melisje306040

mijn problemen stoppen niet...

Hallo allemaal,

via Google ben ik terecht gekomen op deze site. Dit is me eerste berichte hier hihi
waar ik dus mee zit ;

Ik ben een meisje van 17 jaar oud. Mijn problemen begonnen al sinds heel kleins af aan, heb voor een klein kind veel dingen meegemaakt en moeten zien.. Toen ik eenmaal naar de middelbare school ging ben ik problemen gaan opzoeken waardoor alles groter en erger werd. Maarja.. kan dat jammer genoeg niet terug draaien en niks aan veranderen, maar hoe ouder ik wordt hoe groter me problemen worden. ;
Ik ben van me 15e tot me 16e naar Turkije gestuurd alleen ben ik dankzij familie daar die er niet mee eens waren een jaar daarna terug gestuurd naar Nederland. me 16e was ik dus weer in Nederland.
Ik ben op mijn 16e weggelopen van huis. Ik werd mishandeld, strak gehouden en er waren zelfs plannen als uithuwelijking.
Ik leerde me vriend kennen voordat ik was weggelopen, de avond toen ik geslagen werd ben ik weggelopen en ben ik naar hem toe gegaan. bijna 9 maanden geleden ben ik weg van huis.
Ik heb nu stress van alle kanten, instanties die niet mee werken, familie dat loopt te zeiken, school gaat slecht, kan geen werk vinden en het gaat heel slecht tussen mij en me vriend.

Ik heb nog steeds geen eigen plekje en instanties hier doen er heel erg langzaam over... Weet er misschien iemand nog waar ik snel aan een plekje zou kunnen komen??
Me familie begint wel wat te begrijpen dat ik weg blijf maar mijn vriend is Surinaams en dus accepteren ze hem niet. Nu beginnen ze daar constant over terwijl ik niks liever heb dan dat ze hem lief hebben.
Me school gaat slecht nou heb ik van de leerplicht ambtenaar een vrijstelling gekregen en mag ik werken. Ik moet een fulltime baan vinden maar dat gaat ook zo lastig heb niks gehoord meer van de plekken waar ik gesolliciteerd heb...
nou wat me het meest pijn doet,
Het gaat zo slecht tussen mijn vriend en mij. Hij is voor mij me grootste steun en is er altijd voor me. Hij wil me bij alles helpen en gaat zeker voor me door het vuur, hetzelfde zou ik voor hem doen. Hij heeft me op een goede manier verandert. Het elke dag blowen, drinken buiten op straat chillen doe ik niet meer, en daar ben ik hem heel dankbaar voor want is natuurlijk niet goed. Maar hij heeft veel (onbewust) van me afgepakt. Voor hemhad ik veel vrienden en vriendinnen. Misschien waren het niet de beste mensen in de zin van drug/ alcohol maar ze stonden wel voor me klaar. Heb nu met moeite 3 vriendinnen aan hem kunnen voorstellen. Eerst mocht hij ze niet en nu mag hij er 1 gelukkig sowieso, de andere mocht hij ook maar dan hoort hij weer dit en dan weer dat over ze (waarvan de helft niet klopt). Ook probeert hij me ouders/ broer enz. slecht te praten. Langzaam eigenlijk alles van me af te pakken merk ik wel, en wat ik wel weet is dat hij sommige dingen gewoon uit bescherming doet omdat hij niet wilt dat ik nog meer pijn krijg. Maar wat ook zo is we hebben elke dag ruzie, kan me geen dag herinneren dat hij me niet laat huilen. We doen ook helemaal niks, we zitten alleen thuis en hij is constant aan het gamen. Ik loop gewoon op me teentjes bij hem. Ook mag ik geen legging ofzo aan, doe het wel en hij zegt niks meer. Vroeger flipte hij er geleik om, maar nu laat hij me 1 of 2 dagen en als ik de 3e dag nog een legging aan heb wordt hij erg boos. Ik ben de laatste tijd vaak een weekend of week bij een vriendin gaan slapen, maarja dit is dus de reden dat ik een plekje voor mezelf nodig heb. ik ben bang dat het elk moment mis kan gaan en heb geen plekje verder waar ik lang kan blijven. Ik hou wel van hem en krijg vaak advies zo van ga bij hem weg. Maar dat wil ik helemaal niet ik wil dat het goed komt en dat we beide veranderen maar ik weet niet hoe...

Sorry voor me lange verhaal maar voelt ff fijn moest het even kwijt !

Alvast bedankt allemaal! :knuffel:
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: mijn problemen stoppen niet...

Als je werkelijk een eigen plekje wilt vinden zal je een aantal dingen voor jezelf moeten gaan regelen. Inschrijven voor een woning bijvoorbeeld, zorgen dat je eigen inkomen verwerft door werk of studie. Je zal moeten zorgen dat je op eigen benen gaat staan financieel maar ook psychisch. Je bent nu heel afhankelijk van je vriend en zo te lezen is hij iemand die jou het liefst voor zichzelf heeft zodat hij alle macht over jou heeft. Fijn dat hij in het verleden zoveel voor jou gedaan heeft maar nu lees ik toch ook hele nare dingen.

