersta (dat ik fout was in grenzen stellen) dan wordt het moeilijk.

Ik wil hem niet kwijt maar leuk is het zo ook niet. Ik wil mezelf blijven en authentiek. Ik sta altijd open om te leren, te verbeteren maar ik wil mezelf kunnen blijven.

Angel
Gebruikersavatar
ANGEL
Berichten: 35
Lid geworden op: 23 mei 2016 09:43

Re: mezelf zijn

Dag Volhoudertje,

Ja, je hebt gelijk.

Ik zit in de rats. Ik stel mij de vraag of ik iets verkeerd doe ? Of ik misschien kortzichtig ben.
Hij zegt dat ik enkel en alleen aan mezelf denk, dat ik niet aan hem denk (wanneer ik grenzen stel).

Ik heb hem gezegd dat mijn grenzen stellen niets met hem te maken heeft, ik nooit iets ondoordacht doe, dat ik nadenk over de gevolgen van mijn daden en woorden.

Hij zegt ook dat ik het nooit meer zal hebben zoals nu. Ik heb hem gezegd dat dat geen woorden van liefde maar angst zijn.

Ik weet uiteraard dat ik het allemaal zelf zal moeten oplossen maar het is altijd fijn om de visie van anderen te vernemen en misschien te weten komen wat mijn blinde vlekken zijn.
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: mezelf zijn

ANGEL schreef:Hij zegt ook dat ik het nooit meer zal hebben zoals nu. Ik heb hem gezegd dat dat geen woorden van liefde maar angst zijn.
Dat zijn heel nare woorden die hij tegen je gezegd heeft. Dat riekt gewoon naar emotionele chantage
en manipulatie. Het is heel goed mogelijk dat je echtgenoot zich uit angst zo opstelt door zich manipulatief op te stellen. Waar zou die angst en onzekerheid bij hem vandaan komen?
Maar hoe dan ook, zorg vooral dat je bij jezelf blijft en niet aan jezelf gaat twijfelen en de oorzaak bij jezelf gaat zoeken.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
ANGEL
Berichten: 35
Lid geworden op: 23 mei 2016 09:43

Re: mezelf zijn

Dag Volhoudertje,

Bedankt voor je begrip.

Ik weet het niet. Ik weet wel dat zijn ex ook manipuleert. Voor de rest zei hij dat hij een gelukkige jeugd had. Maar ja, wat betekent dat hé.

Het is wel zo dat het goed is om mezelf in vraag te stellen.

Ik vind het allemaal zeer verwarrend. Binnenkort is er een etentje van zijn vroegere opleiding. Ik had een paar jaar geleden bij een zelfde gelegenheid al gezegd dat ik omwille van een voorval toen er niet meer naartoe zou gaan. Vorige week heb ik dat in een conflict herhaald.
Nu komt ie weer af of ik al weet of ik meega !!!
En dan langs de andere kant zegt ie dan dat hij uit de relatie wil stappen.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: mezelf zijn

Het klinkt als iemand die ambivalent gehecht is. Aantrekken/afstoten, aantrekken/afstoten. Doodvermoeiend voor een partner. Daarbij komt dan inderdaad de boosheid, de kritiek etc. Ik krijg het gevoel dat jij op eieren loopt in deze relatie. Hoe gelukkig ben je nu? Wil je zelf met hem verder? Hij kan nu wel ultimatums gaan stellen, eisen stellen en dwingend doen.. het is uiteindelijk aan jou om bij jezelf na te gaan wat het is wat je aantrekt in hem en deze relatie en tot hoever je wilt gaan in het afwegen van je woorden, de angst om iets verkeerd te zeggen (of te doen?) en ondertussen jezelf hierin te verliezen.

Ik vind het knap dat je zo dicht bij je authenciteit probeert te blijven en je grenzen stelt. De vraag is echter in hoeverre heb jij jezelf al ingeleverd hier?
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
ANGEL
Berichten: 35
Lid geworden op: 23 mei 2016 09:43

Re: mezelf zijn

Dag Minerva,

Ja, dat ervaar ik ook.

