Dag iedereen,
1,5 jaar geleden schreef ik hier reeds een topic neer, waarin ik de slechte situatie met mijn ex (toen vriend) aankaartte. Ik heb het intussen meer dan een jaar geleden gedaan gemaakt, en intussen ook een schat van een man leren kennen, waarmee ik nu van het leven geniet, en me echt oprecht goed voel.
Hierdoor merk ik wel dat ik enigzinds anders naar het leven ben gaan kijken, met een blik van 'waarom zou ik mezelf kwellen'. Vroeger als kind ben ik opgegroeid met een narcistische vader en was dit natuurlijk dagelijkse kost. Nu ik de vrede heb gevonden met mijn partner, wil ik precies "liever" zijn tegen mezelf en heb ik meer zelfrespect gekregen.
Echter heb ik vorig jaar op mijn werk een slecht dossier gehad (ik ben zelfstandig vastgoedmakelaar), en dit blijft me mentaal wel achtervolgen; ik ben hiervoor vrijgesproken, maar toch blijft het bij ieder dossier in mijn hoofd spoken, en slaap ik soms gewoon niet, en krijg ik paniekaanvallen die enorm beangstigend zijn. Alles is me teveel, en als mensen me bellen denk ik echt van "laat me toch aub gerust".... ik ween ook vaak, en leef echt van weekend tot weekend, zodat mensen me gerustlaten.
In augustus wordt ik geopereerd (gastric bypass) en ik kijk hier ontzettend naar uit, enerzijds om me beter in mn vel te voelen, maar ook om 'gedwongen' rust te nemen.
Ik besprak reeds met mijn huisarts hoe ik me voel, alsook met mijn psycholoog en coach, en de dokter wou me infeite 2 maand thuiszetten, omdat ik op ben. Echter is dit niet zo makkelijk als zelfstandige, omdat ik het gevoel ben voor alles verantwoordelijk te zijn. Echter kunnen er wel collega's van mij dingen overnemen. Weet ook niet goed of ik dit voor mezelf als een burn-out moet klasseren of als angst door wat ik meegemaakt heb. Want bij een burn-out moet je juist rusten, terwijl je een angst onder ogen moet komen...
Ik zit echt enorm met mezelf in de knoop, en ben zelfs naar andere jobs aan het kijken omdat ik denk dat ik ga moeten aanvaarden dat ik altijd wel wat angstiger ga zijn, en voor mijn mentale welzijn beter een job zou zoeken die me hier de nodige rust geeft.
Nog mensen die een gelijkaardige ervaring hebben gehad? Ik weet niet goed waar ik mijn 'oplossing' moet starten, en de psycholoog zegt dan dat ik me erover moet zetten, maar hoe...?