Hedenavond waarde computerfiguur,
Ik schrijf voor het gemak even tussen uw regeltjes:
Mijn probleem met naakte mensen zien heb ik voor zo vet ik weet altijd al. Douchen met de klas na t gymen? Dat vond ik echt vreselijk.
Hoewel er verschillende beschouwingen over naaktheid bestaan kunnen veel (niet-aseksuele) mensen je hierin wel volgen zoals u merkt. Ik krijg hierbij zelf een associatie met de Nederlandse schilder Bosch die de hel weergaf als een bevroren meer waar naakte mensen op schaatsten.
De traumas ontstonden in de pubertijd. Ik groeide op met veel ruzie om me heen en in mn pubertijd escaleerde dat. Bij een gewone ruzie (als 2 mensen naast me staan te schreeuwen naar elkaar) ben ik dus rustig, houd ik mn mond.. Voelt normaal.. Maar als een ruzie escaleert naar geweld, word ik angstig. Ook als dit niet naar mij gericht is. Toch kan ik me dan rustig opstellen, uiteindelijk de ruziers uit elkaar halen..
Ik weet nog dat ik een keer met iemand mee naar huis ging (was ik n jaar of 12-13) en het heel vreemd vond dat iedereen daar thuis aardig tegen elkaar was.. Omdat ik dat dus niet kende
Ik kan me erg goed voorstellen dat dit traumatisch voor u geweest is, Computerfiguur…
Als ik met iemand een vertrouwensband heb opgebouwd, wat een tijdje duurt.. (zeg maar minstens 6 maanden) dan vind ik een knuffel leuk. T voelt vreemd, maar goed. Maar we moeten wel beide gewoon aangekleed wezen enzo..
Ik associeer nu ook weer wat je in uw voorstellingstopic schrijft.
Wat ik nu wel boeiend vind aan uw verhaal, waarde computerfiguur, is dat je zo van honden houdt.
Je bent bereid hondenhokken schoon te spuiten, je verlangt de dankbare lieverds uit te laten.
Kortom honden te helpen, als een hondenfluisteraar problemen opvangen, trainen, zorgen dat ze geen spuitje hoeven te krijgen.
Je hebt het hart op de juiste plaats, daar je voor deze dieren wilt ontfermen. Je verdient van mijn part een standbeeld.
Wat ik het leuke vind aan je verhaal is dat honden nu juist een hoge “knuffel” baarheidsfactor hebben. Ik bedoel bij een mens heb je eerst minstens 6 maanden kennismakingstijd voor nodig om een eerste ongemakkelijk voelende knuffel te kunnen geven eventueel, misschien….. Een hond daarentegen wacht geen 6 maanden dat hij je komt knuffelen. Een knuffel vat ik hier op als de breedst mogelijke betekenis: een vluchtige aai over je hoofd of kop, even wrijven over de rug van de baas een ‘big five’ met de kleine baas, vastplakken, omhelzen, en zoen of een lik. Mogelijk heeft de liefde voor honden jouw hart verovert, omdat je verzekerd bent van de a-seksuele motivatie van het dier?
Misschien ben je bang dat als een hetero-jongen/man, lesbische-meisje/vrouw je knuffelt dat hier bijbedoelingen aan vasthangen, als het ware als een soort van voorspel, gericht op coïtus, of als een middel tot opwinding?
Als het antwoord ja is, zou ik dat wel kunnen snappen. Tederheid vind men in het westen vaak niet genoeg, terwijl ze juist als beleving helemaal op zichzelf staat en volkomen vervullend kan zijn. In feite is tederheid een stap verder op de ontwikkelingsweg, een rijkere evolutie in de inwijding tot omgaan met seksuele energie. Ook al ervaar je die energie niet. Misschien ben je op dat vlak verder ontwikkeld dan de meer seksuelen onder ons… Ik acht dat voor mogelijk… Ik laat het maar voor het gemak in het midden…
Voor nu een prettige avond verder. Misschien horen we nog wel eens van u. Tot hier toe vind ik je verhaal erg boeiend om in te verdiepen.
Kyron