Neem ook eens een kijkje op deze pagina, wellicht herken je er iets van?

http://www.norwoodgroep.nl/#_WAT_IS_RELATIEVERSLAVING
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: mijn problemen stoppen niet...

melisje306040 schreef: Ik ben een meisje van 17 jaar oud. Mijn problemen begonnen al sinds heel kleins af aan, heb voor een klein kind veel dingen meegemaakt en moeten zien..
Hoi Melisje,
rot voor je!!
:knuffel:
melisje306040 schreef:Toen ik eenmaal naar de middelbare school ging ben ik problemen gaan opzoeken waardoor alles groter en erger werd. Maarja.. kan dat jammer genoeg niet terug draaien en niks aan veranderen, maar hoe ouder ik wordt hoe groter me problemen worden.
Veel pubers doen dat en tot op zekere hoogte hoort dat en is dat goed.
Maar dit klint wel,alsof je niet als puber werd behandeld en de boel je u nog steeds achtervolgt!
melisje306040 schreef:Ik ben van me 15e tot me 16e naar Turkije gestuurd alleen ben ik dankzij familie daar die er niet mee eens waren een jaar daarna terug gestuurd naar Nederland. me 16e was ik dus weer in Nederland.
Ik ben op mijn 16e weggelopen van huis. Ik werd mishandeld, strak gehouden en er waren zelfs plannen als uithuwelijking.
Ik leerde me vriend kennen voordat ik was weggelopen, de avond toen ik geslagen werd ben ik weggelopen en ben ik naar hem toe gegaan. bijna 9 maanden geleden ben ik weg van huis.
Ik heb nu stress van alle kanten, instanties die niet mee werken, familie dat loopt te zeiken, school gaat slecht, kan geen werk vinden en het gaat heel slecht tussen mij en me vriend.
Brrr - wat ben je in een kwetsbare positie!!
Je bent niet meerderjarig, je woont bij je vriend in huis, het gaat rot tussen jullie en een andere verblijfplaats is wel te regelen (vraag het maatschappelijk werk) maar dta is geen westie van ''vandaag bellen, morgen plek''.
melisje306040 schreef: Me school gaat slecht nou heb ik van de leerplicht ambtenaar een vrijstelling gekregen en mag ik werken. Ik moet een fulltime baan vinden maar dat gaat ook zo lastig heb niks gehoord meer van de plekken waar ik gesolliciteerd heb...
...wat zullen we nu dan toch hebben...?!?!!!
Jij gaat e school afmaken!!!!
Je bent al kwetsbaar genoeg!!
Met een diploma heb je toekomst!!
(Okee, ik snap ook wel, dat je om te leren wat rust om je heen hebt, maar knoop het in je oren!)
melisje306040 schreef: Het gaat zo slecht tussen mijn vriend en mij. Hij is voor mij me grootste steun en is er altijd voor me. Hij wil me bij alles helpen en gaat zeker voor me door het vuur, hetzelfde zou ik voor hem doen. Hij heeft me op een goede manier verandert. Het elke dag blowen, drinken buiten op straat chillen doe ik niet meer, en daar ben ik hem heel dankbaar voor want is natuurlijk niet goed. Maar hij heeft veel (onbewust) van me afgepakt. Voor hemhad ik veel vrienden en vriendinnen. Misschien waren het niet de beste mensen in de zin van drug/ alcohol maar ze stonden wel voor me klaar. Heb nu met moeite 3 vriendinnen aan hem kunnen voorstellen. Eerst mocht hij ze niet en nu mag hij er 1 gelukkig sowieso, de andere mocht hij ook maar dan hoort hij weer dit en dan weer dat over ze (waarvan de helft niet klopt). Ook probeert hij me ouders/ broer enz. slecht te praten. Langzaam eigenlijk alles van me af te pakken
..als gezegd: je bent in een kwetsbare positie - laat dit NIET gebeuren!
Je hebt er werkelijk niets aan, al shij jou comleet gaat isoleren, dat je alleen maar met hem mag omgaan en verder niets.
Zet dus vooral door, dat je vrienden en familei wilt blijven zien!
melisje306040 schreef:en wat ik wel weet is dat hij sommige dingen gewoon uit bescherming doet omdat hij niet wilt dat ik nog meer pijn krijg.
Dat is een prima intentie, maar "een mens kan om goede redenen het verkeerde doen". Dus al bedoelt hij het nog zo goed en lief en beschermend, NIET laten gebeuren!
melisje306040 schreef:Maar wat ook zo is we hebben elke dag ruzie, kan me geen dag herinneren dat hij me niet laat huilen.
Eh.... hij is jou aan het beschermen?
Als mijn lief mij eens aan het huilen maakt, dan is hij er dagenlang zelf van ondersteboven. Klaas wil dat ik gelukkig ben en beschouwt het als zijn persoonlijk falen al sik ga huilen door iets wat hij zegt of doet.
melisje306040 schreef:We doen ook helemaal niks, we zitten alleen thuis en hij is constant aan het gamen. Ik loop gewoon op me teentjes bij hem. Ook mag ik geen legging ofzo aan, doe het wel en hij zegt niks meer. Vroeger flipte hij er geleik om, maar nu laat hij me 1 of 2 dagen en als ik de 3e dag nog een legging aan heb wordt hij erg boos.
Op zich ben ik blij dat je de kooi nog een beetje probeert op te rekken, maar ik hoor een belletje rinkelen van "ik bepaal alles voor jou".
Terwijl jij wel op je tenen mag lopen voor zijn hobby.
melisje306040 schreef:Ik ben de laatste tijd vaak een weekend of week bij een vriendin gaan slapen, maarja dit is dus de reden dat ik een plekje voor mezelf nodig heb. ik ben bang dat het elk moment mis kan gaan en heb geen plekje verder waar ik lang kan blijven. Ik hou wel van hem en krijg vaak advies zo van ga bij hem weg. Maar dat wil ik helemaal niet ik wil dat het goed komt en dat we beide veranderen maar ik weet niet hoe...
Ik denk, dat een eigen plekje zoeken, bijv. via maatschappelijkwerk een prima manier is, om hem te laten veranderen.
Jij bent dan minder kwetsbaar.
En hij zal dan meer rekening met jou moeten houden - dat zet zoden aan de dijk!!
Sucses!!

Terug naar “Problemen & vragen”