Pagina 4 van 7

Re: Kan ik een trauma hebben?

Geplaatst: 01 aug 2015 13:03
door volhoudertje
Niek33 schreef:Maar goed,.. wanneer je wat beter kijkt naar symptomen van CVS moeten er blijkbaar "onverklaarbare" oorzaken zijn voor die vermoeidheid.
Er is een overlap tussen CVS en klachten van depressieve aard. Het vervelende is dat mensen met CVS vaak in een vicieuze cirkel terecht komen waar ze moeilijk aan kunnen ontsnappen. Er ontstaat dan een kip-ei vraagstuk: wat was er eerder, de depressie of CVS?

In jouw situatie lijkt er ook sprake te zijn van een impasse. Hoe doorbreek je de cirkel?

Re: Kan ik een trauma hebben?

Geplaatst: 01 aug 2015 17:16
door Niek33
volhoudertje schreef: Er is een overlap tussen CVS en klachten van depressieve aard. Het vervelende is dat mensen met CVS vaak in een vicieuze cirkel terecht komen waar ze moeilijk aan kunnen ontsnappen. Er ontstaat dan een kip-ei vraagstuk: wat was er eerder, de depressie of CVS?
Klopt!! De slaapproblemen in 2007 kwamen doordat ik door slaapgebrek m'n lijf/rug niet meer kon onderhouden middels fitness. Echt ineens waren daar weer de paniekklachten die ik in 2004 kreeg (door m'n rug) weer terug! (en ik daar zo in 2006 eindelijk vanaf was)
Dus zat ik met slaapproblemen door ernstige spanning, angstaanvallen. M'n lichaam reageerde automatisch, in m'n hoofd was ik rustig en rationeel,. en toch paniekaanvallen.
En ja... dat soort diagnoses achtervolgen mij nog steeds. Als nu je aan artsen/psychologen/psychiaters verteld waar je mee zit ligt de vermoeidheid per direct aan psychische zaken. Want je hebt erge moeite met je leven, je lichaam, bent erg boos daarover. Tuurlijk word je daar moe van!! Word er gezegd. Pfff,... dáár word ik juist moe van! Mensen denken vaak dat ik op dezelfde manier moe ben als hun. Maar dat is geenszins het geval!
Ben eigenlijk altijd zo moe als men vrijdagmiddag van 't werk komt,.. en ik zit dat zó over m'n lichamelijke grenzen. Ik leeft eigenlijk altijd vlak tegen die grens aan.


volhoudertje schreef: In jouw situatie lijkt er ook sprake te zijn van een impasse. Hoe doorbreek je de cirkel?
Tja idd. Hulpverlening mikt -wat ik vaak zeg- direct op acceptatie,... en gaat dan misschien 's kijken of er ergens nog verbetering zit?? Mijn eigen idee is steeds maar weer proberen zoveel mogelijk te doen, m'n lijf weer beetje normaal zien te krijgen zodat m'n leven vanzelf ook weer beetje normaal word.

Re: Kan ik een trauma hebben?

Geplaatst: 01 aug 2015 17:46
door Max
Uit eigen ervaring weet ik wel dat de vermoeidheid die bij depressiviteit kan optreden, precies die vermoeidheid kan zijn die jij omschrijft als vrijdag van je werk thuiskomen. Je echt fysiek aan het eind van je latijn voelen, heel weinig op kunnen brengen, van een wandeling huiskamer-keuken al totaal uitgeput raken. Dat was destijds een symptoom van mijn depressiviteit (ken die fysieke uitputting overigens ook van andere mensen die depressieve klachten hadden).
Natuurlijk zal jouw constitutie weer anders zijn dan de mijne destijds, maar ik wou dit toch even naar voren brengen.
En nog iets Niek. Je hebt zelf het initiatief genomen met een ad te beginnen. Het is zoals je de werking ervan omschrijft nogal versuffend. En je depressieve gedachten en gevoelens die gaan behoorlijk diep (je schreef bv eergister meen ik nog dat je er vermoedelijk wel een keer een eind aan gaat maken maar dat je nog even goed om je heen wilde kijken of er toch echt niet iets gevonden kon worden wat je hielp). Dus dan moet je je misschien afvragen of dit wel zo'n goede ad voor je is...Je weet waarschijnlijk dat er zeer vele soorten en daarbinnen weer varianten antidepressiva zijn. En dat veel mensen met depressieve klachten vaak heel lang moeten zoeken, en experimenteren, voordat ze die ad gevonden hebben die werkelijk aanslaat bij hen...
Zou je daarover misschien eens moeten gaan praten met je huisarts of een psych?

Re: Kan ik een trauma hebben?

Geplaatst: 02 aug 2015 15:56
door Niek33
Max schreef:Uit eigen ervaring weet ik wel dat de vermoeidheid die bij depressiviteit kan optreden, precies die vermoeidheid kan zijn die jij omschrijft als vrijdag van je werk thuiskomen. Je echt fysiek aan het eind van je latijn voelen, heel weinig op kunnen brengen, van een wandeling huiskamer-keuken al totaal uitgeput raken. Dat was destijds een symptoom van mijn depressiviteit (ken die fysieke uitputting overigens ook van andere mensen die depressieve klachten hadden).
Natuurlijk zal jouw constitutie weer anders zijn dan de mijne destijds, maar ik wou dit toch even naar voren brengen.
Dit zijn ook precies de dingen die ik altijd hoor van hulpverleners, en ja, je hebt moe en moe voelen. Wanneer ben je uitgeput bijvoorbeeld? Wat merkte jij bijvoorbeeld aan je lichaam? Werd je echt zwaar en loop, je zou zo in slaap kunnen vallen??
Ik had natuurlijk twee jaar aan 'burn-out periode' maximale roofbouw op je lijf. Wat is de hersteltiid daarvan? Niemand weet het.
Max schreef: En nog iets Niek. Je hebt zelf het initiatief genomen met een ad te beginnen. Het is zoals je de werking ervan omschrijft nogal versuffend. En je depressieve gedachten en gevoelens die gaan behoorlijk diep (je schreef bv eergister meen ik nog dat je er vermoedelijk wel een keer een eind aan gaat maken maar dat je nog even goed om je heen wilde kijken of er toch echt niet iets gevonden kon worden wat je hielp). Dus dan moet je je misschien afvragen of dit wel zo'n goede ad voor je is...Je weet waarschijnlijk dat er zeer vele soorten en daarbinnen weer varianten antidepressiva zijn. En dat veel mensen met depressieve klachten vaak heel lang moeten zoeken, en experimenteren, voordat ze die ad gevonden hebben die werkelijk aanslaat bij hen...
Zou je daarover misschien eens moeten gaan praten met je huisarts of een psych?
De ad die ik gebruik is licht van dosering en ook enkel bedoeld voor het slapen, niet om een depressie mee te behandelen.
Heb eerder echt ontzettende hoge doseringen gehad (ook andere da's) maar kan nou niet echt zeggen dat het nou zoveel werking heeft op m'n psyche.
Heb laatst wel laten vallen bij huisarts en ggz assistent bij huisarts praktijk hoe ik dacht over mijn leven. Huisarts ging er niet verder op in, en ggz assistent zei ' nou zolang je er maar niet naar handeld'. Dusja...

