Gebruikersavatar
Renee
Berichten: 4
Lid geworden op: 02 jan 2016 13:06

sociaal isolement

Al een lange tijd loop ik met gevoelens van eenzaamheid en sociale-vervreemding.
Buiten mijn werk heb ik haast geen contact met mensen terwijl dit het belangrijkste in mijn leven is.
Ooit besloot ik eens om met collega's uit eten te gaan, dat is nu zes jaar geleden, en het is er nog steeds niet van gekomen. ik voel mezelf wel gemotiveerd omdat ik door iets met hen te ondernemen, het een begin zou kunnen zijn van het opbouwen van betekenisvolle relaties. Toch voel ik mezelf telkens opgelucht dat ik niks heb ondernomen omdat de ander mij kan raken op het moment dat er bijv. een keer ruzie is, een vriendschap zou bijv. gebruikt kunnen worden als drukmiddel tegen mij. Wanneer ik dus in feiten niks met de ander heb kan ik dus tijdens een ruzie oprecht zeggen dat ik überhaupt niks met hem of haar had. Deze afstand is dus veilig.

Ook raak ik snel in paniek wanneer er agressief wordt gereageerd, in fantasie zou ik de ander dan het liefst zodanig tegemoet treden dat die persoon helemaal stijf van angst staat, dat ik dus als het ware een soort macht over de ander heb, de ander kan mij dan dus niks aandoen want ik sta boven hem.

Dat brengt mij gelijk bij mijn ideeën over bijv. politiek waarvan ik vindt dat de democratie achterhaald is in onze harteloze, koude kapitalistische samenleving, waarvan ik vindt dat alleen goed ontwikkelde mensen de vrijheid die dit met zich mee brengt aan kunnen. Het klinkt misschien extreem maar ik ben dus meer in voor een soort dictatoriaal regime waarbij een groep "veilige" goed ontwikkelde mensen met harde hand heersen over al het dierlijke en ontembare gedrag wat met de "onveilige" en gewetenloze mens samenhangt.

Toch voel ik mezelf vooral eenzaam en angstig voor de wereld om me heen, ik heb het gevoel dat dit vooral in het onbewuste speelt.
Ik ben bang om het niveau van mijn type mensen niet te kunnen bereiken waardoor ik als het ware zonder identiteit blijf zitten, de ander is immers (voor mijn gevoel) onderdeel van wie ik ben of beter gezegd, mijn ideale wereld waar ik mijn identiteit aan ontleen.
Ik maak een duidelijk verschil tussen wat ik noem "lagere zielen" en de "verheven medemens". Waarbij de verheven mens staat voor medemenselijkheid, warmte, een goede emotionele-intelligentie, empathie en het principe van "vrijheid eindigt waar dat van de ander begint". de lagere ziel staat voor het ontembare, het dierlijke, het beest zeg maar het agressieve en de onveiligheid, het instinctieve.

Ik heb het gevoel dat hoe langer ik eenzaam en ongelukkig blijf, mijn visie op de wereld en de mens steeds extremer en gevoellozer wordt.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: sociaal isolement

Dat brengt mij gelijk bij mijn ideeën over bijv. politiek waarvan ik vindt dat de democratie achterhaald is in onze harteloze, koude kapitalistische samenleving, waarvan ik vindt dat alleen goed ontwikkelde mensen de vrijheid die dit met zich mee brengt aan kunnen. Het klinkt misschien extreem maar ik ben dus meer in voor een soort dictatoriaal regime waarbij een groep "veilige" goed ontwikkelde mensen met harde hand heersen over al het dierlijke en ontembare gedrag wat met de "onveilige" en gewetenloze mens samenhangt.
Je bent van mening dat een regime beter is omdat je vind dat alleen goed ontwikkelde mensen het allemaal aankunnen. Eigenlijk schrijf je voor een ander en vraag ik mij af of dit niet gewoon een wens is wat niet over de ander gaat maar over jezelf. Jij zoelt een soort van veiligheid en denkt dat een regime beter werkt en ligt. Jij zoekt een soort van rust. Jij zoelt een soort van manier van leven die je aankunt. Je denkt eigenlijk dat het regime goed zou zijn voor jezelf, alleen je giet het in een verhaaltje waarbij je door laat schemeren dat het ook goed zou kunnen zijn voor anderen (die de vrijheid volgens jou niet aan kunnen.) Maar uiteindelijk zijn het gedachten en gevoelens voor jezelf en is het nog altijd beter dat bij jezelf te houden... het niet te gieten in een verhaal rondom anderen maar het bij jezelf te houden.

