Gebruikersavatar
genie137
Berichten: 1
Lid geworden op: 01 okt 2017 17:43

Geen vertrouwen in mijn lichaam / angst voor lichamelijk ongemak

Beste allen,

Via google kwam ik op dit forum terecht en was nieuwsgierig of er mensen zijn met dezelfde angsten, of tips hiervoor.

Wat achtergrond van mij: Ik ben een 21 jarige jongen met de diagnose Asperger en Angststoornis. Ik neem medicatie (al meer dan 1.5jaar) en ben in behandeling bij een psycholoog. De angststoornis uit zich met name als hypochondrie (incl. angst voor overgeven/flauwvallen).

Sinds begin zomer dit jaar ben ik weer angstig en gestrest (heb al eerder hefitge periodes meegemaakt). Mijn vermoeden is dat dit ontstaan is door een vriend van mij die vrij plotseling werdt opgenomen voor balkanker. Inmiddels is hij bijna klaar met de chemo, maar dit ging ook niet allemaal zonder de nodige complicaties. Dit samen met het feit dat ik vakantie had, en alleen thuis moest zijn omdat mijn ouders op vakantie gingen heeft mij waarschijnlijk zeer angstig/gestrest gemaakt. Ook zorgde deze periode ervoor dat ik vlink afgevallen (+-10kg in +-3mnd)

Op het moment kost het mij zeer veel moeite om het huis uit te gaan richting school (ik woon gewoon thuis, ik doe een hbo opleiding), en ga dan ook de meeste dagen niet. (Het feit dat ik nu projectonderwijs heb ipv colleges maakt het niet makkelijker)
In de ochtend wordt ik wakker met een naar gevoel in mijn onderbuik waarvan ik naar het toilet moet en niet van door kan slapen. Dit is dan vaak wat diareeachtige ontlasting. Dit gaat gepaard met kokhalzen, lichte duizeligheid, hoog ademhalen en een snelle hartslag. Hierna eet ik wat ga ik even op de home trainer (spinning) thuis en douche ik. Daarna eet ik op aanraden van de dietiste nog wat brood. Tegen die tijd is de spanning enigsinds gedaald. Maar komt vaak op de dag nog enigsinds weer terug.

De rest van de dag blijft de aandacht nog erg op mijn lichaam gevestigd, samen met de constant broeiende angst of er wat aan de hand is, en ontmoedigt dit mij om uit huis te gaan en werkafspraken voor school te maken. Ook voel ik me vaak moe en futloos hierdoor.
Ik ben al bij de huisarts geweest en zij kwam op de conclusie dat het van de stress komt en heeft mij een verwijzing gegeven voor de dietiste welke mij een plan heeft gegeven om meer te eten.

Tussendoor komen soms moedeloze momenten (voornamelijk tegen 16-18uur) waarop ik moet huilen, met de vraag: waarom heb ik hier last van, hoe houdt het op, houd het ooit op, hoe kan ik hiermee leven etc. Maar ook dat ik mij knap waardeloos voel in deze situatie.
Mijn moeder moet hier vaak de klap van opvangen, en dat geeft ook niet echt een positief gevoel. En ga dan vaak ook op internet zoeken naar verklaringen voor de lichamelijke symptomen.

Als ik echt geconcentreerd bezig ben met bijvoorbeeld een game of programma op de tv merk ik er niet zo veel van. Afleiding zoeken in bijvoorbeeld schoolwerk maakt mij door het schoolwerk ook weer gestresst wat niet wenselijk is.

De kortste klap is: Ik voel vanalles, wat waarschijnlijk door de stress komt, en dat maakt mij weer angstig.
Hoe krijg ik weer meer vertrouwen in mijn kunnen en mijn lichaam?

Kennelijk ben ik er nog niet van overtuigd dat er inderdaad niet aan de hand is, of er speelt meer.
Herkent iemand zich in mijn verhaal? Of/en heeft iemand tips om ermee om te gaan?

Ik denk niet dat ik hier een complete oplossing vind, maar het is in ieder geval fijn om mijn verhaal hier kwijt te kunnen.