Re: Kan ik een trauma hebben?

Geplaatst: 02 aug 2015 17:07
door Max
je hebt moe en moe voelen. Wanneer ben je uitgeput bijvoorbeeld? Wat merkte jij bijvoorbeeld aan je lichaam? Werd je echt zwaar en loop, je zou zo in slaap kunnen vallen??
Ik had natuurlijk twee jaar aan 'burn-out periode' maximale roofbouw op je lijf.
Nog eens Niek, mijn ervaring met het snel uitgeput zijn tijdens en ten gevolge van ernstige depressieve klachten hadden niets met 'mezelf moe VOELEN' te maken, maar betroffen een toestand van moe en uitgeput ZIJN, waarbij ik inderdaad meteen in slaap kon vallen. Er is toen een periode geweest waarin ik misschien vier uur op was per dag, de rest van de tijd sliep ik. En dan nog was ik in die vier uur al doodop van een paar boodschapjes.
Ik beschrijf hier niet enkel mijn eigen ervaring, maar ook die van andere mensen die een tijdlang aan ernstige depressiviteit leden en diezelfde verschijnselen kenden.
De herstelperiode...daar valt geen algemene uitspraak over te doen. Bij mij duurde het jaren.
De ad die ik gebruik is licht van dosering en ook enkel bedoeld voor het slapen, niet om een depressie mee te behandelen.
Heb eerder echt ontzettende hoge doseringen gehad (ook andere da's) maar kan nou niet echt zeggen dat het nou zoveel werking heeft op m'n psyche.
Wat je beschrijft hier, een middel enkel bedoeld om te slapen, is geen ad. Dus, zou ik zeggen dat geeft weer hoop voor de toekomst, want een antidepressivum dat aanslaat kan wonderen doen. Ook daar ken ik vele voorbeelden van, niet enkel uit de literatuur maar opnieuw mensen uit mijn omgeving, en mijzelf. Ik heb verschillende ad hebben moeten uitproberen, de vierde is het meen ik geweest die me als het ware deed ontwaken. Ik werd ineens met de dag weer fitter, en kon weer eens LACHEN (is voor mij een belangrijke graadmeter).

Je huisarts is een onnozele hals, geen knip voor de neus waard met zijn 'als je er maar niet naar handelt'
Zoek een andere arts Niek

Re: Kan ik een trauma hebben?

Geplaatst: 02 aug 2015 20:14
door Niek33
Max schreef: Nog eens Niek, mijn ervaring met het snel uitgeput zijn tijdens en ten gevolge van ernstige depressieve klachten hadden niets met 'mezelf moe VOELEN' te maken, maar betroffen een toestand van moe en uitgeput ZIJN, waarbij ik inderdaad meteen in slaap kon vallen. Er is toen een periode geweest waarin ik misschien vier uur op was per dag, de rest van de tijd sliep ik. En dan nog was ik in die vier uur al doodop van een paar boodschapjes.
Ik beschrijf hier niet enkel mijn eigen ervaring, maar ook die van andere mensen die een tijdlang aan ernstige depressiviteit leden en diezelfde verschijnselen kenden.
De herstelperiode...daar valt geen algemene uitspraak over te doen. Bij mij duurde het jaren.
Merk dat het vaak erg lastig is aan te geven wat je ervaart bij 'moe' of 'kapot' zijn. Wat jij beschrijft is allereerst vreselijk natuurlijk, maar ook herkenbaar alsin wat ik hoor en lees van mensen die ontzettend moe zijn. Als dan niet door een flinke depressie, zoals jij.
Ik stelde je die vraag dan ook met de reden te kijken wat jij ervaart wanneer je zó kapot bent. Toen ik twee jaar vrijwel niet sliep kun je je voorstellen dat je lichaam daar echt aan kapot gaat, je gaat echt op de grens zitten van wat je lichaam kan. Dat gaat echt een stuk verder dan wat men doorgaans verstaan onder moe/uitgeput zijn. Ik ervoer helemaal geen normale vermoeidheid meer, ik voelde me juist gejaagd en gespannen, constant lag een paniekaanval op de loer, puur omdat ik echt niks meer kon hebben. Ik had veel last van een verhoogde rustharslag, hét teken dat je lichamelijk ver, ver over je grenzen bent.
Ik liep het meest v/d tijd dus niet op de normale energievoorraden in je lichaam, maar op hormonale energie in de vorm van b.v adrenaline.
Elke keer als ik iets te ver ging/ga met inspanning ga ik van moe voelen naar het burn-out gevoel wat ik zojuist beschreef. En nu nog voel ik juist dát wanneer ik iets teveel doe, gelijk diezelfde burn-out/overbelastingsgevoelens. Het moe voelen zoals iedereen dat kent en jij beschreef ken ik niet eens meer.. Dat stuk sla ik over, zo goed ben ik inmiddels geworden in omgaan met lichamelijk reacties wanneer m'n lijf moe is. Ik merk het vrijwel niet meer,... pas wanneer het dus te laat is. Frustrerend puntje daaraan is, wanneer ik dus zo kapot ben, ben ik dus erg gespannen door de adrenaline,.. en dus slaap ik vrijwel niet. Waardoor herstel weer minstens 4-5 dagen duurt.
Overigens,. ik zeg hierbij echt niet dat ik het erger heb dan anderen, maar wel dat ik mij niet meer herken in de (ook door jou omschreven) vorm van moe/uitgeput zijn.


