Twijfelen aan mezelf, wil graag een relatie

[Meisje1986]

Een grote stap om dit bericht te plaatsen. Al jarenlang weet ik dat ik iets moet doen om mijn vicieuze cirkel te doorbreken. Maar hoe? Daar kom ik niet uit..

Mijn verhaal: ik ben 27 jaar oud, alleenstaand en op het eerste gezicht lijkt er niet veel aan de hand te zijn. Ik heb vrienden, doe genoeg leuke dingen, maar schijn bedriegt. Van binnen ben ik ontzettend gevoelig/onzeker en eenzaam. Ik heb wel vrienden en familie, maar voor mijn gevoel tel ik nooit genoeg mee, doen anderen het altijd beter, zijn zij altijd leuker dan dat ik ben.

Vroeger groeide ik op in een heel fijn gezin. Mijn vader, moeder, broertje en ik. Toen ik 11 was gingen mijn ouders opeens scheiden. In de jaren daarna verslechterde het contact met mijn vader, hij kreeg een nieuwe vrouw en dochter. Mijn moeder was vaak ongelukkig. Ook zij ontmoette nieuwe mannen in die tijd, deze waren niet altijd even eerlijk. Ik voelde me verantwoordelijk. Mijn moeder en ik hadden een hele goede band. Op mijn 15e kreeg zij borstkanker, na jarenlange ziekte stierf zij op mijn 19e. In de tussenliggende jaren verzorgde ik haar en het huishouden, we hebben geen hulp gehad. Mijn broertje bleef bij mij toen mijn moeder stierf. Hij is erg moeilijk dus ook dit bracht de nodige problemen. Nu heb ik sinds 4 jaar een eigen huis. Enerzijds heel fijn, anderzijds zet het je aan het denken. Ik heb een leuk leven, maar denk teveel over dingen na. Ben bang om mensen kwijt te raken, en vind het moeilijk om nieuwe contacten aan te gaan. Ik zou heel graag een relatie willen, maar dit lukt niet. Ik heb het gevoel dat ik niet goed genoeg ben en dit straal ik waarschijnlijk uit. Daarnaast zit er ook nog steeds oud zeer, en mis ik iemand waarbij ik volledig mezelf kan zijn. Volgens vriendinnen denk ik teveel na en twijfel ik teveel. Zij zeggen steeds dat het nog wel zal gebeuren, maar ik verlies deze hoop langzaam maar zeker. De contacten die ik met mannen heb zijn voor een avond.. Ik heb een grote kinderwens maar op deze manier gaat dat nooit gebeuren.

Mijn verhaal zou geloof ik nog 4 alinea's verder geschreven kunnen worden, dus ik stop bij deze. Hopelijk hebben jullie tips.

[GeenPijn]

Ach we spiegelen ons allemaal aan anderen en vaak denken we dat we minder zijn dan de rest ook al doen we het goed. Als je goed oplet kom je er na verloop van tijd achter dat die anderen ook niet zo perfect zijn of hebben als je denkt. Tenminste ik zie dat steeds vaker. Leuke vrienden en familie hebben is al heel wat een leuke partner erbij helemaal leuk.

Wat ik je aanraad probeer gewoon eens wat uit, probeer contact te maken met het andere geslacht. Probeer je te laten verleiden. Wees niet te kritisch anders eindig je als de 80 jarige maagd waar niks mee is overigens. Maar dat betekent niet dat je alles hoeft te accepteren.
En dan ga je 5 x op je bek van elke keer leer je wat je wel en niet wilt en de 6e is misschien je prins op het witte paard. Het hoeft niet in 1 x goed. Misschien vind je hier nog wel een leuk iemand ik geloof dat er hier wle een paar zoekende zijn en anders is er vast buiten het forum nog wel wat. Je bent nog jong vissen genoeg voor jou in de zee.

[Radius]

Je vrienden hebben gelijk in dat het vanzelf moet komen. Als je onzeker bent is dat moeilijker, omdat je geneigd bent jezelf af te sluiten. Stel je eens wat openhartiger op en laat anderen jouw werkelijkheid verkennen. Je zal merken dat mensen anders op je reageren en meer van zichzelf prijsgeven. Dat is denk ik essentieel voor het beginnen van een intieme relatie. Veel sterkte en succes.

[Psycholoog Dea]

Naast de mooie reacties van mijn voorgangers, lijkt het me wellicht ook een idee om iemand in je omgeving op te zoeken waarmee je hierover kunt praten, de diepte in gaan. Het liefst iemand die dichtbij je staat en anders misschien een hulpverlener? Wie weet wat je dat kan brengen.