Hoi allemaal,
In mijn voorsteltopic schreef ik al dat ik al een aantal jaren met psychische problemen worstel. Dat heeft inmiddels al verschillende labels gekregen (disthymestoornis, persoonlijkheidsstoornis NAO, eetstoornis NAO, depressie), en door middel van een aantal jaren therapie heb ik een boel meer inzicht gekregen in dat - soms wat vreemde - hoofd van mij. De depressieve gevoelens komen en gaan, maar met medicatie is het sinds januari dit jaar vrij stabiel. Dat is fijn om te merken!
De andere kant van het verhaal is echter dat andere dingen, die eerst mooi onder de dekmantel van de depressie lagen, nu scherper zichtbaar worden. Het zijn de dingen waar ik in het dagelijks leven tegen aan loop, namelijk: een extreem verlangen naar controle. Controle biedt mij 'veiligheid' (niet echt natuurlijk, maar zo voelt het). Het gaat dan vooral om structuur in mijn week en dag. Nu het zomervakantie is, vallen de vaste structuren (college) weg en maak ik mijn eigen planningen. In principe allemaal geen probleem, maar het leven laat zich nou eenmaal niet van A-Z plannen - en dat resulteert bij mij in paniek(aanvallen).
Een klein voorbeeld: als een vriendin spontaan vraagt of we 's middags, of de dag erna, koffie kunnen drinken, word ik ontzettend paniekerig. Hetzelfde geldt als mijn vrouw een keer onverwacht vroeger van haar werk thuiskomt, of spontaan een dagje thuis werkt. Afgelopen weekend vroegen vrienden of we 's avonds wilden komen eten en dat resulteerde in een aanval van paniek: hyperventileren, niet meer kunnen stoppen met huilen, etc.
Ik heb nooit echt van spontane dingen gehouden, maar het lijkt wel alsof dit de laatste jaren steeds sterker wordt. Het belemmert me in mijn sociale contacten en ik ben eigenlijk continue gestressed omdat ik allerlei (zelfbedachte) planningen moet halen, ook als het bijvoorbeeld vakantie is.
Na de ervaring van afgelopen weekend heb ik bedacht dit toch maar met mijn psychiater te bespreken. Dat duurt i.v.m. vakantie nog even, en ik ben zelf gewoon best wel aan het tobben wat dit is, waar het vandaan komt, etc. (met natuurlijk de achterliggende vraag, 'wat kan ik eraan doen'?)
Mijn vrouw noemt mij wel eens plagend 'mijn autistje' en op een internettest scoorde ik wat dat betreft ook vrij hoog, maar ja, dat is een internettest. En het enige wat ik in die richting herken is het heel lastig kunnen omgaan met (spontane) verandering... Van onbekende of veranderde dingen/situaties word ik bang.
Nou ja, het is een heel verhaal geworden... Ik ben benieuwd of iemand hier iets in herkent, of een tip heeft, iets toe wil voegen... Zoiets. Tot zover even!
- M.