Gebruikersavatar
esmaralda
Berichten: 5
Lid geworden op: 04 aug 2020 20:53

angst of depressie

Hallo allemaal,

Zal eerst even wat over mezelf vertellen, hoe en waarom ik hier terecht kom en of jullie 't herkennen.

Na een stressvol jaar ben ik afgelopen januari van de ene op andere dag in gestort. Vele stresklachten, trillen, onrust zenuwachtig, piekeren. Kreeg ook volgens arts dan dwanggedachten, 't komt nooit meer goed, wordt nooir meer mezelf.
ik werd ook somberder en kreeg ook te horen dat ik depressieve klachten had. Ben met een AD begonnen, maar deed totaal niets. Van de stress raakte aardig me lichaam op.

De hele dag ben ik in me hoofd er mee bezig waar ik aan denk en wat ik voel. Gek van veel huilen, van angst en wanhoop dat 't nooit meer goed komt (echt de angst gedachten.) De hele dag een angstig zenuwachtig gevoel ... Zo erg dat 't soms echt een vluchtgevoel geeft. Ook veel onrust dat ik ff niet weet waar ik 't zoeken moet.
Ik probeer me aardig bezig te houden door afleiding te zoeken maar ook dan gaat vaak 't gedenk of 't angstgevoel door. Ben gewoon me zelf niet meer, zo voelt het. Alles geeft wel wat angst, 't douchten, want sta daar te denken (bewust van wat ik denk) en angstig gevoel.

Ik weet dus niet wat echt me angst is. Ja 't er zo mee bezig zijn en bang dat ik nooit meer mezelf wordt. Heb ook veel herhalingsgedachten, als ik moe ben is 't niet. Ik ben moe maar ' t herhaalt zich wel een paar keer.
Ben ik sago zo ook .... vrolijk zijn lukt me niet echt. Ttv kijken lukt me niet echt ... toch gedachten op de achter grond.
Zoals ik zei, doe ik veel afleiding, maar moet me er wel toe aanzetten ... want 't idee dat ik er niet als mezelf loop en in me hoofd hang. Soms weet ik niet eens waar ik aan denk ... frustreerd soms best .... kan soms echt boos ook zijn, want dan gaat er maar door me heen. Wil mezelf weer voelen en barst dan weer in huilen uit.

Vraag me soms af, heb ik nu een angstoornis of toch een depressie? Ik loop al bij een spyg... en daar gesprekken.
Maar de hele dag een angstig gevoel hebben en niet weten waar voor .een echt rotgevoel en veel denken piekeren erover
en veel huilen van bangheid en wanhoop.

Herkend iemand dat?
Laatst gewijzigd door volhoudertje op 05 aug 2020 11:13, 1 keer totaal gewijzigd.
Reden: Hoofdletters toegvoegd en interpunctie gewijzigd
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: angst of depressie

Welkom Esmaralda,

Wat ik niet weet is hoe lang je met de AD bezig bent geweest. Vaak heeft het even tijd nodig voordat het werkt. En regelmatig worden de klachten eerst wat erger en dan pas minder. Dat is dan altijd even uitvogelen.

Kan je vertellen of je weet waardoor het komt? Zijn er dingen gaande geweest of nog gaande waardoor dit allemaal (extra) speelt?
Van bepaalde gebeurtenissen, kan je namelijk behoorlijk van slag zijn. Kan je daar misschien iets over kwijt?
En waar ben je precies mee bezig, als je zegt dat je zoveel met jezelf bezig bent? Waar ligt de focus op?

Het is altijd mogelijk dat je een angststoornis én een depressie hebt. Niet zelden gaat dat samen. Maar het is ingewikkeld om precies van een afstand te bepalen, of jij een angststoornis hebt, of dat je een depressie hebt, of beide. Maar met alle zekerheid: Het is natuurlijk verschrikkelijk naar en dat is zacht uitgedrukt. Dus wat dat betreft hartstikke goed dat jij je ook op deze manier, hier, uitspreekt.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
esmaralda
Berichten: 5
Lid geworden op: 04 aug 2020 20:53

Re: angst of depressie

op t moment gebruik ik een nieuwe ad nu 4 weken in opbouw en sinds 3 dagen de juiste dosering

we denken dat ik vast gelopen ben op stress vol jaar alles wel weer opgelost ... maar ja je weet t gewoon niet wat echt de reden is

weet alleen dat ik er niet uit kom zit erg veel in me hoofd en dan gaat t eigenlijk allemaal over waar ik nu in zit
veel angstgevoel en meer voor dat ik nooit meer mezelf wordt en dit over gaat
op momenten veel onrust en huil veel van wanhoop en angst of ik me weer beterder ga voelen
of dat ik er niet meer aan denk ben somber en op zijn tijd best futloos
wel doe ik veel weggaan ..maar t gevoel dat ik niet mezelf ben .en in me gedachten hang maakt me bang
lijkt een beetje een obsessie want ben erg bezig met wat ik denk en voel
t hangt gewoon in me hoofd steeds ben ziek of ben depressief .wat is er toch met me enz
een moeilijk geval zie ik me zelf haha

is ook zo moeilijk uit te leggen laat ik zo zeggen van af t wakker worden tot naar bed gaan zit ik in me hoofd
en voel ik me angstig .. gejaagd onrust en soms echt over me toeren of t wel weer goed komt
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: angst of depressie

Wat fijn dat je nu in ieder geval de juiste dosering hebt! Je zegt dat je een stressvol jaar achter de rug hebt, wat is er in dat jaar gebeurd waardoor het zo stressvol was? Zoveel verdriet is ook echt niet fijn, he.

