angstig voor wat komen gaat

[antje]

Maandag vertrek ik op reis met vliegtuig, ben er heel angstig voor, me voorbereid maar toch die angst. Wat als...eens daar aangekomen zal het normaal beter zijn, maar dan zie ik op tegen de nachten. Ik heb enorme paniek-en angstaanvallen en in ander land waar het warm is, slaap ik heel slecht...gevoel geen lucht te hebben, dat ik niet weg kan...enz...soms wil ik dan direct terug naar huis. Mijn reis is dus heel tweestrijdig, aan ene kant heel blij, eens weg uit de miserie , aan andere kant heel bang en angstig...
Dan ben ik ook bang voor mijn zoon thuis te laten, ik weet wel dat hij ieder moment een toer kan uitsteken, ook als ik vb gaan werken ben, maar toch op reis heb je zo gevoel van je bent zo ver weg.. ik moet het loslaten en dat kan ik niet.... Mijn zoon heeft een terugval , heeft sociale angstfobie, daardoor geen werk durven zoeken, zit al 3 jaar thuis. Gaat nergens naartoe. Zelf heb ik medelijden met hem. Ik weet dat ik er weinig zelf kan aan doen, en toch voel ik me zo slecht doordat ik weet dat hij het wel anders wil maar niet kan. Hij krijgt nu weer meer begeleiding, maar voor ons een gesloten boek. Dat neem ik dus in mijn gedachten mee op reis en daardoor kan ik ook maar weinig genieten. Ik ga wekelijks naar psycholoog en nu hebben mijn vriend en ik soms samen sessies , om beter te kunnen communiceren, omdat we niet op dezelfde lijn staan.
Ik ben zo bang dat mijn leven nooit meer zal zijn zonder zulke zorgen, en vooral dat mijn zoon nooit meer gelukkig zal zijn. Ik kan daar heel moeilijk mee leven. Mijn werk vlot nochtans goed, ik amuseer me op mijn werk, heb goede collegas en een toffe job als verpleegkundige. Ik voel me wel een nietsnut dat ik mijn zoon niet kan helpen. Door mijn scheiding dat mijn ex me in de steek liet is alles begonnen voor mijn zoon, en blijkbaar heb ik hem niet kunnen helpen.
Volgende week zal ik toch proberen wat te genieten. Ik neem angstremmers voor op het vliegtuig, want dat is een ramp voor mij, een hel eigenlijk. En om te slapen ook een angstremmer, na de reis wil ik die afbouwen.

[Radius]

Lastig, maar volgens mij is je zoon stabiel en ben jij aan vakantie toe. Zet alles even uit je hoofd en geniet ervan!

[Tsoort]

Dag Antje,

Mag ik jou, ondanks alles toch een deugddoende vakantie toewensen? Je hebt die immers meer dan verdiend.
Jammer dat de reis voor jou zo'n inspanning vraagt en moedig dat je toch doorzet. Probeer een beetje te genieten en neem vooral tijd voor je zelf en voor jullie samen.
Jullie hebben de laatste maanden een aantal serieuze stappen gezet op die emotionele rollercoaster en ik heb de indruk dat het de goeie weg op gaat.

Ook voor je zoon hebben jullie blijkbaar hulp gevonden : prima ! Laat hen nu vooral hun werk doen, neen het is niet de bedoeling dat jij dat ook blijft torsen.

Ik hoop dat jullie op weg zijn naar een prachtige bestemming, want het klopt, er is meer dan enkel miserie, een mooi stukje natuur bijvoorbeeld : bekijk dit als een cadeautje aan je zelf !
En al die gedachten : laat die bewust thuis, je hebt al bagage genoeg mee en vergeet niet het gewicht dat je mag meenemen op het vliegtuig is beperkt , alleen handbagage !

Goe bezig, echt !