Eenzaamheid door ziekte in taboesfeer

[mttrs]

Hallo allen. Ik ben man, beginnende veertiger, nieuw hier en vroeg me gewoon af of nog mensen zich alleen voelen in hun strijd tegen depressie/angst/stressgerelateerde aandoeningen. Het valt me op dat deze materie tot vervelens toe nog steeds in te taboesfeer blijft hangen. Met uitzondering van de huisarts (en dan nog vrij oppervlakkig) en een vriend/collega die ik af en toe zie, kan ik met niemand praten over mijn problemen. Ik woon in Vlaanderen en daar zijn ook psychologen niet terugbetaalbaar. Als je hier een keer of 10 wil praten ben je al gauw tussen 600 en 1000 € kwijt. Voor mij persoonlijk is het duidelijk. Ik sta er alleen voor. Van mijn echtgenote moet ik absoluut geen steun verwachten. Zij is nog nooit depressief of echt gestresseerd geweest dus kan totaal geen begrip opbrengen voor mijn situatie. Gezien zij dit nooit zelf heeft ervaren heeft zij geen enkele mogelijkheid om zich open te stellen voor de problematiek van mensen die het wat moeilijk hebben op psychologisch vlak. Ik vroeg me dus af of hier soms mensen zijn die in dezelfde situatie zitten, ik sta steeds open voor wederzijdse ervaringen en informatie.

[volhoudertje]

Hallo allen. Ik ben man, beginnende veertiger, nieuw hier en vroeg me gewoon af of nog mensen zich alleen voelen in hun strijd tegen depressie/angst/stressgerelateerde aandoeningen. Het valt me op dat deze materie tot vervelens toe nog steeds in te taboesfeer blijft hangen. Met uitzondering van de huisarts (en dan nog vrij oppervlakkig) en een vriend/collega die ik af en toe zie, kan ik met niemand praten over mijn problemen. Ik woon in Vlaanderen en daar zijn ook psychologen niet terugbetaalbaar. Als je hier een keer of 10 wil praten ben je al gauw tussen 600 en 1000 € kwijt. Voor mij persoonlijk is het duidelijk. Ik sta er alleen voor. Van mijn echtgenote moet ik absoluut geen steun verwachten. Zij is nog nooit depressief of echt gestresseerd geweest dus kan totaal geen begrip opbrengen voor mijn situatie. Gezien zij dit nooit zelf heeft ervaren heeft zij geen enkele mogelijkheid om zich open te stellen voor de problematiek van mensen die het wat moeilijk hebben op psychologisch vlak. Ik vroeg me dus af of hier soms mensen zijn die in dezelfde situatie zitten, ik sta steeds open voor wederzijdse ervaringen en informatie.

Welkom op 't forum, mttrs.

De strijd tegen depressies en angsten kan voor veel mensen helaas een gevoel van eenzaamheid met zich mee brengen, maar ik ben het niet met je eens dat praten over psychische problemen in de taboesfeer is blijven hangen. De samenleving is wat dat betreft echt in haar voordeel verbeterd.

Het is vervelend dat je van je echtgenote weinig steun krijgt en dat ze weinig begrip voor je situatie kan opbrengen.

Ik wens je in ieder geval veel sterkte.

[mttrs]

Hallo allen. Ik ben man, beginnende veertiger, nieuw hier en vroeg me gewoon af of nog mensen zich alleen voelen in hun strijd tegen depressie/angst/stressgerelateerde aandoeningen. Het valt me op dat deze materie tot vervelens toe nog steeds in te taboesfeer blijft hangen. Met uitzondering van de huisarts (en dan nog vrij oppervlakkig) en een vriend/collega die ik af en toe zie, kan ik met niemand praten over mijn problemen. Ik woon in Vlaanderen en daar zijn ook psychologen niet terugbetaalbaar. Als je hier een keer of 10 wil praten ben je al gauw tussen 600 en 1000 € kwijt. Voor mij persoonlijk is het duidelijk. Ik sta er alleen voor. Van mijn echtgenote moet ik absoluut geen steun verwachten. Zij is nog nooit depressief of echt gestresseerd geweest dus kan totaal geen begrip opbrengen voor mijn situatie. Gezien zij dit nooit zelf heeft ervaren heeft zij geen enkele mogelijkheid om zich open te stellen voor de problematiek van mensen die het wat moeilijk hebben op psychologisch vlak. Ik vroeg me dus af of hier soms mensen zijn die in dezelfde situatie zitten, ik sta steeds open voor wederzijdse ervaringen en informatie.