Je bent heus geen moeilijk geval hoor, ik ben wel wat gewend :) Mag ik vragen wat je leeftijd is?

Ik hoop dat je in dit topic maar ook op de rest van het forum je veilig voelt en je er wat aan gaat hebben.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
esmaralda
Berichten: 5
Lid geworden op: 04 aug 2020 20:53

Re: angst of depressie

ik heb een stressvol jaar met mijn oudste zoon gehad ,met veel ruzie met hem ,van de occhtend tot de avond
heb hem zelfs vaak buiten de deur gezet ..hij is 28 maar heeft een achterstand
er waren veel schulden en nam echt niks van ons aan .lag hele dagen op bed .. en ja ouders willen toch t beste met hem hebben
in die periode had ik al vaak huilbuien dat ik niet meer wist hoe er mee om te gaan
toen nam ik ook nog eens een puphondje wat prima ging maar ik beren op de weg zag van kan ik hem wel opvoeden
dat gaf angst en heb een nieuw adresje gezocht .. toen klapte ik in .en naar huisarts gegaan voor iets kalmerends maar kreeg steeds meer angst en stress
door gestuurd naar de sp en zei eerst dat ik angst had met dwanggedachten
later werd t gegooid op depressie kon dat niet echt accepteren want dat voelde ik me niet ..veel gepieker dus
dit is allemaal sinds januari en iedere dag ben ik er wel bezig mee sta onrustig op en gedachten gedenk gaan maar en dan zijn t soms alleen maar zinnen of woorden of huilbuien dat ik nooit meer normaal op sta .of altijd aan deze periode blijf denken zit dus echt in een cirkel
maakt me somber en erg angstig bang voelt ook alsof ik me zelf kwijt ben vind veel dingen eng onder de douche sta ik daar te denken
we denken altijd maar ben er zo bewust van niks gaat meer vanzelf automatisch je ding doen loop veel met me ziel onder me arm ben gewoon me inspiratie kwijt maakt me allemaal bang ook zit ik veel in me zelf en ben niet meer met me gezin bezig me huis doen boos stofzuigen en waarom ik weet t niet .. denk omdat ik me er nu toe moet aanzetten en niet vanzelf gaat ik ben 51 jaar ... t voelt alsof ik echt mezelf kwijt ben hele dag angstig rot gevoel dat ik gewoon wil vluchten t gevoel vind t zo moeilijk uit te leggen
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: angst of depressie

Zo dat is inderdaad een heel heftig jaar geweest. Je wilt inderdaad het beste voor je zoon, maar soms is het ontzettend moeilijk wat te doen in bepaalde situaties. Aan de achterstand kan hij niets doen, maar als het misloopt, kan het, het gezin heel erg ontwrichtten. En al houdt je dan nog zo ontzettend van je zoon, simpelweg omdat hij je zoon is en jij zijn moeder, dat maakt het er niet gemakkelijker op. Daarnaast was je ook nog redelijk jong toen je moeder werd, dus je kreeg al vroeg verschillende dingen op je bord. Je maakt mee dat je zoon anders is dan anders, dat het voor hem allemaal anders gaat verlopen. En je wilt inderdaad het allerbeste voor hem, maar tegelijkertijd kan het ook heel erg moeilijk zijn, om te bepalen wat dan het allerbeste voor hem is. Want als moeder, wil je het heel goed doen, maar een moeder, is ook maar een mens. En een mens wil het heel goed doen, maar ook een mens is maar een mens. En dan moet je roeien met de riemen die je hebt, denk ik zo.
(En door de situatie, kan ik mij zo voorstellen, zet je jezelf vaak niet op nummer één, zet je zorg voor jezelf opzij, omdat hij vooral komt te staan.)
Maar in de hoop dat er nu naast jou, ook voldoende zorg is voor hem, via andere wegen, hoop ik dat je ook leert voor jezelf tijd vrij te maken. Naast dat je er bent voor je zoon, mag je er ook zijn voor jezelf. Sterker nog, eigenlijk móét je er zijn voor jezelf, op weer wat rechtop te komen staan.

Je schrijft dat je op een gegeven moment een puppy hebt gekocht. De angst had je toen je erin begon te geloven dat je niet voor een pup kon zorgen. Maar waarom niet lieve vrouw? Er lijkt overlapping in te zitten. De verklaring kan ik je zo geven denk ik. Jij hebt het idee, en misschien ook wel het gevoel gefaald te hebben in zorg voor je zoon, of gefaald te hebben als moeder, omdat je periodes had, al vaker, dat je het idee had dat je niet goed voor je zoon kon zorgen, dat je hem niet aan kon en dat je niet wist wat je moest doen. Daarom denk ik, heb je ook het idee gehad van ik kan niet voor een pup zorgen, want ik heb het idee dat ik ook niet goed voor mijn zoon kan zorgen, of kon zorgen, waarom dan wel voor een pup?