En een regime... denk je werkelijk dat je daar wel de vrijheid bij kan voelen? Zal een regime je gevoel van onveiligheid en het niet aankunnen uiteindelijk niet kunnen vergroten bij jezelf?
Deze ideeën komen voort uit eigen angst en onzekerheid... en het "grappige" is dat je het woord veilige tussen aanhalingtekentjes zet.
Toch voel ik mezelf vooral eenzaam en angstig voor de wereld om me heen, ik heb het gevoel dat dit vooral in het onbewuste speelt.
Ik ben bang om het niveau van mijn type mensen niet te kunnen bereiken waardoor ik als het ware zonder identiteit blijf zitten, de ander is immers (voor mijn gevoel) onderdeel van wie ik ben of beter gezegd, mijn ideale wereld waar ik mijn identiteit aan ontleen.
Mijn type mensen? Wat is voor jou gevoel "jouw vtype mens" ? Ieder mens heeft een eigen identiteit. Ieder mens ontwikkelt een eigen identiteit. Maar wat van buitenaf af er is en er speelt kan van invloed zijn op hoe je doet en denkt. Maar het is heel belangrijk om eigen identiteit te ontwikkelen en daarvoor te gaan en daarvoor te edoen wat nodig is. Om wat meer uit te breken en te gaan voor jezelf en wie je bent. Als het nodig is de tijd te nemen om op zoek te gaan naar wie jij bent...
Ik maak een duidelijk verschil tussen wat ik noem "lagere zielen" en de "verheven medemens". Waarbij de verheven mens staat voor medemenselijkheid, warmte, een goede emotionele-intelligentie, empathie en het principe van "vrijheid eindigt waar dat van de ander begint". de lagere ziel staat voor het ontembare, het dierlijke, het beest zeg maar het agressieve en de onveiligheid, het instinctieve.
Uiteindelijk zijn we allemaal mensen. Wij zijn allemaal van vlees en bloed. In den beginne niet ongelijk aan de ander. (Want iedereen word geboren in en met goedheid en onschuldig.)
Daarnaast kunnen "goede" mensen weldegelijk weleens agressief en heel boos zijn... en de "goede" mens heeft ook gewoon een instinct en maakt soms of regelmatig instinctieve beslissingen. Dus het is echt wat zigzaggend hoe je dit allemaal zo ziet...
Ik heb het gevoel dat hoe langer ik eenzaam en ongelukkig blijf, mijn visie op de wereld en de mens steeds extremer en gevoellozer wordt.
Wat zou jij eraan kunnen doen?
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: sociaal isolement