Max schreef: Wat je beschrijft hier, een middel enkel bedoeld om te slapen, is geen ad. Dus, zou ik zeggen dat geeft weer hoop voor de toekomst, want een antidepressivum dat aanslaat kan wonderen doen. Ook daar ken ik vele voorbeelden van, niet enkel uit de literatuur maar opnieuw mensen uit mijn omgeving, en mijzelf. Ik heb verschillende ad hebben moeten uitproberen, de vierde is het meen ik geweest die me als het ware deed ontwaken. Ik werd ineens met de dag weer fitter, en kon weer eens LACHEN (is voor mij een belangrijke graadmeter).

Je huisarts is een onnozele hals, geen knip voor de neus waard met zijn 'als je er maar niet naar handelt'
Zoek een andere arts Niek
Tja,.. heb idd ook wel vaker gedacht aan een andere arts. En dan?? Die gaan ook weer neuzen in m'n verleden en dan is volgens mij het cirkeltje snel weer rond.
Dit is nu ook m'n 3e soort ad, heb jaren geleden zelfs op een erg hoge dosering gezeten, een 250mg per dag maar liefst! Niet direct vanwege m'n psychische gesteldheid, maar meer ivm spanning en slapen. Toen ik afbouwde voelde ik pas bij merkte ik pas bij 20mg dat ik wat meer spanning kreeg -dus slechter slapen- maar aan m'n psychische gesteldheid merkte ik niks.
Ben daarom ook niet zo onder de indruk van de "helende" werking van ad's. Ligt naar mijn inziens veel meer aan de therapie en therapeut.

Re: Kan ik een trauma hebben?

Geplaatst: 02 aug 2015 21:11
door Max
Niek, wat ik heb willen aangeven dat de vermoeidheid die optrad bij mijn depressiviteit, niet een 'moe voelen' was, maar een 'moe zijn', fysiek moe zijn.
Nadat ik dat bericht geschreven had herinnerde ik me ineens weer de geweldige gaap-aanvallen bv op straat op weg naar een winkel. Achter mekaar gapen, soms een kwartier lang zonder dat tegen te kunnen houden (je schaamt je rot uiteraard) . Hetzelfde heb ik meegemaakt met een vriendin die aan een zware depressie leed, steeds maar gapen, haar ogen niet meer open kunnen houden, eenvoudigweg MOETEN slapen, heel veel moeten slapen (en je nooit uitgerust voelen, nog niet na tien uur slaap).
Het zal weer heel anders zijn dan de vermoeidheid zoals jij die ervaart:
Het moe voelen zoals iedereen dat kent en jij beschreef ken ik niet eens meer.. Dat stuk sla ik over, zo goed ben ik inmiddels geworden in omgaan met lichamelijk reacties wanneer m'n lijf moe is. Ik merk het vrijwel niet meer,... pas wanneer het dus te laat is.
je merkt niet wanneer je lichamelijk moe bent,
je merkt het wanneer het te laat is
maar dan merk je, zij het "te laat" dus toch vermoeidheid (?)

Ik denk dat je benzodiazepines gebruikt voor je slaap, klopt dat? Misschien gebruik je iets anders, maar benzo's ontnemen je enorm veel energie.
Een slaapmiddel of spierverslapper/kalmeringsmiddel heeft geen enkele waarde als antidepressivum. Welke echte antidepressiva heb je geprobeerd Niek?
Zoals al gezegd, er zijn vele soorten en van elke soort weer vele varianten, en of een antidepressivum werkt, aanslaat is zeer sterk individueel bepaald. Ik heb een meisje gekend dat eerst een aantal ssri's had geprobeerd, toen MAO remmers en bij wie uiteindelijk een ad van de eerste generatie aansloeg, een tricyclisch antidepressivum.
Wanneer je enkele ad hebt geprobeerd die niet werkten, dan mag je beslist nog niet zeggen dat jij niets aan een ad hebt. Dat is namelijk nog maar zeer de vraag dan...

Wanneer jij tot nu toe alleen antidepressiva hebt gebruikt om beter te slapen, dan waren dat waarschijnlijk geen antidepressiva

Je schrijft over een burn-out die je na je slapeloosheid hebt opgelopen.
Het zal soms zo zijn dat iemand daar nooit volledig van hersteld: http://www.sciencealert.com/scientists- ... your-brain

Ja ik zou echt een andere huisarts zoeken. Gewoon proberen of je dan iemand treft die misschien WEL serieus naar je luistert


Je spreekt ook over een burn out die je eertijds opgelopen hebt Niek:

Re: Kan ik een trauma hebben?

Geplaatst: 03 aug 2015 20:49
door Niek33
Max schreef:
je merkt niet wanneer je lichamelijk moe bent,
je merkt het wanneer het te laat is
maar dan merk je, zij het "te laat" dus toch vermoeidheid (?):
Ik ben opzich áltijd moe, maar daar erg aan gewend dus. Wanneer het dus "te laat is" kun je niet echt schuiven onder de noemer 'vermoeidheid' Dit gaat écht veel verder dan vermoeidheid die jij beschrijft. Je functioneert dan vooral op hormonale fysiologie. Je voelt je dus totáál niet meer moe op de normale manier zoals ieder beschrijft. Was dat maar zo denk ik wel eens.
Heb al erg vaak met artsen erover gehad dat ik duidelijkheid wil hebben waar nou precies de vermoeidheid en lage belastbaarheid vandaan komt? Blijkt erg lastig voor ze. Veeeeeel makkelijker is het gewoon te zeggen dat het psychisch is en mij maar naar een psycholoog te sturen. Er worden wat bloedonderzoeken gedaan en klaar. Dat was het dan. Niet tevreden?? Ga maar in therapie. Woest word ik er van! Heb dat ook geuit naar psychiater en huisarts. Hadden ze nie echt antwoord op.