Maar ik schrijf je bij deze dat je niet gefaald hebt als moeder. Je hebt gedaan wat je kon, ik geloof zeker dat je gedaan hebt wat in je machte lag. Ik geloof ook zeker dat je nog steeds niet faalt als moeder. Moeders, en niet alleen moeders, maar iedereen, leren, maken fouten, vallen en staan op. En je kan het als moeder nou eenmaal niet altijd goed doen. En als je dan ook nog een zoon hebt die wat anders is dan anders, is dat extra lastig.

Ik durf best figuurlijk mijn hand in het vuur te steken, dat het hier vandaan zou kunnen komen. En mocht het zo kunnen zijn, dan vraag maar niet hoe ik dat zo kan opschrijven, dan is het zoals het is. En dan hoop ik dat het lichtje aan kan gaan. ;)
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
esmaralda
Berichten: 5
Lid geworden op: 04 aug 2020 20:53

Re: angst of depressie

inmiddels is er ook rust in huis door dat me zoon een fijn plekje op zich zelf heeft gevonden onder begeleiding woont hij daar nu echt naar zijn zin

maar nu ik nog ben zo aan t vechten om me zelf weer terug te krijgen niet meer te leven in me hoofd had verder zo mooi leven dan is dit zo hard
dat je zo instort en t maar niet lukt om uit die cirkel te stappen .. t doet erg pijn dat ik er niet meer ben zoals ik was heb zelfs zelfmedelijden
wil ook weer leven en me dingen doen heb t veel te goed in me leventje daarom doet t ook zo zeer..ben t gejank wel een keer zat wat ik steeds doe
en dat alleen maar omdat ik maar niet weet hoe ik terug moet komen en dat er steeds maar mee bezig zijn ...vind t verschrikkelijk om de ochtend wakker te worden .en gelijk sta ik weer aan . en dacht ik nou wat zinnigs maar nee alleen maar over waar ik nu in zit .. en t angstgevoel
ik heb zelfs de gedachten t komt nooit meer goed ik blijf hier aan denken depressie angstoornis weet ik veel
kan geen gesprek volgen of er gaat in me hoofd ik ben ziek hoe kom ik eruit tv kijken lukt ook niet er hangt wat op de achtergrond in me hoofd

ik heb 10 jaar geleden ook zo,n periode mee gemaakt alleen is t nu allemaal erger ik had toe ook een angst om depressief te worden
en nu wordt t gezegd dat ik dat ben.. moeilijk allemaal ik hoop echt dat de ad me iets rust in me hoofdje gaat geven of laat ik zeggen dat ik er niet meer mee zit
maar zo erg in je hoofd zitten heb ik nooit was nooit een piekeraar of wat dan ook maar nu als ik moe ben gaat t in me hoofd ik ben moe ik ben moe
1x is wel genoeg haha en dat is bij meer dingen heb de ochtend vaak flarden van gedachten als ik nog half slapend bent dat ik denk hoe kom ik daar nou op ..t is maar raar hoe een brein werkt weet alleen dat ik t spuug zat ben

ik loop wel bij een spyg maar ben niet zo met therapie van me zelf ben ik al een grote prater en gooi alles eruit .. ik hoop dus echt een beetje op de ad die me iets rust gaat geven en me iets minder somber bang laat voelen en dat stomme gejank eens stopt .want t zijn geen huilbuien die opluchten
maar moet ook zeggen ben me geloof een beetje kwijt zeg veel t komt niet meer goed .... maar ik hoop t wel
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: angst of depressie

Memories schreef: 05 aug 2020 19:35 Maar ik schrijf je bij deze dat je niet gefaald hebt als moeder. Je hebt gedaan wat je kon, ik geloof zeker dat je gedaan hebt wat in je machte lag. Ik geloof ook zeker dat je nog steeds niet faalt als moeder. Moeders, en niet alleen moeders, maar iedereen, leren, maken fouten, vallen en staan op. En je kan het als moeder nou eenmaal niet altijd goed doen. En als je dan ook nog een zoon hebt die wat anders is dan anders, is dat extra lastig.
Daar wil ik me van harte bij aansluiten, je hebt veel voor je kiezen gehad, esmeralda. Je hebt het afgelopen jaar veel voor de kiezen gehad, menigeen zou onder die druk bezwijken en gaan twijfelen.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
esmaralda
Berichten: 5
Lid geworden op: 04 aug 2020 20:53

Re: angst of depressie

ik heb ook zelker niet t idee dat ik gefaald heb als moeder heb me best gedaan en dat weet ik ook ..maar wel jammer dat t moest gebeuren .een jaar lang ruzie van de ochtend tot de avond omdat je t beste met hem voor had . en hij t niet aan nam van je wilde hem beschermen want er werd gebruik van hem gemaakt
maar hij zit nu lekker .. dus ben daarom blij nu ik nog.......

Terug naar “Stress, angsten en fobieën”