Je bericht valt in twee stukken uiteen, ik zal eerst reageren op de eerste alinea, die betrekking heeft op je werk en je relatie met je collega's. Pas goed op, in het eerste deel blijf ik netjes en ga ik serieus op je verhaal in.
Renee schreef:Al een lange tijd loop ik met gevoelens van eenzaamheid en sociale-vervreemding.
Buiten mijn werk heb ik haast geen contact met mensen terwijl dit het belangrijkste in mijn leven is.
Ooit besloot ik eens om met collega's uit eten te gaan, dat is nu zes jaar geleden, en het is er nog steeds niet van gekomen. ik voel mezelf wel gemotiveerd omdat ik door iets met hen te ondernemen, het een begin zou kunnen zijn van het opbouwen van betekenisvolle relaties. Toch voel ik mezelf telkens opgelucht dat ik niks heb ondernomen omdat de ander mij kan raken op het moment dat er bijv. een keer ruzie is, een vriendschap zou bijv. gebruikt kunnen worden als drukmiddel tegen mij. Wanneer ik dus in feiten niks met de ander heb kan ik dus tijdens een ruzie oprecht zeggen dat ik überhaupt niks met hem of haar had. Deze afstand is dus veilig.
Je hoeft buiten je werk natuurlijk geen contact met je collega’s te onderhouden, dat kan in sommige gevallen handig zijn, maar veel verder dan eens met elkaar uit eten te gaan hoeft dit niet gaan. Via je werk kun je betekenisvolle relaties opbouwen, maar die hebben geen waarde als die niet zijn gebaseerd op wederzijds respect en vertrouwen. Je spreekt een duidelijke angst uit dat een ander eventueel misbruik van een vriendschap zou kunnen maken. Het lijkt me handig als je eens nagaat waar die angst op gebaseerd is en of de door jouw geschetste situatie zich ooit zou kunnen voordoen. Je wilt duidelijk vermijden gekwetst te worden. Ben je ooit heel erg in een vriendschap met iemand teleurgesteld?
Het is eigenlijk helemaal niet zo netjes om jezelf op deze manier in te dekken tegen eventuele gevaren, je dicht je collega’s namelijk op voorhand al een hele hoop slechte eigenschappen toe. Ik denk ze deze vorm van wantrouwen niet verdienen. Op jouw is eigenlijk het aloude gezegde van toepassing “zo de waard is vertrouwd hij zijn gasten.”
Renee schreef:Ook raak ik snel in paniek wanneer er agressief wordt gereageerd, in fantasie zou ik de ander dan het liefst zodanig tegemoet treden dat die persoon helemaal stijf van angst staat, dat ik dus als het ware een soort macht over de ander heb, de ander kan mij dan dus niks aandoen want ik sta boven hem.
Een duidelijke en klassieke 'fear-threat' reactie, dreigen terwijl je eigenlijk zo bang als een wezel bent, je compenseert je tekortkoming in je gedachten verder met een machtsfantasie en superioriteitsgevoel. Maar nu komt het, let goed op! Nu wordt het lachen gieren brullen! [027]
Renee schreef:Dat brengt mij gelijk bij mijn ideeën over bijv. politiek waarvan ik vindt dat de democratie achterhaald is in onze harteloze, koude kapitalistische samenleving, waarvan ik vind dat alleen goed ontwikkelde mensen de vrijheid die dit met zich mee brengt aan kunnen. Het klinkt misschien extreem maar ik ben dus meer in voor een soort dictatoriaal regime waarbij een groep "veilige" goed ontwikkelde mensen met harde hand heersen over al het dierlijke en ontembare gedrag wat met de "onveilige" en gewetenloze mens samenhangt.
Oh jee oh jee. Waar heb je dit soort belachelijke flauwekul vandaag zeg! 011 Je maakt ook nog eens een onderscheid tussen "lagere zielen" en de "verheven medemens". En je rekent jezelf natuurlijk het liefste tot de "verheven medemensen" mag ik aannemen? Nou ja, ik mag het voor je hopen. 001_tongue
Sorry Renee, ik raad je werkelijk aan dit soort gedachten zo snel mogelijk vaarwel te zeggen, tenminste als je niet eenzaam en ongelukkig wilt blijven. Met een dergelijke extreme visie op de wereld en de mens maak je beslist weinig vrienden. Ik zou er maar niet te veel met andere mensen over praten, want je merkt nu toch al dat ik er volledig de vloer mee aanveeg en je ook volledig uitlach? langeneus
Renee schreef:Ook raak ik snel in paniek wanneer er agressief wordt gereageerd, in fantasie zou ik de ander dan het liefst zodanig tegemoet treden dat die persoon helemaal stijf van angst staat, dat ik dus als het ware een soort macht over de ander heb, de ander kan mij dan dus niks aandoen want ik sta boven hem.
Ja? Raak je al een beetje in paniek? Zie je mij in je gedachten al verstijfd voor je staan van angst? Denk je dat je macht over me hebt en dat ik je niks kan aandoen? Laat me toch niet lachen zeg! 001_tongue

En nu weer serieus:

Hier moet je ècht iets aan doen Renee, want dit is niet gezond.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Einzelganger
Berichten: 27
Lid geworden op: 07 aug 2014 20:00

Re: sociaal isolement

Renee schreef:Al een lange tijd loop ik met gevoelens van eenzaamheid en sociale-vervreemding.
Buiten mijn werk heb ik haast geen contact met mensen terwijl dit het belangrijkste in mijn leven is.

Ik heb het gevoel dat hoe langer ik eenzaam en ongelukkig blijf, mijn visie op de wereld en de mens steeds extremer en gevoellozer wordt.
Ik begrijp perfect waar je het over hebt en heb geen aansluiting met hoe jouw bericht in het belachelijke is getrokken.

Ik geef je alleen maar gelijk dat je niet die vriendschappen zoekt op het werk, hou die dingen gewoon apart voor je eigen goed zou ik zeggen, heb er zelf ook minder goede ervaringen mee gehad, die collega's zijn al lang vertrokken maar die fout maak ik geen tweede keer; vertrouwen schenken en dan zien dat ze met je ex-lief in bed liggen.

Je houd niet van agressie en grove woorden maar dat moet je niet stoppen in het vinden van nieuwe mensen, het is heel duidelijk voor je geworden wat je ondertussen aanvaard maar ook helemaal niét aanvaard, veel mensen geraken niet eens zover. Behoud die grens en eens die overschreden wordt is het ook voorbij.