Max schreef: Ik denk dat je benzodiazepines gebruikt voor je slaap, klopt dat? Misschien gebruik je iets anders, maar benzo's ontnemen je enorm veel energie.
Een slaapmiddel of spierverslapper/kalmeringsmiddel heeft geen enkele waarde als antidepressivum. Welke echte antidepressiva heb je geprobeerd Niek?
Zoals al gezegd, er zijn vele soorten en van elke soort weer vele varianten, en of een antidepressivum werkt, aanslaat is zeer sterk individueel bepaald. Ik heb een meisje gekend dat eerst een aantal ssri's had geprobeerd, toen MAO remmers en bij wie uiteindelijk een ad van de eerste generatie aansloeg, een tricyclisch antidepressivum.
Wanneer je enkele ad hebt geprobeerd die niet werkten, dan mag je beslist nog niet zeggen dat jij niets aan een ad hebt. Dat is namelijk nog maar zeer de vraag dan...

Wanneer jij tot nu toe alleen antidepressiva hebt gebruikt om beter te slapen, dan waren dat waarschijnlijk geen antidepressiva:
Ik gebruik nu Mirtazapine. Dat is een tetracyclische antidepressiva. Heb ook Amitriptyline gebruikt, ook een tetracyclische antidepressiva. En die laatste in een hoge (250mg) dosering.
Dusjah,.... natuurlijk vermoeien die ook, maar opzich is dat niet zo erg, erger is dat ik snel op de echte grenzen van m'n lichaam zit.
Max schreef: Je schrijft over een burn-out die je na je slapeloosheid hebt opgelopen.
Het zal soms zo zijn dat iemand daar nooit volledig van hersteld: http://www.sciencealert.com/scientists- ... your-brain
Weet ik. Thx! Maar dit niveau is wel heel belachelijk! Er lijkt nauwelijks sprake van herstel. Laat staan 'niet helemaal hersteld'
Max schreef: Ja ik zou echt een andere huisarts zoeken. Gewoon proberen of je dan iemand treft die misschien WEL serieus naar je luistert:
Misschien maar eens doen, al vind ik zo'n keus wel lastig. Wantja.... wat moet die huisarts nou doen? Alles is al zo'n beetje geprobeerd immers. Daarom weet ik het ook niet meer zo eigenlijk.
Max schreef: Je spreekt ook over een burn out die je eertijds opgelopen hebt Niek:
Ja,.. en...? Of wilde je hiermee niks zeggen?

Re: Kan ik een trauma hebben?

Geplaatst: 04 aug 2015 06:09
door Max
Dat laatste zinnetje heb ik per vergissing laten staan, over je burn-out ben ik een paar regels daarboven opnieuw begonnen bij het schrijven van die laatste tekst.

De burn-out, die je vanwege die zeer langdurige extreme slapeloosheid en gespannenheid opliep, bracht me op die verwijzing naar dat artikel uit Sciencealert. Zou je het een en ander wat daar in dat wetenschappelijk artikel over de ingrijpende en soms blijvende gevolgen van een burn out leest misschien kunnen verbinden met, ik citeer je maar weer even
Ik ben opzich áltijd moe, maar daar erg aan gewend dus. Wanneer het dus "te laat is" kun je niet echt schuiven onder de noemer 'vermoeidheid' Dit gaat écht veel verder dan vermoeidheid die jij beschrijft. Je functioneert dan vooral op hormonale fysiologie. Je voelt je dus totáál niet meer moe op de normale manier zoals ieder beschrijft. Was dat maar zo denk ik wel eens.
Heb al erg vaak met artsen erover gehad dat ik duidelijkheid wil hebben waar nou precies de vermoeidheid en lage belastbaarheid vandaan komt? Blijkt erg lastig voor ze. Veeeeeel makkelijker is het gewoon te zeggen dat het psychisch is en mij maar naar een psycholoog te sturen. Er worden wat bloedonderzoeken gedaan en klaar. Dat was het dan. Niet tevreden?? Ga maar in therapie. Woest word ik er van! Heb dat ook geuit naar psychiater en huisarts. Hadden ze nie echt antwoord op.
Wanneer je burn out blijvende gevolgen met zich meegebracht zou hebben dan is dat weliswaar geen prettige gedachte, maar je bent misschien vooral op zoek naar verklaringen, en dit zou wellicht een verklaring kunnen zijn...

Re: Kan ik een trauma hebben?

Geplaatst: 04 aug 2015 12:43
door Niek33
Max schreef:
Wanneer je burn out blijvende gevolgen met zich meegebracht zou hebben dan is dat weliswaar geen prettige gedachte, maar je bent misschien vooral op zoek naar verklaringen, en dit zou wellicht een verklaring kunnen zijn...
"Geen prettige gedachte" is nogal een understatement,... daardoor heb ik dus al jaren die hardnekkige gedachtes niet meer verder te willen. Dat zo'n burn-out, of de schade daarvan blijven kunnen zijn heb ik jaren geleden al eens aan m'n arts voorgelegd. Het is dus een goede mogelijke verklaring. Ook m'n toenmalig psychiater en internist, beiden zeiden 'dat kan idd'. Maar nergens is er enige zekerheid en word ik geacht maar weer verder te gaan. Ook qua werk e.d.

Re: Kan ik een trauma hebben?

Geplaatst: 04 aug 2015 17:02
door Max
Nergens is er zekerheid en word je geacht maar weer aan het werk te gaan...misschien. Mogelijk kun je een hersenscan laten maken, geen idee hoor of dat makkelijk zal gaan, maar in ieder geval zou die indien er van een hersenschade sprake was tgv een burn out die aan het licht kunnen brengen. In dat geval zou je zekerheid hebben en uiteraard arbeidsongeschikt kunnen worden verklaard. Dat zou misschien al veel druk en spanningen waar je nu mee verkeert kunnen verminderen denk je niet? En wellicht zou je medicatie ook beter toegesneden kunnen worden op de scanresultaten indien die een soort schade zouden aantonen...
Veel info op google: https://www.google.nl/#q=hersenscan+burn+out

Wellicht zou zo'n scan ook uitwijzen dat er geen schade te bekennen valt. Maar is dat niet wat je het liefste wilt, gewoon weten wat er aan de hand is?
En zou je blijvend met zekere beperkingen komen te zitten, man daar is je leven dan toch aan aan te passen?
Je kunt zien, je kunt horen, je kunt voelen, je kunt misschien niet als fitness-instructeur meer aan de gang gaan maar daar houdt het leven toch niet mee op?
Waarom speel je geen gitaar meer? Is dat ook niet goed meer te doen?
En op dagen als deze, kun je dan niet genieten van de zon, van de natuur, van een wandeling, een fietstochtje, misschien liggen aan het strand?

