Mijn vriend en ik zijn al 10 jaar samen. Enkele jaren geleden ben ik erachter gekomen dat hij in het verleden sex heeft gehad met mannen. Hij vind het ook prettig om strings en panty’s te dragen en het liefst zou hij nu nog steeds af en toe sex met mannen hebben. Het is een ontzettend lieve jongen en we houden heel erg veel van elkaar, maar dit aspect van zijn persoonlijkheid staat me totaal niet zo aan. De laatste tijd zit hij niet zo goed in zijn vel en hij is inmiddels in gesprek met een therapeut. Zijn slechte gevoelens komen vooral door het feit dat hij eigenlijk onderdrukt wie hij werkelijk is: een man die af en toe zin heeft om sex te hebben met mannen, strings en panty’s wil dragen (en wie weet wat nog meer). Ik heb geprobeerd mee te denken, flexibel te zijn. Ik kan er mee omgaan dat hij af en toe strings en panty’s draagt (ook al wordt ik er niet blij van), maar ik kan geen relatie hebben met iemand die sex heeft met mannen. Ik wil mijn man niet delen met anderen. Ik kan mijn man niet delen, dat is nou eenmaal hoe het is. Tegelijkertijd zie ik hem ongelukkig zijn als hij niet kan zijn wie hij werkelijk is. 10 jaar, dat geef je niet zomaar op. Zeker niet als je veel van elkaar houdt. Hij wil proberen deze kant van zichzelf te onderdrukken, maar onze relatie wordt er niet beter op. We hebben al weken geen seks meer. We knuffelen wel veel, maar de intimiteit is toch een beetje weg. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Ik voel me ook steeds minder gewild, omdat ik weet dat hij ook andere verlangens heeft. Volgens zijn therapeut zou het goed zijn als hij af en toe los kon gaan, maar dat is echt onmogelijk voor mij. Ik ben nu ontzettend verdrietig en vlucht het liefst weg van dit alles. Maar dat kan niet. Ik heb mijn werk, we hebben een huis samen, een leven, vrienden en familie....
Heeft iemand anders ervaring met een soortgelijke situatie? Zijn jullie er uitgekomen? En hoe?