- Joris
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Geen vertrouwen in mijn lichaam / angst voor lichamelijk ongemak

Warm welkom Joris. :knuffel:
-wat mij opvalt is je hele goeie forumnaam, want dat kan jezelf ook vertrouwen geven. Ondanks de ellende die ik doormaak, kan ik erop terugvallen dat ik mij op een forum genie kan noemen. En of je het nu geloven wilt of niet, vind ik dat echt klasse. Want hoe lastig het ook is je grijpt de mogelijkheid aan om daarop door te bouwen en te doorbreken.
Heb je- in de tijd dat je bij een psycholoog bent- al wel wat tips en handvatten gekregen en kan je daar ook al iets mee? Dat zou namelijk wel heel prettig zijn!!! ;) Weet school ook van je situatie? Misschien is het een goed idee om school ook te betrekken bij de situatie, zodat ze in ieder geval op de hoogte zijn.
Tussendoor komen soms moedeloze momenten (voornamelijk tegen 16-18uur) waarop ik moet huilen, met de vraag: waarom heb ik hier last van, hoe houdt het op, houd het ooit op, hoe kan ik hiermee leven etc. Maar ook dat ik mij knap waardeloos voel in deze situatie.
Mijn moeder moet hier vaak de klap van opvangen, en dat geeft ook niet echt een positief gevoel. En ga dan vaak ook op internet zoeken naar verklaringen voor de lichamelijke symptomen.
Hoe verschrikkelijk moeilijk soms ook- niet op het internet gaan rondsnuffelen, dan zorgt ervoor dat je gedachten en gevoel verergeren. (En dat wil je toch juist voorkomen.) Als je het gevoel hebt dat je de neiging gaat krijgen om verder en verder op te zoeken, ga iets doen waardoor je niet het internet opgaat. Desnoods een blokje om, naar familie, naar een vriend.... zoek die belangrijke afleiding, zodat er een kans is dat het gevoel wat je hebt zou kunnen zakken. Want anders zet je jezelf in een cirkel en daar kom je niet uit.
De kortste klap is: Ik voel vanalles, wat waarschijnlijk door de stress komt, en dat maakt mij weer angstig.
Hoe krijg ik weer meer vertrouwen in mijn kunnen en mijn lichaam?
Ja- het van alles voelen komt door stress. Lichamelijk kan je enorm reageren op stress en stress kan omslaan naar het lichaam. Wat geestelijk speelt, wat psychisch speelt, kan naar het lichaam verhuizen en zoals je merkt volledig ontregelen.
Ik geloof oprecht en zeker, dat je van alles en heel goed kunt. Wat belangrijk is praat over je angsten en desnoods wat je doet ook hier op het forum. En merk telkens opnieuw dat als je dingen voelt en opmerkt uiteindelijk, dat er niets aan de hand is. Mocht je ervaringen in je directe omgeving hebben meegemaakt, of bijvoorbeeld dat er vroeger iets met jou is gebeurd, dan is het begrijpelijk dat je soms door kunt slaan, maar houdt in je achterhoofd dat de kans altijd groter is dat je niets hebt, dan dat je wel wat hebt. :knuffel: Herhaal dat voor jezelf. Het lichaam kan veel hebben en het lichaam kan ook veel herstellen.
Herhaal voor jezelf dat de kans groter is dat je niets hebt dan dat er wel iets aan de hand is. De rups kan een vlinder worden maar de vlinder geen rups. :knuffel: Zorg dat jij uiteindelijk stap voor stap die vlinder word die veel meer ruimte heeft dan de rups. Want dat verdien je.
Ik denk niet dat ik hier een complete oplossing vind, maar het is in ieder geval fijn om mijn verhaal hier kwijt te kunnen.
GOED GEDAAN! [045] [045] [045] Je bent hier altijd welkom, ook in de andere subfora en het feit dat je dit deelt en het zo uit één zet, zegt heel veel over het willen overwinnen.
Ik hoop dat je in ieder geval iets aan dit bericht hebt gehad of iets aan dit bericht hebt.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~

Terug naar “Stress, angsten en fobieën”