Re: Kan ik een trauma hebben?

Geplaatst: 04 aug 2015 17:21
door Max
http://www.elsevier.nl/Kennis/achtergro ... -1759696W/

herstel kan soms lang duren, maar herstel IS er uiteindelijk wel, lijkt dan weer de strekking van het bovengenoemd artikel

Re: Kan ik een trauma hebben?

Geplaatst: 04 aug 2015 20:03
door Niek33
Max schreef:Nergens is er zekerheid en word je geacht maar weer aan het werk te gaan...misschien. Mogelijk kun je een hersenscan laten maken, geen idee hoor of dat makkelijk zal gaan, maar in ieder geval zou die indien er van een hersenschade sprake was tgv een burn out die aan het licht kunnen brengen. In dat geval zou je zekerheid hebben en uiteraard arbeidsongeschikt kunnen worden verklaard. Dat zou misschien al veel druk en spanningen waar je nu mee verkeert kunnen verminderen denk je niet? En wellicht zou je medicatie ook beter toegesneden kunnen worden op de scanresultaten indien die een soort schade zouden aantonen...
Veel info op google: https://www.google.nl/#q=hersenscan+burn+out
Ja las laatst ook dat je er een hersenbeschadiging en orgaanbeschadiging van kunt overhouden! [blink] Ongelofelijk! Ik heb al een paar keer gevraagd aan m'n huisarts of het niet schadelijk kon zijn voor m'n lijf zo ontzettend veel op de grens van m'n lijf zitten. En er dikwijls overheen te gaan. Elk lichaam is weer anders word er dan gezegd.
Ik ben in de afgelopen jaren echt zó vaak over m'n grenzen gegaan! Vorig jaar nog echt heeeel erg! Toen ik bezig was met reïntegratie. Op het laatst moest ik vechten geen paniek aanval te krijgen. Kon echt niks meer, sliep ook vrijwel niet door het vreselijke gevoel wat ik had. Had toen echt het gevoel elk moment een hartaanval te kunnen krijgen.
Ben dan door de jaren heen echt compleet de weg kwijt wat er nu exact aan de hand is en wat m'n lichaam kan?? Binnenkort krijg ik een onderzoek naar m'n arbeidsgeschiktheid. Ga ook zeker aankaarten dat ik echt m'n twijfels heb over m'n lichaam.

Max schreef: Wellicht zou zo'n scan ook uitwijzen dat er geen schade te bekennen valt. Maar is dat niet wat je het liefste wilt, gewoon weten wat er aan de hand is?
En zou je blijvend met zekere beperkingen komen te zitten, man daar is je leven dan toch aan aan te passen?
Je kunt zien, je kunt horen, je kunt voelen, je kunt misschien niet als fitness-instructeur meer aan de gang gaan maar daar houdt het leven toch niet mee op?
Waarom speel je geen gitaar meer? Is dat ook niet goed meer te doen?
En op dagen als deze, kun je dan niet genieten van de zon, van de natuur, van een wandeling, een fietstochtje, misschien liggen aan het strand?
Dat zeg je makkelijk "daar is je leven toch op aan te passen". Ik wil dit leven helemaal niet, of het nou niet anders kan of niet. Dat is het 'm juist. Veel leggen zich erbij neer wanneer er niet meer kan, mij boeit dat niks. Mij boeit het of ik er nog blij van word, of ik nog wat aan mijzelf heb, mijn zelfbeeld kan verbeteren. Níet dat ik doe wat ik kan. Dat zit er dan allemaal niet meer in. Ik leef het leven van een bejaarde en daar valt op geen enkele wijze voldoening uit te halen.
Ga je echt zeggen 'dit is het'. Weet ik 100% zeker in een diepe depressie te belanden want dan weet ik zeker dat er geen wil meer is nog iets "op te bouwen". Nu hoop ik (tegen beter weten in) dat het miss hier nog beter word. Dat houd mij denk ik op de been. Ik vertik het echt geforceerd positief te gaan doen. Wil geen luchtkastelen bouwen. Dit speeld allemaal erg mee in de stap om weer hulp te gaan zoeken. Hoe dan, en wat dan? Werkelijk geen idee meer.

Ik speel geen gitaar meer omdat ik het te weinig, meer deed en ik geld nodig had omdat ik al jaren in de bijstand zit. Iets wat vreselijk frustrerend en vernederend is. Ook word je er depressief van. Als ik iets niet kan betalen moet ik echt oppassen niet flink depri te worden.
Dus dan de gitaar maar weg.

Nou, ik zal je zeggen dat ik al 1,5 week vakantie heb en me nog geen moment normaal gevoeld heb! Voor de vakantie twee middagen achtereen gewerkt en moest er 4 dagen van bijkomen :angry: Andere dagen hond aan de diaree, dus ook niet slapen, en later gewoon na 3 uur slapen klaarwakker worden. En dat terwijl ik echt kapot naar bed ging. Zó ongelofelijk kwaad kan ik daar om worden! Dus van de zon genieten is me nog niet gelukt.
Van m'n hele vakantie genieten is er zelfs nog niet van gekomen, dusja. Ik ben ongeveer de hele dag bezig te zorgen dat ik niet getriggert word door gedachten en dingen die ik zie. Ik kan niks, ja beetje gedwongen ellendig op te bank liggen. En hopen dat ik volgende week -want dan begin ik weer- me beter voel voor werk.
Sorry voor de negativiteit, maar zo staat het er nu voor.

Re: Kan ik een trauma hebben?