Welkom op 't forum, mttrs.

De strijd tegen depressies en angsten kan voor veel mensen helaas een gevoel van eenzaamheid met zich mee brengen, maar ik ben het niet met je eens dat praten over psychische problemen in de taboesfeer is blijven hangen. De samenleving is wat dat betreft echt in haar voordeel verbeterd.

Het is vervelend dat je van je echtgenote weinig steun krijgt en dat ze weinig begrip voor je situatie kan opbrengen.

Ik wens je in ieder geval veel sterkte.

Welbedankt.
De samenleving is misschien aan het verbeteren maar er is nog veel werk.
Nu wat mij betreft, en vooral hier in Vlaanderen, heb ik toch ervaren dat je best enkel met artsen of lotgenoten praat.
Als iemand bij mij op het werk een hernia heeft, of een gescheurde achillespees, sturen ze een kaartje of bellen ze je eens op.
Als je een depressie hebt, laten ze je links liggen, schuwen ze je, en begint het roddelen.
Ik heb dit genoeg gezien bij andere mensen en wil dit vermijden, anders zorgt dit voor nog veel meer stress en dat is ook niet interessant.
Mijn arts heeft me enkele weken thuisgezet en ik zeg steeds tegen collega's dat ik een rugblessure heb.
Want als je openlijk naar buiten komt met een depressie of burnout, dan maken ze je genadeloos af.
Dat bedoel ik met taboesfeer.
Misschien is dit in sommige middens niet zo, maar in andere wel.

[Gabriel16]

De strijd tegen depressies en angsten kan voor veel mensen helaas een gevoel van eenzaamheid met zich mee brengen, maar ik ben het niet met je eens dat praten over psychische problemen in de taboesfeer is blijven hangen. De samenleving is wat dat betreft echt in haar voordeel verbeterd.

Hier ben ik het mee eens. Ik ken mensen die er niet geheimzinnig meer over doen; die zeggen gewoon dat ze voor een gesprek naar de psycholoog gaan.

[Minerva]

Wellicht dat het in België meer in de taboesfeer ligt dan in Nederland? Een depressie is ook moeilijk te begrijpen en te bevatten voor iemand die dat nooit heeft meegemaakt. Daar kan je je dan heel eenzaam in voelen. Wellicht is het voor je helpend als je lotgenotengroepen zoekt op internet, op facebook bijvoorbeeld waar jij er over kan praten met anderen die wel weten wat het is?

[mttrs]

Wellicht dat het in België meer in de taboesfeer ligt dan in Nederland? Een depressie is ook moeilijk te begrijpen en te bevatten voor iemand die dat nooit heeft meegemaakt. Daar kan je je dan heel eenzaam in voelen. Wellicht is het voor je helpend als je lotgenotengroepen zoekt op internet, op facebook bijvoorbeeld waar jij er over kan praten met anderen die wel weten wat het is?

Ja daarvoor kwam ik hier ook even kijken, om lotgenoten te vinden.
Fijne avond wens ik je toe.

[Mickey~]

Ik ben het er niet helemaal mee eens dat de samenleving al positief is veranderd.

Toegegeven, je kan al op veel plekken er openlijk over praten, maar bij veel mensen zijn toch vooroordelen blijven hangen. Op sommige werkplekken wordt echt over dit soort dingen geroddeld en raar gedaan.

[Crocro]

Hoi,

Ik kan je alleen maar aanraden om zelfhulp boeken te kopen. Het is zwaar en je moet er flink wat tijd en energie in steken maar het helpt.
Het is ook goedkoper dan gesprekken met een psycholoog!