Gebruikersavatar
Einzelganger
Berichten: 27
Lid geworden op: 07 aug 2014 20:00

Heeft het zin?

Als kind verloor ik mijn moeder op 3-jarige leeftijd, ik groeide op met 3 mannen, mijn vader verwaarloosde mij, een broer mishandelde mij psychisch en lichamelijk(zijn frustraties door verlies uitwerken op mij, denk ik) de oudste heeft zelfmoord gepleegd.

Ik blijf en blijf er maar over nadenken of het zo goed is om dit te onthouden, helemaal vergeten lukt natuurlijk nooit, alleen, tegenwoordig hoor je zoveel over mishandelde en sexueel misbruikte kinderen.

Soms denk ik, weet je, zo erg was het nog niet, je hebt het overleefd, een andere keer denk ik, niet eerlijk, ik heb niet de kans gekregen tot een normaal leven want dit blijft in je onderbewuste zitten.........

Er is een tijd geweest, toen ik jonger was, om dit te proberen te vertellen aan mensen, maar nu denk ik, what is the point, mensen gaan je misschien lager inschatten, je zien als een mens met problemen en wat levert dat dan op, niks natuurlijk.

Je komt ze wel tegen, aan mensen die je een minimum vertelt er er meteen kunnen uithalen, wauw, en jij bent nu wie je nu bent (uiterlijke schijn.)

Psychologisch gezien moet je misschien alles weer bovenhalen maar daar heb ik absoluut geen zin meer in, alles herbeleven, no way, oké, het mag dan misschien een verstopte lade zijn, ik weet wat er in zit, maar ik wil ze in geen geval nog openen. Ondertussen ken ik mezelf, wéét ik wélk effect het op me heeft en kan ik het benoemen.........

Als kind 'speelde' ik psycholoog voor mezelf, ik stelde mezelf vragen en een rationeel deel van mezelf antwoordde daarop. Ging redelijk goed hoor, zo had ik een goed inzicht in, wat is de volgende stap, vanwaar vertrek je hier en mijn keuzes waren navenant.

Daarom mijn vraag, is het altijd zo goed om alles weer boven te halen?

Geen zin om boven te halen hoeveel slaag ik heb gehad en de onbestaande redenen ervan, geen zin om te gaan nadenken hoe ongewenst ik wel was, hoe ik gehaat werd en welk leven ik wél had gehad mocht mijn moeder blijven leven. (studeren, materieel welgesteld, toekomst...)
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Heeft het zin?

Einzelganger schreef:Daarom mijn vraag, is het altijd zo goed om alles weer boven te halen?
Daar is geen eenduidig antwoord op te geven.
Het hangt van de persoon in kwestie af en in welke situatie of levensfase die persoon verkeert.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Psycholoog Dea
Berichten: 191
Lid geworden op: 27 nov 2013 16:59

Re: Heeft het zin?

Klopt, het hangt heel erg van de persoon en situatie af.
Je merkt misschien wel dat je ervaringen toch blijven aankloppen bij jou en wellicht hoef je niet het her te beleven, maar wel ruimte te geven voor de negatieve gevoelens die er zijn? Heb je het hier wel eens met iemand echt over gehad?
Psycholoog Dea van de online Psychologenpraktijk Boom.
Gebruikersavatar
Dromen1983
Berichten: 1137
Lid geworden op: 22 mar 2014 00:58

Re: Heeft het zin?

Mij is het jarenlang gelukt om alles goed weg te stoppen en er niet meer aan te denken. Tot nu, tot de emmer te vol werd en uiteindelijk is overgelopen, na 18 jaar.

Dus ik denk dat het echt wel af hangt van persoon tot persoon of het goed is om gewoon verder te gaan of dat je toch nog een keertje in je lade moet kijken,... Ik ging er nl ook vanuit dat het goed zat waar het zat, maar dat blijkt niet zo te zijn.
Sometimes you've gotta fall before you can fly
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Heeft het zin?

Einzelganger schreef:Als kind verloor ik mijn moeder op 3-jarige leeftijd, ik groeide op met 3 mannen, mijn vader verwaarloosde mij, een broer mishandelde mij psychisch en lichamelijk(zijn frustraties door verlies uitwerken op mij, denk ik) de oudste heeft zelfmoord gepleegd.
:knuffel: :knuffel: :knuffel: :knuffel: :knuffel:
Alsof je een emmer leeggooit.....
GEEN kattepis!
Einzelganger schreef:Ik blijf en blijf er maar over nadenken of het zo goed is om dit te onthouden, helemaal vergeten lukt natuurlijk nooit, alleen, tegenwoordig hoor je zoveel over mishandelde en sexueel misbruikte kinderen.

Soms denk ik, weet je, zo erg was het nog niet, je hebt het overleefd, een andere keer denk ik, niet eerlijk, ik heb niet de kans gekregen tot een normaal leven want dit blijft in je onderbewuste zitten........
Onthouden en onthouden is ook twee.
Sommige stukken van je brein vergeten dit nooit, en dat hoeft helemaal niet erg te zijn. Het grote punt is, wel, of jouw lichaam bij het minste of geringste in alarm schiet, of niet. Als je non stop zou worden getriggerd dan is dat een giga belasting - en is het zaak, om dat aan te pakken. Zodat het niet vanuit je onbewuste je leven blijft vergallen.
Gedachten als "zo erg was het nog niet" - och, het zou waar kunnen zijn. Voor jouzelf is dat in feite niet van belang, het gaat er om, of jij er goed mee kunt leven of niet.
Einzelganger schreef:Er is een tijd geweest, toen ik jonger was, om dit te proberen te vertellen aan mensen, maar nu denk ik, what is the point, mensen gaan je misschien lager inschatten, je zien als een mens met problemen en wat levert dat dan op, niks natuurlijk.
Nee hoor, daar heeft een ander niets mee te maken, tenzij jij dat erg graag wilt laten weten.

Einzelganger schreef:Psychologisch gezien moet je misschien alles weer bovenhalen
Dietheorie is inmiddels achterhaald - voor goede traumaverwerking is dat niet nodig. Idem voor herbeleven.
Einzelganger schreef:Daarom mijn vraag, is het altijd zo goed om alles weer boven te halen?

Geen zin om boven te halen hoeveel slaag ik heb gehad en de onbestaande redenen ervan, geen zin om te gaan nadenken hoe ongewenst ik wel was, hoe ik gehaat werd en welk leven ik wél had gehad mocht mijn moeder blijven leven. (studeren, materieel welgesteld, toekomst...)
Nee hoor, dat heeft geen enkele zin, bedenken hoe rot het allemaal wel niet was - er zijn veel leukere/ nuttiger dingen die je doen kunt!!
Dwarrel_66

Re: Heeft het zin?

Hallo Einzelgänger,
Het herbeleven heeft bij mij alleen maar schade aangericht. Een paar jaar geleden werd ik tijdens een intakegesprek voor mijn dochter getriggerd door een bepaalde opmerking. Dit was het begin van het opentrekken van een beerput. Deze beerput is nog steeds niet dicht. Door verkeerde begeleiding (hulp) kan het zelfs averechts werken. Ik ben er veel door kwijtgeraakt, o.a. mijn beste zus (mijn beste vriendin).
Mijn advies is dan ook, denk er goed over na wat je doet en als je besluit om het wel te doen, zorg ervoor dat je een goede therapeut hebt.
Sterkte!

Terug naar “Eenzaamheid, relaties & seksualiteit”