Geplaatst: 04 aug 2015 22:03
door Max
'sorry voor de negativiteit'? Je bent openhartig en eerlijk, je durft je gevoelens op tafel te leggen. Petje af alleen maar.
Heb je dat artikel van de Elsevier ook gelezen? Het kan een flinke tijd duren, maar het zal vas onzin zijn te menen dat je je altijd zo'n wrak zal voelen als nu het geval is.
Ik ben in de afgelopen jaren echt zó vaak over m'n grenzen gegaan! Vorig jaar nog echt heeeel erg! Toen ik bezig was met reïntegratie. Op het laatst moest ik vechten geen paniek aanval te krijgen. Kon echt niks meer, sliep ook vrijwel niet door het vreselijke gevoel wat ik had. Had toen echt het gevoel elk moment een hartaanval te kunnen krijgen.
Tel daarbij op dat je je dagelijks (denk ik) erg zit op te winden, je erg zit te verbijten, met enorme spanningen te kampen hebt....

Man HOE zou je inmiddels van je burn out hersteld KUNNEN zijn op die manier? Je lijkt die in de wijze waarop je leeft/denkt/voelt alleen nog maar meer te voeden (niet als een verwijt bedoeld)
En dan nog je financiele krapte die voor spanningen en somberheid zorgt, komt er ook nog bij.
Je HEBT het verdomde moeilijk. Dat valt niet te ontkennen, door niemand die je verhaal kent.

Maar PROBEER toch op een bepaalde manier naar een beetje harmonie, een beetje innerlijke rust, en natuurlijk wat nog mooier zou zijn, een beetje vertier, een plezierig soort van afleiding te zoeken.
Ik snap dat je constant zitten te verbijten heel erg goed. Je woede, je opstandige gevoelens vanwege die -voor anderen onzichtbare- last die je met je mee te torsen hebt, fysiek en psychisch. Maar je snapt dat die woede, je nijd, je niet erg zal helpen van je burn out te herstellen.

De therapeut die ik trof deed met mij ook ontspanningsoefeningen, dat was erg heilzaam voor mij. En ik denk zomaar dat jij zoiets ook heel erg goed zou kunnen gebruiken, een techniek om jezelf zo volkomen mogelijk te ontspannen. (geen zweverij mee bedoeld hier). Je medicatie helpt je in slaap te komen, maar jezelf weten te ontspannen, ook overdag, dat lijkt me zomaar van onschatbaar belang om op weg te komen UIT je burn out.
Bij psychotherapie wordt tegenwoordig veelvuldig gebruik gemaakt van mindfulness. Daar zou je misschien eens iets over kunnen lezen, om te kijken of dat iets voor je is, of je er voor voelt zoiets eens uit te proberen... (ik zou het doen!)

Jammer dat je je gitaar weg hebt moeten doen. Heel erg jammer. Bezig zijn met musiceren is ook heel erg goed voor je hoofd.

Re: Kan ik een trauma hebben?

Geplaatst: 05 aug 2015 16:40
door Niek33
Max schreef:'sorry voor de negativiteit'? Je bent openhartig en eerlijk, je durft je gevoelens op tafel te leggen. Petje af alleen maar.
Thx! Probeer altijd eerlijk te zijn, heb ook totaal geen moeite met mij kwetsbaar op te stellen.
Max schreef: Heb je dat artikel van de Elsevier ook gelezen? Het kan een flinke tijd duren, maar het zal vas onzin zijn te menen dat je je altijd zo'n wrak zal voelen als nu het geval is.
Hoezo onzin?? Het zou zomaar kunnen! Zou ook totaal niet verbaasd zijn als er schade is?! Zou eerder boos zijn!.. boos zijn op m'n artsen!


Max schreef: Man HOE zou je inmiddels van je burn out hersteld KUNNEN zijn op die manier? Je lijkt die in de wijze waarop je leeft/denkt/voelt alleen nog maar meer te voeden (niet als een verwijt bedoeld)
En dan nog je financiele krapte die voor spanningen en somberheid zorgt, komt er ook nog bij.
Je HEBT het verdomde moeilijk. Dat valt niet te ontkennen, door niemand die je verhaal kent
Ik heb in de afgelopen jaren meermaals wel gehad dat het de goede kant op ging, zo heb ik bij de fysio 3 jaar geleden een fietstest gedaan aan't einde v/h traject. Terwijl ik mij gewoon steeds erg vermoeid voelde. Resultaat: uitmuntend! Thuis nog nagezocht in m'n studieboeken, het klopte. Ging ik wat anders doen aan inspanning, compleet uitgeput. En men had geen idee waarom die verschillen zo groot waren. Dus weg zelfvertrouwen. Ben al zó vaak "flink gevallen" en weer opgestaan.
Maar goed, ik wilde herstellen doordat het ook echt beter met mij ging, niet "herstellen" middels acceptatie.
Max schreef: Maar PROBEER toch op een bepaalde manier naar een beetje harmonie, een beetje innerlijke rust, en natuurlijk wat nog mooier zou zijn, een beetje vertier, een plezierig soort van afleiding te zoeken.
Ik snap dat je constant zitten te verbijten heel erg goed. Je woede, je opstandige gevoelens vanwege die -voor anderen onzichtbare- last die je met je mee te torsen hebt, fysiek en psychisch. Maar je snapt dat die woede, je nijd, je niet erg zal helpen van je burn out te herstellen.
Dat klopt, van die woede herstel je ook niet. Maar wanneer ik echt boos ben boeit mij dat ook echt niks! Ik wil dan ook echt niks weten van enige positiviteit richting mijzelf en lichaam.
Zo weet ik ook dat woest S'nachts klaarwakker worden (en weten dat je de dag erna een wéér klotendag zult hebben) het beter is niet mijzelf te slaan/stompen niet echt helpt snel ontspannen weer in te slapen. Da's echt een strijd die ik toch vaak voer.
Ik probeer zoveel mogelijk NIET aan de negatieve dingen te denken. Maar als je slecht slaapt waar geen goede redenen voor zijn én je de dagen erna niks kunt doen en je vooral rot voelt, is het errug moeilijk neutraal (dat is het beste wat ik kan) te blijven, en mij niet te richten op negatieve gevoelens.
Zo ook naar buiten gaan is een hele uitdaging! Boodschappen doen en overal mooie mensen te zien.
Dus ik kom niet verder dan echt zóvaak mogelijk met alles oogkleppen op te zetten.
Max schreef: De therapeut die ik trof deed met mij ook ontspanningsoefeningen, dat was erg heilzaam voor mij. En ik denk zomaar dat jij zoiets ook heel erg goed zou kunnen gebruiken, een techniek om jezelf zo volkomen mogelijk te ontspannen. (geen zweverij mee bedoeld hier). Je medicatie helpt je in slaap te komen, maar jezelf weten te ontspannen, ook overdag, dat lijkt me zomaar van onschatbaar belang om op weg te komen UIT je burn out.
Bij psychotherapie wordt tegenwoordig veelvuldig gebruik gemaakt van mindfulness. Daar zou je misschien eens iets over kunnen lezen, om te kijken of dat iets voor je is, of je er voor voelt zoiets eens uit te proberen... (ik zou het doen!)
Mindfulness jaaaren geleden al uitgeplozen,.. en even geprobeerd. In die tijd hielp het totaaal niet omdat ik VERDER wilde,.. met mindfulness kon dat niet.
Ik heb echt de grootste moeite met de gedachtengang dat dingen goed zijn zoals ze zijn, het gaat er bij mij niet in. Het is ook niet zo dat ik nu veel last heb van spanning oid,.. behalve dan als ik écht kapot ben. Maar dan helpen ontspanningsoefeningen ook niet meer. Vaak geprobeerd, dan helpt enkel kalmerende medicatie.
Bij jou ging dat ongetwijfeld anders! Heb ook wel 's zo'n app gebruikt, en dat hielp alleen een beetje als ik ervoor in de stemming was. Vaker was ik alleen maar erg boos dat ik weer van allerlei toeren moest gaan uithalen omdat dat stomme lijf weer eens last geeft.
Ik heb daar echt een radar voor ontwikkeld, ik kan haarscherp een scheiding maken tot waar het persoon lijk is, en waar lichamelijk. Is het lichamelijk, reageer ik per direct boos. Denk ik niet eens meer overna.

