Gebruikersavatar
kimpie007
Berichten: 2
Lid geworden op: 18 jan 2015 18:04

hopeloos

Hallo,

Om te beginnen laat ik best weten dat het een tamelijk lang verhaal is. Ik en mijn vriend zijn al 10 maand samen. In het begin leek alles wel een sprookje, ik dacht echt dat hij mijn 'ware' was. (mss ook even vermelden dat ik hier al 2 jaar niet meer in geloofde en zelfs geen lief meer wou hebben na wat ik al meegemaakt had met anderen)

Het was dan ook super speciaal dat ik toch terug verliefd werd op iemand. Na 2 maand had mijn lief bekend dat hij seks had gehad met zijn ex als we al samen waren. Ook al waren we nog maar een paar dagen samen, ik vond het erg omdat ik hem net verteld had van mijn geschiedenis op seksueel vlak en ik hem dat echt toevertrouwde. Ik heb geprobeerd het hem te vergeven, maar ik had 1 grote fout gemaakt door hem meteen te vergeven, en het niet gedaan te maken, want op deze manier heeft hij nooit moeten vechten voor 'ons'.

Ik kwam net op het punt dat ik hem weer kon vertrouwen, toen alles weer mis liep. 4 jaar ervoor was hij verliefd op een meisje dat hem niet moest hebben. Hij is op een avond dat ik hem alleen liet weggaan, naar haar deur gegaan om te zeggen dat hij haar nog graag zag. Ik was er achter gekomen en heb er met hem aan gewerkt om over haar te geraken. Hier heb ik nogmaals dezelfde fout gemaakt door hem te vergeven en hem geen moeite te doen doen. Nu is alles alleen nog maar verslechterd op vlak van ruzies.

Ik vertrouw hem niet meer, maar het lijkt alsof hij dat totaal niet kan begrijpen. Ben ik dan zo verkeerd om hem niet meer te vertrouwen? Het enige dat ik nu vraag is dat hij moeite doet voor mij en voor 'ons', dat hij laat zien dat hij mij niet kwijt wilt, maar op 1 of andere manier laat hij steeds uitschijnen dat alles mijn fout is, en da als ik niet zo vaak kwaad zou zijn (door mijn onzekerheid is dit meestal) hij ook totaal anders zou doen. Maar ik geloof er niets van, ik heb hem al de kans gegeven te veranderen, maar hij heeft die gewoon weer verspeeld. En wat ik er ook moet bij zeggen is dat ik hem er ook vaak op betrap dat hij de 2 meisjes in kwestie ook nog vaak opzoekt op facebook.

Ik wil op deze manier mijn hart luchten, want ik voel mij zo alleen op dit moment. Ik heb ook niemand om mee te praten... en heb geen zin om domme dingen te doen. Mijn beste vriendin (we waren al 17 jaar vriendinnen) heeft me ook zomaar uit het niets laten vallen, en was er nooit meer voor mij, en mijn andere beste vriendin laat amper nog iets van haar horen, omdat ze te druk bezig is met werken, terwijl zij het enige lichtpunt was voor mij vroeger als de dingen slecht gingen en ik nooit had gedacht dat dingen zo konden veranderen.

Ik mis haar en ik mis de relatie die ik vroeger had met mijn vriend. Ergens denk ik niet dat dit ooit zal terugkomen, na alles wat er gebeurd is...
Gebruikersavatar
kimpie007
Berichten: 2
Lid geworden op: 18 jan 2015 18:04

Re: hopeloos

Wat ik er ben vergeten bij zeggen is dat ik mij de laatste tijd ook totaal niet goed meer voel in mijn vel. Ik eet niet meer zoals vroeger. Iedereen zegt dat ik veel vermagerd ben, en dat is ook zo, maar ik vind dit niet zo positief. Zelfs al probeer ik te eten, het lukt niet , omdat ik mij daar gewoon weg niet goed genoeg voor voel.. Ik zit ook alleen nog maar binnen op mijn kot en doe amper nog leuke dingen. Het feit dat ik niemand heb , maakt het dan ook nog moeilijker om uit deze put te geraken...
Gebruikersavatar
Mark80
Berichten: 99
Lid geworden op: 05 aug 2014 14:13

Re: hopeloos

Hoi Kimpie,

Rot situatie. En wat naar dat er na een maand nog niemand heeft gereageerd.

Het klinkt inderdaad dat hij niet meer zo zijn best doet o.a. omdat hij 2 keer zo makkelijk is weggekomen met vreemdgaan en dat hij waarschijnlijk toch wel de zekerheid heeft (zo voelt hij dat waarschijnlijk) dat hij jou toch niet kwijtraakt. De makkelijke weg is natuurlijk gewoon om jou de schuld te geven want dan hoeft hij niet naar zichzelf te kijken en hoeft hij niet te veranderen.
Ik geloof serieus dat je iemand anders niet kan veranderen, dat is alleen iets wat hij zelf kan doen. Aangezien jij op deze manier niet gelukkig bent in de relatie dan is het goed om jezelf de vraag te stellen of dit het waard is. Hoe moeilijk het waarschijnlijk is om er nu zo tegenaan te kijken... er zijn misschien wel jongens/mannen die veel beter bij jou passen dan hij.

Maar omdat je vertelde dat je je op dit moment zo eenzaam en rot voelt en niemand hebt om er mee te praten, het mij een goed idee lijkt om iemand te zoeken om dat wel te kunnen. En misschien ''moet'' je dan wel een stap maken naar een vertrouwenspersoon of psycholoog. Ik weet dat zo'n stap veel mensen afschrikt en mocht dat ook bij jou zo zijn: Zie het als iemand waarmee je kan bespreken wat je dwars zit en wat je eraan kan doen om je beter te voelen(lang termijn).

Hopelijk kan je er wat mee.

Groet, Mark

Terug naar “Sex & liefde”