Als ik in zijn ogen iets verkeerd doe, dan negeert ie me. Hij geeft er dan een draai aan om weer te tonen dat ik verkeerd ben.

Verkeerd doen in zijn ogen is voor mij dus gewoon mijn grenzen stellen en dan nog op een een beleefde respectvolle manier maar duidelijk.

Ik hou altijd mijn hart vast als hij er op een of andere manier achterkomt dat ik weer mijn grenzen heb gesteld. Het is niet dat ik dat vaak doe maar het is dus al een aantal keren gebeurd. Naar zijn familie en de buurman.

Ik weet dat hij dan weer heftig gaat reageren, mij weer gaat negeren. Maar niets doen is geen optie.

Vorig jaar had hij mij een brief geschreven met alles wat ik in zijn ogen verkeerd had gedaan - wel het was een vulkaanuitbarsting, bladzijde vol van 'je bent fout in dit, dat ...'
Ik kon daar voor zover ik weet niet op reageren en enkel zeggen dat we een totaal andere visie hebben.

Ik ben blij dat ik mezelf "denk" niet te verloochenen.
Ik heb hem gevraagd als hij zoals hij zelf aangeeft geen conflicten wil hebben dat hij mij dan mezelf moet laten zijn.

En toen kreeg ik daar een antwoord op van dat hij al lang denkt om uit de relatie te stappen en langs de andere kant dat ik doe wat hij zegt en dat hij dan hoopt nog lang mijn partner te zijn.

Ik wil met hem verder maar hij moet mij mezelf laten zijn, mij niet naar zijn hand proberen te zetten. Maar zoals ik al zei, een paar maanden nadat wij gehuwd waren begon dat patroon bij hem, behalve dan dat negeren want dat was al.

Wij komen in alles heel goed overeen, alleen dus het feit wanneer ik grenzen stel.
Dat is ondertussen al een hele tijd geleden maar hij houdt eraan vast.
Het heeft natuurlijk wel gevolgen voor zijn familie omdat zij niet bewust zijn en anderen ook naar hun hand willen zetten. En letterlijk zeggen : ik eis dit en dat op mijn terrein.

Ja, dan is het wel normaal dat ik mijn grenzen stel.

Ik vind het wel goed dat ik mijn woorden altijd gewikt en gewogen heb naar de mensen naar wie ik de grenzen heb gesteld. Ik wil ook niemand kwetsen.

Naar hem is dat veel minder tijdens conflicten.

Ik kan niet anders dan mezelf te blijven, maar ik sta altijd open voor feedback, misschien dingen die ik niet zie, mijn blinde vlekken.
Ik herinner me dat ik jaren geleden ook naar hem toe een stap wou zetten omdat ik hem graag zie maar mijn hele lichaam en geest protesteerde, ik voelde zo'n weerstand.
Uiteindelijk heb ik de stap gezet maar de derde partij wou niet dit en dat en vermits het voor mij toch al zo goed als onmogelijk was voor mezelf, heb ik alles afgeblazen.
Dat voelde dan wel goed aan.

Ik bedoel dus, ik wil altijd proberen. Maar als het echt niet ok is, is het niet ok.

Het is ontzettend vermoeiend om te merken dat ik zijn visie wel erken, hem begrijp maar dat hij mijn visie niet begrijpt, noch accepteert en maar blijft proberen mij naar zijn hand te zetten.
Hij ziet dat echter niet zo. Hij zegt dat hij mij tot inzichten wil brengen, wil doen redeneren.

Maar ik ervaar dat zo niet.

En wat voor mij nu heel moeilijk is, is dat ik niet weet hoe mij te gedragen naar hem toe. Hij had geschreven dat ik moet veranderen anders stapt hij uit de relatie.
En dan zegt hij dat hij hoopt dat hij nog lang mijn partner mag blijven.
Dan vraagt hij weer dingen voor onze toekomst samen, geeft hij een kus, zoekt mijn hand enz...hoe kan je dat nu rijmen ?

Ja, we zijn geen computers maar dat zorgt ervoor dat het allemaal heel verwarrend is voor me.

Terug naar “Eenzaamheid, relaties & seksualiteit”