Ik weet 't, ik weet 't.... dat helpt allemaal niet;)
Max schreef: Jammer dat je je gitaar weg hebt moeten doen. Heel erg jammer. Bezig zijn met musiceren is ook heel erg goed voor je hoofd.[/
Klopt idd! En had ook wel iets stoers! Exact met b.v Guns 'n Roses meespelen (solo) op m'n Gibson Les Paul, en natuurlijk een dikke Marshall ;)
Heb afgelopen jaar er zeker aan gedacht weer zoiets te kopen, maar een audiocomponent ging kapot en maar geïnvesteerd in een echt goede audio installatie. Iets waar ik ook echt van kan genieten.

Re: Kan ik een trauma hebben?

Geplaatst: 06 aug 2015 05:59
door Max
Heb afgelopen jaar er zeker aan gedacht weer zoiets te kopen, maar een audiocomponent ging kapot en maar geïnvesteerd in een echt goede audio installatie. Iets waar ik ook echt van kan genieten.
Apart Niek. Muziek is voor mij ook vrijwel altijd iets geweest dat overal doorheen kan breken, hoe somber het leven zich ook aan laat zien.
Nietzsche noemde de emotie, de kracht, de energie die muziek op kan roepen de 'wereldgrond', de energie die aan alle andere energie vooraf gaat en overstijgt. Je noemt Guns and Roses als 1 van je favorieten en dan begrijp je vastwel wat ik bedoel.

Die gitaar van jou was dus werkelijk peperduur. Hoeft toch niet per se? Misschien kun je via marktplaats of catawiki eens een ook best redelijke gitaar voor een habbekrats op de kop tikken.

Mindfulness zoals ik het ken is niet simplificerend en alles schoon strijkend. Het heeft vooral met concentratie te maken, met de vraag: wat gaat er nu eigenlijk in mij om?
Die chaos in te duiken dus, en dan daar een zekere ordening in aan te kunnen brengen aan de hand van nuchtere criteria: wil ik (bv) deze emoties, zijn ze onvermijdelijk, moet ik me daaraan blijven onderwerpen, ben ik hen ten prooi? Of bezit ik toch nog enige vrijheid om me daarvan los te maken, hoe sterk ik ook gewend ben aan die emoties, en hoe lang ze me ook al in hun greep hebben gehad.
Met mindfulness ervaar je dat je een verhouding hiertoe hebt. Niet samen hoeft te vallen met allerlei ongeluksgevoelen.

Re: Kan ik een trauma hebben?

Geplaatst: 06 aug 2015 12:11
door volhoudertje
Max schreef:Die gitaar van jou was dus werkelijk peperduur. Hoeft toch niet per se? Misschien kun je via marktplaats of catawiki eens een ook best redelijke gitaar voor een habbekrats op de kop tikken.
Wie wil er nou een 'best redelijke gitaar' als je een Gibson gewend bent? [027] Vergeleken met een Gibson zijn alle andere gitaren brandhout.
Niek, ik geef je groot gelijk dat je liever een goede audio installatie wilt dan een sigarenkistje met snaren er op.
It's a Gibson or nothing at all! ;-)

Re: Kan ik een trauma hebben?

Geplaatst: 06 aug 2015 15:43
door Niek33
Max schreef:
Apart Niek.
Apart? Wat vind je er apart aan dan?
Max schreef: Muziek is voor mij ook vrijwel altijd iets geweest dat overal doorheen kan breken, hoe somber het leven zich ook aan laat zien.
Nietzsche noemde de emotie, de kracht, de energie die muziek op kan roepen de 'wereldgrond', de energie die aan alle andere energie vooraf gaat en overstijgt. Je noemt Guns and Roses als 1 van je favorieten en dan begrijp je vastwel wat ik bedoel.
Dat klopt idd. Heb voordat m'n groepstherapie op een bepaald ziekenhuis begon ook aangedrongen om muziektherapie, dat ik daar wel veel aan zou kunnen hebben. Alleen het ziekenhuis waar dat gegeven werd bevond zich te ver van m'n woonplaats, en wilde therapie hebben in het ziekenhuis (waar dat helaas niet in het pakket zat) dat zich in mijn woonplaats bevond. Dusja...