Ik heb zelf ook het idee van hoe meer ik deel, hoe meer dat tegen mij gebruikt kan worden, dus als je nieuwe mensen leert kennen, denk even na, is dit nu iets wat ik op dit moment al kwijt wil aan die persoon, hou het nog even oppervlakkiger en weet, bij politiek geraak je al een eind ver in een conversatie als je niet over jezelf wil praten. Uitkomen voor wat je politiek staat is nu in deze tijden helemaal geen taboe meer.

Het idee dat een soort communisme 'veiliger' is begrijp ik, deze kapitalistische samenleving verliest veel van zijn vroegere waarden als zijnde vriendschap, familie- en gezinsleven en oprechtheid. De schone (onoprechte) schijn heeft een veel groter aandeel gekregen dat wat het ooit waard was, jaren geleden. Is dit goed of slecht, nu ja, ikzelf vind het ook allemaal een beetje oppervlakkiger worden dan dat ik het zou wensen, maar om daarom ineens te willen om communistisch te leven, liever niet, ik geniet veel te veel van mijn vrijheid in denken en doen. Vergeet ook niet dat je daar niet meer politiek denkt, maar politiek doét, datgene wat je is opgelegd.

Alleen en eenzaam zijn IS angstig, dat is zo, tenslotte ga je met alles alleen om zonder steun en kan je enkel op jezelf rekenen om het beste te doen, de twijfel steekt hier en daar de kop op, dat is zo.
Natuurlijk zoeken wij allemaal naar mensen die op onze golflengte zitten, we willen dat deels om een stukje bevestiging te vinden en omdat we dan deel menen te zijn van een groepje mensen die eenzelfde mening hebben.
Dat maakt je niet verheven, dat maakt je opnieuw iemand die het helemaal goed heeft bekeken en geen tijd verspilt aan mensen die het niet waard zijn. Jij voelt in je hart wat je ligt en wat niet, dat is een gevoel, zolang dat gevoel niet uitmondt in arrogantie is er niks aan de hand en nee, ik heb die mening niet, sommigen liggen je gewoon beter dan anderen.

(ikzelf heb bijvoorbeeld ook geen voeling met stempelende vrouwen of huismoeders, wat gaan wij elkaar vertellen, terwijl ik ganse dagen met een job bezig ben en die maar beter naar behoren doe, of anders kan vertrekken?)

Dat stukje over spiritualiteit herken ik ook, heb me er lang in verdiept maar op zich bracht het voor mij geen troost, het heeft niks te maken met verhevenheid maar met het geloof dat mensen spiritueel verder of minder ver staan. Ik ken de theorie en heb er veel over gelezen, maar het blijkt heel vaak (bij mij dan) dat mensen die helemaal niet bezig zijn, met het juiste te doen, blijkbaar verder geraken in het leven dan mensen die het wel goed menen en proberen betrokken te zijn. Mijn enige idee daarover is, leef volgens je eigen instelling en probeer je zo min mogelijk aan te trekken van fout gedrag van anderen, ze zijn de energie niet waard en tenslotte moet je gaan voor jouw goed gevoel vanbinnen.

Die laatste zin van je vond ik zo treffend, het dekt de lading van wat je voelt. Emoties. Ze zijn er nog weinig indien je vaak eenzaam of alleen bent en al heel makkelijk glijd je af naar negatief of hokjesdenken. Dat is iets om sterk aan te werken en jezelf hier en daar nog emoties te laten voelen. Het vergt wat werk maar moet je zeker doen. Denk na wat je gelukkig maakt en leef ernaar ookal is het alleen, eens gaan shoppen, gaan eten, muziek opzetten, heel luid en dansen en zingen, foto's bekijken van wat je graag ziet, en websites bezoeken van leuke dingen en je zal je beter voelen, emotie is ook vaak visueel. Geen interesse, ga zwemmen, zonnen, wandelen, sporten....je kan wel degelijk iets vinden wat jou wat adrenaline schenkt. Dus zeker blijven doen om ervoor te zorgen dat jouw kijk op onze maatschappij niet nog negatiever wordt en hoe je er hoe langer hoe meer afstand van neemt. Ja, ook een weekje nieuws en media niét volgens kan ook al eens helpen want wees eerlijk, natuurlijk wil je geïnformeerd blijven en 'het' allemaal volgen, maar zo heel leuk zijn die nieuwsberichten ook niet altijd. Geef jezelf af en toe een time-of daarvan, het scheelt, geloof me.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: sociaal isolement

Voor als je hier bezig blijft want ik zie je alweer typen er is een nieuw topic door de moderators aangemaakt voor je bij overige problemen en vragen.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~

Terug naar “Eenzaamheid, relaties & seksualiteit”