Ik voel me eenzaam, jaloers en depressief
Geplaatst: 20 jul 2014 22:32
Hallo beste gebruikers,
Ik ben een jongen van 18 en voel me de laatste tijd heel erg eenzaam, depressief en jaloers.
Dit komt omdat ik nog nooit een liefdes relatie heb gehad, een handje vol vrienden heb die ik vrij weinig zie en een rustig leventje heb bij mijn familie thuis.
Dat ik nog nooit een relatie heb gehad en niet meer vrienden heb komt omdat ik mijn hele middelbare school periode erg kieskeurig was qua vrienden zoeken. Ook zat ik op een school met erg weinig meiden. Ik ging en ga ook nooit uit. Dit omdat ik bang ben voor grote groepen mensen en wat deze van mij denken maar ook doordat ik weinig vrienden heb. Dit alles is natuurlijk mijn eigen schuld. Ik ben erg vriendelijk, sociaal als het erop neer komt en hoor vaak dat ik er ook goed uit zie, maar toch blijven de meiden weg en zoek ik ze ook zelden op omdat ik dus nooit uitga.
Ik heb als vulploegmedewerker bij de plaatselijke supermarkt gewerkt. Daar werd ik verliefd op een meisje wat hier ook werkte. Dit meisje leek mij, in mijn ogen, ook leuk te vinden: we werkte vaak samen en hadden binnen het werk veel positief contact. Als ik een keer op een andere gang moest vullen, probeerde ze altijd mijn aandacht te trekken.
Helaas heb ik 4 maanden lang op andere dagen als het meisje in kwestie gewerkt door stage vanuit school. Ik zag of sprak haar nooit meer en had geen telefoon nummer. Toen ik weer op de zelfde dagen als haar ging werken hoorde ik van haar dat ze in de tussen tijd een vriend heeft gehad die haar een keer had bedrogen waardoor het uit was gegaan.
Ik werd niet meer op de zelfde gangen als haar gezet en ze trok mijn aandacht niet meer. Als ik haar aandacht trok, reageerde ze hier nauwelijks op. Ik besloot toch, na een maand en via het nummer van haar dat ik via de vulploegleider kreeg, haar uit te vragen. Ik werd afgewezen want ze had al een vriend en ze wilden het ook liever niet. Deze vriend bleek de jongen te zijn die haar eerder bedroog. ik gooide de handdoek in de ring. Ze had al een ander (en dat respecteerde ik) en ik werd over een maand ontslagen. Ondertussen ben ik dat ook. Ik had niet genoeg tijd om haar hart te overwinnen en ze bleek hier zelf ook geen interesse meer voor te hebben. Doordat ik nu ontslagen ben, zie en spreek ik haar nooit meer..
Dit alles is dus de reden dat ik me eenzaam voel.
Mijn beste vriend heeft via social media een meisje leren kennen. Hij is verliefd op haar en zij lijkt ook al erg weg van hem te zijn. Ik vind dit natuurlijk fijn voor hem, maar het maakt me groen van jaloezie omdat het mij met het meisje van de supermarkt niet is gegund. Ik vind het oneerlijk. Ook ben ik bang dat ik hem minder zal gaan zien en dat terwijl ik al zo weinig vrienden heb. Elke keer als ik weer een foto van hun twee zie of berichten op facebook wordt ik boos en verdrietig. Ook als ik even niet bij mijn vrienden ben, ben ik erg depressief en gestrest en alleen. Ik heb nu al enkele dagen lang een erg slecht, huilerig gevoel en eet vrij weinig.
Ik weet niet goed hoe ik dit alles moet aanpakken. Ik wil niet jaloers hoeven te zijn en met een verlaten, klote gevoel rondt te lopen...maar weet gewoon niet hoe...
Bedankt voor mensen die de tijd namen om dit alles te lezen en me eventueel te helpen..
MVG
Zwarte Zwaan
Ik ben een jongen van 18 en voel me de laatste tijd heel erg eenzaam, depressief en jaloers.
Dit komt omdat ik nog nooit een liefdes relatie heb gehad, een handje vol vrienden heb die ik vrij weinig zie en een rustig leventje heb bij mijn familie thuis.
Dat ik nog nooit een relatie heb gehad en niet meer vrienden heb komt omdat ik mijn hele middelbare school periode erg kieskeurig was qua vrienden zoeken. Ook zat ik op een school met erg weinig meiden. Ik ging en ga ook nooit uit. Dit omdat ik bang ben voor grote groepen mensen en wat deze van mij denken maar ook doordat ik weinig vrienden heb. Dit alles is natuurlijk mijn eigen schuld. Ik ben erg vriendelijk, sociaal als het erop neer komt en hoor vaak dat ik er ook goed uit zie, maar toch blijven de meiden weg en zoek ik ze ook zelden op omdat ik dus nooit uitga.
Ik heb als vulploegmedewerker bij de plaatselijke supermarkt gewerkt. Daar werd ik verliefd op een meisje wat hier ook werkte. Dit meisje leek mij, in mijn ogen, ook leuk te vinden: we werkte vaak samen en hadden binnen het werk veel positief contact. Als ik een keer op een andere gang moest vullen, probeerde ze altijd mijn aandacht te trekken.
Helaas heb ik 4 maanden lang op andere dagen als het meisje in kwestie gewerkt door stage vanuit school. Ik zag of sprak haar nooit meer en had geen telefoon nummer. Toen ik weer op de zelfde dagen als haar ging werken hoorde ik van haar dat ze in de tussen tijd een vriend heeft gehad die haar een keer had bedrogen waardoor het uit was gegaan.
Ik werd niet meer op de zelfde gangen als haar gezet en ze trok mijn aandacht niet meer. Als ik haar aandacht trok, reageerde ze hier nauwelijks op. Ik besloot toch, na een maand en via het nummer van haar dat ik via de vulploegleider kreeg, haar uit te vragen. Ik werd afgewezen want ze had al een vriend en ze wilden het ook liever niet. Deze vriend bleek de jongen te zijn die haar eerder bedroog. ik gooide de handdoek in de ring. Ze had al een ander (en dat respecteerde ik) en ik werd over een maand ontslagen. Ondertussen ben ik dat ook. Ik had niet genoeg tijd om haar hart te overwinnen en ze bleek hier zelf ook geen interesse meer voor te hebben. Doordat ik nu ontslagen ben, zie en spreek ik haar nooit meer..
Dit alles is dus de reden dat ik me eenzaam voel.
Mijn beste vriend heeft via social media een meisje leren kennen. Hij is verliefd op haar en zij lijkt ook al erg weg van hem te zijn. Ik vind dit natuurlijk fijn voor hem, maar het maakt me groen van jaloezie omdat het mij met het meisje van de supermarkt niet is gegund. Ik vind het oneerlijk. Ook ben ik bang dat ik hem minder zal gaan zien en dat terwijl ik al zo weinig vrienden heb. Elke keer als ik weer een foto van hun twee zie of berichten op facebook wordt ik boos en verdrietig. Ook als ik even niet bij mijn vrienden ben, ben ik erg depressief en gestrest en alleen. Ik heb nu al enkele dagen lang een erg slecht, huilerig gevoel en eet vrij weinig.
Ik weet niet goed hoe ik dit alles moet aanpakken. Ik wil niet jaloers hoeven te zijn en met een verlaten, klote gevoel rondt te lopen...maar weet gewoon niet hoe...
Bedankt voor mensen die de tijd namen om dit alles te lezen en me eventueel te helpen..
MVG
Zwarte Zwaan