Max schreef: Die gitaar van jou was dus werkelijk peperduur. Hoeft toch niet per se? Misschien kun je via marktplaats of catawiki eens een ook best redelijke gitaar voor een habbekrats op de kop tikken.
Uhmm nou, zeg niet te snel 'dat hoeft toch niet perse' ;) Ik heb gemerkt dat de kwaliteit v/d gitaar er net ff minder toe doet dan die van de versterker,... en die zijn (ook tweede hands) ook vrij prijzig. Oja,..ik kan écht níet tegen drama geluid ;)
Vandaar wat meer geld in m'n audio set gestopt. Kwam per toeval wat "pareltjes" tegen.

Max schreef: Mindfulness zoals ik het ken is niet simplificerend en alles schoon strijkend. Het heeft vooral met concentratie te maken, met de vraag: wat gaat er nu eigenlijk in mij om?
Die chaos in te duiken dus, en dan daar een zekere ordening in aan te kunnen brengen aan de hand van nuchtere criteria: wil ik (bv) deze emoties, zijn ze onvermijdelijk, moet ik me daaraan blijven onderwerpen, ben ik hen ten prooi? Of bezit ik toch nog enige vrijheid om me daarvan los te maken, hoe sterk ik ook gewend ben aan die emoties, en hoe lang ze me ook al in hun greep hebben gehad.
Met mindfulness ervaar je dat je een verhouding hiertoe hebt. Niet samen hoeft te vallen met allerlei ongeluksgevoelen.
Tja,.. ik vind het bijzonder moeilijke materie. Kan me voorstellen dat zoiets kan helpen bij mensen bij wie dat soort gevoelens steeds overkomt, daarbij stil te staan dat het "slechts" emoties zijn. Ik dacht er zelfs net ook nog overna aangezien ik wéér ellendig op de bank moet liggen. Ellendig voel ik me toch al denk ik dan. Dat ik daar boos om word is slechts een gerechtvaardigdige reactie. Die boosheid aanpakken en te denken van 'wat schiet ik hier nou mee op, kan dit ook anders" grenst heel dicht tegen acceptatie van mijn lijf aan. Dat is een 'no go' wat mij betreft.
Misschien zucht je nu ;) ...ik heb dit soort dingen al zo verschrikkelijk vaak onder de loep genomen en kom steeds weer op dit soort antwoorden uit.
Dat ten prooi vallen aan die gevoelens is enkel een reactie van wat er gebeurd en hoe ik me voel en dat raakt direct aan mijn lijf. Daar houd de sympathie op.

Re: Kan ik een trauma hebben?

Geplaatst: 06 aug 2015 15:47
door Niek33
volhoudertje schreef:
Wie wil er nou een 'best redelijke gitaar' als je een Gibson gewend bent? [027] Vergeleken met een Gibson zijn alle andere gitaren brandhout.
Niek, ik geef je groot gelijk dat je liever een goede audio installatie wilt dan een sigarenkistje met snaren er op.
It's a Gibson or nothing at all! ;-)
Haha,.. jij hebt er verstand van?! ;) Had een mooie hoogglans zwarte Les Paul met een messing afbouw. Juweeltje om te zien! ....en horen!! …mits de juiste snaren werden aangeslagen :-P
Maar goed,... ook qua audioset tegen mooie spullen met errug mooie kwaliteit en klank aangelopen. Enja... als je eens wist hoeveel uur ik van ellende heb moeten liggen op de bank in de afgelopen 8 jaar, is zoiets wel een goede investering! ;)

Re: Kan ik een trauma hebben?

Geplaatst: 06 aug 2015 18:57
door volhoudertje
Niek33 schreef:Had een mooie hoogglans zwarte Les Paul met een messing afbouw. Juweeltje om te zien! ....en horen!!
Once you go black, you'll never go back ;-)

Re: Kan ik een trauma hebben?

Geplaatst: 06 aug 2015 19:57
door Niek33
Een zeer recent voorbeeld uit de praktijk. Alsin echt net gebeurd. Ik loop blokje om met m'n hond, zien een mooie gespierde man lopen en gaat zich ineens optrekken aan een klimrek. Voel per direct een walgeling van mezelf opkomen en voel me per direct maximaal minderwaardig. Eigenlijk moest ik langs hem, maar heb na 1sec m'n blik constant afgewend en een heel stuk omgelopen.
Kom ik thuis (met dat zelfde gevoel nog) kijk ik nog ff het nieuws. Kom er een stuk over de nieuwe Nederlandse atletiek atleten. GVD! Wéér zulke mensen op m'n netvlies.
Ook heel erg zitten denken ' wat nu'?? Ik kan niks anders bedenken te wachten tot het gevoel afzakt. Jij..??

Re: Kan ik een trauma hebben?

Geplaatst: 06 aug 2015 20:15
door volhoudertje
Niek33 schreef:Ik loop blokje om met m'n hond, zien een mooie gespierde man lopen en gaat zich ineens optrekken aan een klimrek. Voel per direct een walging van mezelf opkomen en voel me per direct maximaal minderwaardig.
Als je objectief naar jouw reactie kijkt, vindt jij dan dat dit een normale, gezonde reactie is?

Re: Kan ik een trauma hebben?

Geplaatst: 06 aug 2015 20:30
door Niek33
volhoudertje schreef:
Niek33 schreef:Ik loop blokje om met m'n hond, zien een mooie gespierde man lopen en gaat zich ineens optrekken aan een klimrek. Voel per direct een walging van mezelf opkomen en voel me per direct maximaal minderwaardig.
Als je objectief naar jouw reactie kijkt, vindt jij dan dat dit een normale, gezonde reactie is?
Nee, maar zo voel ik me dan. Er gewoon langslopen zou het nóg erger maken

Re: Kan ik een trauma hebben?

Geplaatst: 06 aug 2015 20:42
door volhoudertje
Niek33 schreef:Nee, maar zo voel ik me dan. Er gewoon langslopen zou het nóg erger maken
Het lijkt me toch een punt waar je serieus aan moet werken, Niek.

Re: Kan ik een trauma hebben?

Geplaatst: 06 aug 2015 20:53
door Niek33
volhoudertje schreef:
Niek33 schreef:Nee, maar zo voel ik me dan. Er gewoon langslopen zou het nóg erger maken
Het lijkt me toch een punt waar je serieus aan moet werken, Niek.
Klopt idd. Bij de volgende stap laat m'n lichaam het afweten. En dus kom ik niet verder.

Maargoed...het was ook maar een vraag.